Εκδήλωση-Συζήτηση ΑΡΕΝ Ιατρικής για τον Δεκέμβρη,1/12/09

Στο δρόμο του Δεκέμβρη βαδίζουμε ξανά…

 

Η ΑΡΕΝ Ιατρικής οργανώνει εκδήλωση-συζήτηση με ομιλητές:

–Νίνα Σωτηροπούλου (μαθήτρια, μέλος συντονιστικού Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος)

–Γιώργος Παπαϊωάννου (εργαζόμενος, μέλος ΚΟΕ)

–Άγγελος Τσέκερης (δημοσιογράφος στη Αυγή, στην Athens Voice, στην Γαλέρα και στο Κόκκινο, μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού)

Τρίτη 1/12/2009 ,ώρα 14.00

Αμφιθέατρο  ΠΑΘΑΝ

Advertisement

Όλοι-ες στην ΓΣ του ΣΦΙΑ, την Τετάρτη 2/12

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008: Εικόνες από  το μέλλον

06/12/2008: Δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το χέρι του ειδικού φρουρού Ε.Κορκονέα .Ολόκληρη η κοινωνία συγκλονίζεται και πλήθη οργισμένων ανθρώπων βγαίνουν αυθόρμητα στους δρόμους της χώρας.

Γιατί; Μεμονωμένο περιστατικό ή συνέπεια-συνέχεια των πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια, “πυροβολώντας” τις ζωές και τα όνειρά μας;

Η εξέγερση της νεολαίας που ακολούθησε, ήταν η πρώτη αντίδραση, εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δίνοντάς μας εικόνες από το μέλλον. Χιλιάδες κόσμου διαδήλωναν, όχι μόνο ενάντια στην κρατική καταστολή, αλλά ενάντια στη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί από ένα σύστημα που γεννάει τη βία.

Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι πολιτικές που γέμιζαν τόσα χρόνια το ποτήρι, είναι οι πολιτικές της αμάθειας, της ανεργίας, της ανέχειας και της καταστολής. Πολιτικές που καθημερινά αναγκάζουν τους μαθητές να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, τους φοιτητές να αγωνίζονται για την κατάκτηση ενός πτυχίου χωρίς αξία, τους νέους εργαζόμενους να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον εργασιακού μεσαίωνα (ελαστικές μορφές εργασίας).

Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση  διαμορφώθηκαν δύο κύριες αντιλήψεις: από τη μία πλευρά οι δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΚΚΕ), που επιχείρησαν τη στροφή στην κανονικότητα και τη συντηρητική αναδίπλωση της κοινωνίας, ενώ από την άλλη οι οργανωμένες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς μαζί με προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας, που έδωσαν μάχες για το βάθεμα της εξέγερσης, την ανάδειξη συγκεκριμένων πολιτικών αιτημάτων, την αναβάθμιση και το συντονισμό των μορφών πάλης. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για την ποινικοποίηση της εξέγερσης, μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ και της σκληρής κρατικής καταστολής, είναι σίγουρο πως το αύριο δεν θα είναι ίδιο με το χθες.

Νοέμβρης 2009: Ένα χρόνο μετά, βιώνουμε τη προσπάθεια “πρόληψης” και θωράκισης του συστήματος –μπροστά στις κοινωνικές εκρήξεις που θα έρθουν- καλλιεργώντας κλίμα τρομοκρατίας, φόβου και ανασφάλειας.

Ότι θα προκύψουν κοινωνικές  εκρήξεις είναι βέβαιο, καθότι οι πολιτικές που “γέννησαν” το Δεκέμβρη όχι μόνο συνεχίζονται, αλλά εντείνονται. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη δείξει τις προθέσεις της: με επίθεση σε παιδεία (συνεχίζοντας  την αναγνώριση των ΚΕΣ), υγεία (απλήρωτες εφημερίες, έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού), δημόσιο πλούτο (λιμάνι Πειραιά), εργασία (stage) και καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Η τωρινή κατάσταση παρουσιάζεται ως η μόνη “ρεαλιστική” διέξοδος από την κρίση ( οικονομική- πολιτική- κοινωνική ) την  οποία το ίδιο το σύστημα δημιούργησε.

Ήρθε η ώρα να  μιλήσουμε για  το δικό μας  ρεαλισμό. Το ρεαλισμό  που μας δείχνει  ο δρόμος του  Δεκέμβρη. Επειδή  γνωρίζουμε καλά  πως η μόνη απάντηση  στο μέλλον που  μας ετοιμάζουν  είναι οι εξεγέρσεις και οι συλλογικοί μας αγώνες.

Ήρθε  η ώρα για τις  δικές μας μέρες!!!

 

Όλοι-ες στη Γ.Σ. του ΣΦΙΑ, την Τετάρτη 2/12 στις 12:00 στο ΝΑΒΟ

ΠΑΣΟΚ και Εκπαίδευση- Ποια αλλαγή?

