ΑΛΛΑΞΑΜΕ BLOG !!!!!!!!

Αγαπητοί αναγνώστες, αγαπητές αναγνώστριες!

Το νέο μας blog θα το επισκεφτείτε στη σελίδα

 

http://arenmed.blogspot.com/

Τι μεσολάβησε…;

Από τη  ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ για ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ…

…στο «ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ τις ΕΚΛΟΓΕΣ»

 

«Η συμφωνία του Private Sector Involvement (P.S.I.) αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της κυβέρνησης αλλά και ταυτόχρονα την ανταμοιβή του ελληνικού λαού για τις συνεχόμενες θυσίες 3 ετών.»  Ε.Βενιζέλος

‘Ισως αυτή η φράση είναι ότι πιο πολιτικό έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα από τον τέως Υπ. Οικονομικών, ο οποίος μαζί με την κυβέρνηση κι τα αστικά επιτελεία, έχουν επιδωθεί σε ένα όργιο οικονομικών (ή μήπως οικονομίστικων και λογιστικών…;) επιχειρημάτων, προκειμένου να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν το λαό με εμφανή στόχο να αποσπάσουν όχι πλέον τη συναίνεσή του, αλλά να επιτύχουν έτσι τη μη αντίδρασή του.

 

Παρά τις θριαμβολογίες, που κυριολεκτικά μας βομβαρδίζουν από παντού, εξετάζοντας τη συγκεκριμένη μείωση του χρέους (κούρεμα), υπό το πρίσμα όσων έχουν συμβεί τα δύο προηγούμενα χρόνια,  καταλήγουμε σε ορισμένα συμπεράσματα που συστηματικά αποκρύπτονται:

1. Με τη συγκεκριμένη συμφωνία κατέστη υποχρεωτικό το «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες. Το σημαντικότερο όμως μέρος του ελληνικού χρέος οφείλεται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, οι αξιώσεις των οποίων παραμένουν άθικτες.
2. Η συγκεκριμένη συμφωνία περιλαμβάνει στα υπό μείωση ομόλογα και αυτά που κατείχαν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Συγκεκριμένα από τα ταμεία αφαιρούνται 12 εκατ. ευρώ. Ουσιαστικά επέρχεται κατάρρευση του συστήματος καταβολής συντάξεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το ποσό αυτό θα πρέπει φυσικά να καλυφθεί με νέες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, με περιορισμό της ασφάλισης, με νέους φόρους. Ξαφνικά η συμφωνία που δικαίωνει θυσίες ετών, έρχεται να επιβάλλει νέες με θύμα ξανά τον κόσμο της εργασίας.
3. Ο συγκεκριμένος διακανονισμός του χρέους ορίζει τη δημιουργία ειδικού λογαριασμού, μέσω του οποίου όλα τα έσοδα του ελληνικού κράτους (κυρίως από την αύξηση των φόρων ή από ιδιωτικοποιήσεις) θα προορίζονται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους. Πρακτικά το ελληνικό δημόσιο μπαίνει σε μία διαδικασία εσωτερικής στάσης πληρωμών.
4. Η κυβέρνηση της εθνικής ενότητας πανηγυρίζει το «κούρεμα» του χρέους που ανήκει στις τράπεζες. Αποκρύπτει όμως τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης που θα ακολουθήσει, το κόστος της οποίας θα αποπληρωθεί με νέες περικοπές και φόρους.
5. Καθίσταται απαγορευτική οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση στα ομόλογα ιδιωτών και κυρίως των Τραπεζών, καθώς αυτά θα διέπονται πλέον από το αγγλικό δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα ενεργοποιούνται τα ασφάλιστρα κινδύνου(CDS).

 

Είναι σαφές, επομένως, ότι το PSI σίγουρα δεν είναι κάτι για το οποίο πανηγυρίζουμε. Αυτό που επί της ουσίας έγινε είναι για ακόμα μια φορά να διασφαλιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου και να ανοίξει ο δρόμος για νέες θυσίες και νέα επώδυνα μέτρα από τον κόσμο της εργασίας.

