ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. 29/03/11

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε». Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.

Μετά τη τελευταία επίσκεψη της τρόικα, η κυβέρνηση σύναψε νέο μνημόνιο, το 4ο κατά σειρά, μια νέα δέσμη μέτρων δηλαδή που θα κληθεί να πληρώσει ο Ελληνικός λαός. Σύμφωνα με το μνημόνιο 4 προβλέπονται περικοπές 25 δις ως το 2015. Αυτό θα επιτευχθεί  καταρχάς με νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ και εισιτήρια, πρόσθετες περικοπές μισθών στις δημόσιες υπηρεσίες μέσω των επιδομάτων, περαιτέρω μείωση επιδοτήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, προσλήψεις με το σταγονόμετρο, περικοπή στο επίδομα ανεργίας,  επιτάχυνση στο ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΣΕ, λιμάνια). Παράλληλα προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας γης και περιουσίας με τον πήχη να ανεβαίνει στα 50 δις, ότι έχουμε και δεν έχουμε δηλαδή.

Στο ίδιο πνεύμα είναι και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που αποφασίστηκε στη σύνοδος κορυφής στις 25 Μάρτιου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, με μεγαλύτερες περικοπές στους μισθούς και νομική δέσμευση για την αποπληρωμή του χρέους. Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας δεν είναι άλλο από τη συνταγματική κατοχύρωση του μνημονίου, αφού προβλέπει ότι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα, όπως είναι και η Ελλάδα, χάνουν το δικαίωμα κατάρτισης οικονομικού προϋπολογισμού. Έτσι, το δικαίωμα της ουσιαστικής διακυβέρνησης της χώρας, δηλαδή η διαχείριση των οικονομικών αλλά και η φορολογία ως κομμάτι αυτής, περνά στις Βρυξέλλες. Και την ίδια στιγμή που τα παπαγαλάκια του MEGA και άλλων Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης» προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο πρωθυπουργός πέτυχε μια σημαντική νίκη, αφού θα διαπραγματευθεί την μείωση των επιτοκίων δανεισμού, στις 25/3 η κυβέρνηση δε συμφώνησε τίποτα άλλο από το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, βάζοντας τον ελληνικό λαό να πληρώνει, επ’ αόριστο πλέον, τη μνημονιακή πολιτική.

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση-ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες». Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, στην οποία συναντήθηκαν στο δρόμο κινήματα όπως «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», και κάτοικοι της Κερατέας, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, που συγκέντρωσε κόσμο ανάλογο με τη πορεία στις 5 Μαΐου, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων του Μπόμπολα. Υπάρχει παρόλα αυτά πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, ένα ριζοσπαστισμό που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση, ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Ανέπαφη προφανώς δε θα μπορούσε να μείνει η παιδεία, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Ήδη ανακοινώθηκαν τα σχολεία που συγχωνεύονται, δηλαδή κλείνουν. Οι μαθητές έχουν ήδη ξεκινήσει να βγαίνουν στο δρόμο σε συντονισμό με τους καθηγητές και τους γονείς. Παράλληλα, η μεταρρύθμιση του Πανεπιστημίου κρίνεται αναγκαία για τη διαιώνιση του εργασιακού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Με την έννοια αυτή, το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου, συμπυκνώνει τη βούληση της κυβέρνησης για ένα Πανεπιστήμιο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς που θα λειτουργεί με επιχειρησιακούς και ανταποδοτικούς όρους. Αναλυτικά το νομοσχέδιο προβλέπει:

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ: Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα και δεξιότητες και όχι δικαιώματα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ: Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει στη λειτουργία των ιδρυμάτων βάσει διδάκτρων τα οποία θα είναι σε πρώτη φάση επιδοτούμενα από το κράτος μέσω φοιτητικών κουπονιών, και σε δεύτερη φάση οι φοιτητές θα πρέπει να βρίσκουν μόνοι τους τα ποσά που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι το φοιτητικό κουπόνι καθιερώνει μια προσωπική πελατειακή σχέση μεταξύ φοιτητή και πανεπιστημίου, εξοικειώνει τους φοιτητές και τη κοινωνία με την έννοια της καταβολής αντιτίμου για τις σπουδές και τις παροχές τους αναπτύσσοντας έτσι μία τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση. Και μέσα σε όλα αυτά οι τράπεζες και τα φοιτητικά δάνεια που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως απάντηση στην πραγματική αδυναμία της πλειοψηφίας των οικογενειών να καταβάλουν τα δίδακτρα που επιβάλει η πολιτική της, εισάγοντας έτσι τους νέους και τις νέες στον απάνθρωπο τραπεζικό μηχανισμό, χρεώνοντάς τους τις σπουδές τους.

4. ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας για τους λίγους, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, και κέντρων κατάρτισης για τους πολλούς, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μιλάμε για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Ήδη έχει εφαρμοστεί ένα κομμάτι του «Πανεπιστημιακού Καλλικράτη», ένα σύνολο περικοπών που θα οδηγήσει αφενός στο κλείσιμο πολλών τμημάτων και σχολών και συνακόλουθα σε απολύσεις εργαζομένων και μείωση των εισαγόμενων φοιτητών και αφετέρου στην περικοπή πολλών φοιτητικών παροχών. Ειδικότερα:

• Πολλά ιδρύματα φέτος, και ειδικά τα ΤΕΙ, υποχρηματοδοτούνται (όπως αποτυπώθηκε και στο φετινό προϋπολογισμό με δαπάνες κάτω του 3% του ΑΕΠ για τη Παιδεία) και ουσιαστικά υπολειτουργούν. Μάλιστα με την αιτιολόγηση ότι δεν έδωσαν τα στοιχεία για τα έσοδα, τις δαπάνες και τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, το Υπουργείο Οικονομικών πάγωσε τη χρηματοδότηση για είκοσι ΑΕΙ και ΤΕΙ για αυτό το μήνα, μεταξύ αυτών το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

• Έχει νομιμοποιηθεί το καθεστώς της ελαστικής εργασίας στα Πανεπιστήμια για μεγάλο κομμάτι καθηγητών, που εργάζονται με το καθεστώς του Π.Δ. 407, πολλοί από τους οποίους παραμένουν απλήρωτοι υπό το καθεστώς ομηρίας.

• Εφαρμόζεται το προκλητικό ψαλίδισμα των δωρεάν συγγραμμάτων από εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Προβλέπει σχηματικά τον κανόνα 1μάθημα =1σύγγραμμα = 1διδακτικό εγχειρίδιο. Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι φοιτητές θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τα αναγκαία, πέραν του ενός, βιβλία (πηγαίνει έτσι η λογική της μετακύλισης του κόστους στο φοιτητή ένα βήμα παραπάνω).

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση βαρέων και ανθυγιεινών, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ειδικότερα η κυβέρνηση μέσω του επικαιροποιημένου Μνημονίου Νο4 και πρόσφατων μέτρων της:

• Αφού κατάργησε τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, πράγμα που απέφερε πραγματική μείωση μισθών ως και 30%, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, επιθυμώντας οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμία συλλογική κατοχύρωση και να δουλεύουν έρμαια στις βουλές των εργοδοτών έως και 65 ώρες εβδομαδιαίως.

• Επιχειρείται με το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» να ενταχθούν στα Συντάγματα των χωρών οι πολιτικές λιτότητας (περικοπές μισθών-περιστολές εργασιακών δικαιωμάτων) ως αναγκαία και υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων.

•  Επιχειρείται νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο μέσω του Ενιαίου μισθολογίου που θα φέρει μείωση κατά μέσο όρο 15% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

• Στο τομέα της υγείας επιβάλλεται χαράτσι 5 ευρώ για την εξέταση των ασθενών στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας παράλληλα με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών.

• Επιβλήθηκε η αύξηση του ενιαίου εισιτηρίου στις μεταφορές κατά 40%, παράλληλα με ηχηρές μειώσεις στους μισθούς των εργαζόμενων στα ΜΜΜ, παρά τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους και την ολοένα αυξανόμενη δυναμική του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωφρενικά και γίνονται ενδεικτικά της ταξικά μονομερούς πολιτικής της κυβέρνησης αν σκεφτούμε ότι: Τη στιγμή που απροκάλυπτα δηλώνουν ότι στις ελβετικές τράπεζες υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις ύψους 500 δις ευρώ, μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα και θα πρέπει να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία προκειμένου να βρουν 50 δις! Τη στιγμή που παγώνουν τις συντάξεις εξοικονομώντας 100 εκατ. ευρώ, μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 20% και τους χαρίζουν 320 εκατ. ευρώ! Τη στιγμή που οι εφοπλιστές αποδίδουν φόρους μόλις  12 εκ ευρώ, οι μετανάστες αφήνουν για την πράσινη κάρτα 50 εκατ. ευρώ!

Επιπλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει:

– ΣΥΜΦΩΝΟ 1^ης ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

Καταστροφικός ο καπιταλισμός

Οι πολιτικές όμως συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους δεν περιορίζονται στα στενά εθνικά όρια, αλλά βρίσκονται στο επίκεντρο της παγκόσμιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Μ’ άλλα λόγια, τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και υπολογίζονται με αριθμούς αποσκοπούντες στην εξυπηρέτηση γαιοπολιτικών μονάχα συμφερόντων. Σ’ αυτή τη λογική κινείται ολόκληρη η Ευρώπη και η ενεργειακή πολιτική που εκπονεί η ΕΕ  όπου με στόχο την κερδοσκοπία έχει αναγάγει σε κύριο πάροχο ενέργειας τα πυρηνικά εργοστάσια μη λογίζοντας το περιβαλλοντικό κόστος που ενέχουν. Πράγμα το οποίο έγινε απολύτως σαφές στην Ιαπωνία, ύστερα από τον καταστροφικό σεισμό και τα όσα επακολούθησαν, όπου η λογική του κέρδους και του πλεονάσματος είχε υπερακοντίσει κάθε άλλη, στηριζόμενη στο γεγονός πως  πυρηνική ενέργεια είναι μακροπρόθεσμα πιο οικονομική από οποιαδήποτε άλλη, ξεχνώντας όπως πως πάνω απ’ όλα βρίσκονται οι ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον στο οποίο αυτές ζουν. Γι’ αυτό ακριβώς θεωρούμε πως η Ευρώπη πρέπει να αναθεωρήσει τις ενεργειακές της πολιτικές, αποκλείοντας τις πηγές πυρηνικής ενέργειας από το “ενεργειακό της καλάθι” και να προβεί στο κλείσιμο όλων των υπαρχόντων αντιδραστήρων καθώς και στην καταστροφή των εναπομεινάντων πυρηνικών όπλων.

Την ώρα που η απληστία για υπερκέρδη και φτηνή ενέργεια προκαλεί μια απίστευτη πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα, την ίδια ώρα, στη γειτονιά μας, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, η Μεσόγειος έχει τυλιχτεί στις πολεμικές φλόγες. Με πρόσχημα της στρατιωτικής επίθεσης στη Λιβύη για την προστασία των αμάχων από το καθεστώς Καντάφι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πλήρως εναρμονισμένη με τις σκοπιμότητες των δυτικών επιδρομών, που αποσκοπούν στη διάλυση του μετώπου των εξεγερμένων αραβικών λαών, καθιστά τη χώρα βάση δολοφονικών επιδρομών, παραχωρώντας βάσεις του ΝΑΤΟ και στρατιωτικό εξοπλισμό. Ο χρεοκοπημένος Παπανδρέου και το κόμμα του, αφού επί δεκαετίες συνεδρίαζαν αγκαλιά με δικτάτορες τύπου Μπεν Αλί και Μουμπάρακ στη «σοσιαλιστική διεθνή», ξαφνικά κόπτονται για το λαό της Λιβύης – και συμμετέχουν στο νέο έγκλημα με φρεγάτες, AWACS και παροχή των αεροδρομίων της χώρας (για αυτά, λεφτά υπάρχουν).

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα,  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Ένα ακόμα κερασάκι στην τούρτα είναι ο τελευταίος νόμος του Λοβέρδου που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ στις 2 Μαρτίου που μεταξύ άλλων κατάργησε το άρθρο 22 του νόμου 4730/2008 (του Αβραμόπουλου) το οποίο προέβλεπε ότι: σε περίπτωση που ειδικευόμενος γιατρός λάβει άδεια για πραγματοποίηση μεταπτυχιακών σπουδών ή άδεια λοχείας και η άδεια αυτή υπερβαίνει τις 30 μέρες τοποθετείται στη θέση του ο επόμενος ειδικευόμενος ιατρός ως υπεράριθμος σε προσωποπαγή θέση ειδικευόμενου ιατρού που συνίσταται με απόφαση του υπουργείου. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα ήταν σωστό και βοηθούσε κενά μηνών και ετών. Η κατάργηση αυτή συμβάλει στην αύξηση της λίστας αναμονής για τους νέους ειδικευόμενους, δημιουργεί προβλήματα στη ήδη προβληματική λειτουργία των νοσοκομείων και αφήνει εκατοντάδες νέους ειδικευόμενους που περίμεναν να διοριστούν ή διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις στο κενό.

Οι γιατροί, αλλά και όλο το νοσοκομειακό προσωπικό προχωρούν σε απεργίες και στάσεις εργασίας στις 30 και 31 Μάρτη και συμμετέχουν στην πορεία που έχει καλέσει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ στις 31 Μάρτη με προσυγκέντρωση στις 12 στα Προπύλαια με κεντρικά αιτήματα  την τήρηση των ρυθμίσεων της κλαδικής συμφωνίας και του ιδρυτικού νόμου του ΕΣΥ για το ιατρικό μισθολόγιο, αξιοπρεπείς αποδοχές για όλους τους εργαζόμενους, όχι στις περικοπές και στις συγχωνεύσεις που διαλύουν το ΕΣΥ, δωρεάν δημόσια καθολική περίθαλψη ποιότητας ως κοινωνικό δικαίωμα και ανατροπή Μνημονίου-ΕΕ-ΔΝΤ και της «ανθυγιεινής» κυβερνητικής πολιτικής.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φέρει τους μετανάστες σε καθεστώς ανυπαρξίας εδώ και τόσα χρόνια με την ανοχή στην εργοδοτική τρομοκρατία εις βάρος τους ώστε να δημιουργούνται συνεχώς «φτηνά χέρια» και με τη μη νομιμοποίησή τους που θα τους εξασφάλιζε τα βασικά εργασιακά δικαιώματα. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την αντι-μεταναστευτική της πολιτική σε βίαιες απελάσεις, μαζικά πογκρόμ και εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο. Αυτή η πολιτική της κοινωνικής αποξένωσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας φτιάχνει την κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περάσουν αναίμακτα τα επόμενα μέτρα εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που ετοιμάζει  το ΠΑΣΟΚ και η Τρόικα.

Όμως οι μετανάστες εργάτες, μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας, κατά τη διάρκεια της οποίας συκοφαντήθηκαν χωρίς έλεος από τα ΜΜΕ, κατάφεραν να κερδίσουν από την κυβέρνηση:

•  Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

• Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200 σε 120

• Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).

•  Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.

Η μετατόπιση αυτής της κυβέρνησης των Μνημονίων, του ΔΝΤ, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των περικοπών, των συγχωνεύσεων σχολείων, της περικοπής δωρεάν συγγραμμάτων και του νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου, ήταν η πρώτη νίκη μιας σειράς αγώνων μέχρι σήμερα. Η έκβαση της απεργίας πείνας και η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των μεταναστών – εργατών, αποδεικνύει πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται!!!

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΚΙ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η κυβέρνηση έχει βάλει πλώρη να διαλύσει μαζί με την κοινωνία και την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Θέλουν να χτυπήσουν το πιο ζωντανό τμήμα της κοινωνίας, τη νεολαία, να τη περιθωριοποιήσουν, να της στερήσουν την ελπίδα. Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ παθητικός αποδέκτης ούτε χειροκροτητής των κυβερνώντων. . Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την ανατροπή του μνημονίου, για την απεμπλοκή μας από τον μηχανισμό του ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Μπορούμε και πρέπει να ενωθούμε με το ρεύμα αντίστασης που υπάρχει για να φύγουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, και να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή για τη χώρα. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας, υπάρχουν ένα σωρό αγώνες για να παραδειγματιστούμε και να εμπνευστούμε.

Όταν η κοινωνία βράζει, η νεολαία μπορεί.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα μέτρα της κυβέρνησης  ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο.
• Κάτω το Μνημόνιο. Έξω το ΔΝΤ.
• Να σταματήσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
• Καμία αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία τουλάχιστον στο 5% του  ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16.
• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων και βιβλιοθηκών.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της σχολής Τετάρτη 30/03 και Πέμπτη 31/03

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 30/03 με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια, στο οποίο καλούν και ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΟΕΝΓΕ

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας, που διοργανώνει η ΠΟΕΔΗΝ την Πέμπτη 31/03 στις 11πμ

Advertisement

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΣΠ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α….

