Όταν τα «ναι» τους παίρνουν δρόμο…

Σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε κάθε μικρή και μεγάλη παρέλαση ο λαός βροντοφώναξε το δικό του ΟΧΙ ενάντια στα συνεχόμενα ναι αυτής της κυβέρνησης και των φίλων της (ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, ΜΜΕ). Η Θεσσαλονίκη έδωσε τον τόνο με χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύζουν το χώρο της παρέλασης και μαζί με την Αθήνα, την Πάτρα, την Ξάνθη, την Τρίπολη, την Καλαμάτα, τον Πύργο, την Κρήτη και δεκάδες άλλες πόλεις έδειξαν ότι ο λαϊκός παράγοντας βγήκε στο προσκήνιο υπενθυμίζοντας στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι είναι απονομιμοποιημένη  στη συνείδηση του λαού. Όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης σχεδόν φυγαδεύτηκαν κάτω από τη λαϊκή οργή σε όλη τη χώρα. Οι μαθητές φορώντας μαύρα περιβραχιόνια και γυρνώντας το κεφάλι αριστερά έδειξαν σε όλη την κοινωνία ότι η νεολαία δεν θα μπει στην θέση της υποταγής και της χρεοκοπίας που της ετοιμάζουν κυβέρνηση και Τρόικα. Τα λόγια του Μανόλη Γλέζου αποτύπωσαν αυτό που πραγματικά συνέβη:  «το νόημα της 28ης Οκτωβρίου αποκαταστάθηκε»!

Μετά την σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου ο Παπανδρέου προσπάθησε να αντιστρέψει την πραγματικότητα παρουσιάζοντας ως θρίαμβο την είσοδο της χώρας στη νέα φάση της χρεοκοπίας και αποκρύπτοντας ότι ο νέος «εθνικός στόχος» είναι δέκα χρόνια λιτότητας για να μειωθεί το χρέος στο μέγεθος … στο οποίο βρισκόταν πριν την υπαγωγή μας στον μηχανισμό στήριξης! Η προπαγάνδα του όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι δεν μπορούν πλέον να κυβερνήσουν, είναι απομονωμένοι, ότι θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μίλησαν για μειοψηφίες και μικρές ομάδες που αμαύρωσαν την εθνική επέτειο. Μάλλον δεν πρόσεξαν τις τεράστιες πλειοψηφίες που επέβαλαν ο εορτασμός να γίνει όπως ακριβώς πρέπει. Ο λαός δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτρέψει σε αυτούς που έφεραν μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις, νομοσχέδια να «αμαυρώσουν» την μέρα προς τιμή των αγώνων ενάντια στο φασισμό.

Οι ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι πάνω απ’ όλα μας φοβούνται, ότι φοβούνται το λαό που αντιδρά και διεκδικεί. Το ΠΑΣΟΚ ηθελημένα προσπαθεί να παρουσιάσει τη λαϊκή αγανάκτηση σαν «μια μειοψηφία εκτροπής που επιμένει στην εθνικά και κοινωνικά επιζήμια στάση της, επενδύει στην δημιουργία κλίματος κοινωνικής αναταραχής, φόβου και βίας» και τελικά «απαξιώνει τη δημοκρατία.» Η ΝΔ φορώντας την εθνικο-πατριωτική της φορεσιά και πετώντας το φιλολαϊκό προσωπείο που τόσο καιρό προσπαθεί να δημιουργήσει, κατήγγειλε τα επεισόδια που σημειώθηκαν στις παρελάσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας. Το ΛΑ.Ο.Σ. με τη σειρά του, ζήτησε τη παραίτηση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Χρήστου Παπουτσή, βάλλοντας ενάντια στους «γνωστούς αριστεριστές», τους οποίους και κατηγορεί για απόπειρα ανατροπής του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, την ίδια στιγμή που ο  κ. Καρατζαφέρης επέλεξε να «τιμήσει» τον αντιφασιστικό αγώνα από την οικία του φασίστα, Ιωάννη Μεταξά.