ΠΑΣΟΚ KAI ΕΚΠΑΔΕΥΣΗ – ΠΟΙΑ ΑΛΛΑΓΗ;;;

Αντίθετα με ότι μπορεί να επικαλούνται οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΠ στις σχολές, έχουμε ήδη αρκετά δείγματα γραφής για να “ζωγραφίσουμε” μια πλήρη εικόνα της πολιτικής που θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ. Οι προγραμματικές δηλώσεις της Διαμαντοπούλου, οι πρώτες εισηγήσεις του υπουργείου που διέρευσαν στον τύπο, αλλά, και σημαντικότερο, η όλη πολιτική ιστορία του ΠΑΣΟΚ είναι τα στοιχεία που συμπληρώνουν το τοπίο.

ΚΟΛΛΕΓΙΑ – ΚΕΣ

Οι εξαγγελίες αφορούν την επανεξέταση των αδειών που ως προεκλογικό δώρο δόθηκαν απο τον κ. Σπηλιωτόπουλο σε 33 ΚΕΣ. Τι μας λέει η Διαμαντοπούλου εδώ; Είναι σαφέστατα υπερ της λειτουργίας των ΚΕΣ, με την προυπόθεση αυτά να πληρούν κάποιες υποτυπώδεις προυποθέσεις λειτουργίας οι οποίες όμως αφενός δεν εξασφαλίζουν ποιοτικό επίπεδο εκπαίδευσης στα εν λόγω ιδιωτικά ιδρύματα αφετέρου μετατοπίζουν το κέντρο βάρος του διαλόγου για τα ΚΕΣ σε μια συστημική προσέγγιση που σχετίζεται με τη λογική οτι πρέπει να λειτουργούν και συνεπώς το μόνο που είναι δυνατόν να γίνει είναι να εξεταστεί πως μπορεί να λειτουργούν με τους κάποιους τεχνοκρατικούς όρους.

Παρά τις μεγαλόστομες διακυρήξεις περί “δημόσιας και δωρεάν παιδείας” που επαγγέλεται η νέα υπουργός, στην πράξη βάζει λοιπόν και αυτή τα ιδιωτικά από την πίσω πόρτα! Δεν έχουμε ξεχάσει τις πάγιες θέσεις του ΓΑΠ για τα “μη κρατικά”, άλλωστε…

Ζητούμε ανοιχτά και ξεκάθαρα άμεσο κλείσιμο όλων ανεξαιρέτων των ΚΕΣ και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους τους. Ξεκαθαρίζουμε οτι αυτό είναι ρεαλιστικό από νομική άποψη παρά το γεγονός οτι εσχάτων τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν περι του αντιθέτου.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Σε ένα άλλο μέτωπο που επέλεξε να ανοίξει με το καλημέρα το νεοσύστατο υπουργείο παιδείας αναβαθμίζει το ΕΣΥΠ σε δημόσια ανεξάρτητη αρχή. Επιπλέον, προσβάλλοντας τις μνήμες τους φοιτητών και φοιτητριών που το 2006-7 βγήκαν στον δρόμο, επαναφέρει στο δημόσιο προσκήνιο τον διαβόητη Θ.Βερέμη, Μια κίνηση προσβλητική για το φοιτητικό κίνημα, η οποία παραγνωρίζει τους αγώνες και τις νίκες που αυτό πέτυχε διαχρονικά απέναντι στην επίθεση στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Είναι λοιπόν μέλημα της ριζοσπαστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια να εμποδίσει ένα στημένο διάλογο για την παιδεία με συντονιστές ανθρώπους σαν τον Βερέμη ή τον Μπαμπινιώτη, ένα διάλογο μονομερή και προσανατολισμένο στην καπιταλιστική λογική της εκπαίδευσης – προετοιμασίας ανθρώπων έρμαιων στις διαθέσεις της αγοράς εργασίας, καταδικασμένων στην εργασιακή ανασφάλεια.

Πόσο μάλλον όταν επιδίωξη του υπουργείου είναι ένας λιτός νόμος, ο οποίος ενδεικτικά θα περιλαμβάνει διατάξεις για τα τετραετή ακαδημαικά πλάνα. Επίσης, η μελέτη του χωροταξικού σχεδιασμού για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ θα εμβαθύνει ακόμα περισσότερο την αναδιάθρωση της τριτοβάθμιας παιδείας στην κατεύθυνση της επιχειρηματικοποίσησης, της ανταποδοτικότητας, της κατάρτισης, στην κατεύθυνση της εκπαίδευσης – παροχής υπηρεσίας. Η ορολογία που χρησιμοποιείται στις προγραμματικές δηλώσεις αλλά και στις πρώτες εισηγήσεις του υπουργείου είναι ενδεικτική .

Και βεβαίως δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι τα παραπάνω δεν πρόκειται να αντιπαρατεθούν με τους ήδη ψηφισμένους νόμους της Μαριέττας κλπ. Άλλωστε ήδη το γεγονός ότι δεν έχει σταματήσει καμμία εφαρμογή των διατάξεων των προηγούμενων νόμων που ήδη εφαρομόζονται λέει πολλά.

