ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 30/08

Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο τελευταίος νόμος της υπουργού παιδείας που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει τους ρυθμούς της αγοράς, ανέτρεψε τον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου, ως δημοκρατικού, ελεύθερου και ανοικτού κοινωνικού χώρου που μπορεί να αρθρώνει αντιπαραθετικό πολιτικό λόγο και να στηρίζει τους αγώνες των καταπιεσμένων.

Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ‘’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση (με συμμάχους φυσικά  τη Νέα Δημοκρατία και το Λαος που παραδοσιακά συγκροτούν το αστικό μπλοκ εξουσίας) δημιουργεί το νέο «πανεπιστήμιο».

 

Με κεντρικό σκοπό, λοιπόν, τη δημιουργία εργαζομένων που θα ανταποκρίνονται στη νέα εργασιακή πραγματικότητα του μνημονίου και της επισφάλειας, η κυβέρνηση επιδιώκει Α) να διαλύσει τα πτυχία Β) να μετατρέψει τα Πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις Γ) να καταστρατηγήσει κάθε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος!

• Οι τρείς κύκλοι σπουδών, τα πτυχία πολλών ταχυτήτων και η ποσοτικοποίηση τους, μέσω των πιστωτικών μονάδων, έρχονται να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε ένα Super–Market στο οποίο οι φοιτητές θα καλούνται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους κυνηγώντας αριθμούς και δεξιότητες, χωρίς καμία επιστημονική συνοχή ως προς το αντικείμενό τους. Ένα τέτοιο «πτυχίο» είναι που θα φτιάχνει το νέο ευέλικτο, ελαστικό και φτηνό εργαζόμενο, που θα μπορεί να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της αγοράς. Ένας τέτοιος εργαζόμενος θα πληρώνεται με μισθούς πείνας, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης και διαπραγμάτευσης.

• Εισάγεται καθαρά η έννοια της επιχειρηματικότητας εντός των πανεπιστημίων. Η ιδιωτική χρηματοδότηση, η κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας και της δωρεάν στέγασης, τα δίδακτρα, η ιδιωτική έρευνα, οι managers, η αξιολόγηση βάση της οποίας θα ρυθμίζεται η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων για το εάν και κατά πόσο αυτά ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς, είναι βασικά στοιχεία του νόμου που δημιουργούν τους όρους για τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο η γνώση γίνεται ελεγχόμενη και η παιδεία μετατρέπεται από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα!

 

• Όλα αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς την αυταρχικοποίηση και εντατικοποίηση του πλαισίου λειτουργίας των Πανεπιστημίων, χωρίς την κατάργηση και την περιθωριοποίηση κάθε δημοκρατικής-συλλογικής διαδικασίας. Γι’ αυτό το λόγο καταργούν το άσυλο και  επιβάλουν όριο φοίτησης (Ν+2) και τις διαγραφές φοιτητών προετοιμάζοντας τη νέα γενιά για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίζει στη νέα εργασιακή πραγματικότητα. Γι’ αυτούς στο Πανεπιστήμιο του μνημονίου και της αγοράς ο όρος δημοκρατία είναι απαγορευμένος!  Η έννοια της ακαδημαϊκής αυτοτέλειας καταργείται και η διοίκηση περνά στα χέρια εξωτερικών παραγόντων (συμβούλια διοίκησης) που «θα λογοδοτούν στο Υπουργείο Παιδείας».

Ο νέος νόμος για την παιδεία τοποθετείται στον πυρήνα μιας νεοφιλελεύθερης και σκληρά ταξικής πολιτικής που θίγει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Απέναντι σε αυτήν την πολιτική απάντηση δεν είναι ούτε η σιωπή, ούτε η συμμετοχή  σε ένα προσχηματικό διάλογο. Κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας αυτή τη στιγμή διαπερνιέται από τη μεγάλη αντιπαράθεση με το πολιτικό σύστημα. Αυτό ανέδειξαν οι πλατείες με το σύνθημα «Δεν φεύγουμε αν δεν φύγετε», αυτή είναι η νικηφόρα προοπτική κάθε κινητοποίησης που θα ξεσπάσει. Ολοένα και αυξανόμενα κομμάτια κόσμου αντιλαμβάνονται πλέον πως δεν μπορεί να σωθεί κανείς από μόνος του, πως δεν μπορεί να υπάρξει κάποια κλαδική ή συνδικαλιστική διεκδίκηση που να κερδίσει, πως ο νέος νόμος-πλαίσιο δεν μπορεί να πέσει αν δεν πέσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος που μας έφερε ως εδώ.

 Απαιτούμε την απόσυρση του νέο νόμου, την απεμπλοκή των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων από την αγορά και τη διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και των εργασιακών δικαιωμάτων. Τα αιτήματα αυτά όμως δε μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς την ήττα των εκφραστών των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, χωρίς να πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ!!!

Παλεύουμε για την:

• Ανατροπή της κυβέρνησης και της μνημονιακής πολιτικής

• Ανατροπή του Νόμου Διαμαντοπούλου

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Κατάληψη της Ιατρικής από Τετάρτη 31/08 μέχρι και την Τρίτη 6/9

• Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης, μια ώρα μετά το πέρας της ΓΣ

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 1/9 στις 12μμ στα Προπύλαια

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στη συγκέντρωση των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα το Σάββατο 3/9 και στη λαϊκή συνέλευση που θα ακολουθήσει

• Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 6/9 στις 12μμ στο ΝΑΒΟ σε κατειλλημένη σχολή

Advertisement

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. 29/03/11

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε». Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.

Μετά τη τελευταία επίσκεψη της τρόικα, η κυβέρνηση σύναψε νέο μνημόνιο, το 4ο κατά σειρά, μια νέα δέσμη μέτρων δηλαδή που θα κληθεί να πληρώσει ο Ελληνικός λαός. Σύμφωνα με το μνημόνιο 4 προβλέπονται περικοπές 25 δις ως το 2015. Αυτό θα επιτευχθεί  καταρχάς με νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ και εισιτήρια, πρόσθετες περικοπές μισθών στις δημόσιες υπηρεσίες μέσω των επιδομάτων, περαιτέρω μείωση επιδοτήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, προσλήψεις με το σταγονόμετρο, περικοπή στο επίδομα ανεργίας,  επιτάχυνση στο ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΣΕ, λιμάνια). Παράλληλα προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας γης και περιουσίας με τον πήχη να ανεβαίνει στα 50 δις, ότι έχουμε και δεν έχουμε δηλαδή.

Στο ίδιο πνεύμα είναι και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που αποφασίστηκε στη σύνοδος κορυφής στις 25 Μάρτιου. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, με μεγαλύτερες περικοπές στους μισθούς και νομική δέσμευση για την αποπληρωμή του χρέους. Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας δεν είναι άλλο από τη συνταγματική κατοχύρωση του μνημονίου, αφού προβλέπει ότι χώρες με υψηλό χρέος και έλλειμμα, όπως είναι και η Ελλάδα, χάνουν το δικαίωμα κατάρτισης οικονομικού προϋπολογισμού. Έτσι, το δικαίωμα της ουσιαστικής διακυβέρνησης της χώρας, δηλαδή η διαχείριση των οικονομικών αλλά και η φορολογία ως κομμάτι αυτής, περνά στις Βρυξέλλες. Και την ίδια στιγμή που τα παπαγαλάκια του MEGA και άλλων Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης» προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο πρωθυπουργός πέτυχε μια σημαντική νίκη, αφού θα διαπραγματευθεί την μείωση των επιτοκίων δανεισμού, στις 25/3 η κυβέρνηση δε συμφώνησε τίποτα άλλο από το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, βάζοντας τον ελληνικό λαό να πληρώνει, επ’ αόριστο πλέον, τη μνημονιακή πολιτική.

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση-ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες». Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, στην οποία συναντήθηκαν στο δρόμο κινήματα όπως «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», και κάτοικοι της Κερατέας, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, που συγκέντρωσε κόσμο ανάλογο με τη πορεία στις 5 Μαΐου, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων του Μπόμπολα. Υπάρχει παρόλα αυτά πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, ένα ριζοσπαστισμό που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση, ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Ανέπαφη προφανώς δε θα μπορούσε να μείνει η παιδεία, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Ήδη ανακοινώθηκαν τα σχολεία που συγχωνεύονται, δηλαδή κλείνουν. Οι μαθητές έχουν ήδη ξεκινήσει να βγαίνουν στο δρόμο σε συντονισμό με τους καθηγητές και τους γονείς. Παράλληλα, η μεταρρύθμιση του Πανεπιστημίου κρίνεται αναγκαία για τη διαιώνιση του εργασιακού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Με την έννοια αυτή, το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου, συμπυκνώνει τη βούληση της κυβέρνησης για ένα Πανεπιστήμιο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς που θα λειτουργεί με επιχειρησιακούς και ανταποδοτικούς όρους. Αναλυτικά το νομοσχέδιο προβλέπει:

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ: Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα και δεξιότητες και όχι δικαιώματα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ: Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει στη λειτουργία των ιδρυμάτων βάσει διδάκτρων τα οποία θα είναι σε πρώτη φάση επιδοτούμενα από το κράτος μέσω φοιτητικών κουπονιών, και σε δεύτερη φάση οι φοιτητές θα πρέπει να βρίσκουν μόνοι τους τα ποσά που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι το φοιτητικό κουπόνι καθιερώνει μια προσωπική πελατειακή σχέση μεταξύ φοιτητή και πανεπιστημίου, εξοικειώνει τους φοιτητές και τη κοινωνία με την έννοια της καταβολής αντιτίμου για τις σπουδές και τις παροχές τους αναπτύσσοντας έτσι μία τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση. Και μέσα σε όλα αυτά οι τράπεζες και τα φοιτητικά δάνεια που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως απάντηση στην πραγματική αδυναμία της πλειοψηφίας των οικογενειών να καταβάλουν τα δίδακτρα που επιβάλει η πολιτική της, εισάγοντας έτσι τους νέους και τις νέες στον απάνθρωπο τραπεζικό μηχανισμό, χρεώνοντάς τους τις σπουδές τους.

4. ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας για τους λίγους, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, και κέντρων κατάρτισης για τους πολλούς, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μιλάμε για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Ήδη έχει εφαρμοστεί ένα κομμάτι του «Πανεπιστημιακού Καλλικράτη», ένα σύνολο περικοπών που θα οδηγήσει αφενός στο κλείσιμο πολλών τμημάτων και σχολών και συνακόλουθα σε απολύσεις εργαζομένων και μείωση των εισαγόμενων φοιτητών και αφετέρου στην περικοπή πολλών φοιτητικών παροχών. Ειδικότερα:

• Πολλά ιδρύματα φέτος, και ειδικά τα ΤΕΙ, υποχρηματοδοτούνται (όπως αποτυπώθηκε και στο φετινό προϋπολογισμό με δαπάνες κάτω του 3% του ΑΕΠ για τη Παιδεία) και ουσιαστικά υπολειτουργούν. Μάλιστα με την αιτιολόγηση ότι δεν έδωσαν τα στοιχεία για τα έσοδα, τις δαπάνες και τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, το Υπουργείο Οικονομικών πάγωσε τη χρηματοδότηση για είκοσι ΑΕΙ και ΤΕΙ για αυτό το μήνα, μεταξύ αυτών το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

• Έχει νομιμοποιηθεί το καθεστώς της ελαστικής εργασίας στα Πανεπιστήμια για μεγάλο κομμάτι καθηγητών, που εργάζονται με το καθεστώς του Π.Δ. 407, πολλοί από τους οποίους παραμένουν απλήρωτοι υπό το καθεστώς ομηρίας.

• Εφαρμόζεται το προκλητικό ψαλίδισμα των δωρεάν συγγραμμάτων από εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Προβλέπει σχηματικά τον κανόνα 1μάθημα =1σύγγραμμα = 1διδακτικό εγχειρίδιο. Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι φοιτητές θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τα αναγκαία, πέραν του ενός, βιβλία (πηγαίνει έτσι η λογική της μετακύλισης του κόστους στο φοιτητή ένα βήμα παραπάνω).

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση βαρέων και ανθυγιεινών, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ειδικότερα η κυβέρνηση μέσω του επικαιροποιημένου Μνημονίου Νο4 και πρόσφατων μέτρων της:

• Αφού κατάργησε τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, πράγμα που απέφερε πραγματική μείωση μισθών ως και 30%, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, επιθυμώντας οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμία συλλογική κατοχύρωση και να δουλεύουν έρμαια στις βουλές των εργοδοτών έως και 65 ώρες εβδομαδιαίως.

• Επιχειρείται με το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» να ενταχθούν στα Συντάγματα των χωρών οι πολιτικές λιτότητας (περικοπές μισθών-περιστολές εργασιακών δικαιωμάτων) ως αναγκαία και υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων.

•  Επιχειρείται νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο μέσω του Ενιαίου μισθολογίου που θα φέρει μείωση κατά μέσο όρο 15% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

• Στο τομέα της υγείας επιβάλλεται χαράτσι 5 ευρώ για την εξέταση των ασθενών στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας παράλληλα με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών.

• Επιβλήθηκε η αύξηση του ενιαίου εισιτηρίου στις μεταφορές κατά 40%, παράλληλα με ηχηρές μειώσεις στους μισθούς των εργαζόμενων στα ΜΜΜ, παρά τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους και την ολοένα αυξανόμενη δυναμική του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωφρενικά και γίνονται ενδεικτικά της ταξικά μονομερούς πολιτικής της κυβέρνησης αν σκεφτούμε ότι: Τη στιγμή που απροκάλυπτα δηλώνουν ότι στις ελβετικές τράπεζες υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις ύψους 500 δις ευρώ, μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα και θα πρέπει να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία προκειμένου να βρουν 50 δις! Τη στιγμή που παγώνουν τις συντάξεις εξοικονομώντας 100 εκατ. ευρώ, μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 20% και τους χαρίζουν 320 εκατ. ευρώ! Τη στιγμή που οι εφοπλιστές αποδίδουν φόρους μόλις  12 εκ ευρώ, οι μετανάστες αφήνουν για την πράσινη κάρτα 50 εκατ. ευρώ!

Επιπλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει:

– ΣΥΜΦΩΝΟ 1^ης ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

Καταστροφικός ο καπιταλισμός

Οι πολιτικές όμως συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους δεν περιορίζονται στα στενά εθνικά όρια, αλλά βρίσκονται στο επίκεντρο της παγκόσμιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Μ’ άλλα λόγια, τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους και υπολογίζονται με αριθμούς αποσκοπούντες στην εξυπηρέτηση γαιοπολιτικών μονάχα συμφερόντων. Σ’ αυτή τη λογική κινείται ολόκληρη η Ευρώπη και η ενεργειακή πολιτική που εκπονεί η ΕΕ  όπου με στόχο την κερδοσκοπία έχει αναγάγει σε κύριο πάροχο ενέργειας τα πυρηνικά εργοστάσια μη λογίζοντας το περιβαλλοντικό κόστος που ενέχουν. Πράγμα το οποίο έγινε απολύτως σαφές στην Ιαπωνία, ύστερα από τον καταστροφικό σεισμό και τα όσα επακολούθησαν, όπου η λογική του κέρδους και του πλεονάσματος είχε υπερακοντίσει κάθε άλλη, στηριζόμενη στο γεγονός πως  πυρηνική ενέργεια είναι μακροπρόθεσμα πιο οικονομική από οποιαδήποτε άλλη, ξεχνώντας όπως πως πάνω απ’ όλα βρίσκονται οι ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον στο οποίο αυτές ζουν. Γι’ αυτό ακριβώς θεωρούμε πως η Ευρώπη πρέπει να αναθεωρήσει τις ενεργειακές της πολιτικές, αποκλείοντας τις πηγές πυρηνικής ενέργειας από το “ενεργειακό της καλάθι” και να προβεί στο κλείσιμο όλων των υπαρχόντων αντιδραστήρων καθώς και στην καταστροφή των εναπομεινάντων πυρηνικών όπλων.

Την ώρα που η απληστία για υπερκέρδη και φτηνή ενέργεια προκαλεί μια απίστευτη πυρηνική καταστροφή στη Φουκουσίμα, την ίδια ώρα, στη γειτονιά μας, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, η Μεσόγειος έχει τυλιχτεί στις πολεμικές φλόγες. Με πρόσχημα της στρατιωτικής επίθεσης στη Λιβύη για την προστασία των αμάχων από το καθεστώς Καντάφι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πλήρως εναρμονισμένη με τις σκοπιμότητες των δυτικών επιδρομών, που αποσκοπούν στη διάλυση του μετώπου των εξεγερμένων αραβικών λαών, καθιστά τη χώρα βάση δολοφονικών επιδρομών, παραχωρώντας βάσεις του ΝΑΤΟ και στρατιωτικό εξοπλισμό. Ο χρεοκοπημένος Παπανδρέου και το κόμμα του, αφού επί δεκαετίες συνεδρίαζαν αγκαλιά με δικτάτορες τύπου Μπεν Αλί και Μουμπάρακ στη «σοσιαλιστική διεθνή», ξαφνικά κόπτονται για το λαό της Λιβύης – και συμμετέχουν στο νέο έγκλημα με φρεγάτες, AWACS και παροχή των αεροδρομίων της χώρας (για αυτά, λεφτά υπάρχουν).

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα,  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Ένα ακόμα κερασάκι στην τούρτα είναι ο τελευταίος νόμος του Λοβέρδου που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ στις 2 Μαρτίου που μεταξύ άλλων κατάργησε το άρθρο 22 του νόμου 4730/2008 (του Αβραμόπουλου) το οποίο προέβλεπε ότι: σε περίπτωση που ειδικευόμενος γιατρός λάβει άδεια για πραγματοποίηση μεταπτυχιακών σπουδών ή άδεια λοχείας και η άδεια αυτή υπερβαίνει τις 30 μέρες τοποθετείται στη θέση του ο επόμενος ειδικευόμενος ιατρός ως υπεράριθμος σε προσωποπαγή θέση ειδικευόμενου ιατρού που συνίσταται με απόφαση του υπουργείου. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα ήταν σωστό και βοηθούσε κενά μηνών και ετών. Η κατάργηση αυτή συμβάλει στην αύξηση της λίστας αναμονής για τους νέους ειδικευόμενους, δημιουργεί προβλήματα στη ήδη προβληματική λειτουργία των νοσοκομείων και αφήνει εκατοντάδες νέους ειδικευόμενους που περίμεναν να διοριστούν ή διορίστηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις στο κενό.

Οι γιατροί, αλλά και όλο το νοσοκομειακό προσωπικό προχωρούν σε απεργίες και στάσεις εργασίας στις 30 και 31 Μάρτη και συμμετέχουν στην πορεία που έχει καλέσει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ στις 31 Μάρτη με προσυγκέντρωση στις 12 στα Προπύλαια με κεντρικά αιτήματα  την τήρηση των ρυθμίσεων της κλαδικής συμφωνίας και του ιδρυτικού νόμου του ΕΣΥ για το ιατρικό μισθολόγιο, αξιοπρεπείς αποδοχές για όλους τους εργαζόμενους, όχι στις περικοπές και στις συγχωνεύσεις που διαλύουν το ΕΣΥ, δωρεάν δημόσια καθολική περίθαλψη ποιότητας ως κοινωνικό δικαίωμα και ανατροπή Μνημονίου-ΕΕ-ΔΝΤ και της «ανθυγιεινής» κυβερνητικής πολιτικής.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φέρει τους μετανάστες σε καθεστώς ανυπαρξίας εδώ και τόσα χρόνια με την ανοχή στην εργοδοτική τρομοκρατία εις βάρος τους ώστε να δημιουργούνται συνεχώς «φτηνά χέρια» και με τη μη νομιμοποίησή τους που θα τους εξασφάλιζε τα βασικά εργασιακά δικαιώματα. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την αντι-μεταναστευτική της πολιτική σε βίαιες απελάσεις, μαζικά πογκρόμ και εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο. Αυτή η πολιτική της κοινωνικής αποξένωσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας φτιάχνει την κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περάσουν αναίμακτα τα επόμενα μέτρα εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που ετοιμάζει  το ΠΑΣΟΚ και η Τρόικα.