Αυτό που έγινε καταφανές την Παρασκευή ήταν η πλήρης απονομιμοποίηση της παρούσας κυβέρνησης που συνεχίζει το καταστροφικό της έργο με 153 βουλευτές και την απόλυτη λαϊκή αποδοκιμασία, αλλά και η αγωνιστική διάθεση του λαού. Θα γίνουν κι άλλα βήματα, θα αντιμετωπιστούν νέες δυσκολίες, θα βρεθούν και νέες μορφές, αλλά ένα είναι σίγουρο: Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί μέχρι να δοθεί διέξοδος στη κοινωνία. Διέξοδος η οποία μπορεί να επιτευχτεί μόνο με τη συσπείρωση όλων των κυττάρων αντίστασης που θα οργανώνουν συνεχώς την απάντηση του λαϊκού κινήματος και θα προσπαθούν να δίνουν καθημερινά την ελπίδα και την αλληλεγγύη στην κοινωνία. Η διέξοδος μπορεί να έρθει μόνο αν απαλλαγούμε από την κυβέρνηση, τα μνημόνια της και την Τρόικα για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος.

Advertisement

έφτασε η ώρα…να τους ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ !

Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας και επανοικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Στις 19 και 20 Οκτώβρη, για δύο συνεχόμενες μέρες η κοινωνία πλημμύρισε τους δρόμους πραγματοποιώντας τα μεγαλύτερα πανεργατικά συλλαλητήρια της μεταπολίτευσης. Οι εργαζόμενοι με όλα τα σωματεία στο δρόμο, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές, οι μαθητές ενώθηκαν απαιτώντας την ανατροπή της πολιτικής που εξυπηρετεί τα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων, εις βάρος των ανθρώπινων αναγκών. Την ανατροπή του εκφραστή αυτής της πολιτικής, της κοινωνικά καταστροφικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Την ανατροπή της πολιτικής που μειώνει κι άλλο τους μισθούς, απολύει εργαζόμενους του δημοσίου, καταργεί συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιωτικοποιεί το δημόσιο πλούτο, ενώ ταυτόχρονα έχει δώσει 108 δις για τη «διάσωση» των τραπεζών από το 2008.

Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο τελευταίος νόμος της υπουργού παιδείας που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει τους ρυθμούς της αγοράς, ανέτρεψε τον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου, ως δημοκρατικού, ελεύθερου και ανοικτού κοινωνικού χώρου που μπορεί να αρθρώνει αντιπαραθετικό πολιτικό λόγο και να στηρίζει τους αγώνες των καταπιεσμένων.

Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ‘’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση (με συμμάχους φυσικά  τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑ.Ο.Σ. που παραδοσιακά συγκροτούν το αστικό μπλοκ εξουσίας) δημιουργεί το νέο «πανεπιστήμιο».

Ο νέος νόμος για την παιδεία τοποθετείται στον πυρήνα μιας νεοφιλελεύθερης και σκληρά ταξικής πολιτικής που θίγει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Απέναντι σε αυτήν την πολιτική απάντηση δεν είναι ούτε η σιωπή, ούτε η συμμετοχή  σε ένα προσχηματικό διάλογο. Κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας αυτή τη στιγμή διαπερνιέται από τη μεγάλη αντιπαράθεση με το πολιτικό σύστημα. Αυτό ανέδειξαν οι πλατείες με το σύνθημα «Δεν φεύγουμε αν δεν φύγετε», αυτή είναι η νικηφόρα προοπτική κάθε κινητοποίησης που θα ξεσπάσει. Ολοένα και αυξανόμενα κομμάτια της κοινωνίας αντιλαμβάνονται πλέον πως δεν μπορεί να σωθεί κανείς από μόνος του, πως δεν μπορεί να υπάρξει κάποια κλαδική ή συνδικαλιστική διεκδίκηση που να κερδίσει, πως ο νέος νόμος-πλαίσιο δεν μπορεί να πέσει αν δεν πέσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος που μας έφερε ως εδώ.

Ως φοιτητές Ιατρικής, ειδικότερα, βλέπουμε τις αλλαγές στα εργασιακά να εφαρμόζονται και στο ιατρικό επάγγελμα, μέσα από το νομοσχέδιο, που κατεβάζει το Υπ. Υγείας για την ιατρική εκπαίδευση στην ειδικότητα και τη «δια βίου εκπαίδευση» των ειδικευμένων γιατρών. Αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει πανελλαδικές εξετάσεις για την πρόσβαση σε ειδικότητα, οι οποίες ουσιαστικά καταργούν τα επαγγελματικά δικαιώματα που κατοχυρώνει το πτυχίο της Ιατρικής, μείωση των θέσεων ειδικευομένων στο μισό (μέσω της αλλαγής στον τρόπο καθορισμού των θέσεων ειδικότητας, αλλά και μέσω της «συγχώνευσης», ουσιαστικά κλεισίματος, νοσοκομείων), καθορισμό των θέσεων που θα ανοίγονται όχι μόνο με βάση τις υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και με βάση την εισήγηση των εταιριών, οι οποίες γι’ αυτό το λόγο θα λειτουργούν συντεχνιακά, θέσεις ειδικευομένων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, δηλαδή σε ιδιωτικά νοσοκομεία, εντατικοποίηση τόσο των ειδικευομένων όσο και των ειδικευμένων γιατρών που δουλεύουν στο Ε.Σ.Υ. με συνέδρια και μεταπτυχιακά, τα οποία διοργανώνονται κυρίως από φαρμακευτικές εταιρίες.

Αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται να φέρει πραγματική λύση σε κανένα πρόβλημα, από τη στιγμή που δεν ανοίγει θέσεις προσωπικού –άρα και ειδικευόμενων-, ενώ παράλληλα δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα υγείας. Εκτός από αυτό, όμως, δημιουργεί και ένα μοντέλο εργαζόμενου γιατρού πλήρως εντατικοποιημένου και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα –σε συνδυασμό με τις αλλαγές που έχει ήδη περάσει με άλλα νομοσχέδια ή προωθεί το Υπουργείο Υγείας-, το ίδιο μοντέλο εργαζομένου που επιτάσσει το Μνημόνιο. Παράλληλα, ανοίγει τη δίοδο, ώστε να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο το ιδιωτικό κεφάλαιο στο χώρο της Υγείας, αφού ενισχύεται ο ρόλος τόσο των ιδιωτικών νοσοκομείων, όσο και των φαρμακευτικών εταιρειών. Για εμάς, ως φοιτητές Ιατρικής, αλλά και ως πολίτες-αποδέκτες των υπηρεσιών υγείας, κάθε συζήτηση σχετικά με το δημόσιο σύστημα Υγείας θα πρέπει να έχει ως στόχο την ενίσχυσή του και το χτύπημα της διαφθοράς, ώστε να απολήγει σε αλλαγές που θα διαμορφώνουν ένα Ε.Σ.Υ. δημόσιο και δωρεάν, που θα παρέχει εγκαίρως, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας σε όποιον και όποια ζει και εργάζεται στη χώρα. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, κάθε συζήτηση σχετικά με την πρόσβαση και την εκπαίδευση στην ιατρική ειδικότητα θα πρέπει να ξεκινάει από το άνοιγμα νέων θέσεων με βάση τις επιδημιολογικές ανάγκες του πληθυσμού, ώστε αυτές να καλύπτονται και παράλληλα να μην «εξαναγκάζονται» οι απόφοιτοι των Ιατρικών σχολών σε συγκεκριμένες ειδικότητες ή σε μετανάστευση, προκειμένου να ξεκινήσουν την ειδικότητα.

Στη 48ωρη Γενική Απεργία στις 19-20 Οκτώβρη μετά από πολλούς μήνες εκφράστηκε στο δρόμο η συσσωρευμένη οργή των εργαζομένων και της νεολαίας. Στόχος όλων των διαδηλωτών ήταν να διώξουν αυτήν τη βάρβαρη κυβέρνηση και την πολιτική της. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Όλοι και όλες αντιλαμβάνονται ότι κάθε ευκαιρία που δίνεται στην κυβέρνηση είναι το πράσινο φως για ένα νέο πλιάτσικο σε ότι μας έχει απομείνει. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας στη σχολή όχι απλά ως φοιτητές και φοιτήτριες αλλά αντιλαμβανόμαστε το φοιτητικό σύλλογο ως μία συλλογικότητα, ένα συλλογικό εμείς με την ταυτότητα του καταπιεζόμενου και του συλλογικά πληττόμενου και ως τέτοια συλλογικότητα πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε ζωτικό κομμάτι σε αυτόν τον αγώνα μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας. Στον πόλεμο που μας έχουν κυρήξει υψώνουμε το τείχος των συλλογικών, ανυποχώρητων αγώνων. Να διώξουμε αυτήν την Κυβέρνηση και κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον, να αγωνιστούμε για τις ζωές μας!

μας έχουν κηρύξει πόλεμο…                                   

…ή αυτοί ή εμείς!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΡ.ΕΝ. (σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις 19-20 Οκτωβρίου)

Για δύο συνεχόμενες μέρες η κοινωνία πλημμύρισε τους δρόμους πραγματοποιώντας τα μεγαλύτερα πανεργατικά συλλαλητήρια της μεταπολίτευσης. Οι εργαζόμενοι με όλα τα σωματεία στο δρόμο, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές, οι μαθητές ενώθηκαν απαιτώντας την ανατροπή της πολιτικής που εξυπηρετεί τα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων, εις βάρος των ανθρώπινων αναγκών. Την ανατροπή του εκφραστή αυτής της πολιτικής, της κοινωνικά καταστροφικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Την ανατροπή της πολιτικής που μειώνει κι άλλο τους μισθούς, απολύει εργαζόμενους του δημοσίου, καταργεί συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιωτικοποιεί το δημόσιο πλούτο, ενώ ταυτόχρονα έχει δώσει 108 δις για τη «διάσωση» των τραπεζών από το 2008.