Οσον αφορά την χρηματοδότηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης παρά το γεγονός οτι αρχικά σχηματίζει χαμόγελα στα πρόσωπα των φοιτητών κρύβει παγίδες στις οποίες δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να παρασυρθούμε. Ξεκάθαρα πρόκειται για χρηματοδότηση ανταποδοτικής φύσεως, η οποία θα πραγματοποιείται με τον γνωστό και καταδικαστέο όρο της αξιολόγησης. Ανακύπτει το πρόβλημα οτι η αξιολόγηση ως διαδικασία είναι στην ουσία αναζήτηση λευκής επιταγής για την υποβάθμιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Ακόμα τίποτα δεν εμποδίζει τα ιδιωτικά ιδρύματα που πιστά χρόνια τώρα εφαρμόζουν αυτό το μέτρο της αξιολόγησης να απορροφήσουν μέρος της χρηματοδότησης που υποτίθεται οτι προορίζεται για την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, μειώνοντας στην πράξη την χρηματοδότηση στον δημόσιο τομέα! Και αυτές οι υποσχέσεις όμως για 5% του ΑΕΠ για την παιδεία με άμεση δεύσμευση 1 δις ευρώ, διαψεύστηκαν πριν “αλέκτωρ λαλλήσει τρις”. Ο νέος προυπολογισμός προβλέπει 3,6% του ΑΕΠ, διατηρώντας την πρωτιά (από το τέλος) αυτή της Ελλάδας στην Ευρώπη.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι η αξιολόγηση είναι ένα από τα βασικότερα εργαλεία της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης, όπως άλλωστε θεσμίστηκε και στην Μπολόνια. Και οι εμπνευστές της δεν άφησαν τα κριτήρια καθόλου στην τύχη. Έχουν να κάνουν με το κατά πόσο μια σχολή συμμορφώνεται με την εκπαίδευση-εμπόρευμα, με την επιχειρηματικοποίηση της ακαδημαικής κοινότητας και αυταρχικοποίηση και εντατικοποίηση της ακαδημαικής ζωής, με την διολίσθηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε διαδικασία κατάρτισης, με το δέσιμο με τον ιδιωτικό τομέα… Και με όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συντάσσεται πλήρως. Αυτό δείχνει και η προηγούμενη πείρα μας, και τα νέα φιρμάνια του υπουργείου.

ΑΣΥΛΟ – ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Το σύνολο των λίγων αυτών εβδομάδων διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έκανε καθαρή και την στάση του απέναντι στο ζήτημα του ασύλου, και της καταστολής. Δεν πρόκειται να δούμε δισταγμούς από πλευράς κυβέρνησης εάν παίζει η περίπτωση να δοθεί πολιτική εντολή για άρση του ασύλου. Το κράτος θωρακίζεται απέναντι στους κίνδυνους για νέα ξεσπάσματα όπως αυτό του περασμένου δεκέμβρη, και στα πλαίσια αυτά δεν μπορεί να ανεχτεί να υπάρχουν χώροι στο κέντρο της πόλης που να μην μπορεί να επιχειρεί η αστυνομία. Η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από την ΝΔ δεν έγκειται στο τι θα κάνει, αλλά ενδεχομένως στο πόσο προκλητικά θα το κάνει.

Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών: Το κλεισιμο καταρχήν των σχολών του κέντρου της Αθήνας την παρασκευή πριν την επέτειο του πολυτεχνείου, με τους μπάτσους να αναλαμβάνουν ρόλο θυρωρού, καταπατώντας ουσιαστικά το άσυλο, και η δίωξη των πρυτανικών αρχών του ΕΜΠ για την φιλοξενία του indymedia στους υπολογιστές της σχολής, γεγονός για το οποίο η Άννα Διαμαντοπούλου νίπτει τας χείρας της, ανάγοντας στο απλά σε αρμοδιότητα της δικαιοσύνης!

Στην λογική που υπαγορεύει την λειτουργία των πανεπιστημιών με όρους ελεύθερης αγοράς είμαστε κάθετα αντίθετοι/ες. Προασπίζουμε τον δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου με κάθε κόστος και ορθώνουμε τοίχους απέναντι στις επιδιώξεις τους για διορισμό managers που θα διαχειρίζονται τις τύχες της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης με γνώμονα την ανταποδοτικότητα και το κέρδος.

Το πανεπιστήμιο για μας είναι χώρος πολιτικής και πολιτιστικής αντίστασης απέναντι στην πλήρως νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στις επιταγές της Μπολόνια. Η ριζοσπαστική Αριστερά στην σημερινή συγκυρία είναι ανάγκη να ορθώσει τοίχος αντίστασης και αλληλεγγύης με τα κινήματα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, την Αυστρία και την Γερμανία.

Ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, εκπαίδευση ίσων ευκαιριών για όλους είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και συνεπώς αγώνας σε πλήρη συμπόρευση με τους αγώνες των φοιτητών που αγωνίζονται με ίδια αιτήματα σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, αλλά και με τους αγώνες των εργαζομένων, ενάντια στις αντεργατικές ρυθμίσεις που (και αυτή η κυβέρνηση) προωθεί.

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξη, διαδηλώνουμε στις 6 και 7 Δεκέμβρη

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό, παραμένουν εδώ: κρίση, γιγάντωση της επισφάλειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αστυνομοκρατία, στοχοποίηση της νεολαίας.

Ένα χρόνο μετά, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για να μην ξαναϋπάρξει άλλος Κορκονέας. Αντιθέτως, όχι μόνο είναι σε πλήρη λειτουργία ο μηχανισμός που γεννάει τους αστυνομικούς-πιστολέρο, αλλά και μεθοδεύεται η «επιεικής» δικαστική μεταχείριση των δολοφόνων, με πρώτο βήμα την προκλητική μεταφορά της δίκης στην Άμφισσα.

Ένα χρόνο μετά, θα βγούμε και πάλι στους δρόμους για να διαδηλώσουμε όχι μόνο για τον Αλέξη, αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της λιτότητας της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, του αντεργατικού προϋπολογισμού, της περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών, του ρατσισμού.

Ένα χρόνο μετά επιμένουμε: η εξέγερση ήταν, είναι, και θα παραμείνει δίκαιη!

Σε σύσκεψη αριστερών οργανώσεων και κομμάτων που πραγματοποιήθηκε στις 19/11 στο Πολυτεχνείο αποφασίστηκαν:

• Η οργάνωση πορείας διαμαρτυρίας την ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη, την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στη 1:30 μμ  στα Προπύλαια (με κατεύθυνση τη Βουλή).

• Η στήριξη και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 7^ης Δεκεμβρίου (Προπύλαια, 12:00).
• Το άνοιγμα πρωτοβουλιών σε όλη τη χώρα για να πάρουν οι κινητοποιήσεις πανελλαδικό χαρακτήρα.

Ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα και την κοινωνική εξέγερση, θα διαδηλώσουμε διεκδικώντας:

• Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αστυνομικοί.
• Να αφοπλιστεί η Αστυνομία και να καταργηθούν οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, «Δ», κτλ)
• Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την καπιταλιστική κρίση.

Ένα χρόνο μετά, και αυτός ο Δεκέμβρης θα είναι του Αλέξη!

Το κάλεσμα υπογράφουν μέχρι τώρα οι (ο κατάλογος παραμένει ανοιχτός):

ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, ΔΕΑ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Κοινή Δράση Αλληλεγγύης, Κόκκινο, Νεολαία Συνασπισμού, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ΣΕΚ, Συνασπισμός, Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών

Αθήνα 23/11/09

Παναθηναϊκό της Αριστερής Ενότητας την Τρίτη 24/11

Την Τρίτη 24/11, στις 5.00 θα πραγματοποιηθεί παναθηναϊκό της ΑΡΕΝ στην Νομική σχολή, αίθουσα 16

Διαδηλώνουμε ενάντια στην Βία κατά των γυναικών

Η 25η Νοέμβρη δεν αποτελεί για μας άλλη μια επέτειο. Βγαίνουμε στους δρόμους, σπάμε τη σιωπή.Το σώμα μας, μας ανήκει!

Όλοι-ες στην πορεία στις 25 Νοέμβρη, για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Αλληλεγγύη στους Ιρανούς Απεργούς Πείνας που ζητούν Πολιτικό Άσυλο

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΡΑΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ

ΑΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ

Aρκετοί από εμάς θα έχουμε προσέξει, καθώς περνάμε από τα Προπύλαια στην Πανεπιστημίου, ένα πράσινο αντίσκηνο και δίπλα του ένα πανό. Αυτές τις μέρες, κάποιοι άνθρωποι δίνουν έναν αγώνα διεκδικώντας τα αυτονόητα. Πρόκειται για 5 Ιρανούς πρόσφυγες που από τις 19 Οκτωβρίου βρίσκονται σε απεργία πείνας ζητώντας από τις ελληνικές αρχές να τους παράσχουν πολιτικό άσυλο καθώς στη χώρα προέλευσής τους θεωρούνται «αντιφρονούντες» απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα των Ιρανών πολιτικών προσφύγων που ζητούν άσυλο αριθμεί 15 άτομα, αλλά οι 5 από αυτούς κάνουν απεργία πείνας στην Πανεπιστημίου και οι υπόλοιποι τους συμπαραστέκονται. Όλοι τους γνωρίζονται λίγο-πολύ μεταξύ τους και ο καθένας έχει να διηγηθεί και μια διαφορετική ιστορία για το πώς ήρθε στην Ελλάδα. Όλες οι ιστορίες όμως αποκαλύπτουν το δράμα ενός ανθρώπου που παντού θεωρείται ξένος.