Όμως οι μετανάστες εργάτες, μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας, κατά τη διάρκεια της οποίας συκοφαντήθηκαν χωρίς έλεος από τα ΜΜΕ, κατάφεραν να κερδίσουν από την κυβέρνηση:

•  Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

• Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200 σε 120

• Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).

•  Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.

Η μετατόπιση αυτής της κυβέρνησης των Μνημονίων, του ΔΝΤ, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των περικοπών, των συγχωνεύσεων σχολείων, της περικοπής δωρεάν συγγραμμάτων και του νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου, ήταν η πρώτη νίκη μιας σειράς αγώνων μέχρι σήμερα. Η έκβαση της απεργίας πείνας και η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των μεταναστών – εργατών, αποδεικνύει πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται!!!

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΚΙ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η κυβέρνηση έχει βάλει πλώρη να διαλύσει μαζί με την κοινωνία και την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Θέλουν να χτυπήσουν το πιο ζωντανό τμήμα της κοινωνίας, τη νεολαία, να τη περιθωριοποιήσουν, να της στερήσουν την ελπίδα. Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ παθητικός αποδέκτης ούτε χειροκροτητής των κυβερνώντων. . Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την ανατροπή του μνημονίου, για την απεμπλοκή μας από τον μηχανισμό του ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Μπορούμε και πρέπει να ενωθούμε με το ρεύμα αντίστασης που υπάρχει για να φύγουν αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, και να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή για τη χώρα. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας, υπάρχουν ένα σωρό αγώνες για να παραδειγματιστούμε και να εμπνευστούμε.

Όταν η κοινωνία βράζει, η νεολαία μπορεί.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα μέτρα της κυβέρνησης  ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο.
• Κάτω το Μνημόνιο. Έξω το ΔΝΤ.
• Να σταματήσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
• Καμία αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία τουλάχιστον στο 5% του  ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16.
• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων και βιβλιοθηκών.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της σχολής Τετάρτη 30/03 και Πέμπτη 31/03

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 30/03 με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια, στο οποίο καλούν και ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΟΕΝΓΕ

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Υγείας, που διοργανώνει η ΠΟΕΔΗΝ την Πέμπτη 31/03 στις 11πμ

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. 22/03/11

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε». Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.

Μετά τη τελευταία επίσκεψη της τρόικα, η κυβέρνηση σύναψε νέο μνημόνιο, το 4ο κατά σειρά, μια νέα δέσμη μέτρων δηλαδή που θα κληθεί να πληρώσει ο Ελληνικός λαός. Σύμφωνα με το μνημόνιο 4 προβλέπονται περικοπές 25 δις ως το 2015. Αυτό θα επιτευχθεί  κατ΄ αρχάς με νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ και εισιτήρια, πρόσθετες περικοπές μισθών στις δημόσιες υπηρεσίες μέσω των επιδομάτων, περαιτέρω μείωση επιδοτήσεων στους κρατικούς οργανισμούς, προσλήψεις με το σταγονόμετρο, περικοπή στο επίδομα ανεργίας,  επιτάχυνση στο ξεπούλημα των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΕΗ, ΟΣΕ, λιμάνια). Παράλληλα προωθείται το ξεπούλημα της δημόσιας γης και περιουσίας με τον πήχη να ανεβαίνει στα 50 δις, ότι έχουμε και δεν έχουμε δηλαδή.

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση-ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες». Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, στην οποία συναντήθηκαν στο δρόμο κινήματα όπως «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», και κάτοικοι της Κερατέας, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, που συγκέντρωσε κόσμο ανάλογο με τη πορεία στις 5 Μαΐου, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων του Μπόμπολα. Υπάρχει παρόλα αυτά πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, ένα ριζοσπαστισμό που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση, ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Ανέπαφη προφανώς δε θα μπορούσε να μείνει η παιδεία, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Ήδη ανακοινώθηκαν τα σχολεία που συγχωνεύονται, δηλαδή κλείνουν. Οι μαθητές έχουν ήδη ξεκινήσει να βγαίνουν στο δρόμο σε συντονισμό με τους καθηγητές και τους γονείς. Παράλληλα, η μεταρρύθμιση του Πανεπιστημίου κρίνεται αναγκαία για τη διαιώνιση του εργασιακού μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν. Με την έννοια αυτή, το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου, συμπυκνώνει τη βούληση της κυβέρνησης για ένα Πανεπιστήμιο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς που θα λειτουργεί με επιχειρησιακούς και ανταποδοτικούς όρους. Αναλυτικά το νομοσχέδιο προβλέπει:

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ: Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα και δεξιότητες και όχι δικαιώματα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ: Το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει στη λειτουργία των ιδρυμάτων βάσει διδάκτρων τα οποία θα είναι σε πρώτη φάση επιδοτούμενα από το κράτος μέσω φοιτητικών κουπονιών, και σε δεύτερη φάση οι φοιτητές θα πρέπει να βρίσκουν μόνοι τους τα ποσά που απαιτούνται για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι το φοιτητικό κουπόνι καθιερώνει μια προσωπική πελατειακή σχέση μεταξύ φοιτητή και πανεπιστημίου, εξοικειώνει τους φοιτητές και τη κοινωνία με την έννοια της καταβολής αντιτίμου για τις σπουδές και τις παροχές τους αναπτύσσοντας έτσι μία τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση. Και μέσα σε όλα αυτά οι τράπεζες και τα φοιτητικά δάνεια που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως απάντηση στην πραγματική αδυναμία της πλειοψηφίας των οικογενειών να καταβάλουν τα δίδακτρα που επιβάλει η πολιτική της, εισάγοντας έτσι τους νέους και τις νέες στον απάνθρωπο τραπεζικό μηχανισμό, χρεώνοντάς τους τις σπουδές τους.

4. ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας για τους λίγους, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, και κέντρων κατάρτισης για τους πολλούς, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μιλάμε για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Ήδη έχει εφαρμοστεί ένα κομμάτι του «Πανεπιστημιακού Καλλικράτη», ένα σύνολο περικοπών που θα οδηγήσει αφενός στο κλείσιμο πολλών τμημάτων και σχολών και συνακόλουθα σε απολύσεις εργαζομένων και μείωση των εισαγόμενων φοιτητών και αφετέρου στην περικοπή πολλών φοιτητικών παροχών. Ειδικότερα:

. Πολλά ιδρύματα φέτος, και ειδικά τα ΤΕΙ, υποχρηματοδοτούνται (όπως αποτυπώθηκε και στο φετινό προϋπολογισμό με δαπάνες κάτω του 3% του ΑΕΠ για τη Παιδεία) και ουσιαστικά υπολειτουργούν. Μάλιστα με την αιτιολόγηση ότι δεν έδωσαν τα στοιχεία για τα έσοδα, τις δαπάνες και τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, το Υπουργείο Οικονομικών πάγωσε τη χρηματοδότηση για είκοσι ΑΕΙ και ΤΕΙ για αυτό το μήνα, μεταξύ αυτών το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

. Έχει νομιμοποιηθεί το καθεστώς της ελαστικής εργασίας στα Πανεπιστήμια για μεγάλο κομμάτι καθηγητών, που εργάζονται με το καθεστώς του Π.Δ. 407, πολλοί από τους οποίους παραμένουν απλήρωτοι υπό το καθεστώς ομηρίας.

. Εφαρμόζεται το προκλητικό ψαλίδισμα των δωρεάν συγγραμμάτων από εγκύκλιο του Υπ. Παιδείας. Προβλέπει σχηματικά τον κανόνα 1μάθημα =1σύγγραμμα = 1διδακτικό εγχειρίδιο. Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι φοιτητές θα είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους τα αναγκαία, πέραν του ενός, βιβλία (πηγαίνει έτσι η λογική της μετακύλισης του κόστους στο φοιτητή ένα βήμα παραπάνω).

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά και τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση βαρέων και ανθυγιεινών, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ειδικότερα η κυβέρνηση μέσω του επικαιροποιημένου Μνημονίου Νο4 και πρόσφατων μέτρων της:

. Αφού κατάργησε τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας, πράγμα που απέφερε πραγματική μείωση μισθών ως και 30%, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, επιθυμώντας οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμία συλλογική κατοχύρωση και να δουλεύουν έρμαια στις βουλές των εργοδοτών έως και 65 ώρες εβδομαδιαίως.

. Επιχειρείται με το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» να ενταχθούν στα Συντάγματα των χωρών οι πολιτικές λιτότητας (περικοπές μισθών-περιστολές εργασιακών δικαιωμάτων) ως αναγκαία και υποχρεωτικά μέτρα για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων.

.  Επιχειρείται νέα μείωση μισθών στο Δημόσιο μέσω του Ενιαίου μισθολογίου που θα φέρει μείωση κατά μέσο όρο 15% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

. Στο τομέα της υγείας επιβάλλεται χαράτσι 5 ευρώ για την εξέταση των ασθενών στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας παράλληλα με την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των γιατρών.

. Επιβλήθηκε η αύξηση του ενιαίου εισιτηρίου στις μεταφορές κατά 40%, παράλληλα με ηχηρές μειώσεις στους μισθούς των εργαζόμενων στα ΜΜΜ, παρά τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους και την ολοένα αυξανόμενη δυναμική του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Τα παραπάνω φαντάζουν εξωφρενικά και γίνονται ενδεικτικά της ταξικά μονομερούς πολιτικής της κυβέρνησης αν σκεφτούμε ότι: Τη στιγμή που απροκάλυπτα δηλώνουν ότι στις ελβετικές τράπεζες υπάρχουν ελληνικές καταθέσεις ύψους 500 δις ευρώ, μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα και θα πρέπει να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία προκειμένου να βρουν 50 δις! Τη στιγμή που παγώνουν τις συντάξεις εξοικονομώντας 100 εκατ. ευρώ, μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 20% και τους χαρίζουν 320 εκατ. ευρώ! Τη στιγμή που οι εφοπλιστές αποδίδουν φόρους μόλις  12 εκ ευρώ, οι μετανάστες αφήνουν για την πράσινη κάρτα 50 εκατ. ευρώ!

Επιπλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει:

– ΣΥΜΦΩΝΟ 1^ης ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

 

Στη λογική της διάλυσης του, ως τώρα, υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους και στην αποσάθρωση του δεύτερου βασικού πυλώνα του, την υγεία, το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Σε τομείς όπως η περίθαλψη, η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Ειδικά μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα,  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Το κίνημα των υγειονομικών βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση και έδωσε τη μαχητικότερη απάντηση με την κατάληψη του Υπουργείου Υγείας, κάνοντας έτσι το πρόβλημα του Ε.Σ.Υ., πρώτο θέμα συζήτησης στην κοινωνία. Τώρα, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία βρίσκονται μπροστά σε μια νέα «μάχη», αφού καλούνται να απαντήσουν στη διακοπή της χρηματοδότησης σε 44 νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας για ένα μήνα, η οποία αποφασίστηκε από το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο πρόβαλε ως αιτία τη μη κατάθεση επαρκών στοιχείων για τα έσοδα, τα έξοδα και τις υποχρεώσεις των ιδρυμάτων.

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ, ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν φέρει τους μετανάστες σε καθεστώς ανυπαρξίας εδώ και τόσα χρόνια με την ανοχή στην εργοδοτική τρομοκρατία εις βάρος τους ώστε να δημιουργούνται συνεχώς «φτηνά χέρια» και με τη μη νομιμοποίησή τους που θα τους εξασφάλιζε τα βασικά εργασιακά δικαιώματα. Η σημερινή μάλιστα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την αντι-μεταναστευτική της πολιτική σε βίαιες απελάσεις, μαζικά πογκρόμ και εξαγγελίες για φράχτες στον Έβρο. Αυτή η πολιτική της κοινωνικής αποξένωσης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας φτιάχνει την κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για να περάσουν αναίμακτα τα επόμενα μέτρα εξαθλίωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που ετοιμάζει  το ΠΑΣΟΚ και η Τρόικα.

Όμως οι μετανάστες εργάτες, μετά απο 44 μέρες απεργίας πείνας, κατά τη διάρκεια της οποίας συκοφαντήθηκαν χωρίς έλεος από τα ΜΜΕ, κατάφεραν να κερδίσουν από την κυβέρνηση:

.  Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).

. Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200 σε 120

. Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).

.  Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.

Η μετατόπιση αυτής της κυβέρνησης των Μνημονίων, του ΔΝΤ, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των περικοπών, των συγχωνεύσεων σχολείων,της περικοπής δωρεάν συγγραμμάτων και του νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου, ήταν η πρώτη νίκη μιας σειράς αγώνων μέχρι σήμερα. Η έκβαση της απεργίας πείνας και η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των μεταναστών – εργατών, αποδεικνύει πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται!!!

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΚΙ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

 

Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, η κυβέρνηση συμμετέχει υποστηριχτικά στην εισβολή στη Λιβύη, παρέχοντας
ΝΑΤΟικές βάσεις και εξοπλισμό. Όλα αυτά βέβαια κοστίζουν στον ελληνικό λαό μερικά εκατομμύρια ευρώ, ποσό που φαντάζει τεράστιο σε συνθήκες λιτότητας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι από τις περικοπές των συντάξεων εξοικονομήθηκαν 100 εκ. ευρώ!

Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο είναι ότι η ιστορία δεν τελείωσε και οι λαοί αγωνίζονται ακόμα για δημοκρατία, αγωνίζονται για αξιοπρεπή ζωή και τελικά στρέφονται ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης.

 

Παίρνοντας το νήμα από το νικηφόρο αγώνα των 300 μεταναστών και την έμπνευση από τον αραβικό κόσμο, οι αγώνες μας πρέπει να συνεχιστούν με στόχευση την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με το εργατικό  χρειάζεται με ξεκάθαρο τρόπο να προβάλει τα αιτήματα του: Παλεύουμε για τη μη κατάθεση του νόμου-πλαίσιο Διαμαντοπούλου, για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την ανατροπή του μνημονίου, για την απεμπλοκή μας από τον μηχανισμό του ΔΝΤ. Διεκδικούμε να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους και να μην φορτωθεί το βάρος του χρέους στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας. Η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς που αντιτίθενται σε εκπαιδευτική και εργασιακή αποδιάρθρωση είναι αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία του αγώνα μας. Όλες οι δυνάμεις που προώθησαν το κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα, μαζί με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια οφείλουν να συγκροτήσουν, άμεσα μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες ένα ενωτικό, μαζικό, πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα μπορέσει αφενός να τσακίσει το νέο νομοσχέδιο και αφετέρου να λειτουργήσει ως πυροδότης ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων, μπροστά στην ισοπέδωση λαϊκών κεκτημένων ολόκληρων αιώνων!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·  Να παρθούν πίσω τα μέτρα της κυβέρνησης  ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο.

·  Κάτω το Μνημόνιο. Έξω το ΔΝΤ.

·  Να σταματήσει η επέμβαση στη Λιβύη

·  Να παρθεί πίσω η αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.

·  Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία.

·  Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.

·  Καμία αύξηση του εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες. Οι μεταφορές είναι κοινωνικό αγαθό.

·  Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ

·  Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.

·  Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.

·  Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16.

·  Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.

·  Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, το οποίο θα είναι ισότιμο με μάστερ για όλα τα ελληνικά ΑΕΙ στις διαδικασίες ισοτίμησης (πρόσβαση σε μεταπτυχιακά, μοριοδοτήσεις).

·  Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

·  Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία.

·  Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων και βιβλιοθηκών.

·  Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές.

·  Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.

·  Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.

·  Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας

·  Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.

·  Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας

·  Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

·         Κλειστή σχολή και συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία την Τετάρτη 24/3 στις 12:00 στα Προπύλαια

·         Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο συλλαλητήριο κατά του πολέμου στη Λιβύη

·         Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στο πανελλαδικό άνοιγμα των διοδίων την Κυριακή 27/3

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 09/12/2010

Οι τελευταίες μέρες είναι μέρες σημαντικών εξελίξεων για την Ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια για την ελληνική κοινωνία. Ο ερχομός της τρόικα πριν 2 εβδομάδες και η ανακοίνωση του προϋπολογισμού, σηματοδοτούν την επικαιροποίηση και το βάθεμα του μνημονίου καθώς και τη συνέχιση των εξοντωτικών για το λαό μέτρων που σκοπεύουν να επιβάλλουν. Το γεγονός ότι από τις πρόσφατες εκλογές το ΠΑΣΟΚ απώλεσε 1,1 εκατομμύριο ψήφους και σχεδόν ο μισός πληθυσμός απείχε δεν προβλημάτισε, αλλά ενθάρρυνε τον Γ. Παπανδρέου να συνεχίσει την πολιτική της εξαθλίωσης βλέποντας μάλιστα μπροστά μια καθαρή τριετία διακυβέρνησης.

Σύμφωνα λοιπόν με τα νέα δεδομένα-επιταγές της τρόικα, ψηφίστηκε την προηγούμενη ο προϋπολογισμός του 2011 στη Βουλή. Ένας προϋπολογισμός όχι μόνο υφεσιακός, με μείωση του ΑΕΠ κατά 2,6 % και ανεργία στο 14,5%, αλλά και ταξικά μονομερής με τους πιο σκληρούς όρους: συγκεκριμένα μπορούμε να αναφέρουμε την αύξηση του ΦΠΑ από το 11% στο 13%, ακόμα και για τα είδη πρώτης ανάγκης! Αυτοί οι έμμεσοι φόροι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τα υποτελή και τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα. Είναι φόροι κοινοί για όσους πλήττονται με το χειρότερο τρόπο από την κρίση αλλά και για όσους επωφελούνται από την ίδια κρίση με φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Παράδειγμα η μείωση του συντελεστή φορολόγησης για τα αδιανέμητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων στο 20%, που θα χαρίσει μεμιάς τουλάχιστον 8 δις ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη μείωση ρεκόρ του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, κάτω από το 3%! Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν δυστυχώς με όρους μονόδρομου σε μαζικές απολύσεις (όπως και αν τις βαφτίζουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), εκτόξευση της ανεργίας και της φτώχιας, και εν τέλει βάθεμα της υπαρκτής κοινωνικής κρίσης στα όρια της εξαθλίωσης των μαζών. Είναι προφανές ότι έτσι υπηρετείται, χωρίς να λογαριάζουν κανένα κόστος και με την κοινωνία μουδιασμένη, το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει συνολικά τον δημόσιο χώρο υπό ιδιωτική εκμετάλλευση.

Πρόσφατα, μετά από συνάντηση του Υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας, αποφασίστηκε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών. Αυτή η απόφαση , αν συνδεθεί και την κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διαιτησίας, μόνο ένα αποτέλεσμα μπορεί να έχει: την αποστέρηση της δυνατότητας συλλογικής διεκδίκησης των εργαζομένων, επί της ουσίας την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας: Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα διαπραγματεύονται πλέον, ύστερα από δεκαετίες κατοχύρωσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ατομικά τα ζητήματα της εργασιακής τους σχέσης με τους εργοδότες, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται προφανώς σε μειονεκτική θέση, κάτι που για τον Υπουργό δε φαίνεται να έχει σημασία.

 

Στο δρόμο του Δεκέμβρη…

 

Οι μαζικότατες διαδηλώσεις της 6/12, δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, απέδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πώς τα αιτήματα που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η συμμετοχή  20.000 και πλέον ανθρώπων σε αυτές φανέρωσαν πως μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι δεν ανέχονται τις πολιτικές  του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ.