 

Σε όλη αυτή την πορεία από το μνημόνιο, στο μεσοπρόθεσμο, στο πολυνομοσχέδιο, στο μνημόνιο 2 και πτόσφατα στο PSI και τους πανηγυρισμούς που συνοδεύουν την επίτευξή του αδιαμφισβήτητα κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η κυβέρνηση Παπαδήμου στήνει αγαστή συνεργασία με τα μέσα ενημέρωσης με στόχο την προπαγάνδιση των νέων και ακραία ταξικών μέτρων, την τρομοκράτηση του λαού και την κατασυκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες έχει στηθεί από τα μέσα ενημέρωσης ένα ξεκάθαρο δίπολο. Από τη μια μεριά τοποθετούνται οι εθνοσωτήριες δυνάμεις που μάχονται για την σωτηρία της πατρίδας και της οικονομίας και από την άλλη βρίσκεται η Αριστερά που στοχεύει στην καταστροφή της χώρας. Σε αυτήν ακριβώς τη διάκριση στήθηκε άλλωστε και η αναγκαιότητα συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας για τη σωτηρία της χώρας. Η πίεση που δέχτηκε το αστικό μπλοκ εξουσίας υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων, έφερε στο προσκήνιο την κυβέρνηση σωτηρίας και τεχνοκρατών ως μοναδική διέξοδο.

 

Γιατί εκλογές…; Και γιατί ΤΩΡΑ εκλογές…;

Εύλογα αναρωτιέται όποιος παρακολουθεί την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, γιατί το «κόμμα του μνημονίου» από εκεί που ξόρκιζε τις εκλογές και κατηγορούσε όποιον τις ζητούσε, ξαφνικά καταφεύγει σε αυτές.

Για να απαντήσει κάποιος σε ένα τέτοιο ερώτημα πρέπει καταρχάς να προσδιορίσει το πώς βλέπουν εκείνοι τις εκλογές. Γι΄αυτούς η προσφυγή στις κάλπες είναι ένας τρόπος εκτόνωσης της κοινωνικής οργής, που θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην διαταράσσει το πολιτικό σκηνικό, να μη θήγει τα οικονομικά συμφέροντα και να μην αμφισβητεί τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Γι΄ αυτό και οι εκλογές τοποθετούνται χρονικά μετά την ολοκλήρωση του PSI, μετά τη λήψη κομβικών αποφάσεων, κοινώς αφού πέσαν οι υπογραφές. Αυτό, άλλωστε, φαίνεται ξεκάθαρα και από τις συζητήσεις που ήδη γίνονται στα αστικά επειτελεία για τις μετεκλογικές συνεργασίες, για την μετεκλογική συγκυβέρνηση και πλέον και για τον νέο πρωθυπουργό, που ο Α. Λοβέρδος προτείνει να είναι και πάλι ο Παπαδήμος!

 

Για τον κόσμο της εργασίας, τα ασθενέστερα στρώματα, τη νεολαία και όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια, όμως, τι πρέπει να σημάνουν αυτές οι εκλογές;

Αυτό που χρειάζεται είναι μια ριζική ρήξη με τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, μια ριζική αλλαγή πλεύσης και αυτό ακριβώς όμως είναι αυτό που φοβούνται. Αυτό σίγουρα περνάει μέσα από τις εκλογές, γιατί θα καθορίσει σε μεγάλο τη συγκυρία στην οποία θα κληθούμε να ζήσουμε την επόμενη μέρα, αλλά όχι μόνο μέσα από εκεί. Ο κόσμος εκείνος, που έδωσε το ηχηρό παρόν στους μεγάλους κινηματικούς κόμβους, όλου του προηγούμενου διαστήματος, που γέμισε το κέντρο της Αθήνας, και όλων των επαρχιακών πόλεων στις 12 Φλεβάρη, πρέπει να βγει πάλι μποροστά, να συνεχίσει και να δυναμώσει τις εστίες αντίστασης, να δώσει υπόσταση στην αμφισβήτησή του απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, να κάνει την Ελλάδα φάρο για τους αγώνες των λαών της Ευρώπης και του κόσμου ενάντια στα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται. Μόνο με το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο μπορεί να ανατραπεί αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση κατά του συνόλου της κοινωνίας, που την εξαθλιώνει, καταργεί κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών και επιβάλλει ένα ιδιότυπο εργασιακό μεσαίωνα, όπως μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους, αποδόμηση του κοινωνικού ιστού, ακραία φορολόγηση για το λαό, περιστολή κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και όταν ο λαϊκός παράγοντας βγαίνει στο προσκήνιο, δύσκολα παρακάμπτεται.

