Τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης και τη ψήφιση του μνημονίου, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η ¨σοσιαλιστική κυβέρνηση¨ αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε».
Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.
Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Και παρά τις βαρυσήμαντες δηλώσεις του πρωθυπουργού, των υπουργών του και των δημοσιογράφων με τις παχυλές αμοιβές, οι οικονομικοί δείκτες έχουν καθοδική πορεία, ενώ η ελληνική κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την απόγνωση. Κι όλα αυτά από μια κυβέρνηση, η οποία «διάβασε» το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου κατά το συμφέρον της. Όντας ψηφισμένη από μόλις το ένα πέμπτο του εκλογικού σώματος, αδιαφορώντας για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που της γύρισε την πλάτη μέσα από τα τεράστια ποσοστά αποχής και λευκών, τη μείωση των ψήφων του ΠΑΣΟΚ κατά 1.100.000, προχωρά σε ένταση της πολιτικής που μόλις καταδικάστηκε.
Στις ίδιες εκλογές, δεν πρέπει να ξεχνάμε, η Χρυσή Αυγή κατάφερε να αποκτήσει μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου της Αθήνας, φέρνοντας τον φασισμό και τον ρατσισμό μέσα στους θεσμούς. Οι επιθέσεις που γίνονται ανά την Ελλάδα σε χώρους καταλήψεων, θρησκευτικούς χώρους και μετανάστες έχουν αυξηθεί δραματικά και μερικές από αυτές φέρουν και επίσημα την σφραγίδα της Χρυσής Αυγής.
Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:
ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 552 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Αντιμέτωπος με την κοινωνία, με την ανάπτυξη αλλά και με τον ρεαλισμό βρίσκεται ο κρατικός προϋπολογισμός του 2011 που κατατέθηκε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Τα πρωτοφανούς ύψους χαράτσια που υπερβαίνουν κατά 57% τη λιτότητα που επιβάλλει το Μνημόνιο είναι ενδεικτικά της αγριότητας που θα διέπει την κυβερνητική πολιτική για την οικονομία, ενώ ο υπεραισιόδοξος χαρακτήρας των προβλέψεων αφενός δείχνει πως οι στόχοι που τέθηκαν είναι ανεδαφικοί και αφετέρου προοιωνίζονται έναν φαύλο κύκλο πρόσθετων, ακόμη σκληρότερων μέτρων.
Κύριο χαρακτηριστικό του προϋπολογισμού είναι το πρωτοφανές στην οικονομική ιστορία του τόπου πογκρόμ εναντίον των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ (προμηνύονται απολύσεις), των συμβασιούχων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (μέσω απολύσεων), των καταναλωτών ( αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης), των υπαλλήλων του Δημοσίου αλλά και των συνταξιούχων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (περικοπές στα επιδόματα και δώρα) και των πολυτέκνων ( εισοδηματικά κριτήρια για το ειδικό επίδομα).
Την ίδια στιγμή κυβερνητικά στελέχη μιλούν ανοιχτά για απολύσεις στο δημόσιο τομέα, για νέες περικοπές στις κοινωνικές παροχές και ιδιαίτερα στην ασφάλιση που μηδενίζουν ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος και για νέα αύξηση των έμμεσων φόρων, μέτρα που θα πλήξουν όλες τις κοινωνικές ομάδες, ενώ υπάρχουν σχέδια για ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της κρατικής περιουσίας. Παράλληλα, προβλέπεται η κατάργηση του κατώτατου μισθολογικού ορίου στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τις συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας ενώ το μεγάλο κεφάλαιο εξακολουθεί να μη φορολογείται.
Ο προϋπολογισμός του 2011 είναι ο πιο ταξικά μεροληπτικός και ο πιο κοινωνικά άδικος από όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς από την Μεταπολίτευση και μετά. Επιχειρεί την μεγαλύτερη αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου κατά τα τελευταία 35 χρόνια. Ο κόσμος της νεολαίας και της εργασίας όμως εμφανίζεται έτοιμος να απαντήσει στο μέλλον που του χτίζουν! Μετά από μια μαζική πορεία την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, ο αγώνας κλιμακώνεται με εργαζομένους και φοιτητές να οργανώνουν τις αντιστάσεις τους στον δρόμο.