Η ιστορία τους συνοψίζεται ως εξής: οι 15 Ιρανοί πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα πριν από δύο χρόνια αιτούντες πολιτικό άσυλο. Επρόκειτο για μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης P.M.O.I. που αγωνιζόταν ενάντια στο θεοκρατικό ολοκληρωτικό καθεστώς του Χομεϊνί στο Ιράν. Κατέφυγαν στο Ιράκ, όπου η οργάνωση διέθετε στρατόπεδα εκπαίδευσης, γρήγορα όμως διαφώνησαν με τον αυταρχικό και θρησκευτικό χαρακτήρα του P.M.O.I. Το 2002 η αντιστασιακή οργάνωση έκλεισε μυστική συμφωνία με τις αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις στο Ιράκ, να «προστατεύσουν» τα μέλη της οργάνωσης σε μία μυστική φυλακή 50 χιλιόμετρα έξω από τη Βαγδάτη. Εκεί όλοι τους αντιμετώπισαν μια κόλαση. Πέρα από τις άθλιες συνθήκες κράτησης, οι φυλακισμένοι είχαν μεταβληθεί σε πειραματόζωα για νέα φάρμακα που εισάγονταν στον αμερικανικό στρατό, με αποτέλεσμα πολλά προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας. Μετά την αποκάλυψη του κολαστηρίου αυτού στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ζήτησε και πήρε δορυφορική συνέντευξη από τους Ιρανούς και τους αναγνώρισε ως πολιτικούς πρόσφυγες το Μάιο του 2006. Το Δεκέμβρη του 2007, μετά από επίμονες εκκλήσεις, απελευθερώθηκαν και ακολούθησε μία πολύμηνη ταλαιπωρία, κατά την οποία οι πρόσφυγες πηγαινοέρχονταν από το Ιράκ στην Τουρκία προσπαθώντας να ταξιδέψουν στην Ευρώπη. Τελικά, μετά από πολλές περιπέτειες κάποιοι κατάφεραν να έρθουν στην Ελλάδα ενώ ορισμένοι έχασαν τη ζωή τους. Αρκεί να σημειωθεί ότι δύο από αυτούς που σήμερα ζητούν άσυλο πέρασαν κολυμπώντας από τη Σμύρνη στην Κω! Όλη αυτή την περίοδο στην Ελλάδα έμειναν στους δρόμους, σε πάρκα καθώς και στο γνωστό πλέον παλιό Εφετείο περιμένοντας την ελληνική κυβέρνηση να τους παραχωρήσει το ήδη κατοχυρωμένο από τον ΟΗΕ πολιτικό άσυλο που δικαιούνται. Εδώ και 15 μήνες εκκρεμεί η αίτηση ασύλου και οι πρόσφυγες υπενθυμίζουν ότι πίσω στο Ιράν τους περιμένει η φυλάκιση ή η εκτέλεση.

Στο σημείο αυτό όμως, οι άνθρωποι που πέρασαν τα μύρια όσα έχουν να αντιμετωπίσουν ακόμα την κρατική αναλγησία και γραφειοκρατία της χώρας μας, που σημειώνει το μικρότερο ποσοστό παροχής πολιτικού ασύλου πανευρωπαϊκά! Αλλά αυτό έχει την εξήγησή του. Εξαιτίας της συνθήκης του Δουβλίνου, οι μετανάστες που περνούν παράνομα τα σύνορα μιας χώρας της Ε.Ε. απαγορεύεται να ταξιδέψουν σε άλλη χώρα. Σε ποια τέτοια χώρα οι μετανάστες παραβιάζουν μαζικά τα σύνορά της διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή; Σωστά μαντέψατε…στην Ελλάδα! Έτσι η Ελλάδα λόγω συνθήκης Δουβλίνου «κρατά» τους μετανάστες «μακριά» από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και σπανίως δίνει πολιτικό άσυλο ώστε οι μετανάστες να αντιμετωπίζουν συνεχώς τον κίνδυνο απέλασης. Από την άλλη, οι «πολιτισμένες» χώρες της κεντροδυτικής Ευρώπης παρέχουν πολύ πιο εύκολα πολιτικό άσυλο σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά «εκ του ασφαλούς» γιατί δέχονται λιγότερους μετανάστες! Κάπως έτσι η Ευρώπη φυλάει τα σύνορά της από τα εκρηκτικά μεταναστευτικά κύματα που οι πολιτικές του ίδιου του Δυτικού κόσμου δημιουργούν!

Ως Αριστερή Ενότητα δηλώνουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στους Ιρανούς πρόσφυγες που κάνουν απεργία πείνας, ελπίζοντας η νέα «σοσιαλιστική» κυβέρνηση να ξυπνήσει από το λήθαργό της και να δώσει στους πρόσφυγες αυτά που ζητούν, καθώς η υγεία τους μέρα με τη μέρα χειροτερεύει.