 

Ανοίγεται μπροστά μας ένας αγώνας τον οποίο πρέπει να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις!

Όταν οι νόμοι καταρέουν…

Ματαιώθηκαν οι εκλογές για τη συγκρότηση συμβουλίων διοίκησης σε όποιο Πανεπιστήμιο κι αν επιχειρήθηκε να γίνουν (πχ Πάντειο, Ασσοε, ΑΠΘ)  μετά από κινητοποιήσεις φοιτητών, καθηγητών και διοικητικών υπαλλήλων. Η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας συνεχίζει ακάθεκτη τις προσπάθειες για ισοπέδωση του Δημοσίου Πανεπιστημίου, έργο του οποίου η υλοποίηση περνάει μέσα από τη δημιουργία των συμβουλίων διοίκησης.

Ως Αριστερή Ενότητα προ πολλού έχουμε καταδείξει το ρόλο που καλούνται να παίξουν τα συμβούλια διοίκησης στη διάλυση του Δημοσίου Πανεπιστημίου. Η συγκρότησή τους συνιστά το δούρειο ίππο για την πλήρη εφαρμογή και των άλλων πτυχών του νόμου 4009, συμπυκνώνει τη συνολική λογική που αυτός και όλοι οι προωθούμενοι νόμοι, από την υπογραφή της συνθήκης της Μπολόνια και μετά, εισάγουν και επιπλέον αποτελούν το μέσο για να ακολουθηθεί και στα Πανεπιστήμια «πολιτική λιτότητας»!

Με το νόμο 4009 καταργείται η σύγκλητος και όλες οι δομές συνδιοίκησης, οι οποίες μέχρι τώρα κατοχύρωναν πρακτικά το συνταγματικά ορισμένο δικαίωμα της Πανεπιστημιακής κοινότητας στη συμμετοχή στην αυτοδιοίκηση του Πανεπιστημίου. Υποβαθμίζεται το πτυχίο με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων και των κύκλων σπουδών, φτιάχνοντας το νέο ευέλικτο, ελαστικό και φτηνό εργαζόμενο, που να μπορεί να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς. Ένας τέτοιος εργαζόμενος θα πληρώνεται με μισθούς πείνας, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης… θα ζει με 429 ευρώ!

Θεσμοθετείται η οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για την επιβολή διδάκτρων και την εισαγωγή ιδιωτικών επιχειρήσεων στο δημόσιο πανεπιστήμιο μέσω των χορηγιών. Το κόστος σίτησης-στέγασης-συγγραμάτων μετακυλίεται στους φοιτητές, βάλλεται στην ουσία του ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου. Εισάγονται δηλαδή με τον πιο προκλητικό τρόπο ταξικοί φραγμοί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στο Πανεπιστήμιο του Μνημονίου ο όρος δημοκρατία είναι απαγορευμένος!! Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς την εντατικοποίηση (διαγραφές φοιτητών) και την αυταρχικοποίηση (κατάργηση ασύλου – περιθωριοποίηση κάθε συλλογικής & δημοκρατικής διαδικασίας)  του πλαισίου λειτουργίας του Πανεπιστημίου.

Μόνη διέξοδος από το μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι ο ανυποχώρητος, μαζικός, συλλογικός αγώνας. Η προσπάθεια του Υπουργείου, επιχειρήσεων  και κάθε λογής εγκάθετων για εφαρμογή του αντιεκπαιδευτικού, αντικοινωνικού και αντιδημοκρατικού νόμου θα βρει απάντηση, ακόμα κι αν ο αρχι-εκτελεστής του νόμου αντικαθίσταται από τους κυρίαρχους. Άλλωστε, ο νέος υπουργός παιδείας κ. Μπαμπινιώτης είναι για την εκπαίδευση ότι ο Παπαδήμος για την οικονομία: ένας τεχνοκράτης, ο οποίος με αυτή του την ιδιότητα θα προσπαθήσει να βρει «ουδετερότητα» και νομιμοποιητική βάση στα πανεπιστήμια. Αλλά όσο αυτοί θα προσπαθούν με μεθοδεύσεις και τακτικισμούς να διαλύσουν το δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, εμείς θα το κρατάμε ζωντανό με αγώνες ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Τεχνοκρατών. Καλούμε λοιπόν όλους/όλες τους/τις συναδέλφους φοιτητές-καθηγητές καθώς και τους εργαζόμενους σε συστράτευση για την ανατροπή αυτού του νόμου-εκτρώματος και στο ΕΚΠΑ.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Δευτέρα, 30 Γενάρη, ΟΛΟΙ-ΕΣ στο Εφετείο στις 9πμ