Η απονομιμοποιημένη αυτή πολιτική συμβαδίζει με την ισχυρή καταστολή που επιλέγει η κυβέρνηση ως απάντηση στις κοινωνικές αντιδράσεις. Έτσι, χθες για μία ακόμη φορά οι αστυνομικές δυνάμεις δημιούργησαν με την αλόγιστη ρίψη χημικών τις συνθήκες για τον τραγικό θάνατο ενός 53χρονου διαδηλωτή, μέλους του ΠΑΜΕ.

Βέβαια, οι βίαιες πρακτικές από μεριάς ομάδων που βρέθηκαν στο Σύνταγμα, αποτέλεσαν την αφορμή για τη συνειδητή παράβλεψη των μεγάλων συγκεντρώσεων. Οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον δυνάμεων του κινήματος και συγκεκριμένα μελών του ΠΑΜΕ είναι καταδικαστέες και όσοι μεταχειρίζονται τέτοιες πρακτικές πρέπει να απομονωθούν πολιτικά, μιας και δηλώνουν την ενσωμάτωση της κυρίαρχης αντίληψης για τον ατομικό δρόμο δράσης.

Μόνη απάντηση είναι η κοινή συλλογική δράση και ενότητα όλων των δυνάμεων του κινήματος, των εργαζόμενων και της νεολαίας όπως έγινε και χτες στο Σύνταγμα, χωρίς τεχνητούς και φυσικούς διαχωρισμούς. Η κοινωνική πλειοψηφία έδειξε ότι παρά τη καταστολή που έχει δεχθεί και την ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν φοβάται και συνεχίζει ενωτικά να αγωνίζεται ενάντια στην κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος.

Οι αγώνες, παρά τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, συνεχίζονται με τις επόμενες μέρες ενάντια στη ψήφιση του προϋπολογισμού που θα τσακίσει οικονομικά τις λαϊκές μάζες. Η απάντηση έχει δοθεί και θα ξαναδοθεί.  Οι εργαζόμενοι από τη Wall Street μέχρι τη πλατεία Συντάγματος έχουν πλέον αντιληφθεί ότι ο δικός μας δρόμος περνάει μόνο μέσα από την ανατροπή των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους. Περνάει από την συνολική ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών. Να μειωθούν τα κέρδη και τα προνόμια των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών όχι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 06/10/11, ΣΤΙΣ 12μμ ΣΤΟ ΝΑΒΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ 29/9-6/10

• Κυριακή 2/10, 7μμ : Συμμετοχή στο κίνημα “δεν πληρώνω χαράτσι” στην πλατεία Συντάγματος
• Δευτέρα 3 /10, 8πμ : Διασφάλιση της κατάληψης με κινητοποίηση στις κλινικές
• Δευτέρα 3 /10 10πμ : Συγκέντρωση έξω από το γραφείο του προέδρου της σχολής στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα για απαίτηση απόσυρσης της απόφασης της διοίκησης για την μη διενέργεια πτυχιακών εξετάσεων και για την σύμπνοιά της με το υπουργείο παιδείας εναντίον του αγώνα των φοιτητών
• Τρίτη 4/10, 8πμ : Διασφάλιση της κατάληψης με κινητοποίηση στις κλινικές
• Τρίτη 4/10, 10πμ : Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Δοιηκητικό Συμβούλιο των μελών ΔΕΠ στο Αλεξάνδρα
• Τρίτη 4/10, 1μμ : Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας απαιτώντας πολιτική δέσμευση μη κατάθεσης του νομοσχεδίου που προβλέπει εισαγωγή εξετάσεων για έναρξη της ειδικότητας, και εκφράζοντας εναντίωση στην πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης.
• Τρίτη 4/10, 5μμ : Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης για εμπλουτισμό του πλαισίου που θα κατατεθεί στη νέα γενική συνέλευση.
• Τετάρτη 5/10, 12μμ : Συμμετοχή του ΣΦΙΑ στην πανεργατική απεργία μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους
• Πέμπτη 6/10, 12μμ : νέα γενική συνέλευση του ΣΦΙΑ στις 12.00 στο ΝΑΒΟ.