Η πολιτική της κυβέρνησης αποτυπώθηκε στην φοβερή καταστολή με χημικά και ξύλο των φοιτητικών συλλόγων και των αριστερών οργανώσεων, που αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν εσπευσμένα την πορεία καθώς η αστυνομία είχε ήδη καταπατήσει το άσυλο της πρυτανείας και έριχνε χημικά προς το μέρος τους. Το ίδιο κλίμα συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να σπάσουν τα μπλοκ και να διαλύσουν την πορεία. Τα μπλοκ της Νομικής και της Φιλοσοφικής δέχτηκαν επίθεση από ομάδα των ΜΑΤ, οι οποίοι χτυπούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, στέλνοντας αρκετούς φοιτητές στο νοσοκομείο. Επιπλέον, έγιναν αμέτρητες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, ακόμα και ανήλικων, και οδηγήθηκαν  στον Εισαγγελέα  με κατασκευασμένες κατηγορίες, αφού έμειναν κρατούμενοι όλο το βράδυ στη ΓΑΔΑ.

Η κρατική καταστολή έρχεται ως συνέχεια των βίαιων προσαγωγών και της επίθεσης των δυνάμεων των ΜΑΤ στην πανελλαδική φοιτητική πορεία την Πέμπτης 3/12. Οι πρακτικές αυτές συνδεόμενες με την προσπάθεια αποκλεισμού δρόμων του κέντρου της Αθήνας για ένα ολόκληρο 24ωρο δείχνουν ξεκάθαρα μια κυβέρνηση που θέλει να καλλιεργήσει ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα όμως, όπως έχει αποδείξει και στο παρελθόν, δεν τρομοκρατείται και δεν καταστέλλεται.

Η καταστολή και το ξύλο όμως δεν σταμάτησαν εκεί! Το ίδιο συνέβη και την Τρίτη 7/12 στη συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια στην  Ευελπίδων, όπου Φοιτητικοί Σύλλογοι, μέλη πολιτικών οργανώσεων, φίλοι και συμφοιτητές των συλληφθέντων βρίσκονταν εκεί για να υπερασπιστούν τους συλληφθέντες από την πορεία στις 6/12, ένας εκ των οποίων ήταν 5οετης συμφοιτητής μας. Η άγρια απώθηση των συγκεντρωμένων και η κτηνώδης επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας οδήγησε σε τραυματισμό συγκεντρωμένων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύτηκαν.

Η κρατική καταστολή εντείνεται  και γενικεύεται προσπαθώντας να φιμώσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας απέναντι στο καταστροφικό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Η νεολαιίστικη εξέγερση, φοβίζει ακόμα τους εκφραστές των  πολιτικών επιταγών που απαιτούν η κρίση να μετακυλιστεί στις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας. Σήμερα, όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα, η παιδεία και η εργασία απειλούνται, οφείλουμε να θυμίσουμε πως οι μαζικοί αγώνες μπορούν και πρέπει να είναι νικηφόροι.

 

Η δημόσια και δωρεάν παιδεία στο στόχαστρο

 

Η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο.

Συγκεκριμένα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και του δημοσίου πανεπιστημίου, η κυβέρνηση προσπαθεί να σβήσει οτιδήποτε έχει σχέση με το «δημόσιο» και το «πανεπιστήμιο». Οι τρεις βασικοί άξονες είναι:

 

1)Κατάργηση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων/υποχρηματοδότηση – «Καλλικράτης στην παιδεία»: Η επαγγελλόμενη ως ενίσχυση της αυτοδιοίκησης είναι στην ουσία η υποχρέωση κάθε ιδρύματος να εξασφαλίζει πλέον μόνο του, τους πόρους για τη λειτουργία του. Έως το τέλος του 2011, θέλουν να κλείσουν περίπου 20 ΑΕΙ και ΤΕΙ, είτε συγχωνεύοντάς τα με άλλα είτε βάζοντάς τους λουκέτο. Στα εναπομείναντα ιδρύματα, η διαδικασία της αξιολόγησης θα οδηγεί στην εξασφάλιση ενός «κρατικού βοηθήματος», μιας ιδιωτικής χορηγίας, ή χρηματοδότησης από την -ήδη στραγγαλισμένη από τον Καλλικράτη- τοπική αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να  προσφέρει τον «οβολό» του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο. Επιπλέον, προβλέπεται η διευκόλυνση παροχής δανείων από τράπεζες στους φοιτητές για την κάλυψη των αναγκών τους, δηλαδή ουσιαστικά ανακοινώνεται η αυτοχρηματοδότηση των όρων φοίτησης από τους ίδιους τους φοιτητές.

Και για να προχωρήσει «αναίμακτα» ο οικονομικός στραγγαλισμός, η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει με ό,τι μυρίζει διοικητική αυτοτέλεια του Πανεπιστημίου. Οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές αντικαθίστανται με τον απευθείας διορισμό του επικεφαλής της διοίκησης, που μπορεί να προέρχεται από το οικείο ή άλλο ίδρυμα. Μέρος των αρμοδιοτήτων της Συγκλήτου ή της Συνέλευσης του ΤΕΙ, περνούν στο Συμβούλιο, όργανο που προτείνεται να συσταθεί με τη συμμετοχή και μη μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας για τα οποία γίνεται ρητή αναφορά ότι θα επιλέγονται ακόμη και ως άτομα. Στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου, περνά και η επιλογή του Πρύτανη ή του Προέδρου του ΤΕΙ, η εκπαιδευτική και ερευνητική πολιτική του ιδρύματος, η δημοκρατική λειτουργία, οι αμοιβές του προσωπικού κλπ, στα πρότυπα λειτουργίας δηλαδή μιας Α.Ε.

 

2)Εξατομίκευση πτυχίων– εντατικοποίηση σπουδών: Καταργείται η  έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή (πχ Σχολή Επιστημών Υγείας και όχι Τμήμα Ιατρικής) και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών.  Συνεπώς,  πέρα από την ακαδημαϊκή  υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

Παράλληλα, και με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα  φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

 

3)Πλήρης ταύτιση με το εμπορικό αγγλοσαξονικό μοντέλο – «Διεθνοποίηση των σπουδών»: Μετά τη διακήρυξη για ενίσχυση διεθνούς προβολής, συμπράξεις ιδρυμάτων, προσέλκυση εκπαιδευτικού προσωπικού και φοιτητών από το εξωτερικό, η Διαμαντοπούλου επέλεξε να κάνει επαφές με πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και της Μ. Βρετανίας (και μάλιστα με εκτελεστικούς διευθυντές κέντρων επιχειρηματικότητας των παν/μίων αυτών) με στόχο τη «δημιουργία κουλτούρας καινοτομίας και επιχειρηματικότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα ερευνητικά κέντρα»

 

Με αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα μπαίνουν, όμως, στο στόχαστρο και οι σχέσεις εργασίας μέσα στο Πανεπιστήμιο. Καταργείται η θέση του λέκτορα και στη θέση τους προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με την εργασιακή επισφάλεια που συνεπάγεται αυτό. Επιπλέον οι θέσεις των καθηγητών περιορίζονται σε μία ανά γνωστικό αντικείμενο, αναβιώνοντας έτσι τον απαρχαιωμένο θεσμό της έδρας, που σημαίνει εκτός από διάθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη συγκέντρωση των ακαδημαϊκών κατευθύνσεων σε λίγους καθηγητές-έχοντες των εδρών των οποίων οι αποφάσεις θα είναι σύμφωνες με τις ανάγκες των χορηγών των εδρών τους και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Οι αλλαγές αυτές αναμφίβολα οδηγούν σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

 

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

 

Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης, Α.Π.Θ., Πάντειο, Ε.Μ.Π. καθώς και το Ε.Κ.Π.Α. αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ’ όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας». Έτσι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 πρέπει να αποτυπωθεί η σύσσωμη διαφωνία της Πανεπιστημιακής κοινότητας με το Κείμενο Διαβούλευσης και η απαίτηση για την απόσυρσή του.

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

 

Είναι πρωτοφανής η επίθεση που δέχεται το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου ακόμα και σε τομείς όπως η περίθαλψη, παρά το γεγονός ότι  η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, περίπου στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Πριν ακόμα από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την υπογραφή του μνημονίου ήταν αναγκαίο να ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του Ε.Σ.Υ. και άρα πολύ περισσότερο μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης Παπανδρέου  είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία από την πλήρη περιθωριοποίηση. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Για να φτάσουμε στην τελευταία αυτή πράξη της τραγωδίας προηγήθηκαν μια σειρά από αλλαγών τους τελευταίους 8 μήνες.

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία κατά 60% (από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια) πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα,  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Με την ανάληψη του υπουργείου από το Λοβέρδο επαναλήφθηκε η προπαγάνδα που στοχοποιεί  τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες για την κατάρρευση του ΕΣΥ , για να μείνει στο απυρόβλητο η πολύ χαμηλή κρατική χρηματοδότηση, το γεγονός ότι δεν θίχθηκε κανένα από τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την δημόσια υγεία και  το ότι ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας υγείας θησαυρίζει αφού του επιτρέπεται να κοστολογεί τις υπηρεσίες του όσο θέλει, ληστεύοντας ταμεία και μεμονωμένους πολίτες, χωρίς να πληρώνει παρά ελάχιστους φόρους και με εξασφαλισμένη την  ασυλία να χρωστάει δις ευρώ στα ταμεία των υγειονομικών από την μη κατάθεση των ασφαλιστικών εισφορών που του αναλογούν ως εργοδότη.

Τα 150 εκατομμύρια ευρώ που ο κ. Λοβέρδος ισχυρίζεται ότι κοστίζουν οι ανασφάλιστοι μετανάστες κάθε χρόνο είναι τίποτα μπροστά στα δισεκατομμύρια ευρώ των υπερτιμολογήσεων και των παρασιτικών πληρωμών στους εργολάβους των διαφόρων ιδιωτικών συνεργείων. Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει άλλωστε ότι ο ανασφάλιστος, δηλαδή ο φτωχός ,ο άνεργος ,ο μετανάστης , ο πρόσφυγας, ο άπορος   δεν πρέπει να πληρώνει, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί.

Παράλληλα, και παρά τις μέχρι τώρα διαβεβαιώσεις του Υπουργείου Υγείας, ανακοινώθηκε πως πλέον θα ισχύσει και στο Ε.Σ.Υ. το δόγμα «πέντε εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται, ένας προσλαμβάνεται», πράγμα που σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση θα σημάνει την πλήρη κατάρρευση του Ε.Σ.Υ., που δεν θα μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας.