PARTY ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Μέρες απεργίας…

Η λαϊκή πίεση, όπως εκφράστηκε το προηγούμενο διάστημα στις απεργίες και τις παρελάσεις, οδήγησε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε παραίτηση. Το μνημονιακό μέτωπο προκειμένου να διαχειριστεί τη λαϊκή οργή κατέφυγε στη «λύση» της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα φορολογικά χαράτσια, οι νέες απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν την κοινή συνισταμένη των στόχων του μνημονιακού μετώπου που υπηρετεί  ο Λ. Παπαδήμος, ένας γνήσιος εκφραστής του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Από τη ψήφιση του πρώτου κιόλας μνημονίου, η τότε κυβέρνηση μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν τη λογική της ενδοφυούς στην ελληνική πραγματικότητα κρίσης, του διεφθαρμένου δημοσίου και της αναξιοκρατίας. Θέτοντας  εκβιαστικά διλλήματα, όπως μνημόνιο ή χρεοκοπία, μέτρα λιτότητας ή έξοδος από το ευρώ, πέρασαν μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων σε μια δήθεν προσπάθεια μείωσης του χρέους και «σωτηρίας της χώρας».

«Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία» Γ. Παπανδρέου
Μετά και  τα τελευταία μέτρα που αφορούν σε αλλαγές στα εργασιακά στον ιδιωτικό τομέα αλλά και το εργασιακό καθεστώς των νέων καταλαβαίνει κανείς τι σήμαινε αυτή η φράση. Το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την κρίση για να επιφέρει μόνιμες «αναδιαρθρωτικές αλλαγές», που διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα διαμορφώνοντας  τον εργασιακό μεσαίωνα του 21ου αιώνα. Στην πρώτη γραμμή των νέων μέτρων βρίσκονται  το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης(Σ.Π.Α.) ή αλλιώς μαθητεία και η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα . Σύμφωνα με το Σ.Π.Α. οι νέοι εργαζόμενοι 18-25 ετών θα εργάζονται με μισθό κάτω από 500 ευρώ και χωρίς ασφάλιση και όλα αυτά για πρώτη φορά νόμιμα! Ουσιαστικά, αυτή η εγκύκλιος του Υπ. Εργασίας, αν εφαρμοστεί θα σηματοδοτήσει την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αρχικά για τους νέους, η οποία θα επεκταθεί όμως στο σύνολο των εργαζομένων, όπως έχει συμβεί άλλωστε σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση στο παρελθόν (βλ. μπλοκάκια, εταιρίες που νοικιάζουν προσωπικό κ.ά.). Παράλληλα, η επίθεση στα εργασιακά κεκτημένα στον ιδιωτικό τομέα προσπαθεί να δημιουργήσει ευνοϊκό έδαφος για την επέκταση αυτού του εργασιακού  καθεστώτος σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες.

Ταυτόχρονα, το Υπ. Παιδείας προχωρά στη διεξαγωγή εκλογών για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης, παρά τις αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, κίνηση που αποτελεί δούρειο ίππο για την εφαρμογή και των υπόλοιπων πτυχών του νόμου Διαμαντοπούλου! Συγκεκριμένα έχει ανακοινωθεί ήδη η ημερομηνία διεξαγωγής τους στις  Πάντειο και  ΑΣΟΕΕ, 26/1 και 22/2 αντίστοιχα. Στο πανεπιστήμιο της αγοράς που φτιάχνει ο νέος νόμος δεν έχουν θέση δημοκρατικές διαδικασίες ούτε βέβαια και συλλογικές διεκδικήσεις. Οι «ειδικοί» θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, παράγοντας εργαζόμενους φτηνούς και ευέλικτους, εξειδικευμένους και όχι μορφωμένους, έτοιμους να ενταχθούν στο σύστημα της μαθητείας!

