Οι τελευταίες μέρες είναι μέρες σημαντικών εξελίξεων για την Ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια για την ελληνική κοινωνία. Ο ερχομός της τρόικα πριν 2 εβδομάδες και η ανακοίνωση του προϋπολογισμού, σηματοδοτούν την επικαιροποίηση και το βάθεμα του μνημονίου καθώς και τη συνέχιση των εξοντωτικών για το λαό μέτρων που σκοπεύουν να επιβάλλουν. Το γεγονός ότι από τις πρόσφατες εκλογές το ΠΑΣΟΚ απώλεσε 1,1 εκατομμύριο ψήφους και σχεδόν ο μισός πληθυσμός απείχε δεν προβλημάτισε, αλλά ενθάρρυνε τον Γ. Παπανδρέου να συνεχίσει την πολιτική της εξαθλίωσης βλέποντας μάλιστα μπροστά μια καθαρή τριετία διακυβέρνησης.
Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα δεδομένα-επιταγές της τρόικα, ψηφίστηκε την προηγούμενη ο προϋπολογισμός του 2011 στη Βουλή. Ένας προϋπολογισμός όχι μόνο υφεσιακός, με μείωση του ΑΕΠ κατά 2,6 % και ανεργία στο 14,5%, αλλά και ταξικά μονομερής με τους πιο σκληρούς όρους: συγκεκριμένα μπορούμε να αναφέρουμε την αύξηση του ΦΠΑ από το 11% στο 13%, ακόμα και για τα είδη πρώτης ανάγκης! Αυτοί οι έμμεσοι φόροι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τα υποτελή και τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα. Είναι φόροι κοινοί για όσους πλήττονται με το χειρότερο τρόπο από την κρίση αλλά και για όσους επωφελούνται από την ίδια κρίση με φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Παράδειγμα η μείωση του συντελεστή φορολόγησης για τα αδιανέμητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων στο 20%, που θα χαρίσει μεμιάς τουλάχιστον 8 δις ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη μείωση ρεκόρ του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, κάτω από το 3%! Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν δυστυχώς με όρους μονόδρομου σε μαζικές απολύσεις (όπως και αν τις βαφτίζουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), εκτόξευση της ανεργίας και της φτώχιας, και εν τέλει βάθεμα της υπαρκτής κοινωνικής κρίσης στα όρια της εξαθλίωσης των μαζών. Είναι προφανές ότι έτσι υπηρετείται, χωρίς να λογαριάζουν κανένα κόστος και με την κοινωνία μουδιασμένη, το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει συνολικά τον δημόσιο χώρο υπό ιδιωτική εκμετάλλευση.
Πρόσφατα, μετά από συνάντηση του Υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας, αποφασίστηκε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών. Αυτή η απόφαση , αν συνδεθεί και την κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διαιτησίας, μόνο ένα αποτέλεσμα μπορεί να έχει: την αποστέρηση της δυνατότητας συλλογικής διεκδίκησης των εργαζομένων, επί της ουσίας την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας: Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα διαπραγματεύονται πλέον, ύστερα από δεκαετίες κατοχύρωσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ατομικά τα ζητήματα της εργασιακής τους σχέσης με τους εργοδότες, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται προφανώς σε μειονεκτική θέση, κάτι που για τον Υπουργό δε φαίνεται να έχει σημασία.
Στο δρόμο του Δεκέμβρη…
Οι μαζικότατες διαδηλώσεις της 6/12, δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, απέδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς τα αιτήματα που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η συμμετοχή 20.000 και πλέον ανθρώπων σε αυτές φανέρωσαν πως μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι δεν ανέχονται τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ.