Ζητάμε:

-την άμεση παροχή πολιτικού ασύλου στους 15 Ιρανούς και σε κάθε άλλο πρόσφυγα,

-την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων για τους πρόσφυγες

-την ένταξη των προσφύγων σε προγράμματα εκμάθησης της εγχώριας γλώσσας όπως γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες

-την κατάργηση της συνθήκης του Δουβλίνου

Όλες/όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες την Τρίτη 24/11 στα Προπύλαια, ώρα 5μ.μ.

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος…

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ!

AnaΤο διαδικτυακό «άσυλο»

Ανακοίνωση για το indymedia

Λίγες ημέρες πριν την επέτειο της 17^ης Νοέμβρη, οι δικαστικές αρχές βάλθηκαν να μας αποδείξουν ότι, παρά τα 35 χρόνια Μεταπολίτευσης, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών εξακολουθεί να αποτελεί «κίνδυνο» και πρέπει να αποτρέπεται. Αυτή τη φορά, τους ενόχλησε η λειτουργία του site Indymedia, το οποίο «φιλοξενείται» από τον κεντρικό server του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου εδώ και 8 χρόνια περίπου. Άσκησαν, λοιπόν, ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος στον πρύτανη του Ιδρύματος, κ. Μουτζούρη και τους αντιπρυτάνεις κ. Πολύζο και κ. Σπαθή. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι στο Indymedia αναρτώνται οι προκηρύξεις της οργάνωσης «Συνομωσίες των Πυρήνων της Φωτιάς».

Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα τα τελευταία δύο χρόνια έχει δεχτεί πλήθος καταγγελιών και έχει βρεθεί στο στόχαστρο αρκετών ακροδεξιών βουλευτών του Λ.Α.Ο.Σ. .Υπάρχει μέχρι και γκρουπ στο Facebook εναντίον της! Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι η «τρομοκρατική» της δράση. Άλλωστε, και πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κατά καιρούς έχουν φιλοξενήσει προκηρύξεις. Αυτό που ενοχλεί είναι πως στο Indymedia προβάλλονται διαφορετικές πολιτικές απόψεις, εντελώς ασύμβατες με τις κατεστημένες αντιλήψεις της mediaκης πραγματικότητας, τις οποίες θεωρούν επικίνδυνες.

Εμείς, ως Αριστερή Ενότητα, έχουμε επίσης διαφωνήσει πολλές φορές με το περιεχόμενο των δημοσιεύσεων στον συγκεκριμένο ιστότοπο. Ωστόσο, αρνούμαστε να δεχτούμε πως οι ιδέες, όσο κι αν διαφοροποιούνται από τις δικές μας, πρέπει να φιμώνονται. Κάθε άνθρωπος, ό,τι κι αν πιστεύει, έχει το δικαίωμα να το εκφράσει, όπως και όπου ο ίδιος θέλει. Είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή λογοκρισίας, ακόμα κι αν είναι ντυμένη ένα μανδύα «νομιμότητας». Γι’ αυτό στεκόμαστε στο πλευρό των πρυτανικών αρχών του Ε.Μ.Π. και ζητάμε την άμεση άρση των κατηγοριών.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ!

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ! ΜΑΣ ΠΕΙΣΜΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ

ΜΑΣ ΠΕΙΣΜΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Οι μαζικές διαδηλώσεις στις 17/11, σε όλη την Ελλάδα, για την 36η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποδεικνύουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η νεολαία και ο ελληνικός λαός συνολικά δεν δίνει καμιά ανοχή, δεν πείθεται από την επικίνδυνη και άκρως νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οι κινητοποιήσεις αυτές μετατράπηκαν σε ποτάμια οργής για τις απολύσεις στα stage, για την ιδιωτικοποίηση του  ΟΛΠ, για τη φτώχεια και την ανεργία που καλπάζουν στο έδαφος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Από την άλλη, ο υπουργός ¨προστασίας του πολίτη¨ Χρυσοχοίδης, έδειξε γιατί ΠΑΣΟΚ και καταστολή πάνε χέρι-χέρι. Ύστερα από απόφαση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και του υπουργείου «προστασίας του πολίτη» καθώς και με τη σύμφωνη γνώμη της Πρυτανείας, οι σχολές του κέντρου, δηλαδή το Παιδαγωγικό, το Πάντειο Πανεπιστήμιο, η ΑΣΟΕΕ και η Νομική Σχολή παρέμειναν κλειστές από Παρασκευή 13/11 έως Τρίτη 17/11, ενώ κάποιες από αυτές είχαν προγραμματισμένες Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων την Παρασκευή, των οποίων η διεξαγωγή εμποδίστηκε από την παρουσία των ΜΑΤ. Με το πρόσχημα της αποτροπής επεισοδίων, το ΠΑΣΟΚ, προχωρά σε μια «δικτατορικής έμπνευσης» κίνηση και υπενθυμίζει πως είναι εδώ για να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή, αντινεολαιίστικη, κατασταλτική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά με άλλο χρώμα. Ίσως αυτό να εννοεί με την «πράσινη ανάπτυξη». Ανάπτυξη δυνάμεων των ΜΑΤ και κατοχή του κέντρου της πρωτεύουσας, 36χρόνια μετά την εξέγερση του λαού και της νεολαίας για ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Το δόγμα της «προληπτικής καταστολής», η ταύτιση των αγώνων με «επεισόδια» και η προσχηματική αναφορά στην εγκληματικότητα, προσπαθεί να καταργήσει το άσυλο και αποτελεί την μοναδική διέξοδο για μια κυβέρνηση που θρέφει τη βία της εργοδοσίας, των τραπεζών, των βιομηχάνων, του αστυνομικού κράτους.