«Δε νικά εκείνος που έχει δίκιο, αλλά αυτός που αγωνίζεται για το δίκιο του!» σύζυγος χαλυβουργού
Σε αυτή τη συγκυρία, η μόνη διέξοδος που ανοίγεται είναι ο συλλογικός, ανυποχώρητος αγώνας. Το δρόμο μας δείχνουν οι απεργοί της  Χαλυβουργίας και του Alter. Όλοι και όλες αντιλαμβάνονται ότι κάθε ευκαιρία που δίνεται στην κυβέρνηση είναι το πράσινο φως για ένα νέο πλιάτσικο σε ό,τι μας έχει απομείνει. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας στη σχολή όχι απλά ως φοιτητές και φοιτήτριες, αλλά ως ένα συλλογικό «εμείς» με την ταυτότητα του καταπιεζόμενου και του συλλογικά πληττόμενου υποκειμένου και ως τέτοια συλλογικότητα πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε ζωτικό κομμάτι αυτού του αγώνα μαζί με τα υπόλοιπα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Να διώξουμε αυτήν την Κυβέρνηση και κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον, να αγωνιστούμε για το αυτονόητο, τις ζωές μας !!!

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΦΙΑ ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ 12/1 ΣΤΙΣ 2 μ.μ. ΣΤΟ ΝΑΒΟ ώστε ο σύλλογος να λάβει αμεσοδημοκρατικά αγωνιστική απόφαση για συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της Τρίτης 17/1 ενάντια στα νέα μέτρα κοινωνικής ισοπέδωσης και ως έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης στα αγωνιζόμενα κομμάτια του κόσμου της εργασίας.

Συναυλία αλληλεγγύης στους απεργούς χαλυβουργούς

Οι φοιτητικοί σύλλογοι Αθήνας στις 13 Ιανουαρίου διοργανώνουν συναυλία αλληλεγγύης στους απεργούς χαλυβουργούς που συνεχίζουν τον απεργιακό τους αγώνα ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Ο αγώνας τους είναι παράδειγμα για όλη την εργατική τάξη που πλήττεται από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
ΝΙΚΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ!!!

Στη συναυλία θα παίξουν:

-Στάθης Δρογώσης
-Σπύρος Γραμμένος
-Ζακ Στεφάνου
-Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
-Joanna Drigo
-Ισμήνη Πεπέ
-Trendy Hooligans
-Skanontropo
-Klein Mein
-Karma
-Vinyl Suicide
Τα έσοδα θα διατεθούν προς οικονομική ενίσχυση των απεργών.

Λίγα λόγια για την «πραγματική δημοκρατία»… Ή …πως θα θέλαμε να συζητά και να αποφασίζει ένας φοιτητικός σύλλογος

Ένα από τα στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε από τις σύγχρονες εκφάνσεις του λαϊκού κινήματος (πχ το κίνημα των πλατειών και η 28^η Οκτωβρίου) είναι αυτό της πραγματικής δημοκρατίας, η οποία συνίσταται στην απόφαση με βάση τη συζήτηση που διεξάγεται και τον αυθορμητισμό, καθώς και στη συλλογική υλοποίηση αυτής. Έτσι, για μας, οι αποφάσεις που καλείται να πάρει ένας φοιτητικός σύλλογος αναφέρονται στα ζητήματα που έχουν ουσιαστικά συζητηθεί στην κορυφαία αμεσοδημοκρατική διαδικασία του, δηλαδή στη Γενική Συνέλευση, και πρέπει να έχουν αντιστοιχία ανάλυσης και δράσης. Απολογίζοντας το φοιτητικό κίνημα που ξέσπασε το Σεπτέμβρη, βλέπουμε πώς το έλλειμμα αυτό συνέβαλε ώστε να μην επιτευχθούν οι ονομαστικοί στόχοι του κινήματος, δηλαδή η ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της μαζί με το νόμο- πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Παρ’ ότι οι στόχοι αυτοί ήταν σωστοί, σε ένα βαθμό παρέμειναν λέξεις στα πολιτικά πλαίσια που αποφασίζονταν, τα συνολικά πολιτικά αιτήματα έμειναν σε επίπεδο διακήρυξης ενώ ο προσανατολισμός του παρέμεινε στα μερικά ζητήματα και η οπτική του δεν ξέφυγε απ’ τα στενά όρια του πανεπιστημίου. Η αναντιστοιχία στη μαζικότητα των γενικών συνελεύσεων και στις κινητοποιήσεις, δείχνει πως η ίδια η απόφαση κρίνεται τελικά στην υλοποίησή της. Κρατώντας, λοιπόν, τα παραπάνω στοιχεία και με δεδομένο ότι οι στόχοι του φοιτητικού κινήματος δεν άλλαξαν, καλούμαστε τώρα να αλλάξουμε ότι πήγε στραβά για να πραγματώσουμε έναν αγώνα διαρκείας, να γίνουμε οργανικό κομμάτι του λαϊκού κινήματος και χρησιμοποιώντας το όπλο του πολιτικού αγώνα να πρωταγωνιστήσουμε στην ανατροπή της νέας κατάστασης.