Η πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώθηκε στην φοβερή καταστολή με χημικά και ξύλο των φοιτητικών συλλόγων και των αριστερών οργανώσεων, που αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν εσπευσμένα την πορεία καθώς η αστυνομία είχε ήδη καταπατήσει το άσυλο της πρυτανείας και έριχνε χημικά προς το μέρος τους. Το ίδιο κλίμα συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τα μπλοκ της Νομικής και της Φιλοσοφικής δέχτηκαν επίθεση από ομάδα των ΜΑΤ, οι οποίοι χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, στέλνοντας αρκετούς φοιτητές στο νοσοκομείο. Επιπλέον, έγιναν αμέτρητες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, ακόμα και ανήλικων, και οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα με κατασκευασμένες κατηγορίες, αφού έμειναν κρατούμενοι όλο το βράδυ στη ΓΑΔΑ.
Η κρατική καταστολή έρχεται ως συνέχεια των βίαιων προσαγωγών και της επίθεσης των δυνάμεων των ΜΑΤ στην πανελλαδική φοιτητική πορεία την Πέμπτης 3/12. Οι πρακτικές αυτές συνδεόμενες με την προσπάθεια αποκλεισμού δρόμων του κέντρου της Αθήνας για ένα ολόκληρο 24ωρο δείχνουν ξεκάθαρα μια κυβέρνηση που θέλει να καλλιεργήσει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα όμως, όπως έχει αποδείξει και στο παρελθόν, δεν τρομοκρατείται και δεν καταστέλλεται.
Η καταστολή και το ξύλο όμως δεν σταμάτησαν εκεί! Το ίδιο συνέβη και την Τρίτη 7/12 στη συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια στην Ευελπίδων, όπου Φοιτητικοί Σύλλογοι, μέλη πολιτικών οργανώσεων, φίλοι και συμφοιτητές των συλληφθέντων βρίσκονταν εκεί για να υπερασπιστούν τους συλληφθέντες από την πορεία στις 6/12, ένας εκ των οποίων ήταν 5οετης συμφοιτητής μας. Η άγρια απώθηση των συγκεντρωμένων και η κτηνώδης επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας οδήγησε σε τραυματισμό συγκεντρωμένων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύτηκαν.
Η κρατική καταστολή εντείνεται και γενικεύεται προσπαθώντας να φιμώσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας απέναντι στο καταστροφικό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Η νεολαιίστικη εξέγερση, φοβίζει ακόμα τους εκφραστές των πολιτικών επιταγών που απαιτούν η κρίση να μετακυλιστεί στις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας. Σήμερα, όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα, η παιδεία και η εργασία απειλούνται, οφείλουμε να θυμίσουμε πως οι μαζικοί αγώνες μπορούν και πρέπει να είναι νικηφόροι.
Η δημόσια και δωρεάν παιδεία στο στόχαστρο
Η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο.
Συγκεκριμένα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και του δημοσίου πανεπιστημίου, η κυβέρνηση προσπαθεί να σβήσει οτιδήποτε έχει σχέση με το «δημόσιο» και το «πανεπιστήμιο». Οι τρεις βασικοί άξονες είναι:
1)Κατάργηση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων/υποχρηματοδότηση – «Καλλικράτης στην παιδεία»: Η επαγγελλόμενη ως ενίσχυση της αυτοδιοίκησης είναι στην ουσία η υποχρέωση κάθε ιδρύματος να εξασφαλίζει πλέον μόνο του, τους πόρους για τη λειτουργία του. Έως το τέλος του 2011, θέλουν να κλείσουν περίπου 20 ΑΕΙ και ΤΕΙ, είτε συγχωνεύοντάς τα με άλλα είτε βάζοντάς τους λουκέτο. Στα εναπομείναντα ιδρύματα, η διαδικασία της αξιολόγησης θα οδηγεί στην εξασφάλιση ενός «κρατικού βοηθήματος», μιας ιδιωτικής χορηγίας, ή χρηματοδότησης από την -ήδη στραγγαλισμένη από τον Καλλικράτη- τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον «οβολό» του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο. Επιπλέον, προβλέπεται η διευκόλυνση παροχής δανείων από τράπεζες στους φοιτητές για την κάλυψη των αναγκών τους, δηλαδή ουσιαστικά ανακοινώνεται η αυτοχρηματοδότηση των όρων φοίτησης από τους ίδιους τους φοιτητές.