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ: Με το πρόσχημα ότι το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμα συνταχθεί και άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος για κινητοποιήσεις, η ΠΑΣΠ προσπάθησε να αποφύγει την πολιτική τοποθέτηση σχετικά με πτυχές του νομοσχεδίου, όπως η οικονομική αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου, το κουπόνι φοιτητή, οι πιστωτικές μονάδες κ.α. Βέβαια, δεν έκρυψε ότι με πολλές πτυχές του κειμένου διαβούλευσης συμφωνεί, πράγμα που άλλωστε ήταν ήδη γνωστό και από τις δηλώσεις του γραμματέα ΠΑΣΠ ΤΕΙ. «Έχουμε αυτή τη στιγμή ένα κείμενο διαβούλευσης το οποίο θέτει ζητήματα σπασίματος του καθηγητικού κατεστημένου. Έχουμε ένα κείμενο διαβούλευσης το οποίο μπορεί να βάλει σε μια τάξη τα προβλήματα γραφειοκρατίας που υπάρχουν στο σημερινό Πανεπιστήμιο, αναφορικά με την καθημερινότητα του φοιτητή, και μιλάω κυρίως για ζητήματα της πανεπιστημιακής μέριμνας (φέρνω ως παράδειγμα την κάρτα του σπουδαστή). Υπάρχει ένα κείμενο διαβούλευσης, το οποίο καταργεί τη μονιμότητα των καθηγητών, αλλά παράλληλα δημιουργεί και το πρόσφορο έδαφος για να μπορέσει να υπάρξει καινοτομία μέσα από μια συμφωνία ουσιαστικά μεταξύ σπουδαστών και Ιδρυμάτων». Έχει αρκετό ενδιαφέρον η άποψη ότι τα στοιχεία αδιαφάνειας και πελατειακών σχέσεων που προφανώς και υπάρχουν εντός των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, θα εξαφανιστούν μειώνοντας την δημοκρατία μέσα στα ιδρύματα και στον τρόπο διοίκησής τους (καθώς κάτι τέτοιο επιχειρείται μέσω των Συμβουλίων Διοίκησης). Με άλλα λόγια μας λένε ότι η διαφθορά, η αδιαφάνεια και οι πελατειακές μπορούν να εξαλειφθούν μέσω περιστολής της δημοκρατίας (κάτι που έτσι κι αλλιώς δείχνει με πολλούς τρόπους, ότι το έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ).

 

 

Η ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Οι θέσεις της ΠΑΣΠ αναφορικά με το άσυλο είναι γνωστές, αφού σε κεντρικό επίπεδο έχει τοποθετηθεί επανειλημμένα, δηλώνοντας ότι «Το θέμα του ασύλου δε θίγεται από την πλευρά της κυβέρνησης και από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας. Αλλά το θίγουμε εμείς ως προοδευτική παράταξη, το ανοίγουμε εμείς για να κλείσουμε κιόλας. Για μας οι λύσεις είναι δύο. Πρώτον, η απομάκρυνση από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας όλων των Σχολών που υπάρχουν, η διακήρυξή τους ως ιστορικά μνημεία και τόποι μνήμης του αντιδικτατορικού αγώνα. Και απ’ την άλλη θα πρέπει να υπάρχει αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη σε οποιονδήποτε Πρύτανη ή Πρόεδρο δεν αίρει το άσυλο, σε περίπτωση που παρατηρούνται αυτόφωρα αδικήματα». Η ΠΑΣΠ αντιμετωπίζει σαν πρόβλημα το άσυλο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους, τους οποίους με κάθε τρόπο θέλει να απομακρύνει από το κέντρο καθώς αποτελούν «ιστορικούς χώρους». Το θέμα είναι όμως ότι αυτό που κατέστησε τους χώρους ιστορικούς είναι τόσο η ιδιότητά τους (αφού ως Πανεπιστημιακά ιδρύματα συντέλεσαν και επέτρεψαν την ανάπτυξη και καλλιέργεια αντιλήψεων αντιπαραθετικές προς τις κυρίαρχες συγκεκριμένων περιόδων), όσο και το που αυτοί τοποθετούνται.

Αν και οι θέσεις της ΠΑΣΠ για το άσυλο ήταν λίγο ως πολύ ήδη γνωστές, σίγουρα ξεπέρασε κάθε όριο, όταν -προσπαθώντας να αποφύγει να απαντήσει σε ερώτηση της Αριστερής Ενότητας- δήλωσε πως δεν απαντάει «σε αυτούς που ξεφτύλισαν το Πανεπιστημιακό Άσυλό στη Νομική». Εναρμονιζόμενη πλήρως με τη επιλογή του ΠΑΣΟΚ να ποινικοποιεί και να συκοφαντεί κάθε κοινωνικό αγώνα, ουσιαστικά αποδέχτηκε και επικρότησε τις ποινικές διώξεις σε βάρος μελών της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης για τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας, που αποτελούν στην ουσία κατηγορία για την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε έναν αγώνα για ίσα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να στοχοποιήσει την ΑΡ.ΕΝ. ως υπεύθυνη για τη τοποθέτηση πολιτικών χώρων, όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ υπέρ της κατάργησης του ασύλου.

Ως Αριστερή Ενότητα, δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διασφάλιση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιώματων για όλους τους εργαζομένους και ότι θα εξακολουθίσουμε να αντιστεκόμαστε στην εγκαθίδρυση μιας αυταρχικής δημοκρατίας που ποινικοποιεί τους αγώνες και στοχοποιεί τους αγωνιστές. Ενημερώνουμε την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της ότι αν νομίζουν ότι μπορούν να μας τρομοκρατήσουν είναι βαθιά γελασμένοι. Κάθε ένας και καθεμιά από εμάς είμαστε υπερήφανοι για τη συμμετοχή μας στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης των απεργών πείνας μεταναστών εργατών.

 

 

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΤΙΑ: Επιβεβαιώνοντας το αναμενόμενο, μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, η ΠΑΣΠ τοποθετήθηκε αρνητικά απέναντι στην κατάθεση πλαισίων και στην λήψη απόφασης από τη Γενική Συνέλευση, μετά από καταμέτρηση των παρευρισκομένων, με πρόσχημα ότι ήταν φανερό ότι δεν υπήρχε απαρτία. Πιεζόμενη τελικά από το σώμα, που υπερψήφισε την πρόταση για καταμέτρηση των μελών του Συλλόγου που ήταν στο ΝΑΒΟ, αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Το ότι οριακά δεν υπήρχε τελικά απαρτία, δεν αναιρεί τη στάση της ΠΑΣΠ που αποδυναμώνει τις συλλογικές διαδικασίες, αφού ούτε προσπαθεί να κινητοποιήσει τα μέλη του Σ.Φ.Ι.Α. ώστε να παρευρίσκονται , και επιπλέον αποφεύγει να τοποθετηθεί πολιτικά μέσα σε αυτές. Ουσιαστικά αντιλαμβάνεται τις διαδικασίες του συλλόγου ως ευκαιρία για κομματικά πανηγυράκια με όρους εξέδρας γηπέδου. Εμείς, ως αριστερή ενότητα, θεωρούμε ότι η ρόλος των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι τα πάρτυ και οι εκδρομές. Για εμάς η γενική συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α.  αποτελεί την κορυφαία πολιτική διαδικασία του συλλόγου. Είναι το όργανο αυτό όπου όλοι οι φοιτητές καλούνται να αποφασίζουν αμεσοδημοκρατικά για τα θέματα που τους αφορούν μετά από γόνιμο πολιτικό διάλογο.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. 22/03/11

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε». Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.

Μετά τη τελευταία επίσκεψη της τρόικα, η κυβέρνηση σύναψε νέο μνημόνιο, το 4ο κατά σειρά, μια νέα δέσμη μέτρων δηλαδή που θα κληθεί να πληρώσει ο Ελληνικός λαός. Σύμφωνα με το μνημόνιο 4 προβλέπονται περικοπές 25 δις ως το 2015. Αυτό θα επιτευχθεί  κατ΄ αρχάς με νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ και εισιτήρια, πρόσθετες περικοπές μισθών στις δημόσιες υπηρεσίες μέσω των επιδομάτων, περαιτέρω μείωση επιδοτήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, προσλήψεις με το σταγονόμετρο, περικοπή στο επίδομα ανεργίας,  επιτάχυνση στο ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΣΕ, λιμάνια). Παράλληλα προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας γης και περιουσίας με τον πήχη να ανεβαίνει στα 50 δις, ότι έχουμε και δεν έχουμε δηλαδή.