Και λίγο στα «δικά μας»…

Στο Δ.Σ. του Σ.Φ.Ι.Α., τη Δευτέρα, 28/11, κατατέθηκαν τρείς προτάσεις προς ψήφιση. Η μία αφορούσε σε παράσταση διαμαρτυρίας στις 29/11 στον πρόεδρο της σχολής για τα ζητήματα που αφορούν στην επιχειρούμενη συγκρότηση συμβουλίων διοίκησης και στον περιορισμό της διάρκειας των εξεταστικών, που ανακοινώθηκε. Η δεύτερη σε κάλεσμα Γενικής Συνέλευσης του Σ.Φ.Ι.Α. την Τετάρτη 30/11 ενόψει της γενικής απεργίας της Πέμπτης και η τρίτη αποτελούσε μια πολιτική ανάλυση της συγκυρίας, η οποία απόληγε στη συμμετοχή του Συλλόγου στη Γενική απεργία και σε παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπ. Υγείας. Με δεδομένο ότι η δεύτερη και η τρίτη πρόταση ήταν αντιπαραθετικές, συμφωνήθηκε ότι αν αποφασιστεί η διεξαγωγή της Γ.Σ., η τρίτη πρόταση θα αποσυρόταν. Παρ’ όλα αυτά η ίδια η ύπαρξη της ήταν προβληματική, καθώς έδινε το άλλοθι στις καθεστωτικές παρατάξεις να μην υπογράψουν για τη διεξαγωγή Γ.Σ., διατηρώντας παράλληλα ένα «αγωνιστικό προφίλ», πράγμα που τελικά και έγινε, και ταυτόχρονα καλλιεργούσε μια λάθος αντίληψη, από τη στιγμή που προτεινόταν ουσιαστικά πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να έχει διεξαχθεί Γ.Σ.

Καμία έκπληξη δεν μας προκαλούν πια οι καθεστωτικές παρατάξεις…!

Πάγια στάση της Νέας Προοπτικής, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ είναι να σαμποτάρει τις συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου, είτε μη υπογράφοντας για τη διεξαγωγή τους, είτε μη στηρίζοντάς τις με τη φυσική τους παρουσία. Η επιλογή των δύο πρώτων να μην υπογράψουν για τη διεξαγωγή της Γ.Σ., αν και αναμενόμενη, γεννά κάποια ερωτηματικά. Σύμφωνα με το καταστατικό του Σ.Φ.Ι.Α., Γ.Σ. συγκαλείται είτε από το Δ.Σ., όταν υπάρχει ζήτημα που χρήζει συζήτησης και απόφασης, είτε με συλλογή υπογραφών από τους φοιτητές, αν το Δ.Σ. αρνείται να τη συγκαλέσει. Αφού, λοιπόν, Νέα Προοπτική και ΔΑΠ υπογράφουν την πρόταση για συμμετοχή του Συλλόγου στην απεργία και την παράσταση διαμαρτυρίας στο υπ. Υγείας –και άρα αναγνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων-, τότε γιατί αρνούνται να συζητήσουν αυτά τα ζητήματα σε γενική συνέλευση ενώπιον όλων των φοιτητών…; Από την άλλη πλευρά, η έτερη καθεστωτική παράταξη, η ΠΑΣΠ, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει με τους τακτικισμούς της, δεν τα καταφέρνει. Μπορεί για το φαίνεσθε να υπέγραψε για τη Γ.Σ., αλλά είχε ήδη βεβαιωθεί πως δεν θα γινόταν αυτή. Έτσι, με μια «ανέξοδη» υπογραφή επιχειρεί να ανατρέψει το κλίμα που επικρατεί εις βάρος της, ως κομματικής νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, ως κομματικής νεολαίας μιας κυβέρνησης που δεν δίστασε να φτωχοποιήσει την κοινωνία και παράλληλα να επιδοθεί σε ένα όργιο καταστολής, ως νεολαίας του κόμματος που συνεργάζεται με τους νοσταλγούς της χούντας (ΛΑΟΣ) σε μια κυβέρνηση για την «εθνική σωτηρία».