Και για να προχωρήσει «αναίμακτα» ο οικονομικός στραγγαλισμός, η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει με ό,τι μυρίζει διοικητική αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου. Οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές αντικαθίστανται με τον απευθείας διορισμό του επικεφαλής της διοίκησης, που μπορεί να προέρχεται από το οικείο ή άλλο ίδρυμα. Μέρος των αρμοδιοτήτων της Συγκλήτου ή της Συνέλευσης του ΤΕΙ, περνούν στο Συμβούλιο, όργανο που προτείνεται να συσταθεί με τη συμμετοχή και μη μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας για τα οποία γίνεται ρητή αναφορά ότι θα επιλέγονται ακόμη και ως άτομα. Στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου, περνά και η επιλογή του Πρύτανη ή του Προέδρου του ΤΕΙ, η εκπαιδευτική και ερευνητική πολιτική του ιδρύματος, η δημοκρατική λειτουργία, οι αμοιβές του προσωπικού κλπ, στα πρότυπα λειτουργίας δηλαδή μιας Α.Ε.
2)Εξατομίκευση πτυχίων– εντατικοποίηση σπουδών: Καταργείται η έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή (πχ Σχολή Επιστημών Υγείας και όχι Τμήμα Ιατρικής) και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.
Παράλληλα, και με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
3)Πλήρης ταύτιση με το εμπορικό αγγλοσαξονικό μοντέλο – «Διεθνοποίηση των σπουδών»: Μετά τη διακήρυξη για ενίσχυση διεθνούς προβολής, συμπράξεις ιδρυμάτων, προσέλκυση εκπαιδευτικού προσωπικού και φοιτητών από το εξωτερικό, η Διαμαντοπούλου επέλεξε να κάνει επαφές με πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και της Μ. Βρετανίας (και μάλιστα με εκτελεστικούς διευθυντές κέντρων επιχειρηματικότητας των παν/μίων αυτών) με στόχο τη «δημιουργία κουλτούρας καινοτομίας και επιχειρηματικότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα ερευνητικά κέντρα»
Με αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα μπαίνουν, όμως, στο στόχαστρο και οι σχέσεις εργασίας μέσα στο Πανεπιστήμιο. Καταργείται η θέση του λέκτορα και στη θέση τους προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με την εργασιακή επισφάλεια που συνεπάγεται αυτό. Επιπλέον οι θέσεις των καθηγητών περιορίζονται σε μία ανά γνωστικό αντικείμενο, αναβιώνοντας έτσι τον απαρχαιωμένο θεσμό της έδρας, που σημαίνει εκτός από διάθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη συγκέντρωση των ακαδημαϊκών κατευθύνσεων σε λίγους καθηγητές-έχοντες των εδρών των οποίων οι αποφάσεις θα είναι σύμφωνες με τις ανάγκες των χορηγών των εδρών τους και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Οι αλλαγές αυτές αναμφίβολα οδηγούν σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.
Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.
Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης, Α.Π.Θ., Πάντειο, Ε.Μ.Π. καθώς και το Ε.Κ.Π.Α. αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ’ όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας». Έτσι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 πρέπει να αποτυπωθεί η σύσσωμη διαφωνία της Πανεπιστημιακής κοινότητας με το Κείμενο Διαβούλευσης και η απαίτηση για την απόσυρσή του.
«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»
Είναι πρωτοφανής η επίθεση που δέχεται το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το ΕΣΥ πια θα λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου ακόμα και σε τομείς όπως η περίθαλψη, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, περίπου στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, και είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Πριν ακόμα από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την υπογραφή του μνημονίου ήταν αναγκαίο να ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του Ε.Σ.Υ. και άρα πολύ περισσότερο μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία από την πλήρη περιθωριοποίηση. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!