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση-ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες». Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, στην οποία συναντήθηκαν στο δρόμο κινήματα όπως «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», και κάτοικοι της Κερατέας, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, που συγκέντρωσε κόσμο ανάλογο με τη πορεία στις 5 Μαΐου, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων του Μπόμπολα. Υπάρχει παρόλα αυτά πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, ένα ριζοσπαστισμό που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση, ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Ανέπαφη προφανώς δε θα μπορούσε να μείνει η παιδεία, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Ήδη ανακοινώθηκαν τα σχολεία που συγχωνεύονται, δηλαδή κλείνουν. Οι μαθητές έχουν ήδη ξεκινήσει να βγαίνουν στο δρόμο σε συντονισμό με τους καθηγητές και τους γονείς. Παράλληλα, η μεταρρύθμιση του Πανεπιστημίου κρίνεται αναγκαία για τη διαιώνιση του εργασιακού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Με την έννοια αυτή, το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου, συμπυκνώνει τη βούληση της κυβέρνησης για ένα Πανεπιστήμιο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς που θα λειτουργεί με επιχειρησιακούς και ανταποδοτικούς όρους. Αναλυτικά το νομοσχέδιο προβλέπει:

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ: Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα και δεξιότητες και όχι δικαιώματα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ: Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει στη λειτουργία των ιδρυμάτων βάσει διδάκτρων τα οποία θα είναι σε πρώτη φάση επιδοτούμενα από το κράτος μέσω φοιτητικών κουπονιών, και σε δεύτερη φάση οι φοιτητές θα πρέπει να βρίσκουν μόνοι τους τα ποσά που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι το φοιτητικό κουπόνι καθιερώνει μια προσωπική πελατειακή σχέση μεταξύ φοιτητή και πανεπιστημίου, εξοικειώνει τους φοιτητές και τη κοινωνία με την έννοια της καταβολής αντιτίμου για τις σπουδές και τις παροχές τους αναπτύσσοντας έτσι μία τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση. Και μέσα σε όλα αυτά οι τράπεζες και τα φοιτητικά δάνεια που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως απάντηση στην πραγματική αδυναμία της πλειοψηφίας των οικογενειών να καταβάλουν τα δίδακτρα που επιβάλει η πολιτική της, εισάγοντας έτσι τους νέους και τις νέες στον απάνθρωπο τραπεζικό μηχανισμό, χρεώνοντάς τους τις σπουδές τους.

4. ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας για τους λίγους, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, και κέντρων κατάρτισης για τους πολλούς, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μιλάμε για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Ήδη έχει εφαρμοστεί ένα κομμάτι του «Πανεπιστημιακού Καλλικράτη», ένα σύνολο περικοπών που θα οδηγήσει αφενός στο κλείσιμο πολλών τμημάτων και σχολών και συνακόλουθα σε απολύσεις εργαζομένων και μείωση των εισαγόμενων φοιτητών και αφετέρου στην περικοπή πολλών φοιτητικών παροχών. Ειδικότερα:

. Πολλά ιδρύματα φέτος, και ειδικά τα ΤΕΙ, υποχρηματοδοτούνται (όπως αποτυπώθηκε και στο φετινό προϋπολογισμό με δαπάνες κάτω του 3% του ΑΕΠ για τη Παιδεία) και ουσιαστικά υπολειτουργούν. Μάλιστα με την αιτιολόγηση ότι δεν έδωσαν τα στοιχεία για τα έσοδα, τις δαπάνες και τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, το Υπουργείο Οικονομικών πάγωσε τη χρηματοδότηση για είκοσι ΑΕΙ και ΤΕΙ για αυτό το μήνα, μεταξύ αυτών το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

. Έχει νομιμοποιηθεί το καθεστώς της ελαστικής εργασίας στα Πανεπιστήμια για μεγάλο κομμάτι καθηγητών, που εργάζονται με το καθεστώς του Π.Δ. 407, πολλοί από τους οποίους παραμένουν απλήρωτοι υπό το καθεστώς ομηρίας.

. Εφαρμόζεται το προκλητικό ψαλίδισμα των δωρεάν συγγραμμάτων από εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Προβλέπει σχηματικά τον κανόνα 1μάθημα =1σύγγραμμα = 1διδακτικό εγχειρίδιο. Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι φοιτητές θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τα αναγκαία, πέραν του ενός, βιβλία (πηγαίνει έτσι η λογική της μετακύλισης του κόστους στο φοιτητή ένα βήμα παραπάνω).

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση βαρέων και ανθυγιεινών, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ειδικότερα η κυβέρνηση μέσω του επικαιροποιημένου Μνημονίου Νο4 και πρόσφατων μέτρων της:

. Αφού κατάργησε τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, πράγμα που απέφερε πραγματική μείωση μισθών ως και 30%, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, επιθυμώντας οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμία συλλογική κατοχύρωση και να δουλεύουν έρμαια στις βουλές των εργοδοτών έως και 65 ώρες εβδομαδιαίως.

. Επιχειρείται με το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» να ενταχθούν στα Συντάγματα των χωρών οι πολιτικές λιτότητας (περικοπές μισθών-περιστολές εργασιακών δικαιωμάτων) ως αναγκαία και υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων.

.  Επιχειρείται νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο μέσω του Ενιαίου μισθολογίου που θα φέρει μείωση κατά μέσο όρο 15% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

. Στο τομέα της υγείας επιβάλλεται χαράτσι 5 ευρώ για την εξέταση των ασθενών στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας παράλληλα με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών.

. Επιβλήθηκε η αύξηση του ενιαίου εισιτηρίου στις μεταφορές κατά 40%, παράλληλα με ηχηρές μειώσεις στους μισθούς των εργαζόμενων στα ΜΜΜ, παρά τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους και την ολοένα αυξανόμενη δυναμική του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωφρενικά και γίνονται ενδεικτικά της ταξικά μονομερούς πολιτικής της κυβέρνησης αν σκεφτούμε ότι: Τη στιγμή που απροκάλυπτα δηλώνουν ότι στις ελβετικές τράπεζες υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις ύψους 500 δις ευρώ, μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα και θα πρέπει να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία προκειμένου να βρουν 50 δις! Τη στιγμή που παγώνουν τις συντάξεις εξοικονομώντας 100 εκατ. ευρώ, μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 20% και τους χαρίζουν 320 εκατ. ευρώ! Τη στιγμή που οι εφοπλιστές αποδίδουν φόρους μόλις  12 εκ ευρώ, οι μετανάστες αφήνουν για την πράσινη κάρτα 50 εκατ. ευρώ!

Επιπλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει:

– ΣΥΜΦΩΝΟ 1^ης ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

 

Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα,  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Το κίνημα των υγειονομικών βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση και έδωσε τη μαχητικότερη απάντηση με την κατάληψη του Υπουργείου Υγείας, κάνοντας έτσι το πρόβλημα του Ε.Σ.Υ., πρώτο θέμα συζήτησης στην κοινωνία. Τώρα, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία βρίσκονται μπροστά σε μια νέα «μάχη», αφού καλούνται να απαντήσουν στη διακοπή της χρηματοδότησης σε 44 νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας για ένα μήνα, η οποία αποφασίστηκε από το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο πρόβαλε ως αιτία τη μη κατάθεση επαρκών στοιχείων για τα έσοδα, τα έξοδα και τις υποχρεώσεις των ιδρυμάτων.

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φέρει τους μετανάστες σε καθεστώς ανυπαρξίας εδώ και τόσα χρόνια με την ανοχή στην εργοδοτική τρομοκρατία εις βάρος τους ώστε να δημιουργούνται συνεχώς «φτηνά χέρια» και με τη μη νομιμοποίησή τους που θα τους εξασφάλιζε τα βασικά εργασιακά δικαιώματα. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την αντι-μεταναστευτική της πολιτική σε βίαιες απελάσεις, μαζικά πογκρόμ και εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο. Αυτή η πολιτική της κοινωνικής αποξένωσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας φτιάχνει την κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περάσουν αναίμακτα τα επόμενα μέτρα εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που ετοιμάζει  το ΠΑΣΟΚ και η Τρόικα.

Όμως οι μετανάστες εργάτες, μετά απο 44 μέρες απεργίας πείνας, κατά τη διάρκεια της οποίας συκοφαντήθηκαν χωρίς έλεος από τα ΜΜΕ, κατάφεραν να κερδίσουν από την κυβέρνηση:

.  Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

. Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200 σε 120

. Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).

.  Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.

Η μετατόπιση αυτής της κυβέρνησης των Μνημονίων, του ΔΝΤ, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των περικοπών, των συγχωνεύσεων σχολείων,της περικοπής δωρεάν συγγραμμάτων και του νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου, ήταν η πρώτη νίκη μιας σειράς αγώνων μέχρι σήμερα. Η έκβαση της απεργίας πείνας και η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των μεταναστών – εργατών, αποδεικνύει πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται!!!

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΚΙ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

 

Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, η κυβέρνηση συμμετέχει υποστηριχτικά στην εισβολή στη Λιβύη, παρέχοντας
ΝΑΤΟικές βάσεις και εξοπλισμό. Όλα αυτά βέβαια κοστίζουν στον ελληνικό λαό μερικά εκατομμύρια ευρώ, ποσό που φαντάζει τεράστιο σε συνθήκες λιτότητας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι από τις περικοπές των συντάξεων εξοικονομήθηκαν 100 εκ. ευρώ!

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο είναι ότι η ιστορία δεν τελείωσε και οι λαοί αγωνίζονται ακόμα για δημοκρατία, αγωνίζονται για αξιοπρεπή ζωή και τελικά στρέφονται ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης.