Την ίδια στιγμή, στην Πάτρα, με αφορμή τον εορτασμό του Πολυτεχνείου και την κατάληψη του Παραρτήματος του Πανεπιστημίου, η ΠΑΣΠ και η νεολαία ΠΑΣΟΚ έδειξε το πραγματικό  πρόσωπο της νέας κυβερνητικής παράταξης για το πώς αντιλαμβάνεται την επικαιροποίηση των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου. Για δεύτερη συνεχή χρονιά η ΠΑΣΠ επέλεξε να επιτεθεί σε μέλη της Αριστερής Ενότητας και του συλλόγου Αρχιτεκτονικής Πάτρας, επιδιώκοντας να οικειοποιηθεί το χώρο ο οποίος ανήκε στο σύλλογο. Με πρακτικές χουλιγκανισμού και τραμπουκισμού εμφανίστηκε στο Παράρτημα σαν συμμορία, με μπράβους και ανθρώπους της νύχτας με καδρόνια και στρατιωτικό βήμα,  κάνοντας πράξη το δόγμα Χρυσοχοϊδη για μηδενική ανοχή και «προστασία του πολίτη», απέναντι σε όποιον μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στην εφαρμογή της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Κατέρρευσε πλήρως το «αριστερό» προσωπείο που προσπαθεί να εμφανίσει μέσα στις σχολές όταν χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τους φοιτητικούς συλλόγους για την χωροταξική της επιβολή.

Το αποκορύφωμα, όμως, της κατασταλτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ πραγματοποιήθηκε τελικά στις πορείες που πραγματοποιήθηκαν ανά πόλη στις 17/11. Κάτω από τις εντολές του, η ΕΛ.ΑΣ  μετέτρεψε τα κέντρα των πόλεων σε φρούρια με τις δυνάμεις των ΜΑΤ -πολλαπλάσιες σε σχέση με το παρελθόν- να βρίζουν και να προκαλούν, πραγματοποιώντας πανελλαδικά πάνω από 400 προσαγωγές (μόνο στην Αθήνα έγιναν 292 προσαγωγές και εννέα συλλήψεις). Η κατάληψη των κεντρικών σχολών της Αθήνας από την προηγούμενη Παρασκευή και οι δηλώσεις Χρυσοχοίδη την προηγούμενη εβδομάδα περί “ομαλής και ήρεμης επετείου του Πολυτεχνείου” βρήκαν το νόημα τους στο όργιο βίας και τρομοκρατίας σε βάρος των χιλιάδων αγωνιστών που κατέκλυσαν τους δρόμους όλης της χώρας. Ως Αριστερή Ενότητα αντιτασσόμαστε σε αυτές τις συλλήψεις και στην πραγματοποίηση δίκης σύμφωνα με τους τρομονόμους. Οι αγώνες του λαού και της νεολαίας είναι δίκαιοι και η αστυνομία δεν έχει θέση σε αυτούς.



Άρθρο της Κωνσταντίνας Κούνεβα

Πηγή:http://www.athensvoice.gr

Της Κωνσταντίνας Κούνεβα

Στο δωμάτιό μου έρχεται συνέχεια κόσμος, δεν μου μένει ούτε λεπτό, είτε μιλάω στο τηλέφωνο είτε είμαι με ανθρώπους που με επισκέπτονται. Δεν κουράζομαι γιατί είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε συμπόνια και συντροφικότητα. Αυτό φέρνει χαρά και ευτυχία. Σε όλη μου τη ζωή έχω μάθει να είμαι με τον κόσμο.

Στην αρχή η ζωή μου σε αυτή την πόλη ήταν πολύ δύσκολη, εξαιτίας και της κατάστασης του παιδιού μου που ήταν πολύ άρρωστο. Οι άνθρωποι δεν με καταλάβαιναν, δεν μπορούσαν να δουν ότι είμαι καλός άνθρωπος μέσα μου και επειδή δεν ήξερα καλά ελληνικά δεν είχαν υπομονή να με ακούσουν.  Ήμουνα σοκαρισμένη, αλλά καταλάβαινα γιατί τα πράγματα λειτουργούσαν έτσι.

Την πρώτη φορά που μια φίλη της μαμάς μου ήρθε στην πόλη ρώτησε το γιο μου τον Μανουέλ, που τότε ήταν τεσσάρων χρονών, «σου αρέσει η Αθήνα;», κι αυτός απάντησε «όχι, γιατί είναι πολύ βρόμικη και οι άνθρωποι πετάνε τα σκουπίδια κάτω». Κι εγώ όταν ήρθα δεν το πίστευα ότι μπορεί να είναι τόσο βρόμικη μια πόλη, μια πρωτεύουσα κιόλας. Στη χώρα μας αυτό δεν υπάρχει.

Πολλές φορές, όταν τελείωνε ο γιος μου το σχολείο αφήναμε την τσάντα στο σπίτι, είχα ήδη προετοιμάσει το φαγητό, το παίρναμε μαζί με τα βιβλία και τα τετράδιά του και πηγαίναμε στου Φιλοπάππου, σε εκείνο το σημείο απέναντι από την Ακρόπολη, για να φάμε και να κάνουμε τα μαθήματα. Μετά γυρνάγαμε πάλι με τα πόδια, δεν βαριόμασταν να περπατάμε, συζητάγαμε με αυτούς που έβγαζαν βόλτα τα σκυλιά τους και παίζαμε, άρχισα σιγά-σιγά να μιλάω ελληνικά, εκφραζόμουν πιο εύκολα… Ήμουν ευχαριστημένη και έβλεπα και το γιο μου που φαινόταν καλά. Ήταν σαν παραμύθι, πολύ ωραία ζωή.

Πρέπει να αγαπάς τον τόπο σου και την κουλτούρα που σου έχει δώσει, αλλά δεν είναι κακό να περνάς καλά και σε έναν άλλο τόπο, να τον αγαπάς και αυτόν. Αν αγαπάς τους ανθρώπους, αγαπάς κάθε τόπο.

Σήμερα αισθάνομαι μια χαρά στην Ελλάδα. Αυτό που μου συνέβη θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε αλλού.

Για τα ιατρικά μου έξοδα δεν πληρώνω. Οι ιδιώτες γιατροί προσφέρουν τις υπηρεσίες τους χωρίς λεφτά, έρχονται εδώ από άλλα νοσοκομεία για να με εγχειρήσουν και δεν έχει ζητήσει κανείς τίποτα.
Στον Μανουέλ, γι’ αυτό που συνέβη, εξηγώ ότι η έλλειψη γνώσης στους ανθρώπους τούς κάνει να συμπεριφέρονται με άλογο τρόπο, αλλά ότι εμείς πρέπει να τους καταλάβουμε. Δεν ξέρουμε πώς μεγάλωσε αυτός που μου το έκανε αυτό. Πώς του συμπεριφέρονταν η μαμά του και ο μπαμπάς του. Του λέω ότι αυτούς τους ανθρώπους η ίδια η κοινωνία τους αρρώστησε.

Για εμένα, πάνω από όλα, θέλω να γίνω καλά και να βλέπω, για να μπορώ να διαβάζω. Μου είπαν ότι αυτό θα γίνει, το ένα μου μάτι θα φτιάξει οπωσδήποτε. Στην κατάσταση που βρίσκομαι αυτό είναι μια μεγάλη χαρά. Θέλω να δω το παιδί μου να μεγαλώνει, να μπορέσω να το προετοιμάσω για τη ζωή, να είμαι ήσυχη ότι έκανα όλα όσα έπρεπε να κάνω σαν μητέρα, σαν «γονείς», γιατί έχω και τις δυο ευθύνες, και της μαμάς και του μπαμπά.

Από μικρή διάβαζα λογοτεχνία, έτσι ώστε να είμαι καλύτερη στο σχολείο. Τώρα προτιμώ να διαβάζω φιλοσοφία, ψυχολογία και πολιτική. Μου αρέσει να μαθαίνω πώς εξελίχθηκαν οι κοινωνίες. Είμαι αυτή που είμαι γιατί ενδιαφέρθηκα για τη γνώση και τη σοφία.

Ο συνηθισμένος νους ποτέ δεν χορταίνει. Είσαι ευχαριστημένος, αλλά συνεχίζεις να ψάχνεις. Τρώμε οτιδήποτε βρίσκουμε στο δρόμο μας, έντονες μυρωδιές, έντονες γεύσεις. Αυτοπαγιδευόμαστε.

Κάποτε οι άνδρες είχαν πολύ πιο δυνατή σκέψη, ο τρόπος ζωής σήμερα δεν τους βοηθάει, είναι συνεχώς ανήσυχοι, έχουν φόβους, ψάχνουν συνεχώς τρόπους ευχαρίστησης. Εμείς είμαστε αλλιώς οργανωμένες. Νομίζω ότι έχουμε πάλι ανάγκη από μια πολυγαμική μητριαρχία, αλλά αν το πεις στους άντρες θα τρελαθούν…

Από την παρουσία του τόσου κόσμου που έχω τώρα δίπλα μου, βλέπω ότι είναι πολύ γλυκό για τους άλλους να λειτουργείς με σοφία και αγάπη.