Για να φτάσουμε στην τελευταία αυτή πράξη της τραγωδίας προηγήθηκαν μια σειρά από αλλαγών τους τελευταίους 8 μήνες.
Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία κατά 60% (από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια) πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα, μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.
Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.
Με την ανάληψη του υπουργείου από το Λοβέρδο επαναλήφθηκε η προπαγάνδα που στοχοποιεί τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες για την κατάρρευση του ΕΣΥ , για να μείνει στο απυρόβλητο η πολύ χαμηλή κρατική χρηματοδότηση, το γεγονός ότι δεν θίχθηκε κανένα από τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την δημόσια υγεία και το ότι ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας υγείας θησαυρίζει αφού του επιτρέπεται να κοστολογεί τις υπηρεσίες του όσο θέλει, ληστεύοντας ταμεία και μεμονωμένους πολίτες, χωρίς να πληρώνει παρά ελάχιστους φόρους και με εξασφαλισμένη την ασυλία να χρωστάει δις ευρώ στα ταμεία των υγειονομικών από την μη κατάθεση των ασφαλιστικών εισφορών που του αναλογούν ως εργοδότη.
Τα 150 εκατομμύρια ευρώ που ο κ. Λοβέρδος ισχυρίζεται ότι κοστίζουν οι ανασφάλιστοι μετανάστες κάθε χρόνο είναι τίποτα μπροστά στα δισεκατομμύρια ευρώ των υπερτιμολογήσεων και των παρασιτικών πληρωμών στους εργολάβους των διαφόρων ιδιωτικών συνεργείων. Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει άλλωστε ότι ο ανασφάλιστος, δηλαδή ο φτωχός ,ο άνεργος ,ο μετανάστης , ο πρόσφυγας, ο άπορος δεν πρέπει να πληρώνει, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί.
Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.
Την ίδια στιγμή, στο κόκκινο βρίσκονται δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία λόγω έλλειψης χρηματοδοτήσεων. Πρόκειται για το «Αρεταίειο» και το «Αιγινήτειο», τα οποία υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας, και εκπέμπουν σήμα κινδύνου, καθώς η οικονομική κρίση επιδείνωσε την ήδη προβληματική κατάστασή τους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν την προοπτική να βάλουν λουκέτο και μάλιστα άμεσα, αφού η επιχορήγηση έχει περιοριστεί κατά 30% από το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο των περικοπών στα πανεπιστήμια, όπως ορίζεται από το Μνημόνιο. Το πανό που κρέμεται εδώ και λίγες εβδομάδες στα κάγκελα του «Αρεταίειου» είναι αποκαλυπτικό: «Το νοσοκομείο κλείνει λόγω έλλειψης προσωπικού και χρηματοδότησης. Με ευθύνη των υπουργείων Παιδείας και Υγείας»
Η επίθεση στην ελληνική κοινωνία, η επίθεση στην ελληνική νεολαία, και πρόσφατα η επίθεση στο ελληνικό παν/μιο δε θα μείνει αναπάντητη. Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση!
Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!
ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ. ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!
Απαιτούμε:
- Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
- Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
- Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
- Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
- Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο – Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
- Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
- Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ’ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
- Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
- Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
- Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
- Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
- Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
- Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
- Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- · Εβδομαδιαία κατάληψη της σχολής από Παρασκευή 10/12 μέχρι Τετάρτη 15/12
- · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη»-Δημοσίας Τάξεως ενάντια στην κρατική καταστολή την Παρασκευή 10/12 στις 11πμ
- · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην κινητοποίηση για την Έκτακτη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 στο Λαύριο
- · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πορεία την Τετάρτη στις 15/12, ημέρα γενικής απεργίας και κατάθεσης του προϋπολογισμού για το 2011
- · Καλούμε Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης αμέσως μετά τη λήξη της Γ.Σ.
- · Νέα Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α. την Πέμπτη 16/12 στις 2μμ στο ΝΑΒΟ
Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Αθηνών 