 

Παίρνοντας το νήμα από το νικηφόρο αγώνα των 300 μεταναστών και την έμπνευση από τον αραβικό κόσμο, οι αγώνες μας πρέπει να συνεχιστούν με στόχευση την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την ανατροπή του μνημονίου, για την απεμπλοκή μας από τον μηχανισμό του ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς που αντιτίθενται σε εκπαιδευτική και εργασιακή αποδιάρθρωση είναι αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία του αγώνα μας. Όλες οι δυνάμεις που προώθησαν το κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα, μαζί με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια οφείλουν να συγκροτήσουν, άμεσα μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες ένα ενωτικό, μαζικό, πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα μπορέσει αφενός να τσακίσει το νέο νομοσχέδιο και αφετέρου να λειτουργήσει ως πυροδότης ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων, μπροστά στην ισοπέδωση λαϊκών κεκτημένων ολόκληρων αιώνων!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·  Να παρθούν πίσω τα μέτρα της κυβέρνησης  ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο.

·  Κάτω το Μνημόνιο. Έξω το ΔΝΤ.

·  Να σταματήσει η επέμβαση στη Λιβύη

·  Να παρθεί πίσω η αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.

·  Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία.

·  Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

·  Καμία αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.

·  Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ

·  Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.

·  Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.

·  Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16.

·  Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.

·  Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, το οποίο θα είναι ισότιμο με μάστερ για όλα τα ελληνικά ΑΕΙ στις διαδικασίες ισοτίμησης (πρόσβαση σε μεταπτυχιακά, μοριοδοτήσεις).

·  Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

·  Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία.

·  Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων και βιβλιοθηκών.

·  Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές.

·  Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

·  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.

·  Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας

·  Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.

·  Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας

·  Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

·         Κλειστή σχολή και συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία την Τετάρτη 24/3 στις 12:00 στα Προπύλαια

·         Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο συλλαλητήριο κατά του πολέμου στη Λιβύη

·         Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο πανελλαδικό άνοιγμα των διοδίων την Κυριακή 27/3

ΟΛΟΙ-ΕΣ στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α. ΣΗΜΕΡΑ στις 2μμ στο ΝΑΒΟ!

ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ… Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση και ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες» και στην χειρότερη ως εγκληματίες παραβάτες. Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων γνωστού μεγαλοεργολάβου. Την ίδια στιγμή, μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους και με τη νίκη τους απέδειξαν ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Η νίκη αυτή αποτελεί νίκη όχι μόνο των μεταναστών αλλά ολόκληρου του εργατικού κινήματος!

Υπάρχει λοιπόν πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, μια ριζοσπαστική διάθεση που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση (η 23^η Φλεβάρη ήταν μια εξαιρετικά μαζική απεργία και διαδήλωση), ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Στο χώρο της εκπαίδευσης η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει διαλύσει και την εκπαίδευση, προωθώντας ένα νομοσχέδιο που θα έρθει να διαλύσει ό,τι είχαμε στο μυαλό μας έως σήμερα σαν δημόσια δωρεάν παιδεία από το νηπιαγωγείο ως το παν/μιο, για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έτσι στα παν/μια θα δούμε μια σειρά από αλλαγές ξεκινώντας από τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εισαγωγή θα γίνεται χωρίς εξετάσεις από το σχολείο σε σχολές και όχι σε τμήματα σε ένα προπαρασκευαστικό έτος. Στο τέλος του έτους και ανάλογα με τις επιδόσεις τους οι φοιτητές θα παίρνουν πιστοποιητικό για τη συνέχεια των σπουδών τους -και γιατί όχι άλλωστε αφού θα έχουν ήδη μπει στη λογική του παν/μιου-σχολείου (υποχρεωτικές παρουσίες, πρόοδοι , αλυσίδες). Για όσους από αυτούς δεν ανταπεξέλθουν, υπάρχουν και τα ΚΕΣ (με το αζημίωτο πάντα). Στη φοιτητική μέριμνα η κυβέρνηση (στο πνεύμα του μνημονίου) αποφάσισε να ξεμπερδέψει μια και καλή. Φέρνει λοιπόν το κουπόνι του φοιτητή, που θα έχει πιστωμένους πόντους για τη σίτιση, τη στέγαση, τον εξοπλισμό, για τα εργαστήρια και ο,τι άλλο παρέχονταν δωρεάν, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την επιβολή διδάκτρων. Όταν τελειώσουν οι πόντοι, ο καθένας μόνος.

Οι κινήσεις για τον εκσυγχρονισμό-ξεπούλημα του παν/μιου συνεχίζουν με την αξιολόγηση των ιδρυμάτων ανά τρία έτη με τη σύνδεση των σπουδών του με τη αγορά εργασίας. Ανάλογα με τη βαθμολογία θα εξασφαλίζουν το κρατικό βοήθημα ή αλλιώς θα αναζητούν πόρους για τη λειτουργία τους στον ιδιωτικό τομέα. Αυτονόητο είναι πως όσες σχολές δεν έχουν άμεση σύνδεση με την έρευνα (πχ θεωρητικές) δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν έσοδα για την λειτουργία τους. Η νέα τριτοβάθμια που καθόλου δεν θα μοιάζει με ο,τι ξέραμε ως τώρα σαν δημόσιο παν/μιο θα έχει επιπτώσεις και στην επαγγελματική αποκατάσταση, αφού τελειώνοντας 2ετή ή 4ετή προγράμματα οι συλλογικές διεκδικήσεις θα είναι παρελθόν. Άλλωστε βρίσκεται εν ισχύ ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο πέντε φεύγουν ένας μπαίνει (ενώ συζητούν και για 8:1) πράγμα που σημαίνει πως το διαβατήριο για την ανεργία είναι αναπόφευκτο.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Μπροστά μας το επόμενο διάστημα έχουμε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη. Η Α.Διαμαντοπούλου όπου σταθεί και όπου βρεθεί προκαλεί με τις προτάσεις και τις δηλώσεις της όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης και πριν ακόμα κατεβάσει το νομοσχέδιο έκανε την αρχή! Με μια εγκύκλιο αποφάσισε πως για κάθε μάθημα θα δικαιούμαστε από εδώ και πέρα ένα βιβλίο, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους φοιτητές να επωμίζονται το βάρος της αγοράς των υπόλοιπων συγγραμμάτων!

Η κυβέρνηση της τρόικα έχει βάλει πλώρη να διαλύσει μαζί με την κοινωνία και την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Θέλουν να χτυπήσουν το πιο ζωντανό τμήμα της κοινωνίας, τη νεολαία, να τη περιθωριοποιήσουν, να της στερήσουν την ελπίδα. Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ παθητικός αποδέκτης ούτε χειροκροτητής κυβερνώντων. Να συγκροτήσουμε  ένα πανεκπαιδευτικό αγώνα και να ενώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α., ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 22/03 ΣΤΙΣ 2μμ ΣΤΟ ΝΑΒΟ!

Party Εξ’ Ευωνύμων!

Το Σάββατο 12/3 μαζευόμαστε για το party του περιοδικού Εξ’ Ευωνύμων στους Αφανείς, Αριστοφάνους 13 Ψυρρή!

Λίγα λόγια για τις αλλαγές στο χώρου του Πανεπιστημίου…από την ΑΡ.ΕΝ.

Η Αριστερή Ενότητα χαιρετίζει τους χιλιάδες διαδηλωτές, εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους, νεολαίους που πλημμύρισαν πάνω από 50 πόλεις της χώρας στις μεγαλειώδεις, σε όγκο και παλμό, απεργιακές συγκεντρώσεις της 23^ης Φλεβάρη. Η μαχητικότητα, η αποφασιστικότητα και η μαζικότητα των χιλιάδων διαδηλωτών αποτελούν τη καλύτερη απάντηση στο πόλεμο που έχει κηρύξει στους εργαζόμενους και στη νεολαία η κυβέρνηση με την τρόικα. Είναι, πλέον, πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως ο παρατεταμένος αγώνας και ο λαϊκός ξεσηκωμός είναι ο μόνος τρόπος για να αντισταθούμε στη διάλυση της κοινωνίας, για να αποφύγουμε την επιστροφή στο μεσαίωνα. Είναι πλέον σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανειρήνευτη σύγκρουση που είτε θα λήξει προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων με ισοπεδωμένα όλα μας τα δικαιώματα, είτε θα λήξει προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας.

«Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω… Δίδακτρα!» Το τέλος του δημοσίου, δωρεάν και μαζικού   Πανεπιστημίου προανήγγειλε η Α. Διαμαντοπούλου στη Σύνοδο Πρυτάνεων, στο Ναύπλιο. Όπως φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τρόικα «αγωνίζεται» για να αλλάξει την εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Μνημόνια, περικοπές μισθών και συντάξεων, εργασιακή επισφάλεια και μαύρη εργασία, απελευθέρωση ωραρίων, ξεπούλημα δημοσίου πλούτου και… μέσα σε όλα αυτά Πανεπιστήμια επιχειρήσεις. Έτσι λοιπόν, η υπουργός Παιδείας μίλησε ξεκάθαρα για την ανάγκη οικονομικής αυτοτέλειας των Πανεπιστημίων. Το νέο Πανεπιστήμιο του Μνημονίου, η νέα εργασιακή πραγματικότητα στο όνομα της ανάπτυξης, απαιτούν φοιτητές-πελάτες, δίδακτρα και εταιρίες-χορηγούς μέσα σε αυτά οι οποίες θα ‘εκταμιεύουν’ και τα ανάλογα ανταλλάγματα γι αυτούς! Στην εποχή της κρίσης και του μνημονίου απαιτείται το κράτος να απαλλαγεί πλήρως των ευθυνών του από τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Φοιτητικό κουπόνι… Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει στη λειτουργία των ιδρυμάτων βάσει διδάκτρων τα οποία θα είναι σε πρώτη φάση επιδοτούμενα από το κράτος μέσω φοιτητικών κουπονιών, και προφανώς σε δεύτερη φάση οι φοιτητές θα πρέπει να βρίσκουν μόνοι τους τα ποσά που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι το φοιτητικό κουπόνι καθιερώνει μια προσωπική πελατειακή σχέση μεταξύ φοιτητή και πανεπιστημίου, εξοικειώνει τους φοιτητές και τη κοινωνία με την έννοια της καταβολής αντιτίμου για τις σπουδές τους, αναπτύσσοντας έτσι μία τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση και τελικά στοχεύει στη πλήρη απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων τα οποία θα λειτουργούν πλέον ως επιχειρήσεις. Και μέσα σε όλα αυτά οι τράπεζες και τα φοιτητικά δάνεια που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως απάντηση στην πραγματική αδυναμία της πλειοψηφίας των οικογενειών να καταβάλουν τα δίδακτρα που επιβάλει η πολιτική της ,εισάγοντας έτσι τους νέους και τις νέες στον απάνθρωπο τραπεζικό μηχανισμό, χρεώνοντάς τους τις σπουδές τους.

Το τέλος του μαζικού Πανεπιστημίου Το νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» στην εκπαίδευση διαλύει πλήρως την έννοια του μαζικού Πανεπιστημίου, αφού πολλοί φοιτητές θα αδυνατούν να αναπεξέλθουν στη νέα ακαδημαική πραγματικότητα. Εργαζόμενοι φοιτητές, φοιτητές με χαμηλά εισοδήματα δεν θα μπορούν πλέον να σπουδάσουν, να αγοράσουν τα απαιτούμενα συγγράμματα ή να πληρώσουν τη σίτιση και την στέγαση τους καθώς και μεταφορά τους, λόγω της αύξησης των τιμών των εισιτηρίων. Την ίδια στιγμή, οι οικογένειές μας επωμίζονται τα βάρη της κρίσης, ολοένα και περισσότερο, με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών κ.τ.λ. Ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο που δε θα είναι ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν και στο τέλος ούτε πανεπιστήμιο.

Οι νέες εργασιακές σχέσεις, η ελαστική ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, η αντικατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων από τις ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, το καθεστώς της μαθητείας για τους νέους εργαζόμενους επιτάσσουν ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση όπου οι φοιτητές-πελάτες θα κυνηγάνε πιστωτικές μονάδες για να φτιάξουν τον ατομικό τους φάκελο, θα αγοράζουν τα συγγράμματά τους, θα πληρώνουν δίδακτρα και θα αποφοιτούν χωρίς να έχουν καμία δυνατότητα συλλογικής κατοχύρωσης. Στόχος είναι η παραγωγή απόφοιτων πολλών ταχυτήτων, που θα κυνηγάνε μια ζωή πιστοποιήσεις, μελλοντικών εργαζομένων που θα ανταγωνίζονται σκληρά ο ένας τον άλλο χωρίς να μπορούν να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους απέναντι στην εργοδοσία. Γι αυτό η κυβέρνηση προτείνει: κέντρα αριστείας για τους λίγους, μαζικά κέντρα κατάρτισης για την γενιά της επισφάλειας, για τους πολλούς.

Αυταρχική δημοκρατία και ανελέητος πόλεμος σε όποιον αντιστέκεται… Σε αυτό το Πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν, δεν χωράει το  Άσυλο, η συλλογικότητα, η κριτική σκέψη και η αγωνιστική διεκδίκηση. Η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική της μηδενικής ανοχής, του τσακίσματος και της ποινικοποίησης κάθε δίκαιου αγώνα, των ποινικών διώξεων σε συντρόφους και συναγωνιστές που στάθηκαν στο πλάι των μεταναστών εργατών πείνας, της σκληρής καταστολής των κινητοποιήσεων, της συρρίκνωσης της δημοκρατίας. Οι μισθωτοί βαφτίζονται «προνομιούχοι», οι αγωνιζόμενοι κλάδοι «συντεχνίες» (εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, γιατροί, φαρμακοποιοί κτλ), όποιοι αντιστέκονται και δείχνουν ανυπακοή στις άδικες αυξήσεις, συμμετέχοντας στο κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» βαφτίζονται «τζαμπατζήδες», όποιοι διεκδικούν ένα ανθρώπινο περιβάλλον διαβίωσης όπως οι κάτοικοι της Κερατέας βαφτίζονται «ταραχοποιοί». Από τη μεριά μας αναγνωρίζουμε ως μόνο χρέος μας τη ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, η κυβέρνηση διεξάγει τον πιο σκληρό ταξικό πόλεμο απέναντι στις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μία από τις όψεις της κρίσης που οι πολιτικές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού δημιούργησαν. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να δώσει την απάντηση του μαζί με τους εργαζόμενους και όλα εκείνα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που έρχονται αντιμέτωπα με την κρίση. Μέσα στην καθημερινότητά μας, συναναστρεφόμαστε με καθηγητές-εργαζόμενους, συμβασιούχους που βιώνουν ένα σκληρό καθεστώς επισφαλούς εργασίας, ενώ πολλοί από αυτούς μένουν για μήνες απλήρωτοι!                

Η απάντηση μας Και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την ανατροπή του μνημονίου, για την απεμπλοκή μας από τον μηχανισμό του ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση, χέρι-χέρι με τον αντιδραστικό μηχανισμό των ΜΜΕ, συκοφάντησαν  τους κοινωνικούς αγώνες. Συκοφάντησαν τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, μίλησαν για «τσαμπατζήδες», για μετανάστες «λαθραίους», για το άσυλο που «εμποδίζει» ουσιαστικά  την υλοποίηση των πιο αυταρχικών πολιτικών, τρομοκράτησαν και έθεσαν τους αγώνες και τις κοινωνικές αντιστάσεις στη σφαίρα της «ανομίας». Προφανώς, για την κυβέρνηση εάν δεν πληρώσουμε τα δίδακτρα που θέλουν να μας επιβάλουν θα είμαστε κι εμείς «τζαμπατζήδες», αλλά το πιθανότερο είναι να μας στερήσουν τη δυνατότητα πρόσβασης στη γνώση και στην εκπαίδευση. Απένατι σε αυτούς που υποθηκεύουν το μέλλον και το παρόν μας, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας στη μόρφωση και την εργασία. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας, να αντισταθούμε στα μέτρα και τις πολιτικές που φτιάχτηκαν από άλλους, για εμάς, χωρίς εμάς.

Η ΠΑΣΠ-ΤΕΙ λέει «ναι» στο διάλογο και τις αλλαγές

Ναι στον διάλογο για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στον οποίο συμμετάσχει κανονικά, λέει η παράταξη της ΠΑΣΠ των ΤΕΙ, η οποία τάσσεται, όπως δήλωσε ο γραμματέας της κ. Αλεξ.Θεοδωράκος, κατά του καθηγητικού «κατεστημένου» στα πανεπιστήμια.

Η προσκείμενη στο ΠαΣοΚ παράταξη επανήλθε και στο θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου. «Το θέμα του ασύλου δε θίγεται από την πλευρά της κυβέρνησης και από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας. Αλλά το θίγουμε εμείς ως προοδευτική παράταξη, το ανοίγουμε εμείς για να κλείσουμε κιόλας» δήλωσε ο κ. Θεοδωράκος και συνέχισε: «Για μας οι λύσεις είναι δύο. Πρώτον, η απομάκρυνση από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας όλων των Σχολών που υπάρχουν, η διακήρυξή τους ως ιστορικά μνημεία και τόποι μνήμης του αντιδικτατορικού αγώνα».

Ο κ. Θεοδωράκος αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε κτίρια «όπως η παλιά Νομική, όπως είναι και η Νομική της Αθήνας στο κτήριο του ΝΟΠΕ – και το καινούργιο και το παλιό γιατί μιλάμε για έναν ιστορικό χώρο».