Την ίδια στιγμή, στο κόκκινο βρίσκονται δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία λόγω έλλειψης χρηματοδοτήσεων. Πρόκειται για το «Αρεταίειο» και το «Αιγινήτειο», τα οποία υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας, και εκπέμπουν σήμα κινδύνου, καθώς η οικονομική κρίση επιδείνωσε την ήδη προβληματική κατάστασή τους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν την προοπτική να βάλουν λουκέτο και μάλιστα άμεσα, αφού η επιχορήγηση έχει περιοριστεί κατά 30% από το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο των περικοπών στα πανεπιστήμια, όπως ορίζεται από το Μνημόνιο. Το πανό που κρέμεται εδώ και λίγες εβδομάδες στα κάγκελα του «Αρεταίειου» είναι αποκαλυπτικό: «Το νοσοκομείο κλείνει λόγω έλλειψης προσωπικού και χρηματοδότησης. Με ευθύνη των υπουργείων Παιδείας και Υγείας»

 

Η επίθεση στην ελληνική κοινωνία, η επίθεση στην ελληνική νεολαία, και πρόσφατα η επίθεση στο ελληνικό παν/μιο δε θα μείνει αναπάντητη. Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση!

Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!

 

 

ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ. ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!

Απαιτούμε:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ’ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

 

 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• · Εβδομαδιαία κατάληψη της σχολής από Παρασκευή 10/12 μέχρι Τετάρτη 15/12
• · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη»-Δημοσίας Τάξεως ενάντια στην κρατική καταστολή την Παρασκευή 10/12 στις 11πμ
• · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην κινητοποίηση για την Έκτακτη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 στο Λαύριο
• · Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πορεία την Τετάρτη στις 15/12, ημέρα γενικής απεργίας και κατάθεσης του προϋπολογισμού για το 2011
• · Καλούμε Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης αμέσως μετά τη λήξη της Γ.Σ.
• · Νέα Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α. την Πέμπτη 16/12 στις 2μμ στο ΝΑΒΟ

 

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 24/11/2010

Τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης και τη ψήφιση του μνημονίου, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η ¨σοσιαλιστική κυβέρνηση¨ αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε».

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα.

Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Και παρά τις βαρυσήμαντες δηλώσεις του πρωθυπουργού, των υπουργών του και των δημοσιογράφων με τις παχυλές αμοιβές, οι οικονομικοί δείκτες έχουν καθοδική πορεία, ενώ η ελληνική κοινωνία βυθίζεται όλο και περισσότερο στη φτώχεια και την απόγνωση. Κι όλα αυτά από μια κυβέρνηση, η οποία «διάβασε» το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου κατά το συμφέρον της. Όντας ψηφισμένη από μόλις το ένα πέμπτο του εκλογικού σώματος, αδιαφορώντας για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού που της γύρισε την πλάτη μέσα από τα τεράστια ποσοστά αποχής και λευκών, τη μείωση των ψήφων του ΠΑΣΟΚ κατά 1.100.000, προχωρά σε ένταση της πολιτικής που μόλις καταδικάστηκε.

Στις ίδιες εκλογές, δεν πρέπει να ξεχνάμε, η Χρυσή Αυγή κατάφερε να αποκτήσει μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου της Αθήνας, φέρνοντας τον φασισμό και τον ρατσισμό μέσα στους θεσμούς. Οι επιθέσεις που γίνονται ανά την Ελλάδα σε χώρους καταλήψεων, θρησκευτικούς χώρους και μετανάστες έχουν αυξηθεί δραματικά και μερικές από αυτές φέρουν και επίσημα την σφραγίδα της Χρυσής Αυγής.

Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:

ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 552 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από την κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

Αντιμέτωπος με την κοινωνία, με την ανάπτυξη αλλά και με τον ρεαλισμό βρίσκεται ο κρατικός προϋπολογισμός του 2011 που κατατέθηκε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Τα πρωτοφανούς ύψους χαράτσια που υπερβαίνουν κατά 57% τη λιτότητα που επιβάλλει το Μνημόνιο είναι ενδεικτικά της αγριότητας που θα διέπει την κυβερνητική πολιτική για την οικονομία, ενώ ο υπεραισιόδοξος χαρακτήρας των προβλέψεων αφενός δείχνει πως οι στόχοι που τέθηκαν είναι ανεδαφικοί και αφετέρου προοιωνίζονται έναν φαύλο κύκλο πρόσθετων, ακόμη σκληρότερων μέτρων.

Κύριο χαρακτηριστικό του προϋπολογισμού είναι το πρωτοφανές στην οικονομική ιστορία του τόπου πογκρόμ εναντίον των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ (προμηνύονται απολύσεις), των συμβασιούχων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (μέσω απολύσεων), των καταναλωτών ( αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης), των υπαλλήλων του Δημοσίου αλλά και των συνταξιούχων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (περικοπές στα επιδόματα και δώρα) και των πολυτέκνων ( εισοδηματικά κριτήρια για το ειδικό επίδομα).

Την ίδια στιγμή κυβερνητικά στελέχη μιλούν ανοιχτά για απολύσεις στο δημόσιο τομέα, για νέες περικοπές στις κοινωνικές παροχές και ιδιαίτερα στην ασφάλιση που μηδενίζουν ουσιαστικά το κοινωνικό κράτος και για νέα αύξηση των έμμεσων φόρων, μέτρα που θα πλήξουν όλες τις κοινωνικές ομάδες, ενώ υπάρχουν σχέδια για ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της κρατικής περιουσίας. Παράλληλα, προβλέπεται η κατάργηση του κατώτατου μισθολογικού ορίου στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τις συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας ενώ το μεγάλο κεφάλαιο εξακολουθεί να μη φορολογείται.

Ο προϋπολογισμός του 2011 είναι ο πιο ταξικά μεροληπτικός και ο πιο κοινωνικά άδικος από όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς από την Μεταπολίτευση και μετά. Επιχειρεί την μεγαλύτερη αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου κατά τα τελευταία 35 χρόνια. Ο κόσμος της νεολαίας και της εργασίας όμως εμφανίζεται έτοιμος να απαντήσει στο μέλλον που του χτίζουν! Μετά από μια μαζική πορεία την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, ο αγώνας κλιμακώνεται με εργαζομένους και φοιτητές να οργανώνουν τις αντιστάσεις τους στον δρόμο.

Η υποβάθμιση της παιδείας συνεχίζεται…

Σε μείωση-ρεκόρ για την τελευταία 35ετία οδηγούνται οι δαπάνες για την Παιδεία, την οποία, όπως μας διαβεβαιώνουν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η υπουργός Παιδείας, η κυβέρνηση θεωρεί πολύ σημαντική προτεραιότητα για τη χώρα! Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία το ποσοστό δαπανών για την Παιδεία ανέρχεται σε λιγότερο από 3% του ΑΕΠ! Ταυτόχρονα το Υπουργείο προωθεί μια εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση που μοναδικό στόχο έχει την αποσάθρωση του δημοσίου, δωρεάν, αυτοδιοίκητου ελληνικού πανεπιστημίου και την επαναθεμελίωση του σε νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις. Η πολιτική της υποχρηματοδότησης -των σκληρών περικοπών- έχει ως στόχο τη σταδιακή υποβάθμιση των ελληνικού πανεπιστημίου, την απαξίωση του και συνακόλουθα στην λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικούς όρους.

 

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω.  Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η  έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς,  πέρα από την ακαδημαϊκή  υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια.

 

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα  φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

 

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Η διοίκηση των πανεπιστημίων από το «Συμβούλιο Διοίκησης», αντί της Συγκλήτου και των ΓΣ των Τμημάτων, έχει στόχο να ακυρώσει το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων, αλλά κυρίως την παρουσία και την παρέμβαση του φοιτητικού κινήματος στις αποφάσεις, για να επιβληθούν ολοκληρωτικά στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των πανεπιστημίων οι κανόνες της αγοράς του κεφαλαίου και οι επιδιώξεις των επιχειρήσεων. Έτσι, μεταλλάσσεται το πανεπιστήμιο σε αυταρχικό εκπαιδευτήριο που θα διοικείται από το Συμβούλιο – μάνατζερ, που θα επιβάλλει αυταρχικούς ρυθμούς και κανόνες στις σπουδές και στις εξετάσεις των φοιτητών, χωρίς περιθώρια ανάπτυξης κριτικής σκέψης και ριζοσπαστικής αμφισβήτησης.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

 

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

 

Σε μια τέτοια συγκυρία είναι αναγκαίο ένα από τα πιο μαχητικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, η νεολαία, να πάρει θέση για το πανεπιστήμιο που οραματίζεται, τα επαγγελματικά της δικαιώματα, το αυριανό μέλλον της. Οφείλει η γενιά μας να μην επιτρέψει να σχεδιαστεί ερήμην της το ίδιο της το μέλλον. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν, μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες τους, να αναδείξουν την αντίθεση μας με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις αλλά και να ανοίξουν μια κουβέντα συνολικά στην ελληνική κοινωνία. Μαζί μας πρέπει να διεκδικήσουμε να έχουμε και τα κομμάτια εκείνα των καθηγητών που θέλουν να αντιδράσουν σ’ αυτή την επίθεση. Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης Ε.Μ.Π., Α.Π.Θ., καθώς και το Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ),  αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ’ όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας».