Η υποβάθμιση της παιδείας συνεχίζεται…
Σε μείωση-ρεκόρ για την τελευταία 35ετία οδηγούνται οι δαπάνες για την Παιδεία, την οποία, όπως μας διαβεβαιώνουν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η υπουργός Παιδείας, η κυβέρνηση θεωρεί πολύ σημαντική προτεραιότητα για τη χώρα! Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία το ποσοστό δαπανών για την Παιδεία ανέρχεται σε λιγότερο από 3% του ΑΕΠ! Ταυτόχρονα το Υπουργείο προωθεί μια εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση που μοναδικό στόχο έχει την αποσάθρωση του δημοσίου, δωρεάν, αυτοδιοίκητου ελληνικού πανεπιστημίου και την επαναθεμελίωση του σε νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις. Η πολιτική της υποχρηματοδότησης -των σκληρών περικοπών- έχει ως στόχο τη σταδιακή υποβάθμιση των ελληνικού πανεπιστημίου, την απαξίωση του και συνακόλουθα στην λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικούς όρους.
Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.
ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια.
ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Η διοίκηση των πανεπιστημίων από το «Συμβούλιο Διοίκησης», αντί της Συγκλήτου και των ΓΣ των Τμημάτων, έχει στόχο να ακυρώσει το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων, αλλά κυρίως την παρουσία και την παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος στις αποφάσεις, για να επιβληθούν ολοκληρωτικά στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των πανεπιστημίων οι κανόνες της αγοράς του κεφαλαίου και οι επιδιώξεις των επιχειρήσεων. Έτσι, μεταλλάσσεται το πανεπιστήμιο σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο που θα διοικείται από το Συμβούλιο – μάνατζερ, που θα επιβάλλει αυταρχικούς ρυθμούς και κανόνες στις σπουδές και στις εξετάσεις των φοιτητών, χωρίς περιθώρια ανάπτυξης κριτικής σκέψης και ριζοσπαστικής αμφισβήτησης.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.
Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.
Σε μια τέτοια συγκυρία είναι αναγκαίο ένα από τα πιο μαχητικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, η νεολαία, να πάρει θέση για το πανεπιστήμιο που οραματίζεται, τα επαγγελματικά της δικαιώματα, το αυριανό μέλλον της. Οφείλει η γενιά μας να μην επιτρέψει να σχεδιαστεί ερήμην της το ίδιο της το μέλλον. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν, μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες τους, να αναδείξουν την αντίθεση μας με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις αλλά και να ανοίξουν μια κουβέντα συνολικά στην ελληνική κοινωνία. Μαζί μας πρέπει να διεκδικήσουμε να έχουμε και τα κομμάτια εκείνα των καθηγητών που θέλουν να αντιδράσουν σ’ αυτή την επίθεση. Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης Ε.Μ.Π., Α.Π.Θ., καθώς και το Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ’ όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας».
«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»
Είναι πρωτοφανής η επίθεση που δέχεται το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το ΕΣΥ πια θα λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου ακόμα και σε τομείς όπως η περίθαλψη, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, περίπου στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, και είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Πριν ακόμα από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την υπογραφή του μνημονίου ήταν αναγκαίο να ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του Ε.Σ.Υ. και άρα πολύ περισσότερο μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία από την πλήρη περιθωριοποίηση. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!
Για να φτάσουμε στην τελευταία αυτή πράξη της τραγωδίας προηγήθηκαν μια σειρά από αλλαγών τους τελευταίους 8 μήνες.
Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία κατά 60% (από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια) πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.
Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.