Υπενθύμισε επίσης το αίτημα για «μετακίνηση της Σχολής των Αρχιτεκτόνων Μηχανικών από το χώρο του παλιού Πολυτεχνείου στο χώρο της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου» και σημείωσε ότι με την μετεγκατάσταση ανοίγει ο δρόμος για την «άρση του ασύλου απ’ αυτά τα δύο μνημεία ουσιαστικά, καθώς δεν θα υπάρχουν φοιτητές μέσα, όπως επίσης και την άρση του ασύλου απ’ τα Προπύλαια».

«Πιστεύουμε ότι αυτή είναι μία παράμετρος που λύνει το πρόβλημα του ασύλου στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Και απ’ την άλλη θα πρέπει να υπάρχει αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη σε οποιονδήποτε Πρύτανη ή Πρόεδρο δεν αίρει το άσυλο, σε περίπτωση που παρατηρούνται αυτόφωρα αδικήματα»,κατέληξε ο κ. Θεοδωράκος.

Σε ότι αφορά το διάλογο και τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση, ο πρόεδρος της ΠΑΣΠ -ΤΕΙ παρατήρησε ότι «ως νέοι προοδευτικοί άνθρωποι αυτό το οποίο επιδιώκουμε είναι οι ίσες δυνατότητες πρόσβασης στις σπουδές απ’ όλους και χωρίς να δημιουργούνται ταξικοί φραγμοί». Και σημείωσε: «Έχουμε αυτή τη στιγμή ένα κείμενο διαβούλευσης το οποίο θέτει ζητήματα σπασίματος του καθηγητικού κατεστημένου. Έχουμεένα κείμενο διαβούλευσης το οποίο μπορεί να βάλει σε μια τάξη τα προβλήματα γραφειοκρατίας που υπάρχουν στο σημερινό Πανεπιστήμιο, αναφορικά με την καθημερινότητα του φοιτητή, και μιλάω κυρίως για ζητήματα της πανεπιστημιακής μέριμνας (φέρνω ως παράδειγμα την κάρτα του σπουδαστή)».

«Υπάρχει ένα κείμενο διαβούλευσης, το οποίο καταργεί τη μονιμότητα των καθηγητών, αλλά παράλληλα δημιουργεί και το πρόσφορο έδαφος για να μπορέσει να υπάρξει καινοτομία μέσα από μια συμφωνία ουσιαστικά μεταξύ σπουδαστών και Ιδρυμάτων».

Δύο σκέψεις με αφορμή όσα αναφέρονται παραπάνω:

Από όσα παρατίθενται,εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας και η καθεμία, ότι η ΠΑΣΠ-ΤΕΙ επιλέγει να στηρίξει με τον πιο προκλητικό τρόπο, το πλέον αντιδραστικό νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί τα τελευταία 30 χρόνια για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Όπως άλλωστε δηλώνει και ο γραμματέας της κ. Θεοδωράκος, η ΠΑΣΠ αντιμετωπίζει σαν πρόβλημα το άσυλο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών μέσα στους Πανεπιστημιακούς χώρους, τους οποίους με κάθε τρόπο θέλει να απομακρύνει από το κέντρο καθώς αποτελούν «ιστορικούς χώρους». Το θέμα είναι όμως ότι αυτό που κατέστησε τους χώρους ιστορικούς είναι τόσο η ιδιότητά τους (αφού ως Πανεπιστημιακά ιδρύματα συνετέλεσαν και επέτρεψαν την ανάπτυξη και καλλιέργεια αντιλήψεων αντιπαραθετικές προς τις κυρίαρχες συγκεκριμένων περιόδων), όσο και το που αυτοί τοποθετούνται. Άλλωστε κατά την άποψή μας υπάρχουν πολλοί τρόποι να αναγνώσει κανείς την ιστορία, αλλά σίγουρα η αντιμετώπισή της με τρόπο που την αποστειρώνει και την «περιφράσσει» σε σχέση με τις σύγχρονες κάθε φορά κοινωνικές συνθήκες, δεν μας καλύπτει.

Όσο για το ότι το εν λόγω νομοσχέδιο συντελεί στην εξάλειψη των ταξικών φραγμών όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, καλά θα κάνει η ΠΑΣΠ να μην μας κοροϊδεύει τόσο απροκάλυπτα. Θα μπορούσε τουλάχιστον να κρατήσει κάποια προσχήματα. Γιατί αν δεν οδηγεί στην δημιουργία ταξικών φραγμών ένα νομοσχέδιο που

• ωθεί τα Πανεπιστήμια να εξασφαλίζουν, σε μεγάλο βαθμό, μόνα τους, τους πόρους , μέσω της οικονομικής αυτοτέλειας (κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στην σταδιακή θέσπιση διδάκτρων)
• μιλάει ξεκάθαρα για απεμπλοκή του δημοσίου από τις φοιτητικές εστίες και τις λέσχες, ανοίγοντας ένα ακόμα χώρο για κερδοφορία σε βάρος των πλέον αδύναμων οικονομικά, κοινωνικών ομάδων
• μέσω της εντατικοποίησης που προβλέπει για τα προγράμματα σπουδών σε συνδυασμό με την θέση του Υπουργείου πως δεν είναι απαραίτητο να συμπληρώνει κανείς και τα 4 ή 5 έτη της σχολής του, αλλά μπορεί απλά να συγκεντρώνει τις πιστωτικές μονάδες των μαθημάτων που έχει παρακολουθήσει, χωρίς να παίρνει βέβαια πτυχίο(κάτι που ουσιαστικά θα αναγκαστούν να κάνουν όσοι φοιτητές/φοιτήτριες εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους)

τότε μάλλον θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια «ταξικός φραγμός» και θα μας ενδιέφερε να μας λύσει την απορία αυτή όποιο στέλεχος της ΠΑΣΠ είναι διατεθειμένο να το κάνει.

Τέλος έχει αρκετό ενδιαφέρον η άποψη ότι τα στοιχεία αδιαφάνειας και πελατειακών σχέσεων που προφανώς και υπάρχουν εντός των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, θα εξαφανιστούν μειώνοντας την δημοκρατία μέσα στα ιδρύματα και στον τρόπο διοίκησής τους (καθώς κάτι τέτοιο επιχειρείται μέσω των Συμβουλίων Διοίκησης). Με άλλα λόγια μας λένε ότι η διαφθορά, η αδιαφάνεια και οι πελατειακές σχέσεις που επί δεκαετίες μαστίζουν το ελληνικό κράτος, μπορούν να εξαλειφθούν μέσω περιστολής της δημοκρατίας (κάτι που έτσι κι αλλιώς δείχνει με πολλούς τρόπους, ότι το έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ)

Παρεμπιπτόντως, είναι μάλλον λογικό να υποθέσουμε ότι η ΠΑΣΠ ΑΕΙ (αν νοείται κάποιος διαχωρισμός τέτοιου είδους) συμφωνεί με την λογική των ομοϊδεατών τους στα ΤΕΙ. Γιατί ακόμα αν δεχτούμε (για χάρη της κουβέντας) ότι η ΠΑΣΠ δεν έχει καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, είναι μάλλον αρκετά αστείο να περιμένουν από εμάς να δεχτούμε ότι δεν έχουν και σχέση με την ΠΑΣΠ ΤΕΙ. Άλλωστε αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, Θα είχαν σπεύσει να κατακρίνουν τις δηλώσεις που παρατέθηκαν παραπάνω.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ…και μας το λέει απροκάλυπτα

Έχοντας διανύσει τους 5 με 6 μήνες της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς και ρίχνοντας μια ματιά σε αυτήν την περασμένη περίοδο, μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε ότι η πολιτική κουβέντα μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους έχει σχεδόν μονοπωληθεί από συζητήσεις που αφορούν το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου για τα Πανεπιστήμια. Αυτό έχει γίνει τόσο μέσω της θεματολογίας γύρω από την οποία έχουν κινηθεί οι γενικές συνελεύσεις, όσο και μέσω εκδηλώσεων, κειμένων, εκθέσεων και λογής δράσεων που έχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεί. Όλη αυτή η διαδικασία θα ήταν αναμενόμενο, να οδηγήσει το σύνολο των πολιτικών παρατάξεων και σχημάτων που παρεμβαίνουν στους φοιτητικούς συλλόγους, να πάρουν θέση αναφορικά με το εν λόγο νομοσχέδιο. Δηλαδή να ασκήσουν την κριτική τους, να αποδεχτούν ή να απορρίψουν τις προτάσεις της υπουργού ( συνολικά ή εν μέρει), να εκθέσουν τους προβληματισμούς και την ανάλυσή τους σε σχέση με το που οδηγείται η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην χώρακαι τελικά να εκφέρουν τον αντίλογό τους (εάν αυτός υπήρχε).