 

 

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό»

Είναι πρωτοφανής η επίθεση που δέχεται το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το ΕΣΥ πια θα  λειτουργεί όχι με βάση την ανάγκη εκατομμυρίων φτωχών της ελληνικής επικράτειας να έχουν μια σοβαρή δωρεάν περίθαλψη για να επιβιώσουν, αλλά με βάση  τις επιταγές της τρόικας για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου ακόμα και σε τομείς όπως η περίθαλψη, παρά το γεγονός ότι  η Ελλάδα έχει μακράν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών για την υγεία σε όλη την ΕΕ, περίπου στο μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, και  είναι πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ στις λεγόμενες «καταστροφικές δαπάνες υγείας», δηλαδή στον αριθμό νοικοκυριών που πτωχεύουν επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα περίθαλψης. Πριν ακόμα από την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και την υπογραφή του μνημονίου ήταν αναγκαίο να ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του Ε.Σ.Υ. και άρα πολύ περισσότερο μετά τη νέα φτώχεια που έφεραν τα μέτρα  της κυβέρνησης Παπανδρέου  είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθεί το ΕΣΥ ποσοτικά και ποιοτικά  και να γίνει εντελώς δωρεάν για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ανασφάλιστους ως στοιχειώδης κοινωνική προστασία από την πλήρη περιθωριοποίηση. Η κυβέρνηση, όμως, κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση μέσω της επιβολής πληρωμής από  τους ανασφάλιστους (το 15% του πληθυσμού δηλαδή) ακόμα και στα Κέντρα Υγείας!

Για να φτάσουμε στην τελευταία αυτή πράξη της τραγωδίας προηγήθηκαν μια σειρά από αλλαγών τους τελευταίους 8 μήνες.

Αρχικά με το πρόγραμμα σταθερότητας περιέκοψαν την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία κατά 60% (από 2,2 δις ευρώ σε 800 εκατομμύρια) πράγμα που σήμαινε , όπως και έγινε τελικά, λειτουργική κατάρρευση του ΕΣΥ, αφού ούτε οι διακηρυγμένες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών έγιναν και δεν αντικαταστάθηκαν οι χιλιάδες που βγήκαν στη σύνταξη, ενώ η έλλειψη υλικών, φαρμάκων και εξοπλισμού υπήρξε πρωτοφανής. Παράλληλα  μειώθηκε δραματικά το εισόδημα όλων των υγειονομικών που με αυτοθυσία κρατούσαν ζωντανό το ΕΣΥ ,η περικοπή των υπερωριών και των προγραμμάτων εφημεριών αύξησε τις ώρες αναμονής για τους ασθενείς στα επείγοντα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρα τμήματα στα νοσοκομεία  μένουν ακάλυπτα από κρίσιμες ειδικότητες, ιδιαίτερα στην επαρχία.

Το καλοκαίρι ψήφισαν το νόμο για την λεγόμενη ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με τον οποίο επεκτείνουν τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία σε όλο  το 24ωρο ακόμα και στα κέντρα υγείας , ενώ ταυτόχρονα περικόπτουν και άλλο τα προγράμματα εφημεριών των γιατρών. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι με εγκυκλίους των διοικήσεων πολλών ασφαλιστικών ταμείων καταργήθηκε η έγκριση μεγάλου αριθμού εξετάσεων και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τις πληρώσουν ακόμα και όταν εκτελούνται σε δημόσιο νοσοκομείο.

Τέλος, με την ανάληψη του υπουργείου από το Λοβέρδο επαναλήφθηκε η προπαγάνδα που στοχοποιεί  τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες για την κατάρρευση του ΕΣΥ , για να μείνει στο απυρόβλητο η πολύ χαμηλή κρατική χρηματοδότηση, το γεγονός ότι δεν θίχθηκε κανένα από τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται την δημόσια υγεία και  το ότι ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας υγείας θησαυρίζει αφού του επιτρέπεται να κοστολογεί τις υπηρεσίες του όσο θέλει, ληστεύοντας ταμεία και μεμονωμένους πολίτες, χωρίς να πληρώνει παρά ελάχιστους φόρους και με εξασφαλισμένη την  ασυλία να χρωστάει δις ευρώ στα ταμεία των υγειονομικών από την μη κατάθεση των ασφαλιστικών εισφορών που του αναλογούν ως εργοδότη.

Τα 150 εκατομμύρια ευρώ που ο κ. Λοβέρδος ισχυρίζεται ότι κοστίζουν οι ανασφάλιστοι μετανάστες κάθε χρόνο είναι τίποτα μπροστά στα δισεκατομμύρια ευρώ των υπερτιμολογήσεων και των παρασιτικών πληρωμών στους εργολάβους των διαφόρων ιδιωτικών συνεργείων. Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει άλλωστε ότι ο ανασφάλιστος, δηλαδή ο φτωχός ,ο άνεργος ,ο μετανάστης , ο πρόσφυγας, ο άπορος   δεν πρέπει να πληρώνει, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί.

Παλεύοντας για με την συγκρότηση  ενός πραγματικά καθολικού , ισότιμου, ποιοτικού ,ανθρώπινου και δωρεάν συστήματος υγείας και πρόνοιας για όλους η ΟΕΝΓΕ κύρηξε εβδομάδα ελεύθερης και δωρεάν πρόσβασης σε όλες τις υπηρεσίες του ΕΣΥ από 22-28 Νοεμβρίου 2010 και που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και μπλοκάρισμα των ταμείων των νοσοκομείων, καταλήψεις των γραφείων διοίκησης και άλλες δράσεις που θα στοχεύουν στην  ακύρωση της είσπραξης χρημάτων από τους πολίτες μέσα στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας του ΕΣΥ.

 

Την ίδια στιγμή, στο κόκκινο βρίσκονται δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία λόγω έλλειψης χρηματοδοτήσεων. Πρόκειται για το «Αρεταίειο» και το «Αιγινήτειο», τα οποία υπάγονται στο υπουργείο Παιδείας, και εκπέμπουν σήμα κινδύνου, καθώς η οικονομική κρίση επιδείνωσε την ήδη προβληματική κατάστασή τους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν την προοπτική να βάλουν λουκέτο και μάλιστα άμεσα, αφού η επιχορήγηση έχει περιοριστεί κατά 30% από το υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο των περικοπών στα πανεπιστήμια, όπως ορίζεται από το Μνημόνιο. Το πανό που κρέμεται εδώ και λίγες μέρες στα κάγκελα του «Αρεταίειου» είναι αποκαλυπτικό: «Το νοσοκομείο κλείνει λόγω έλλειψης προσωπικού και χρηματοδότησης. Με ευθύνη των υπουργείων Παιδείας και Υγείας»

Η Αριστερή Ενότητα κρούει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου και καλεί τους φοιτητές στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας. Ας διδαχτούμε από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών φοιτητικών κινημάτων της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, την αποφασιστικότητά τους και τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθέτησαν.

 

Απαιτούμε:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

Αποφασίζουμε:

• Κατάληψη της Σχολής την Πέμπτη 25/11 και την Παρασκευή 26/11.
• Συμμετοχή στο Συλλαλητήριο των πρωτοβάθμιων σωματείων και των φοιτητικών συλλόγων την Πέμπτη 25/11.
• Συμμετοχή στο Συντονιστικό των Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων για τον συντονισμό με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους.
• Συντονισμός με καθηγητές και τα σωματεία των εργαζομένων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση.
• Παράσταση διαμαρτυρίας στην Πρυτανεία του Ε.Κ.Π.Α. την Πέμπτη 25/11 για την Σύγκλητο.
• Σύγκληση νέας Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου την Τρίτη  30/11.
• Συμμετοχή της σχολής στην εβδομάδα δράσης ενόψει της παγκόσμιας ημέρας(25-10) για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ακριβώς μετά από δύο χρόνια, στις 9 Δεκέμβρη 2010, δικάζονται από το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων, οι 11 ανήλικοι «τρομοκράτες» της Λάρισας, με το ίδιο αρχικό κατηγορητήριο, βασισμένο στις διατάξεις του «τρομονόμου».

Ήταν 8 Δεκέμβρη του 2008, όταν μετά την πορεία έγιναν συλλήψεις 19 νέων, από τους οποίους, οι 11 ήταν ανήλικοι μαθητές/-τριες. Οι μαθητές οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα ο οποίος και αποφάνθηκε ότι αποτελούν το νέο αίμα της τρομοκρατίας στην Ελλάδα!

Το κατηγορητήριο κρίνεται βαρύτατο και ανυπόστατο, καθότι είναι βασισμένο μόνο στις πανομοιότυπες καταθέσεις των αστυνομικών, χωρίς προσκόμιση οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου, χωρίς εξατομίκευση των κατηγοριών, χωρίς ταυτοποίηση προσώπου και πράξης.

Οι συλλήψεις και η δίκη αυτή βέβαια εντάσσονται στο γενικότερο κλίμα καταστολής που είχε και έχει στόχο την τρομοκράτηση της νεολαίας που είχε βγει την περίοδο εκείνη δυναμικά στο προσκήνιο μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Το «πείραμα» της Λάρισας το εμπνεύστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ, επιστρατεύοντας τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές, όμως τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν καταργεί το «ιδιώνυμο της κουκούλας», όπως είχε υποσχεθεί προεκλογικά, αλλά κάνει ένα ποιοτικό άλμα προς την ίδια κατεύθυνση: Με τον Τρομονόμο-3 που ψήφισε χωρίς κανένα δημόσιο διάλογο, σχεδόν κρυφά, στο θερινό τμήμα της Βουλής, καταργεί τη διάταξη που είχε τεθεί ως ασφαλιστική δικλείδα για να μην συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων, όταν αυτά συνδέονται με την άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Με λίγα λόγια, πλέον, όσοι διαδηλώνουν ή απεργούν κινδυνεύουν να χαρακτηρίζονται τρομοκράτες.

 

Απαιτούμε:

• Την αθώωση των διωκόμενων μαθητών και φοιτητών
• Την κατάργηση του τρομονόμου

Το ψήφισμα κατατέθηκε στη Γ.Σ. από την ΑΡ.ΕΝ. και υπερψηφίστηκε.

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 10/11/2010

«Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή.»

