Έχει συμπληρωθεί πλέον ένας χρόνος από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την δανειακή σύμβαση με Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ. Ένας χρόνος μνημόνιο λοιπόν, με την κυβέρνηση να κατεδαφίζει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Η «νέα» πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από τη σταδιακή κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών παροχών, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση του 8ώρου και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, τη συρρίκνωση του δημοσίου χώρου και την ουσιαστική θεσμοθέτηση των επισφαλών μορφών εργασίας.
Ταυτόχρονα, η υιοθέτηση του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» από την ΕΕ διέψευσε όλους εκείνους που προσπάθησαν να μας πείσουν πως η κρίση αποτελεί εθνική ιδιαιτερότητα! Η ίδια διαδικασία, ο ίδιος ταξικός πόλεμος ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων εξαπολύεται σε Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Η συνταγματοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αποδεικνύει πως οι δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν ένα και μόνο στόχο : τη μετακύληση του κόστους της κρίσης στον κόσμο της εργασίας, την ισοπέδωση κάθε κατάκτησης των εργαζομένων και της νεολαίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κηρύξει έναν αδυσώπητο ταξικό πόλεμο απέναντι στον κόσμο της εργασίας και της νεολαίας. Αυτά εννοούσε ο Γ. Παπανδρέου όταν έθετε τους πολιτικούς στόχους της κυβέρνησης του και έλεγε :
“ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!”
Για αυτό καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ανοίγει το δρόμο προς την ατομική διαπραγμάτευση, μειώνει το βασικό μισθό και απελευθερώνει τις απολύσεις. Καταδικάζει συνολικά τους νέους στην εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία με τη θεσμοθέτηση της μαθητείας και με το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Μας ετοιμάζουν ένα μέλλον αβίωτο, μιας γενιάς χωρίς δικαιώματα, μιας γενιάς χωρίς μέλλον.
Το όραμα του σύγχρονου «Σοσιαλισμού» του ΠΑΣΟΚ ισχυροποιείται και μέσω των αλλαγών, που προωθεί στο χώρο της εκπαίδευσης! Η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει ένα τέλος στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, στο μαζικό και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Μας καλούν να πληρώσουμε δίδακτρα, γεγονός που αποκλείει τεράστιο κομμάτι νέων από τα πανεπιστήμια αφού πολλοί θα είναι εκείνοι που θα αδυνατούν να πληρώσουν για τις σπουδές τους! Μας πετάνε έξω από το πανεπιστήμιο βάζοντας μας να πληρώνουμε συγγράμματα, να εξοντωνόμαστε σε διαρκείς εξετάσεις, να κυνηγάμε πιστωτικές μονάδες και να αποφοιτούμε με έναν ατομικό φάκελο δεξιοτήτων που μας διασφαλίζει την εργασιακή περιπλάνηση και την ανεργία. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα χώρο στον οποίο θα αναπαράγεται μία γνώση στείρα που θα ανταποκρίνεται πλήρως στην εργασιακή πραγματικότητα της επισφάλειας, όπου δεν θα υπάρχει δείγμα επαγγελματικού δικαιώματος και οι νέοι άνθρωποι θα αναγκάζονται να ζουν μέσα σε συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας, ελλείψει συνδικαλιστικών ελευθεριών, με μισθούς πείνας μέχρι τα 80 τους.
Ως φοιτητές Ιατρικής, ειδικότερα, βλέπουμε τις αλλαγές στα εργασιακά να εφαρμόζονται και στο ιατρικό επάγγελμα, μέσα από το νομοσχέδιο, που κατεβάζει το Υπ. Υγείας για την ιατρική εκπαίδευση στην ειδικότητα και τη «δια βίου εκπαίδευση» των ειδικευμένων γιατρών. Αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει:
- Πανελλαδικές εξετάσεις για την πρόσβαση
- Μείωση των θέσεων ειδικευομένων στο μισό (μέσω της αλλαγής στον τρόπο καθορισμού των θέσεων ειδικότητας, αλλά και μέσω της «συγχώνευσης», ουσιαστικά κλεισίματος, νοσοκομείων)
- Καθορισμό των θέσεων που θα ανοίγονται όχι μόνο με βάση τις υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και με βάση την εισήγηση των εταιριών, οι οποίες γι’ αυτό το λόγο θα λειτουργούν συντεχνιακά
- Θέσεις ειδικευομένων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, δηλαδή σε ιδιωτικά νοσοκομεία
- Εντατικοποίηση τόσο των ειδικευομένων όσο και των ειδικευμένων γιατρών που δουλεύουν στο Ε.Σ.Υ. με συνέδρια και μεταπτυχιακά, τα οποία διαργανώνονται κυρίως από φαρμακευτικές εταιρίες.
Αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται να φέρει πραγματική λύση σε κανένα πρόβλημα, από τη στιγμή που δεν ανοίγει θέσεις προσωπικού –άρα και ειδικευόμενων-, ενώ παράλληλα δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα υγείας. Εκτός από αυτό, όμως, δημιουργεί και ένα μοντέλο εργαζόμενου γιατρού πλήρως εντατικοποιημένου και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα –σε συνδυασμό με τις αλλαγές που έχει ήδη περάσει με άλλα νομοσχέδια ή προωθεί το Υπουργείο Υγείας-, το ίδιο μοντέλο εργαζομένου που επιτάσσει το Μνημόνιο. Παράλληλα, ανοίγει τη δίοδο, ώστε να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο το ιδιωτικό κεφάλαιο στο χώρο της Υγείας, αφού ενισχύεται ο ρόλος τόσο των ιδιωτικών νοσοκομείων, όσο και των φαρμακευτικών εταιρειών.
Οι αλλαγές, όμως, που προωθούνται από το Υπ. Υγείας δεν αφορούν μόνο το εργασιακό μέλλον των αποφοίτων των Ιατρικών σχολών, αλλά συνολικά το δημόσιο σύστημα Υγείας. Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!
Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα, μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία. Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο. Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «εφτά εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.
Ένα ακόμα κερασάκι στην τούρτα είναι ο πρόσφατος νόμος του Λοβέρδου, με τον οποίον οι θέσεις των ειδικευόμενων που βρίσκονται σε άδεια για πάνω από ένα μήνα δεν θα καλύπτονται με προσλήψεις υπεράριθμού προσωπικού, αλλά θα μένουν κενές. Η αλλαγή αυτή συμβάλει στην αύξηση της λίστας αναμονής για τους νέους ειδικευόμενους, δημιουργεί προβλήματα στη ήδη προβληματική λειτουργία των νοσοκομείων και αφήνει εκατοντάδες νέους ειδικευόμενους που περίμεναν να διοριστούν ή διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις στο κενό.
Για εμάς, ως φοιτητές Ιατρικής, αλλά και ως πολίτες-αποδέκτες των υπηρεσιών υγείας, κάθε συζήτηση σχετικά με το δημόσιο σύστημα Υγείας θα πρέπει να έχει ως στόχο την ενίσχυσή του και το χτύπημα της διαφθοράς, ώστε να απολήγει σε αλλαγές που θα διαμορφώνουν ένα Ε.Σ.Υ. δημόσιο και δωρεάν, που θα παρέχει εγκαίρως, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας σε όποιον και όποια ζει και εργάζεται στη χώρα. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, κάθε συζήτηση σχετικά με την πρόσβαση και την εκπαίδευση στην ιατρική ειδικότητα θα πρέπει να ξεκινάει από το άνοιγμα νέων θέσεων με βάση τις επιδημιολογικές ανάγκες του πληθυσμού, ώστε αυτές να καλύπτονται και παράλληλα να μην «εξαναγκάζονται» οι απόφοιτοι των Ιατρικών σχολών σε συγκεκριμένες ειδικότητες ή σε μετανάστευση, προκειμένου να ξεκινήσουν την ειδικότητα.
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ “ΧΡΕΟΣ” ΜΑΣ…
Απέναντι σε όλους εκείνους που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, απέναντι σε μία κυβέρνηση που διαλύει το μέλλον και το παρόν μας, εμείς οφείλουμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας! Να ανατρέψουμε το μνημόνιο και τους πολιτικούς του εκφραστές! Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα!
Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Αθηνών 