Τέλος, με την ανάληψη του υπουργείου από το Λοβέρδο επαναλήφθηκε η προπαγάνδα που στοχοποιεί τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες για την κατάρρευση του ΕΣΥ , για να μείνει στο απυρόβλητο η πολύ χαμηλή κρατική χρηματοδότηση, το γεγονός ότι δεν θίχθηκε κανένα από τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την δημόσια υγεία και το ότι ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας υγείας θησαυρίζει αφού του επιτρέπεται να κοστολογεί τις υπηρεσίες του όσο θέλει, ληστεύοντας ταμεία και μεμονωμένους πολίτες, χωρίς να πληρώνει παρά ελάχιστους φόρους και με εξασφαλισμένη την ασυλία να χρωστάει δις ευρώ στα ταμεία των υγειονομικών από την μη κατάθεση των ασφαλιστικών εισφορών που του αναλογούν ως εργοδότη.
Τα 150 εκατομμύρια ευρώ που ο κ. Λοβέρδος ισχυρίζεται ότι κοστίζουν οι ανασφάλιστοι μετανάστες κάθε χρόνο είναι τίποτα μπροστά στα δισεκατομμύρια ευρώ των υπερτιμολογήσεων και των παρασιτικών πληρωμών στους εργολάβους των διαφόρων ιδιωτικών συνεργείων. Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει άλλωστε ότι ο ανασφάλιστος, δηλαδή ο φτωχός ,ο άνεργος ,ο μετανάστης , ο πρόσφυγας, ο άπορος δεν πρέπει να πληρώνει, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί.
Παλεύοντας για με την συγκρότηση ενός πραγματικά καθολικού , ισότιμου, ποιοτικού ,ανθρώπινου και δωρεάν συστήματος υγείας και πρόνοιας για όλους η ΟΕΝΓΕ κύρηξε εβδομάδα ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης σε όλες τις υπηρεσίες του ΕΣΥ από 22-28 Νοεμβρίου 2010 και που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μπλοκάρισμα των ταμείων των νοσοκομείων, καταλήψεις των γραφείων διοίκησης και άλλες δράσεις που θα στοχεύουν στην ακύρωση της είσπραξης χρημάτων από τους πολίτες μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας του ΕΣΥ.
Την ίδια στιγμή, στο κόκκινο βρίσκονται δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία λόγω έλλειψης χρηματοδοτήσεων. Πρόκειται για το «Αρεταίειο» και το «Αιγινήτειο», τα οποία υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας, και εκπέμπουν σήμα κινδύνου, καθώς η οικονομική κρίση επιδείνωσε την ήδη προβληματική κατάστασή τους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν την προοπτική να βάλουν λουκέτο και μάλιστα άμεσα, αφού η επιχορήγηση έχει περιοριστεί κατά 30% από το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο των περικοπών στα πανεπιστήμια, όπως ορίζεται από το Μνημόνιο. Το πανό που κρέμεται εδώ και λίγες μέρες στα κάγκελα του «Αρεταίειου» είναι αποκαλυπτικό: «Το νοσοκομείο κλείνει λόγω έλλειψης προσωπικού και χρηματοδότησης. Με ευθύνη των υπουργείων Παιδείας και Υγείας»
Η Αριστερή Ενότητα κρούει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου και καλεί τους φοιτητές στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας. Ας διδαχτούμε από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών φοιτητικών κινημάτων της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, την αποφασιστικότητά τους και τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθέτησαν.
Απαιτούμε:
- Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
- Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
- Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
- Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
- Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο – Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
- Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
- Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
- Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
- Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
- Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
- Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
- Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
- Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
- Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.
Αποφασίζουμε:
- Κατάληψη της Σχολής την Πέμπτη 25/11 και την Παρασκευή 26/11.
- Συμμετοχή στο Συλλαλητήριο των πρωτοβάθμιων σωματείων και των φοιτητικών συλλόγων την Πέμπτη 25/11.
- Συμμετοχή στο Συντονιστικό των Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων για τον συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους.
- Συντονισμός με καθηγητές και τα σωματεία των εργαζομένων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση.
- Παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία του Ε.Κ.Π.Α. την Πέμπτη 25/11 για την Σύγκλητο.
- Σύγκληση νέας Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου την Τρίτη 30/11.
- Συμμετοχή της σχολής στην εβδομάδα δράσης ενόψει της παγκόσμιας ημέρας(25-10) για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Αθηνών 