Παρόλα αυτά υπάρχει μια παράταξη που, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να εκφέρει τα άποψή της σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα. Το πράγμα αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν συνειδητοποιήσει κανείς ότι η παράταξη αυτή δεν είναι άλλη από την «πρώτη και καλύτερη» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Όλη την προηγούμενη περίοδο δεν διαβάσαμε ούτε μια ολοκληρωμένη φράση σε σχέση με την θέση τους όσον αφορά το κείμενο διαβούλευσης. Οι συνάδελφοι της ΔΑΠ δεν καταδέχτηκαννα καταναλώσουν, για να μας γνωστοποιήσουν την άποψή τους καθώς και τις κινήσεις που κατά την γνώμη τους θα έπρεπε να γίνουν, ούτε την μισή ενέργεια από όση σπατάλησαν για να οργανώσουν την πολυδιαφημισμένη εκδρομή τους στο Bansko. Η εικόνα τους στις συνελεύσεις ήταν ακόμα χειρότερη (όταν παρευρίσκονταν σε αυτές).Μέσα στην ίδια πρόταση κατάφερναν να υποστηρίξουν ότι δεν πάνε ούτε καν σε διάλογο με βάση το συγκεκριμένο κείμενο διαβούλευσης και ταυτόχρονα να λένε ότι θέλουν να συζητήσουν για να δουν ποιες σωστές προτάσεις μπορεί να εμπεριέχονται στο ίδιο αυτό κείμενο. Μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού…

Η παραπάνω στάση παρόλα αυτά δεν είναι τόσο δύσκολο να ερμηνευτεί. Από την μία ο πολιτικός τους φορέας, η Νέα Δημοκρατία, δεν είναι πλέον κυβέρνηση οπότε οποιαδήποτε φθορά μπορούν να προκαλέσουνέστω και έμμεσα στο ΠΑΣΟΚ τους συμφέρει. Από την άλλη όμως δεν μπορούν να εναντιωθούν σε ένα νομοσχέδιο που εφαρμόζει απόλυτα στην ιδεολογία τους, αναιρώντας έτσι όλα όσα έχουν υποστηρίξει όλη την προηγούμενη περίοδο.

Τώρα πια όμως όλα αυτά τελείωσαν. Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές ανά την επικράτεια μπορούν πλέον να κοιμούνται ήσυχοι. Τέρμα πια στην ανασφάλεια, τα πράγματα έχουν μπει στην θέση τους και η ΔΑΠ πατάει και πάλι στα πόδια της. Και γιατί όλα αυτά;Μα για τον πολύ απλό λόγο ότι ΔΑΠ έχει επιτέλους προτάσεις για την παιδεία, τις οποίες και παρουσίασε τον Φεβρουάριο στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, παρουσία του προέδρου της ΝΔ, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος και χαιρέτησε με μεγάλο ενθουσιασμό την προσπάθειά τους.

Κάπου εδώ καλό θα ήταν να ρίξουμε μια ματιά στις προτάσεις αυτές. Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα από το Δελτίου Τύπου της :

Ø  Στηρίζουμε την απευθείας ιδιωτική χρηματοδότηση ως συμπληρωματικό μέτρο οικονομικής ενίσχυσης στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Ενθαρρύνουμε τη δυνατότητα επιχειρήσεων να χρηματοδοτούν τη λειτουργία μεταπτυχιακών σπουδών με απώτερο σκοπό την αμεσότερη σύνδεση των αποφοίτων με την αγορά εργασίας. Με τον τρόπο αυτό ενισχύουμε την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας συμβάλλοντας στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ø  Συνδέουμε τα αποτελέσματα της εξωτερικής αξιολόγησης με τη χρηματοδότηση, μέσω επίσημης κατάταξης των ελληνικών ιδρυμάτων

Ø  Προτείνουμε ως μοντέλο ακαδημαϊκής διακυβέρνησης το εξής: i) Σύγκλητος (με αυστηρά ακαδημαϊκά καθήκοντα και επίβλεψη του 4ετούς προγραμματισμού), ii) Πρυτανικό Συμβούλιο (εκτελεστική και διοικητική διαχείριση – σύνθεση: Πρύτανης, Αντιπρυτάνεις, Εκτελεστικός Διευθυντής, εκπρόσωπος φοιτητών). Ο Εκτελεστικός Διευθυντής θα προέρχεται από την ανοιχτή αγορά με καθήκοντα οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης, iii) Συμβούλιο Στήριξης. Προτείνουμε τη δημιουργία Συμβουλίου Στήριξης με συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό χαρακτήρα, που θα αποτελείται από εκπροσώπους του ιδρύματος, ανθρώπους της αγοράς και τοπικούς φορείς. Στόχος η διάδοση της καλής φήμης του ιδρύματος και η προσέλκυση επιπλέον εσόδων.

Ø  Θέλουμε να επιτραπεί η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων. Τα νέα ιδρύματα θα πρέπει να διέπονται από αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και αξιολόγησης ενισχύοντας τον ανταγωνισμό με τα δημόσια ιδρύματα.

Ø  Ζητάμε την ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών ιδρυμάτων στο εξωτερικό. Στόχος θα πρέπει να είναι η εξαγωγή της ελληνικής γνώσης στο εξωτερικό κι η εισροή εσόδων στα ελληνικά ιδρύματα, κυρίως σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και του αραβικού κόσμου.

Ø  Πιστεύουμε για το Άσυλο πως «Οι δημόσιες αρχές πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επέμβουν κάθε φορά που διαπράττονται εγκληματικές πράξεις με απλή καταγγελία». Στηρίζουμε την προστασία της διακίνησης ιδεών, διδασκαλίας και συνδικαλισμού αλλά λέμε όχι στο άσυλο ανομίας.

Ως ΑΡ.ΕΝ. Ιατρικής, επί της αρχής είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια ώθησης των Πανεπιστημίων στην αναζήτηση πόρων από ιδιώτες.Η παροχή γνώσης και η θεραπεία ενός επιστημονικού αντικειμένου δεν αποτελεί εμπόρευμα, ώστε να υπάγεται στους «κανόνες» που διαμορφώνουν η αγορά και η ζήτηση. Όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει και εξηγήσει, ο εκάστοτε επιχειρηματίας επιλέγει να χρηματοδοτήσει και να κατευθύνει την έρευνα που θα παράγεται σε τομείς που θα αποφέρουν κέρδη προς την επιχείρησή του. Κανένας και τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι τα αποτελέσματα κάθε τέτοιας έρευνας θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας, το αντίθετο συμβαίνει μάλλον. Άλλωστε αν κάτι τέτοιο εφαρμοστεί σε ευρεία κλίμακα είναι πολύ πιθανό (ήδη υπάρχουν παραδείγματα από το εξωτερικό), κάποια αντικείμενα να εξαφανιστούν, απλά και μόνο επειδή δεν θα αποτελούν πεδίο κερδοφορίας (ιδίως όσα έχουν να κάνουν με ανθρωπιστικές επιστήμες). Επίσης το μόνο βέβαιο είναι ότι ισχύσει κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά καταργούνται κιόλας, αφού την έρευνα που θα έχει ανάγκη μία εταιρεία να γίνει, δεν θα την πραγματοποιούν εργαζόμενοι, αλλά φοιτητές.Και βέβαια για να λειτουργήσει εξολοκλήρου το Πανεπιστήμιο σαν ανώνυμη εταιρεία θα πρέπει να διοικείται και σαν τέτοια, κάτι που βεβαίως και δεν αγνοεί η ΔΑΠ. Γι αυτό άλλωστε σπεύδει να προτείνει την παύση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων και τον περαιτέρω περιορισμό της δημοκρατικής λειτουργίας του, μέσω της εισαγωγής στα πρυτανικά συμβούλια managersμε το προσωνύμιο των Εκτελεστικών Διευθυντών(χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια που επαναφέρει στο προσκήνιο, αγνοώντας την εκπεφρασμένη, κατά το κίνημα για το άρθρο 16 βούληση των συλλόγων). Παράλληλα με τα παραπάνω η κατάργηση του ασύλου, που ουσιαστικά προτείνει η ΔΑΠ, εξαφανίζει και τις όποιες πιθανότητες θα απέμεναν να συγκροτηθούν αντιστάσεις από τους συλλόγους, σε κινήσεις που θα υποβάθμιζαν περαιτέρω τις σπουδές τους, αλλά και την αξία των πτυχίων τους. Όλα τα παραπάνω δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις της «υπεύθυνης» αυτής δύναμης για τα Πανεπιστήμια. Οι διαφορές των προτάσεών της από αυτές της κ. Διαμαντοπούλου είναι στην ουσία ελάχιστες. Η ΔΑΠ για μια ακόμα φορά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων : ανταγωνίζεται με την υπουργό Παιδείας ποιος έχει τον καλύτερο τρόπο για να διαλύσει τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.