Κάνοντας μια δεύτερη ανάγνωση, υπό το πρίσμα της δημοκρατίας, στην πρόταση απόφασης για τη συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία και την παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπ. Υγείας, διαπιστώνει κανείς, ότι σε αυτήν περιέχεται ανάλυση για πληθώρα ζητημάτων, τα οποία ο Σύλλογος δεν έχει συζητήσει ποτέ, όπως η κυβέρνηση συνεργασίας, ο προϋπολογισμός για το 2012, η δανειακή σύμβαση και η απάντηση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος σε όλα αυτά, η έξοδος από την ΟΝΕ κ.α. Εμείς, ως Αριστερή Ενότητα, θεωρούμε πως αυτά είναι ζητήματα που χρήζουν και συζήτησης και απόφασης, αλλά μέσα από μια Γενική Συνέλευση. Με αυτή, λοιπόν, τη λογική προτείναμε και τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη. Αν θέλουμε να συγκροτήσουμε ένα φοιτητικό κίνημα ανατρεπτικό, ένα φοιτητικό κίνημα οργανικό κομμάτι του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, ένα φοιτητικό κίνημα δημοκρατικό και πολύμορφο, που δεν θα εμφανίζεται και θα εξαφανίζεται όποτε κάνουμε κατάληψη, τότε πρέπει να θέσουμε σε άμεση προτεραιότητα τις Γενικές Συνελεύσεις και να υπερασπιστούμε στο τώρα, στο σήμερα τα αυτονόητα χαρακτηριστικά που αυτό πρέπει να έχει. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν δεν υπογράψαμε τη συγκεκριμένη απόφαση και επιμέναμε να πιέζουμε για τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης.

Στο βαθμό που οι αποφάσεις ενός συλλόγου, όπως ο Σ.Φ.Ι.Α., δεσμεύουν τα μέλη του, όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες καλούνται να προασπιστούν τη λήψη των αποφάσεων αυτών με βάση τις αρχές της πραγματικής δημοκρατίας. Ο Σ.Φ.Ι.Α. δεν αποτελείται μόνο από τις παρατάξεις και τα σχήματα που παρεμβαίνουν σε αυτόν και άρα το σύνολο των μελών του, παραμερίζοντας τις λογικές της ανάθεσης, θα πρέπει να προασπιστούν τη δημοκρατία στο περιεχόμενο των αποφάσεων, αλλά και στην υλοποίηση τους.

Δημοκρατική εκτροπή – Προϋπολογισμός κοινωνικής εξαθλίωσης: Μετά από δύο χρόνια εκτεταμένης επίθεσης στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανήμπορη πλέον να κυβερνήσει υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων φέρνει μαζί της στην εξουσία τους ίδιους τους τραπεζίτες, την «λαϊκή» και άκρα δεξιά, ολοκληρώνοντας έτσι τη δημοκρατική. Στόχος της νέας κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής που επιδιώκει να διασώσει την μειωμένη λόγω της δομικής κρίσης του συστήματος κερδοφορία του κεφαλαίου, εις βάρος προφανώς των εργαζομένων. Ο νέος προϋπολογισμός που ετοιμάζει η κυβέρνηση Παπαδήμου προβλέπει για μία ακόμα χρονιά περικοπές σε κοινωνικές παροχές και πρόνοια, ξεπούλημα εθνικού πλούτου, φορολογική εξόντωση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας και φυσικά φορολογική ασυλία για τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεργολάβους. Για αυτό το λόγο οφείλουμε ως φοιτητές να βρεθούμε στο πλευρό των εργαζομένων στην απεργία της Πέμπτης 1/12 καθιστώντας σαφές ότι και αυτή η κυβέρνηση είναι ανεπιθύμητη.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ!