Μέρες απεργίας…

Η λαϊκή πίεση, όπως εκφράστηκε το προηγούμενο διάστημα στις απεργίες και τις παρελάσεις, οδήγησε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε παραίτηση. Το μνημονιακό μέτωπο προκειμένου να διαχειριστεί τη λαϊκή οργή κατέφυγε στη «λύση» της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.Οι ιδιωτικοποιήσεις, τα φορολογικά χαράτσια, οι νέες απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν την κοινή συνισταμένη των στόχων του μνημονιακού μετώπου που υπηρετεί  ο Λ. Παπαδήμος, ένας γνήσιος εκφραστής του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Από τη ψήφιση του πρώτου κιόλας μνημονίου, η τότε κυβέρνηση μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν τη λογική της ενδοφυούς στην ελληνική πραγματικότητα κρίσης, του διεφθαρμένου δημοσίου και της αναξιοκρατίας. Θέτοντας  εκβιαστικά διλλήματα, όπως μνημόνιο ή χρεοκοπία, μέτρα λιτότητας ή έξοδος από το ευρώ, πέρασαν μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων σε μια δήθεν προσπάθεια μείωσης του χρέους και «σωτηρίας της χώρας».

«Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία» Γ. Παπανδρέου
Μετά και  τα τελευταία μέτρα που αφορούν σε αλλαγές στα εργασιακά στον ιδιωτικό τομέα αλλά και το εργασιακό καθεστώς των νέων καταλαβαίνει κανείς τι σήμαινε αυτή η φράση. Το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την κρίση για να επιφέρει μόνιμες «αναδιαρθρωτικές αλλαγές», που διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα διαμορφώνοντας  τον εργασιακό μεσαίωνα του 21ου αιώνα. Στην πρώτη γραμμή των νέων μέτρων βρίσκονται  το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης(Σ.Π.Α.) ή αλλιώς μαθητεία και η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα . Σύμφωνα με το Σ.Π.Α. οι νέοι εργαζόμενοι 18-25 ετών θα εργάζονται με μισθό κάτω από 500 ευρώ και χωρίς ασφάλιση και όλα αυτά για πρώτη φορά νόμιμα! Ουσιαστικά, αυτή η εγκύκλιος του Υπ. Εργασίας, αν εφαρμοστεί θα σηματοδοτήσει την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αρχικά για τους νέους, η οποία θα επεκταθεί όμως στο σύνολο των εργαζομένων, όπως έχει συμβεί άλλωστε σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση στο παρελθόν (βλ. μπλοκάκια, εταιρίες που νοικιάζουν προσωπικό κ.ά.). Παράλληλα, η επίθεση στα εργασιακά κεκτημένα στον ιδιωτικό τομέα προσπαθεί να δημιουργήσει ευνοϊκό έδαφος για την επέκταση αυτού του εργασιακού  καθεστώτος σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες.

Ταυτόχρονα, το Υπ. Παιδείας προχωρά στη διεξαγωγή εκλογών για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης, παρά τις αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, κίνηση που αποτελεί δούρειο ίππο για την εφαρμογή και των υπόλοιπων πτυχών του νόμου Διαμαντοπούλου! Συγκεκριμένα έχει ανακοινωθεί ήδη η ημερομηνία διεξαγωγής τους στις  Πάντειο και  ΑΣΟΕΕ, 26/1 και 22/2 αντίστοιχα. Στο πανεπιστήμιο της αγοράς που φτιάχνει ο νέος νόμος δεν έχουν θέση δημοκρατικές διαδικασίες ούτε βέβαια και συλλογικές διεκδικήσεις. Οι «ειδικοί» θα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς, παράγοντας εργαζόμενους φτηνούς και ευέλικτους, εξειδικευμένους και όχι μορφωμένους, έτοιμους να ενταχθούν στο σύστημα της μαθητείας!

«Δε νικά εκείνος που έχει δίκιο, αλλά αυτός που αγωνίζεται για το δίκιο του!» σύζυγος χαλυβουργού
Σε αυτή τη συγκυρία, η μόνη διέξοδος που ανοίγεται είναι ο συλλογικός, ανυποχώρητος αγώνας. Το δρόμο μας δείχνουν οι απεργοί της  Χαλυβουργίας και του Alter. Όλοι και όλες αντιλαμβάνονται ότι κάθε ευκαιρία που δίνεται στην κυβέρνηση είναι το πράσινο φως για ένα νέο πλιάτσικο σε ό,τι μας έχει απομείνει. Αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας στη σχολή όχι απλά ως φοιτητές και φοιτήτριες, αλλά ως ένα συλλογικό «εμείς» με την ταυτότητα του καταπιεζόμενου και του συλλογικά πληττόμενου υποκειμένου και ως τέτοια συλλογικότητα πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε ζωτικό κομμάτι αυτού του αγώνα μαζί με τα υπόλοιπα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Να διώξουμε αυτήν την Κυβέρνηση και κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον, να αγωνιστούμε για το αυτονόητο, τις ζωές μας !!!

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΦΙΑ ΤΗ ΠΕΜΠΤΗ 12/1 ΣΤΙΣ 2 μ.μ. ΣΤΟ ΝΑΒΟ ώστε ο σύλλογος να λάβει αμεσοδημοκρατικά αγωνιστική απόφαση για συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της Τρίτης 17/1 ενάντια στα νέα μέτρα κοινωνικής ισοπέδωσης και ως έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης στα αγωνιζόμενα κομμάτια του κόσμου της εργασίας.

Advertisement

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 10/11/2010

«Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή.»

Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου είχε συσσωρεύσει πολλά οξυμένα προβλήματα, πέρα από το γενικό δημοκρατικό πρόβλημα της χώρας, στον χώρο της εκπαίδευσης. Με νόμους που απαγόρευαν τις φοιτητικές εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες στους Φοιτητικούς συλλόγους, με διορισμένα από την χούντα Διοικητικά Συμβούλια συλλόγων, με νόμο που υποχρέωνε σε στράτευση τους φοιτητές, επενέβαινε άμεσα στον χώρο της εκπαίδευσης και προσπαθούσε να τον μεταβάλει σε καθαρό εξάρτημα της κυβερνητικής πολιτικής, να χτυπήσει κάθε δημοκρατική και συνδικαλιστική ελευθερία. Μέσα σε αυτή την κατάσταση που η αντίθεση του λαού ήταν καθολική, ανδρώθηκε τότε το φοιτητικό κίνημα, άρχισε σιγά σιγά να μαζικοποιείται δίνοντας τις πρώτες του μάχες. Αρχίζει έτσι η κίνηση για να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τους συλλόγους που ήταν διορισμένοι οι αντιπρόσωποι της χούντας στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάληψη της Νομικής, η οποία και αποτελεί σταθμό στην ανάπτυξη του κινήματος. Στην πορεία όμως αυτών των αγώνων, οι φοιτητές κατάλαβαν πως ποτέ δεν θα ήταν δυνατό να πετύχουν αυτά που θέλουν στην εκπαίδευση, αν δεν συνδέσουν την πάλη τους με τους γενικότερους στόχους του λαϊκού κινήματος, που εκείνη την εποχή ήταν η ανατροπή της χούντας, η εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας και το διώξιμο των Αμερικάνων και του ΝATO από την Ελλάδα. Μέσα από αυτή την συνειδητοποίηση των φοιτητών, δέθηκαν οι αγώνες τους με τους αγώνες του λαού με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη του 73’, με την κατάληψη του Ε.Μ.Πολυτεχνείου όπου το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα μπήκαν στην κοινή κοίτη του αγώνα, με συνθήματα όπως Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Η εξέγερση αυτή αποτέλεσε την βάση, πάνω στην οποία χτίστηκαν μια σειρά από σημαντικές νίκες, τα χρόνια που ακολούθησαν, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

 

«Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία.»

Σήμερα, 37 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου, έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα, σε όλους τους τομείς της ζωής με αποκορύφωμα την βούληση της κυβέρνησης για πλήρη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το σύνθημα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, ενάντια στη κρατική καταστολή που καταπατεί θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.

Ο αγώνας  του φοιτητικού κινήματος για υπεράσπιση και τη βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του δημόσιου πλούτου, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους συνεχίζεται. Τώρα πρέπει να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα μαζί με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών αλλά και των άλλων λειτουργών της εκπαίδευσης ενάντια στο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή του που θα οδηγήσει στην πιο σπουδαία ίσως νίκη του φοιτητικού κινήματος.

Στο δρόμο του πολυτεχνείου πρέπει να συνδέσουμε τους σύγχρονους αγώνες των νέων, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για την συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση εις βάρος των αναγκών μας.

 

ψωμί…

Συγκεκριμένα, τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η “σοσιαλιστική κυβέρνηση” αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε».

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης.

 

Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

…παιδεία…

Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν πριν από μια εβδομάδα τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο.

Στις 22 και 23 Οκτωβρίου στο Ρέθυμνο λοιπόν δόθηκε η πρώτη απάντηση των φοιτητών απέναντι στα νέα μέτρα που προωθεί το Υπουργείο. Με μια μαζική πορεία που κατέληξε κοντά στο ξενοδοχείο όπου συνεδρίαζαν η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και η πλειοψηφία των πρυτάνεων (μετά την άρνηση της Πρυτανείας του ΕΜΠ να συμμετέχει στο στημένο διάλογο), οι φοιτητές έστειλαν ένα μήνυμα για τη δυναμική συνέχιση των κινητοποιήσεων δηλώνοντας ξεκάθαρα την αντίθεσή τους με το σχέδιο νόμου. Η απάντηση που έλαβαν περιλάμβανε βέβαια χρήση δακρυγόνων και πρωτοφανούς καταστολής από τις δυνάμεις της αστυνομίας που έκλεισαν το δρόμο στους διαδηλωτές. Φάνηκε έτσι η πρόθεση της κυβέρνησης να φιμώσει τη συνολική αντίθεση των φοιτητών στην εμπορευματοποίηση του Δημοσίου Πανεπιστημίου που εκείνη προωθεί.

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:

 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω.  Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η  έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς,  πέρα από την ακαδημαϊκή  υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια.

 

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα  φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

 

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο ότι αφενός διαχωρίζεται ο οικονομικός από τον ακαδημαϊκό σχεδιασμό και αφετέρου στο ότι αφήνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός στους τεχνοκράτες manager, οι οποίοι θα σχεδιάζουν το μέλλον του Ιδρύματος με αμιγώς οικονομικά κριτήρια και χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσανατολισμό. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

 

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

 

Μπροστά σ’ αυτή την σαρωτική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι φοιτητές οφείλουν να ξαναβρεθούν στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας.

…ελευθερία

Πέρα όμως από τη Διαμαντοπούλου που θέλει να οδηγήσει σε ανελεύθερο καθεστώς το πανεπιστήμιο, έναν από τους πιο ζωντανούς κοινωνικούς χώρους, το αίτημα για ελευθερία στην Ελλάδα του μνημονίου το 2010, αποκτά έναν ευρύ και βαθύτερο συμβολισμό.

Πόσο δημοκρατικά είναι τελικά η λειτουργία των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης και ο «δημοκρατικός διάλογος» όπως διεξάγεται μέσα σ’ αυτά, η καταστολή στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες, η δράση της «Χρυσής Αυγής» στο κέντρο της Αθήνας και οι μαθητές που αποκτούν φάκελο στην αστυνομία, με τις υπηρεσίες των διευθυντών τους;

Η ελευθερία δε συνίσταται μόνο στην ύπαρξη εκλογών και στη λειτουργία της Βουλής. Είναι σίγουρο πως οι εξεγερμένοι του ’73 επιζητούσαν περισσότερα από αυτό.

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό.»

Η δημόσια υγεία συνεχίζει να οδηγείται στον γκρεμό κατ’ επιταγή του Δ.Ν.Τ. και του μνημονίου και προς όφελος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας που συνεχώς αναπτύσσονται και αποτελούν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στη χώρα. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Το σκηνικό στο χώρο της υγείας περιλαμβάνει: περικοπή κατά 60% των δημόσιων δαπανών για την υγεία την τριετία 2010-2013, συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας (κλεισίματα και συγχωνεύσεις νοσοκομείων, εφαρμογή του Καλλικράτη που «μεταφέρει» τα Κέντρα Υγείας στους Δήμους με αποτέλεσμα βαθιές ανατροπές στις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και στις εργασιακές σχέσεις του προσωπικού, κλείσιμο των μονάδων του ΟΚΑΝΑ και μεταστέγασή τους στα νοσοκομεία, υποβάθμιση των προγραμμάτων και των δομών πρόληψης και πρόνοιας), εφαρμογή του νόμου για την «ολοήμερη λειτουργία» των νοσοκομείων με ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία, νέο μισθολόγιο με τις υπερωρίες και τις εφημερίες σαν επιδόματα.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

Την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ καταρρέει, οι θέσεις για την ειδικότητα παραμένουν οι ίδιες και το ίδιο και οι ενδιαφερόμενοι για αυτές. Οι αναμονές για την έναρξη ειδικότητας όλο και μεγενθύνονται ενώ το υπουργείο δεν δείχνει καμία διάθεση για άνοιγμα νέων θέσεων. Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας δεν πρόκειται να βελτιωθεί αν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και αν δεν εξοπλιστούν πλήρως τα νοσοκομεία, δηλαδή αν το Ε.Σ.Υ. δεν αποτελέσει προτεραιότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο εφαρμόζεται η πολιτική του ΔΝΤ και της τρόικας από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο προτεραιότητα αποτελούν τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία, όσο στο επίκεντρο δεν μπαίνουν οι κοινωνικές ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

 

Η ίδια η πραγματικότητα, λοιπόν, επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση! Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!

Απαιτούμε:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

Αποφασίζουμε:

• Εβδομαδιαία κατάληψη της σχολής από Πέμπτη 11/11 μέχρι την Τετάρτη 17/11

• Ανοιχτή Συντονιστική Επιτροπή την Πέμπτη 11/11 στις 5μμ

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη 11/11, με προσυγκέντρωση στις 12μμ στα Προπύλαια

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πορεία του πολυτεχνείου την Τετάρτη 17/11

• Επόμενη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α. την Πέμπτη 18/11, ώρα 12μμ στο ΝΑΒΟ

Πλαίσιο της ΑΡ.ΕΝ. για τη Γ.Σ. του Σ.Φ.Ι.Α. στις 19/10

 

Την προηγούμενη εβδομάδα συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ, η κυβέρνηση έχει ήδη περάσει μια σειρά από μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, ασφαλιστικό, Καλλικράτης κτλ., τα οποία λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος του λαού.  Στις 8/7/10 με την ψήφιση του ασφαλιστικού έκλεισε και ένας πρώτος γύρος αντιπαράθεσης με την τρόικα και την κυβέρνηση στον οποίο σημαντικοί αγώνες ξεδιπλώθηκαν, που δεν ήταν όμως αρκετοί για να ανατρέψουν την ασκούμενη πολιτική. Η Αριστερά οφείλει να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση στην χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, να προτάξει ένα σχέδιο ανατροπής του νέου καθεστώτος και της επιβαλλόμενης πολιτικής του και συνολικά να δείξει έναν άλλο δρόμο στους εκατομμύρια απογοητευμένους και οργισμένους από το πολιτικό σύστημα.

Η κρίση που αρχικά εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική, μεταφέρθηκε στα δημοσιονομικά και έχει πλέον γίνει κρίση στον κόσμο της εργασίας, στην ουσία αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, σειρά έχουν τώρα η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

Στις 20-24 Οκτώβρη θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο η 65^η σύνοδος πρυτάνεων στην οποία η υπουργός παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει το προσχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα και με τις εξαγγελίες στους Δελφούς αυτό το νομοσχέδιο διαμορφώνει ένα τελείως διαφορετικό Πανεπιστήμιο από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί κεντρικά από τον προϋπολογισμό την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πλέον αυτή θα καθορίζεται από την «αξιολόγηση» του πανεπιστημίου, πάντα με βάση τους κανόνες της αγοράς. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας σαν ανώνυμες εταιρίες, αναζητούν πόρους από χορηγούς και ιδιώτες, πωλούν υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας και αναγκάζονται να πουλήσουν τους τίτλους τους σε επιχειρήσεις franchising για να επιβιώσουν. Παράλληλα, καταργείται η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου, οι δύο βασικές αρχές που όρισαν τη διοίκηση των ΑΕΙ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πλέον, το Πανεπιστήμιο θα διοικείται από ένα Συμβούλιο, που θα συμμετέχουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και όχι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων. Στον εκπαιδευτικό τομέα η διάλεξη καταργείται και εισάγεται επίσημα ο θεσμός της απουσίας στα μαθήματα καταργώντας κάθε  έννοια ακαδημαϊκότητας ενώ η εξεταστική όπως την ξέραμε παύει να υφίσταται με την εισαγωγή ενός αόριστου συστήματος αλυσίδων ανά εξάμηνο. Αποσυγκροτείται με αυτό τον τρόπο η έννοια του φοιτητή-νεολαίου, η αλληλεγγύη προς τον συμφοιτητή, η συλλογική συνείδηση και σκέψη. Με όλες αυτές τις αλλαγές, διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο οικονομικά και διοικητικά αυτοτελές, ένα Πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανίκανο πλέον να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και να τους πυροδοτεί.

Σύμφωνα με της δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, σχεδιάζεται η κατάργηση της βασικής δομής του Πανεπιστημίου, του Τμήματος, που έχει την ευθύνη του προγράμματος σπουδών και των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που εγγυάται ότι οι απόφοιτοι έχουν επιτυχώς σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη και που βεβαιώνεται από το χορηγούμενο κοινό πτυχίο. Στόχος είναι οι φοιτητές ακολουθώντας «ευέλικτα προγράμματα» να λαμβάνουν τελικά ένα εξατομικευμένο πιστοποιητικό σπουδών, αντί πτυχίου. Έτσι, ο «νέος εργαζόμενος» που θα έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ή οποιοδήποτε άλλο κέντρο εκπαίδευσης, κατάρτισης κλπ, θα έχει στα χέρια του έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος προφανώς θα διαφέρει από αυτόν των συναδέλφων του, με αποτέλεσμα να καταργείται κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάνοντας τις συλλογικές διεκδικήσεις μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος. Ο «νέος εργαζόμενος» θα τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, προσπαθώντας να μαζέψει πιστωτικές μονάδες, θα διαπραγματεύεται σε ατομικό πάντα επίπεδο με το αφεντικό του το μισθό του, το δικαίωμά του στην ασφάλιση και στις άδειες. Μια διαπραγμάτευση μονομερής, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του εργοδότη που βάζει τους όρους. Τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά; Συνολικά χειρότερες συνθήκες εργασίας, επισφάλεια, μισθοί πείνας και για όσους-ες διαφωνούν μια μόνο επιλογή: απόλυση και συνεπώς ανεργία!

 

Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, αν αφήσουμε αυτά τα μέτρα να εφαρμοστούν δεν θα είναι ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν, ούτε καν Πανεπιστήμιο. Μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία που θα πουλάει γνώση συνυφασμένη με τις ανάγκες τις αγοράς και των επιχειρήσεων με μοναδικό στόχο το κέρδος και όχι την επιστημονική γνώση, την κριτική σκέψη και την πολιτισμική ανάπτυξη. Μια Α.Ε. που θα αντιμετωπίζει του φοιτητές ως πελάτες.

Το πανεπιστήμιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του μνημονίου δεν είναι μονόδρομος. Η εξέγερση του Δεκέμβρη και το πανεκπαιδευτικό κίνημα κατά της αναθεώρησης του Άρθρου 16 δείχνουν πως η νεολαία μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορεί να υψώσει τη φωνή της ενάντια σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον της. Ήδη σχολές ανά την Ελλάδα αναζωπυρώνουν τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και συντονίζουν τη δράση τους.

 

Το πρώτο ραντεβού δίνεται στο Ρέθυμνο, στη σύνοδο των πρυτάνεων. Στον αντίποδα της συνόδου, διοργανώνεται αντισύνοδος με στόχο τον συντονισμό και την ανασυγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου και κινητοποίηση στο χώρο που θα διεξαχθεί η σύνοδος.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ανεργία ή εργασία χωρίς δικαιώματα;

 

Με μια σειρά αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα εργασιακά προσπαθεί να διαμορφώσει έναν νέο τύπο εργαζόμενου, που θα εργάζεται εξοντωτικά, που θα αμείβεται εξευτελιστικά και δεν θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση και ενώ η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, η κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, επέλεξε να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων και μείωση στο μισό των αποζημιώσεων. Παράλληλα, καταργεί ουσιαστικά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που μέχρι σήμερα καθόριζε τον κατώτατο επιτρεπόμενο μισθό αφού κλαδικές συμβάσεις με δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους θα υπερτερούν αυτής.

O τομέας των εργασιακών σχέσεων για τη νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτού του πλαισίου. Σύμφωνα με το λεγόμενο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% του κατώτερου μισθού, έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% και από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη. Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.

Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην εκπαίδευση το εργασιακό μέλλον της νεολαίας φαντάζει ζοφερό.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

 

Είναι γνωστό ότι από τους χώρες που πέρασε η αντιλαϊκή θύελλα του ΔΝΤ διέλυσε στην κυριολεξία τα συστήματα υγείας. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση του μνημονίου ανακοίνωσε περικοπές κατά 60% (!!!) των δημόσιων δαπανών για την υγεία για την τριετία 2010-2013. Προετοιμάζει ένα εφιαλτικό μέλλον για τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων στην υγεία με τα μέτρα που το μνημόνιο επιτάσσει και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει με την εφαρμογή του νομοσχεδίου, που ψηφίστηκε εν μέσω καλοκαιριού. 

 

Σύμφωνα με αυτό το νομοσχέδιο, τα νοσοκομεία, που θα απομείνουν μετά τις συγχωνεύσεις, θα έχουν πλέον ολοήμερη λειτουργία, μόνο που το απόγευμα οι ασθενείς –ακόμα και οι ασφαλισμένοι- θα πληρώνουν κανονικά την επίσκεψη! Αυτό το καθεστώς λειτουργίας έχει ήδη εφαρμοστεί σε κάποια νοσοκομεία και τώρα καθιερώνεται σε όλα, συνδέοντας πλέον το αντίτιμο που θα πληρώνουν οι ασθενείς με την κάλυψη των εξόδων των νοσοκομείων. Πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αφού οι ασθενείς εκβιάζονται να πληρώσουν, εάν θέλουν βέβαια να αποφύγουν τη λίστα αναμονής του νοσοκομείου. Αντί για την αξιοποίηση των υποδομών των νοσοκομείων με παράλληλες προσλήψεις προσωπικού ώστε να επιτυγχάνεται η δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας περίθαλψη -πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος των γιατρών και της αριστεράς- θέση έχει μια αξιοποίηση με τους όρους της αγοράς που καθιστά τον ασθενή πελάτη με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.

Παράλληλα, σχεδιάζει να διαμορφώσει σύμφωνα με το μνημόνιο τα μισθολόγια των υγειονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο νόμο οι εφημερίες από υπερωρίες μετατρέπονται σε επίδομα το οποίο κατόπιν θα επιχειρηθεί να ενσωματωθεί στο βασικό μισθό για να μειωθούν δραστικά οι συνολικές αποδοχές. Επιπλέον, για όσες εφημερίες πραγματοποιούνται από προσωπικό του Ε.Σ.Υ. που έχει ήδη καλύψει τον προβλεπόμενο μηνιαίο αριθμό, η αμοιβή του θα επιβαρύνει το νοσοκομείο και δεν θα καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με αυτή, λοιπόν, τη ρύθμιση αφ’ ενός το κράτος δεν αναλαμβάνει τα έξοδα που προκύπτουν από τα λειτουργικά κενά στο Ε.Σ.Υ., που με δικιά του ευθύνη υπάρχουν, και αφ’ ετέρου το προσωπικό μένει τελικά απλήρωτο αφού τα έσοδα των νοσοκομείων δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση και για την κάλυψη, ουσιαστικά, μέρους του μισθού του προσωπικού τους.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

Υπάρχει άλλος δρόμος!

 

Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει ότι σήμερα μέσα στα παν/μια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στο παν/μιο επιχείρηση της τρόικα, ενάντια στη ζωή που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν να παίξουν τον πυροδότη νέων καταστάσεων και αναταράξεων την ελληνική κοινωνία ως το πιο πρωτοπόρο, ανήσυχο και μαχητικό τμήμα της. Να αντιστρέψουμε το κλίμα της απελπισίας και της μοιρολατρίας. Μπορούμε σήμερα να δώσουμε ελπίδα σε όλο το λαό ότι με τη δράση μας μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε μια συνολική μετωπική μάχη με στόχο την αλλαγή, να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.

Η υπουργός δήλωσε ¨Για εμάς οι άλλαγες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούν τη μητέρα των μαχών¨

Δηλώνουμε: Θα αντέξουμε ένα λεπτό παραπάνω από εσάς..

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Έξω το ΔΝΤ τώρα!! Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας
• Να καταργηθεί το Μνημόνιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε
• Να ματαιωθεί η 65^η Σύνοδος των Πρυτάνεων
• Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας από την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση
• Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών»
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Καμία περικοπή συγγραμμάτων. Ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της σχολής, την Πέμπτη 21/10 και την Παρασκευή 22/10

• Συμμετοχή του Συλλόγου στην πορεία με τους φοιτητικούς συλλόγους, την Πέμπτη 21/10 με προσυγκέντρωση στις 12μμ στα Προπύλαια

• Συμμετοχή του Συλλόγου στη αντισύνοδο που θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο

• Συμμετοχή του συλλόγου στο πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που θα διεξαχθούν στο Ρέθυμνο στις 23 και 24 Οκτωβρίου, ενόψει της συνόδου των πρυτάνεων

 

 

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 12/10/10

Η χρονιά που ξεκινά θα είναι καθοριστική για το μέλλον της χώρας, της νεολαίας και των εργαζομένων. H κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ έχει ήδη περάσει μια σειρά από μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, ασφαλιστικό, Καλλικράτης κτλ., τα οποία λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος του λαού. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου έχει λήξει ένας πρώτος κύκλος αντιπαράθεσης του λαού με την κυβέρνηση με άμεση και μαζική αντίδραση από τον κόσμο.

 

Η κρίση που αρχικά εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική, μεταφέρθηκε στα δημοσιονομικά και έχει πλέον γίνει κρίση στον κόσμο της εργασίας, στην ουσία αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, σειρά έχουν τώρα η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ανεργία ή εργασία χωρίς δικαιώματα;

 

Με μια σειρά αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα εργασιακά προσπαθεί να διαμορφώσει έναν νέο τύπο εργαζόμενου, που θα εργάζεται εξοντωτικά, που θα αμείβεται εξευτελιστικά και δεν θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση και ενώ η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, η κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, επέλεξε να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων και μείωση στο μισό των αποζημιώσεων. Παράλληλα, καταργεί ουσιαστικά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που μέχρι σήμερα καθόριζε τον κατώτατο επιτρεπόμενο μισθό αφού κλαδικές συμβάσεις με δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους θα υπερτερούν αυτής.

 

O τομέας των εργασιακών σχέσεων για τη νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτού του πλαισίου. Σύμφωνα με το λεγόμενο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα:
-Οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% (- 15%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% (- 20%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη.

Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.

Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην εκπαίδευση το εργασιακό μέλλον της νεολαίας φαντάζει ζοφερό.

 

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

 

Πριν δύο εβδομάδες, η Υπ. Παιδείας μαζί με τον Πρωθυπουργό ανακοίνωσαν από τους Δελφούς μια σειρά αλλαγών στο Πανεπιστήμιο, που στοχεύουν αφ’ ενός στη διαμόρφωση ενός Πανεπιστημίου αποκομμένου από τους κοινωνικούς χώρους και αφ’ ετέρου στην υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων. Δημιουργώντας, λοιπόν, μια επιτροπή από «σοφούς», η Διαμαντοπούλου ξεκινά τον τρίμηνο «διάλογο» για την παιδεία που θα κατατεθεί σαν νόμος-πλαίσιο το Δεκέμβρη.

 

Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί κεντρικά από τον προϋπολογισμό την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πλέον αυτή θα καθορίζεται από την «αξιολόγηση» του πανεπιστημίου, πάντα με βάση τους κανόνες της αγοράς. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας σαν ανώνυμες εταιρίες, αναζητούν πόρους από χορηγούς και ιδιώτες, πωλούν υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας και αναγκάζονται να πουλήσουν τους τίτλους τους σε επιχειρήσεις franchising για να επιβιώσουν. Παράλληλα, καταργείται η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου, οι δύο βασικές αρχές που όρισαν τη διοίκηση των ΑΕΙ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πλέον, το Πανεπιστήμιο θα διοικείται από ένα Συμβούλιο, που θα συμμετέχουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και όχι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων. Με όλες αυτές τις αλλαγές, διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο οικονομικά και διοικητικά αυτοτελές, ένα Πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανίκανο πλέον να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και να τους πυροδοτεί.

 

Σύμφωνα με της δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, σχεδιάζεται η κατάργηση της βασικής δομής του Πανεπιστημίου, του Τμήματος, που έχει την ευθύνη του προγράμματος σπουδών και των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που εγγυάται ότι οι απόφοιτοι έχουν επιτυχώς σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη και που βεβαιώνεται από το χορηγούμενο κοινό πτυχίο. Στόχος είναι οι φοιτητές ακολουθώντας «ευέλικτα προγράμματα» να λαμβάνουν τελικά ένα εξατομικευμένο πιστοποιητικό σπουδών, αντί πτυχίου. Έτσι, ο «νέος εργαζόμενος» που θα έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ή οποιοδήποτε άλλο κέντρο εκπαίδευσης, κατάρτισης κλπ, θα έχει στα χέρια του έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος προφανώς θα διαφέρει από αυτόν των συναδέλφων του, με αποτέλεσμα να καταργείται κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάνοντας τις συλλογικές διεκδικήσεις μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος. Ο «νέος εργαζόμενος» θα τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, προσπαθώντας να μαζέψει πιστωτικές μονάδες, θα διαπραγματεύεται σε ατομικό πάντα επίπεδο με το αφεντικό του το μισθό του, το δικαίωμά του στην ασφάλιση και στις άδειες. Μια διαπραγμάτευση μονομερής, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του εργοδότη που βάζει τους όρους. Τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά; Συνολικά χειρότερες συνθήκες εργασίας, επισφάλεια, μισθοί πείνας και για όσους-ες διαφωνούν μια μόνο επιλογή: απόλυση και συνεπώς ανεργία!

 

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

 

Είναι γνωστό ότι από τους χώρες που πέρασε η αντιλαϊκή θύελλα του ΔΝΤ διέλυσε στην κυριολεξία τα συστήματα υγείας. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση του μνημονίου ανακοίνωσε περικοπές κατά 60% (!!!) των δημόσιων δαπανών για την υγεία για την τριετία 2010-2013. Προετοιμάζει ένα εφιαλτικό μέλλον για τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων στην υγεία με τα μέτρα που το μνημόνιο επιτάσσει και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει:

 

Α. Προετοιμάζει την απόλυτη συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας

• με τα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μονάδων και τμημάτων στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια,
• με την εφαρμογή του Καλλικράτη που «μεταφέρει» τα Κέντρα Υγείας στους Δήμους με αποτέλεσμα βαθιές ανατροπές στις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και στις εργασιακές σχέσεις του προσωπικού,
• με το κλείσιμο των μονάδων του ΟΚΑΝΑ και τη μεταστέγασή τους στα νοσοκομεία,
• με περαιτέρω υποβάθμιση των προγραμμάτων και των δομών πρόληψης και πρόνοιας,

Β. Υλοποιεί τη δρακόντεια εφαρμογή του νόμου για την «ολοήμερη λειτουργία» των νοσοκομείων, στο πλαίσιο του οποίου το κόστος για τις υπερωρίες του προσωπικού και των εφημεριών των γιατρών αλλά και για τις μελλοντικές προσλήψεις –μόνο επικουρικού προσωπικού– θα εξαρτώνται αποκλειστικά από τα έσοδα του νοσοκομείου στα απογευματινά ιατρεία και όχι από την κρατική επιχορήγηση. Το κόστος μεταφέρεται  από τον κρατικό προϋπολογισμό στις τσέπες των ασθενών, όχι μόνο όσον αφορά τα απογευματινά ιατρεία αλλά και λόγω των νέων συμβάσεων που θα υπογράψουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα νοσοκομεία οι οποίες θα εξασφαλίζουν πολύ περιορισμένες παροχές περίθαλψης, ενώ παράλληλα θα πριμοδοτούν δραστικά τον ιδιωτικό τομέα υγείας και ασφάλισης.

Γ. Σχεδιάζει να διαμορφώσει σύμφωνα με το μνημόνιο τα μισθολόγια των υγειονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο νόμο οι εφημερίες από υπερωρίες μετατρέπονται σε επίδομα το οποίο κατόπιν θα επιχειρηθεί να ενσωματωθεί στο βασικό μισθό για να μειωθούν δραστικά οι συνολικές αποδοχές.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

 

Την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ καταρρέει, το Υπουργείο επιλέγει να επαναφέρει τη συζήτηση για καθιέρωση εξετάσεων, προκειμένου ο απόφοιτος της Ιατρικής να ξεκινήσει την ειδικότητά του. Με μια επιχειρηματολογία – που περισσότερο με ευφυολογήματα μοιάζει- ισχυρίζεται πως με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί η αναμονή για την ειδικότητα και θα αναβαθμιστεί ποιοτικά το Ε.Σ.Υ. Βέβαια, όταν οι θέσεις για την ειδικότητα παραμένουν οι ίδιες και το ίδιο και οι ενδιαφερόμενοι για αυτές, μοιάζει ακατανόητο πως ένας διαφορετικός τρόπος εισαγωγής στην ειδικότητα θα μειώσει το χρόνο αναμονής. Οι φοιτητές των Ιατρικών σχολών, οι απόφοιτοι που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα την ειδικότητα, αλλά και συνολικά οι γιατροί δε πρέπει να πάνε ούτε βήμα πίσω από την πάγια θέση για άνοιγμα νέων θέσεων ειδικότητας, ώστε να μειωθεί η αναμονή και να καλυφθούν τα κενά των νοσοκομείων. Η καθιέρωση ενός ακόμα εξεταστικού φραγμού στην ουσία καταργεί τα επαγγελματικά δικαιώματα που αντιστοιχούν στο πτυχίο της Ιατρικής και το καθιστά απλώς ένα χαρτί απαραίτητο για την εγγραφή μας στα μητρώα του ΟΑΕΔ, ως «άνεργοι γιατροί»! Το ίδιο ακατανόητη μοιάζει βέβαια και αυτή η προσπάθεια «αναβάθμισης» του Ε.Σ.Υ. τη στιγμή που συνεχίζει να υποχρηματοδοτείται και οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια. Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας δεν πρόκειται να βελτιωθεί αν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και αν δεν εξοπλιστούν πλήρως τα νοσοκομεία, δηλαδή αν το Ε.Σ.Υ. δεν αποτελέσει προτεραιότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο εφαρμόζεται η πολιτική του ΔΝΤ και της τρόικας από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο προτεραιότητα αποτελούν τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία, όσο στο επίκεντρο δεν μπαίνουν οι κοινωνικές ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

 

Η ίδια η πραγματικότητα, λοιπόν, επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση! Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• · Έξω το ΔΝΤ τώρα!! Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας
• · Να καταργηθεί το Μνημόνιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε
• · Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης
• · Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• · Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• · Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση
• · Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
• · Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών»
• · Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• · Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
• · Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• · Καμία περικοπή συγγραμμάτων. Ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• · Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• · Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• · Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• · Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• · Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• · Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Παράσταση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 13/10 στις 12μμ στην Πρυτανεία, διεκδικώντας να εγκριθεί το κονδύλι για το στηθοσκόπια των φοιτητών του τετάρτου έτους
• Σύγκλιση ανοιχτής επιτροπής συγγραφής κειμένου, αμέσως μετά τη συνέλευση, για να χρησιμοποιηθεί σε μοιράσματα σε χώρους εργασίας
• Κινητοποίηση και μοίρασμα κειμένου στους εργαζόμενους του Πανεπιστημίου την Πέμπτη 13/10 στις 10πμ
• Συμμετοχή στην πορεία με τους φοιτητικούς Συλλόγους την Πέμπτη 13/10, με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια στις 12μμ
• Την Πέμπτη 13/10 η σχολή θα παραμείνει κλειστή. Δεν θα γίνουν καθόλου μαθήματα-εργαστήρια-κλινικές

 

 

 

Ενόψει της απεργιακής κινητοποίησης της ΑΔΕΔΥ, ο Σ.Φ.Ι.Α. συμμετέχει στην πορεία την Πέμπτη 7/10 με προσυγκέντρωση στις 11πμ στα Προπύλαια. ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ-ΕΣ ΕΚΕΙ!

Απ’ το σχολείο στο Πανεπιστήμιο και απ’ το Πανεπιστήμιο…

στην επισφάλεια ή την ανεργία…?

Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μια  σειρά από αιτήματα των εργοδοτών που λόγω των ισχυρών αντιστάσεων των εργαζομένων δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν από τις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών, ικανοποιήθηκαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα υπό το άλλοθι της τρόικας, του μνημονίου και του ΔΝΤ.

Πάνω σε αυτή τη λογική, η κυβέρνηση προωθεί το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης. Σύμφωνα με αυτό  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα:
-Οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% (- 15%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% (- 20%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη.

Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.

Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που η κυβέρνηση αρνείται την παραμικρή αύξηση του επιδόματος ανεργίας, με αφορμή τους περιορισμένους πόρους του ΟΑΕΔ, φροντίζει να επιβαρύνει τον οργανισμό με τις υποχρεώσεις της εργοδοσίας! Τον εργασιακό μεσαίωνα της ανασφάλιστης εργασίας που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι εργαζόμενοι, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιλέγει να τον νομιμοποιήσει.

Εκτός, όμως, από το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης φαίνεται πως έχει τεθεί και η υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας(Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.), που μέχρι σήμερα καθιέρωνε ένα κατώτατο μισθό για τους εργαζομένους. Αυτό το προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας καταργείται, αφού πλέον οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα μπορούν να περιέχουν δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους σε σχέση με την Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και επιπλέον οι Συλλογικές Συμβάσεις στις επιμέρους επιχειρήσεις θα υπερισχύουν έναντι των κλαδικών. Η συλλογική, δηλαδή, ρύθμιση θα γίνεται σε ακόμα μικρότερο επίπεδο, πράγμα που αδρανοποιεί πλήρως τα συνδικάτα, αφού είναι προφανές ότι τα συνδικάτα σε επίπεδο επιχείρησης (όπου μάλιστα τα περιθώρια συνδικαλιστικής δράσης είναι σαφώς περιορισμένα, λόγω της εργοδοτικής τρομοκρατίας) έχουν πολύ μικρότερη δύναμη. Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι η πλήρης εξατομίκευση των όρων εργασίας, αφού η συλλογική διαπραγμάτευση αποτελεί ισχυρό χαρτί των από κάτω και μεγάλο αγκάθι για τους από πάνω. Αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης επιβεβαιώνεται άλλωστε και από την επιχειρούμενη (μέσω των εξαγγελιών της Υπ. Παιδείας) κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και αντικατάστασή του από έναν ατομικό φάκελο προσόντων, που εξαιτίας της μοναδικότητάς του για κάθε απόφοιτο, καθιστά αδύνατη τη συλλογική διαπραγμάτευση.

Στο ίδιο πλαίσιο αποδιάρθρωσης της εργασίας εντάσσεται και η δρομολογούμενη κατάργηση του θεσμού της διαιτησίας. Η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα να καταργήσει τη δυνατότητα των συνδικάτων να καταφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία, αν αποτύχουν οι διαδικασίες για τη σύναψη συλλογικής σύμβασης. Με βάση τη νέα ρύθμιση, για προσφυγή στη διαιτησία απαιτείται η συμφωνία και των δύο μερών. Καθώς όμως είναι δεδομένο ότι οι εργοδότες δεν πρόκειται να δέχονται αυτή την προσφυγή, τα συνδικάτα θα υποχρεώνονται να αποδέχονται τους όρους που θέτουν οι εργοδότες. Άλλωστε σε περίπτωση που δεν υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση, οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν τους μισθούς που προέβλεπε η προηγούμενη, χωρίς την παραμικρή αύξηση. Έτσι, οι εργαζόμενοι θα έρχονται μπροστά στο «δίλλημα»: Εργασία χωρίς δικαιώματα ή ανεργία;

Με βάση τα επίσημα στοιχεία οι άνεργοι αυτή τη στιγμή ξεπερνούν τις 550.000, ενώ μέσα στο 2011 θα ξεπεράσουν το 1.000.000. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε σε τίποτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων διπλασιάζοντας τα ποσοστά των μηνιαίων επιτρεπόμενων απολύσεων για τις επιχειρήσεις. Οι απολύσεις, όμως, εκτός από ευκολότερες γίνονται και φθηνότερες, αφού η αποζημίωση μειώνεται στο μισό εάν η επιχείρηση ειδοποιήσει τον εργαζόμενο για την απόλυσή του μερικούς μήνες νωρίτερα. Άμεση συνέπεια της απελευθέρωσης των απολύσεων θα είναι η έκρηξη της ανεργίας, ο περιορισμός των θέσεων που παρέχουν μια στοιχειώδη ασφάλεια και δικαιώματα και η αντικατάστασή τους από θέσεις εργασίας με δυσμενή χαρακτηριστικά, αβεβαιότητα και επισφάλεια.

Η έξοδος από την κρίση δεν θα είναι κοινή για όλους, κάποιοι θα βγουν κερδισμένοι και κάποιοι ηττημένοι. Κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι η κρίση των δημοσιονομικών του κράτους, αλλά η κρίση των μισθωτών, των συνταξιούχων, της νέας γενιάς. Το μέλλον που θέλουν να ετοιμάσουν για μας, χωρίς εμάς, θα είναι επιστροφή στο μεσαίωνα. Το μέλλον, όμως, μας ανήκει και χρέος μας είναι να το διεκδικήσουμε, να αγωνιστούμε για αυτό. Στη λογική του ατομικού δρόμου απαντάμε με τη συλλογική δράση και στις απαιτήσεις της αγοράς, προτάσσουμε τις κοινωνικές ανάγκες.

Το βαθύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή…

Αντί καλωσορίσματος…

Είσαι πλέον φοιτητής ή φοιτήτρια Ιατρικής! Κατάφερες να μπεις στην σχολή αυτή, μετά από ένα σχολείο- εξεταστικό μαραθώνιο, όπου μάλλον κόντεψες να ξεχάσεις τι πάει να πει ελεύθερος χρόνος και ιδιαίτερα μετά από μια 3η λυκείου, όπου προσπάθησαν να σε καλουπώσουν, όπως όλους μας, στην πιο απάνθρωπη ρουτίνα. Μια ρουτίνα που πέρα από κουραστική ήταν και πολύ «βαριά» οικονομικά για την οικογένειά σου, ειδικά σε μια περίοδο όπου κάθε δαπάνη τη σκεφτόμαστε δυό και τρεις φορές.

Θα θέλαμε να σε καλωσορίσουμε, να σε υποδεχτούμε ως το μελλοντικό μυαλό της χώρας, να σου πούμε ότι από την στιγμή που μπήκες σε αυτήν τη σχολή λύθηκαν τα προβλήματά σου, αλλά μάλλον θα ήταν ψέματα… Σύντομα, θα καταλάβεις πως η κατάσταση δεν είναι όπως σου υποσχέθηκαν. Σε μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε η οικονομική και κοινωνική κρίση επηρεάζει τα πάντα στο διάβα της , και το ίδιο το πανεπιστήμιο, ενώ διαμορφώνει για τη νέα γενιά ένα μέλλον αβέβαιο.

Οι λέξεις όπως κρίση, ΔΝΤ, Ε.Ε., τρόικα, μνημόνιο, δανειστές που ακούς καθημερινά σε ΜΜΕ και συζητήσεις μοιάζουν να χάνουν τη σημασία τους σαν απλές έννοιες όταν η καθημερινότητα έρχεται να δείξει το σκληρό της πρόσωπο. Τους τελευταίους μήνες τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γυρίζουν την κοινωνία 100 χρόνια πίσω ,παίρνοντας έτσι τα σκήπτρα ακόμα κι από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ.

Στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία «σφαίρες»…

Μειώσεις μισθών και συντάξεων, σύνταξη στα 65 για όλους, αύξηση ΦΠΑ, απελευθέρωση απολύσεων ήταν μόνο η αρχή. Κατ’ επιταγή του ΔΝΤ, η κυβέρνηση με τη συναίνεση ΝΔ και ΛΑΟΣ επιτίθεται σε κάθε δημόσιο αγαθό. Η υγεία, η παιδεία ,οι υπηρεσίες συγκοινωνιών, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης κλπ ξεπουλιούνται σε κάθε ευκαιρία. Η κυβέρνηση ληστεύει και τα τελευταία μέσα διαβίωσης των εργαζομένων, της νεολαίας, των συνταξιούχων διακηρύσσοντας  πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος μέσα από τα ΜΜΕ που λειτουργούν σαν πιστός βοηθός στο έργο της. Έχει πάρει την απόφασή της. Θα σώσει τις ξένες και τις ελληνικές τράπεζες πληρώνοντας δισεκατομμύρια ευρώ, ρίχνοντας παράλληλα στο γκρεμό την ελληνική κοινωνία.

Πρώτοι χτυπήθηκαν οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι, που βλέπουν τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται, τις αμοιβές τους να μειώνονται και την προοπτική της συνταξιοδότησης να μοιάζει έτη φωτός μακριά. Και εκτός από όλα αυτά, καθιερώνεται και το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης! Έτσι, θα πρέπει πλέον τα δύο πρώτα χρόνια και να εργάζεσαι ανασφάλιστος και να αμείβεσαι λιγότερο απ’ όσο ορίζει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Το ίδιο σύμφωνο είχε επιχειρήσει να περάσει πριν μερικά χρόνια και η δεξιά στη Γαλλία με πρόσχημα την ανεργία των νέων. Ξέρουμε, όμως, ποια ήταν η κατάληξη του σχεδίου τότε. Συνετρίβη, μπροστά στα εκατομμύρια των νέων ανθρώπων που κατέβηκαν στους δρόμους.  Και κατέβηκαν στους δρόμους για κάτι που ήταν μόνο ένα ελάχιστο μέρος όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα. Να λοιπόν που υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στην νίκη!

Η επίθεση στη νεολαία, όμως, δεν σταματά εκεί. Η παιδεία από δημόσιο αγαθό γίνεται εμπόρευμα. Τα Πανεπιστήμια μετατρέπονται σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που οφείλουν να βρίσκουν μόνες τους πόρους για τη λειτουργία τους. Λαμπρό πεδίο για χορηγίες πολυεθνικών που θέλουν την έρευνα να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Σα να μην έφτανε αυτό, ξεφυτρώνουν παντού ιδιωτικά κολλέγια από τα οποία, χάριν στην κ. Διαμαντοπούλου, οι απόφοιτοι χωρίς εξετάσεις μπορούν να μεταπηδήσουν στο Πανεπιστήμιο. Ακόμη, εισάγεται σύστημα δια βίου πιστοποίησης μονάδων κατάρτισης που στην ουσία πετάει στο καλάθι των αχρήστων τα πτυχία και βάζει τους νέους σε ένα διαρκές κυνήγι μονάδων για το ποιος θα πάρει μια θέση εργασίας και αυτή κακοπληρωμένη.

Και την ίδια στιγμή που η ελληνική κοινωνία υποφέρει από τις επιπτώσεις των μέτρων, η Υγεία μπαίνει και πάλι στο στόχαστρο! Η κυβερνητική πολιτική, ευθυγραμμισμένη απόλυτα με τις απαιτήσεις του Σύμφωνου Σταθερότητας της ΕΕ και του ελληνικού Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αδυνατεί να δώσει λύσεις στα μείζονα προβλήματα που απασχολούν το ΕΣΥ και τους γιατρούς. Τα νοσοκομεία παραμένουν υποστελεχωμένα, οι γιατροί δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, η λίστα αναμονής για ειδικότητα διογκώνεται όσο δεν γίνονται προσλήψεις, η παραοικονομία και η διαφθορά ανθούν και οι ασθενείς πληρώνουν τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Και κάπως έτσι το Εθνικό Σύστημα Υγείας αντί να παρέχει υπηρεσίες υγείας σε όλους τους πολίτες, καταλήγει να λειτουργεί χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων του. Ως κερασάκι στην τούρτα ήρθε και ο διορισμός του Ανδρέα Λοβέρδου ως νέου Υπουργού Υγείας μετά τον ανασχηματισμό. Ύστερα από την «επιτυχημένη του πορεία» στο Υπουργείο Εργασίας, όπου κατόρθωσε να περάσει τα πλέον αντεργατικά μέτρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης, έρχεται τώρα να εφαρμόσει το θεσμό του ολοήμερου νοσοκομείου (ψηφίστηκε στα θερινά τμήματα της βουλής  να συγχωνεύσει νοσοκομεία και να οδηγήσει στο κλείσιμο δεκάδες περιφερειακά ιδρύματα, επιβαρύνοντας στην ουσία κι άλλο το προσωπικό του ΕΣΥ, αναγκάζοντάς το να δουλεύει με βάση το φιλότιμό του, και ευτελίζοντας πλήρως τον θεσμό της δημόσιας υγείας και του κράτους πρόνοιας, όπως άλλωστε επιτάσσει το μνημόνιο.

Όλα τα παραπάνω και σε μια περίοδο που σχεδόν 1 στους 3 νέους είναι άνεργος, καταστρέφουν κάθε όραμα, απομυζούν κάθε ψήγμα δημιουργικότητας από τη σημερινή νεολαία και ωθούν προς την παραίτηση ή ακόμα και τη μετανάστευση για αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο.

Φυσικά, σ’ αυτά  δεν είναι μόνοι…

Απ’ την πρώτη μέρα, οι δήθεν φίλοι ΠΑΣΠιτες και ΔΑΠιτες θα σε γεμίσουν σημειώσεις και χαμόγελα και θα σου δώσουν «συμβουλές». Όπως, το ότι τώρα που μπήκες καλά θα κάνεις να ασχολείσαι με τα μαθήματά σου και με τίποτα άλλο· ότι τα φοιτητικά σου χρόνια θα είναι μια προσπάθεια να βγάλεις καλύτερους βαθμούς από τους συναδέλφους-ισσές σου, ότι πολιτισμός είναι τα πάρτυ τους στην παραλιακή· ότι παιδεία είναι τα σεμινάρια που διεξάγονται σε ακριβά ξενοδοχεία.

Έτσι λοιπόν πρέπει να πάρεις το πτυχίο γρήγορα… Να κάνεις και μεταπτυχιακό γρήγορα. Να πληρώνεις. Και ξανά και ξανά εξετάσεις, εξετάσεις… Για να δουλέψεις για ψίχουλα, για να πληρώσεις εσύ την κρίση που άλλοι δημιούργησαν! Χωρίς δικαιώματα! Χωρίς φωνή! Αλλά αυτό δε θα στο πούνε… Δεν το γράφουν στους φανταχτερούς μπλε και πράσινους φακέλους τους.

Υπάρχει άλλος δρόμος;

Μέσα σε μία περίοδο, όπου το σύστημά τους, ο καπιταλισμός, μας καταστρέφει τις ζωές, θέλουν να μείνουμε και να λειτουργούμε ο καθένας ατομικά, ο καθένας μόνος του! Η απάντηση μας είναι μία! Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα! Σε μία περίοδο όπως αυτή της οικονομικής κρίσης εμείς προτάσσουμε τις κοινές μας ανάγκες για μία καλύτερη ζωή, προτάσσουμε την αλληλεγγύη!  Στο μονόδρομο του μνημονίου που μας επιβάλλουν, εμείς αντιστεκόμαστε: Δεν θα πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ την κρίση ΤΟΥΣ! Στην “ανάγκη” να κάνουμε όλοι θυσίες για να βγούμε από την κρίση, απαντάμε: την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που την δημιούργησαν! Διεκδικούμε δραστική μείωση εξοπλισμών, σκληρή φορολόγηση των πλουσίων και της εκκλησιαστικής περιουσίας, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους και πάλη για διαγραφή ενός κομματιού του. Διεκδικούμε μία κοινωνία χτισμένη με άξονα τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τις ανάγκες του κέρδους!

Όλη αυτή η αγανάκτηση και η συσσωρευμένη οργή που διακατέχει την πλειοψηφία της κοινωνίας πρέπει να μετασχηματιστεί σε δημιουργική αντίσταση, αντίσταση που θα ξεκινάει από κάθε πόλη, από κάθε γειτονιά, από τους χώρους δουλειάς και τα Πανεπιστήμια και θα διαμορφώνει ένα πλατύ μέτωπο, ένα μέτωπο που στόχο θα έχει την ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών και την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και της νεολαίας, για την αλλαγή.

Ραντεβού στα αμφιθέατρα και στους δρόμους!