Η δικτατορία της 21^ης Απριλίου είχε συσσωρεύσει πολλά οξυμένα προβλήματα, πέρα από το γενικό δημοκρατικό πρόβλημα της χώρας, στον χώρο της εκπαίδευσης. Με νόμους που απαγόρευαν τις φοιτητικές εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες στους Φοιτητικούς συλλόγους, με διορισμένα από την χούντα Διοικητικά Συμβούλια συλλόγων, με νόμο που υποχρέωνε σε στράτευση τους φοιτητές, επενέβαινε άμεσα στον χώρο της εκπαίδευσης και προσπαθούσε να τον μεταβάλει σε καθαρό εξάρτημα της κυβερνητικής πολιτικής, να χτυπήσει κάθε δημοκρατική και συνδικαλιστική ελευθερία. Μέσα σε αυτή την κατάσταση που η αντίθεση του λαού ήταν καθολική, ανδρώθηκε τότε το φοιτητικό κίνημα, άρχισε σιγά σιγά να μαζικοποιείται δίνοντας τις πρώτες του μάχες. Αρχίζει έτσι η κίνηση για να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τους συλλόγους που ήταν διορισμένοι οι αντιπρόσωποι της χούντας στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάληψη της Νομικής, η οποία και αποτελεί σταθμό στην ανάπτυξη του κινήματος. Στην πορεία όμως αυτών των αγώνων, οι φοιτητές κατάλαβαν πως ποτέ δεν θα ήταν δυνατό να πετύχουν αυτά που θέλουν στην εκπαίδευση, αν δεν συνδέσουν την πάλη τους με τους γενικότερους στόχους του λαϊκού κινήματος, που εκείνη την εποχή ήταν η ανατροπή της χούντας, η εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας και το διώξιμο των Αμερικάνων και του ΝATO από την Ελλάδα. Μέσα από αυτή την συνειδητοποίηση των φοιτητών, δέθηκαν οι αγώνες τους με τους αγώνες του λαού με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη του 73’, με την κατάληψη του Ε.Μ.Πολυτεχνείου όπου το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα μπήκαν στην κοινή κοίτη του αγώνα, με συνθήματα όπως Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Η εξέγερση αυτή αποτέλεσε την βάση, πάνω στην οποία χτίστηκαν μια σειρά από σημαντικές νίκες, τα χρόνια που ακολούθησαν, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

 

«Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία.»

Σήμερα, 37 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου, έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα, σε όλους τους τομείς της ζωής με αποκορύφωμα την βούληση της κυβέρνησης για πλήρη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το σύνθημα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, ενάντια στη κρατική καταστολή που καταπατεί θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.

Ο αγώνας  του φοιτητικού κινήματος για υπεράσπιση και τη βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του δημόσιου πλούτου, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους συνεχίζεται. Τώρα πρέπει να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα μαζί με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών αλλά και των άλλων λειτουργών της εκπαίδευσης ενάντια στο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή του που θα οδηγήσει στην πιο σπουδαία ίσως νίκη του φοιτητικού κινήματος.

Στο δρόμο του πολυτεχνείου πρέπει να συνδέσουμε τους σύγχρονους αγώνες των νέων, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για την συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση εις βάρος των αναγκών μας.

 

ψωμί…

Συγκεκριμένα, τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η “σοσιαλιστική κυβέρνηση” αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε».

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης.

 

Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 – 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία “Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης” που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

 

…παιδεία…

Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν πριν από μια εβδομάδα τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο.

Στις 22 και 23 Οκτωβρίου στο Ρέθυμνο λοιπόν δόθηκε η πρώτη απάντηση των φοιτητών απέναντι στα νέα μέτρα που προωθεί το Υπουργείο. Με μια μαζική πορεία που κατέληξε κοντά στο ξενοδοχείο όπου συνεδρίαζαν η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και η πλειοψηφία των πρυτάνεων (μετά την άρνηση της Πρυτανείας του ΕΜΠ να συμμετέχει στο στημένο διάλογο), οι φοιτητές έστειλαν ένα μήνυμα για τη δυναμική συνέχιση των κινητοποιήσεων δηλώνοντας ξεκάθαρα την αντίθεσή τους με το σχέδιο νόμου. Η απάντηση που έλαβαν περιλάμβανε βέβαια χρήση δακρυγόνων και πρωτοφανούς καταστολής από τις δυνάμεις της αστυνομίας που έκλεισαν το δρόμο στους διαδηλωτές. Φάνηκε έτσι η πρόθεση της κυβέρνησης να φιμώσει τη συνολική αντίθεση των φοιτητών στην εμπορευματοποίηση του Δημοσίου Πανεπιστημίου που εκείνη προωθεί.

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:

 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω.  Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η  έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς,  πέρα από την ακαδημαϊκή  υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια.

 

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα  φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

 

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο ότι αφενός διαχωρίζεται ο οικονομικός από τον ακαδημαϊκό σχεδιασμό και αφετέρου στο ότι αφήνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός στους τεχνοκράτες manager, οι οποίοι θα σχεδιάζουν το μέλλον του Ιδρύματος με αμιγώς οικονομικά κριτήρια και χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσανατολισμό. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

 

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

 

Μπροστά σ’ αυτή την σαρωτική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι φοιτητές οφείλουν να ξαναβρεθούν στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας.

…ελευθερία

Πέρα όμως από τη Διαμαντοπούλου που θέλει να οδηγήσει σε ανελεύθερο καθεστώς το πανεπιστήμιο, έναν από τους πιο ζωντανούς κοινωνικούς χώρους, το αίτημα για ελευθερία στην Ελλάδα του μνημονίου το 2010, αποκτά έναν ευρύ και βαθύτερο συμβολισμό.

Πόσο δημοκρατικά είναι τελικά η λειτουργία των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης και ο «δημοκρατικός διάλογος» όπως διεξάγεται μέσα σ’ αυτά, η καταστολή στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες, η δράση της «Χρυσής Αυγής» στο κέντρο της Αθήνας και οι μαθητές που αποκτούν φάκελο στην αστυνομία, με τις υπηρεσίες των διευθυντών τους;

Η ελευθερία δε συνίσταται μόνο στην ύπαρξη εκλογών και στη λειτουργία της Βουλής. Είναι σίγουρο πως οι εξεγερμένοι του ’73 επιζητούσαν περισσότερα από αυτό.

«Θέλουμε υγεία για όλο τον λαό.»

Η δημόσια υγεία συνεχίζει να οδηγείται στον γκρεμό κατ’ επιταγή του Δ.Ν.Τ. και του μνημονίου και προς όφελος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας που συνεχώς αναπτύσσονται και αποτελούν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στη χώρα. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Το σκηνικό στο χώρο της υγείας περιλαμβάνει: περικοπή κατά 60% των δημόσιων δαπανών για την υγεία την τριετία 2010-2013, συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας (κλεισίματα και συγχωνεύσεις νοσοκομείων, εφαρμογή του Καλλικράτη που «μεταφέρει» τα Κέντρα Υγείας στους Δήμους με αποτέλεσμα βαθιές ανατροπές στις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και στις εργασιακές σχέσεις του προσωπικού, κλείσιμο των μονάδων του ΟΚΑΝΑ και μεταστέγασή τους στα νοσοκομεία, υποβάθμιση των προγραμμάτων και των δομών πρόληψης και πρόνοιας), εφαρμογή του νόμου για την «ολοήμερη λειτουργία» των νοσοκομείων με ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία, νέο μισθολόγιο με τις υπερωρίες και τις εφημερίες σαν επιδόματα.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

Την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ καταρρέει, οι θέσεις για την ειδικότητα παραμένουν οι ίδιες και το ίδιο και οι ενδιαφερόμενοι για αυτές. Οι αναμονές για την έναρξη ειδικότητας όλο και μεγενθύνονται ενώ το υπουργείο δεν δείχνει καμία διάθεση για άνοιγμα νέων θέσεων. Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας δεν πρόκειται να βελτιωθεί αν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και αν δεν εξοπλιστούν πλήρως τα νοσοκομεία, δηλαδή αν το Ε.Σ.Υ. δεν αποτελέσει προτεραιότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο εφαρμόζεται η πολιτική του ΔΝΤ και της τρόικας από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο προτεραιότητα αποτελούν τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία, όσο στο επίκεντρο δεν μπαίνουν οι κοινωνικές ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

 

Η ίδια η πραγματικότητα, λοιπόν, επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση! Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!

Απαιτούμε:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς με ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών» – Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

 

Αποφασίζουμε:

• Εβδομαδιαία κατάληψη της σχολής από Πέμπτη 11/11 μέχρι την Τετάρτη 17/11

• Ανοιχτή Συντονιστική Επιτροπή την Πέμπτη 11/11 στις 5μμ

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη 11/11, με προσυγκέντρωση στις 12μμ στα Προπύλαια

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου

• Συμμετοχή του Σ.Φ.Ι.Α. στην πορεία του πολυτεχνείου την Τετάρτη 17/11

• Επόμενη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α. την Πέμπτη 18/11, ώρα 12μμ στο ΝΑΒΟ

Πλαίσιο της ΑΡ.ΕΝ. για τη Γ.Σ. του Σ.Φ.Ι.Α. στις 19/10

 

Την προηγούμενη εβδομάδα συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ, η κυβέρνηση έχει ήδη περάσει μια σειρά από μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, ασφαλιστικό, Καλλικράτης κτλ., τα οποία λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος του λαού.  Στις 8/7/10 με την ψήφιση του ασφαλιστικού έκλεισε και ένας πρώτος γύρος αντιπαράθεσης με την τρόικα και την κυβέρνηση στον οποίο σημαντικοί αγώνες ξεδιπλώθηκαν, που δεν ήταν όμως αρκετοί για να ανατρέψουν την ασκούμενη πολιτική. Η Αριστερά οφείλει να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση στην χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, να προτάξει ένα σχέδιο ανατροπής του νέου καθεστώτος και της επιβαλλόμενης πολιτικής του και συνολικά να δείξει έναν άλλο δρόμο στους εκατομμύρια απογοητευμένους και οργισμένους από το πολιτικό σύστημα.

Η κρίση που αρχικά εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική, μεταφέρθηκε στα δημοσιονομικά και έχει πλέον γίνει κρίση στον κόσμο της εργασίας, στην ουσία αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, σειρά έχουν τώρα η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

Στις 20-24 Οκτώβρη θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο η 65^η σύνοδος πρυτάνεων στην οποία η υπουργός παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει το προσχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα και με τις εξαγγελίες στους Δελφούς αυτό το νομοσχέδιο διαμορφώνει ένα τελείως διαφορετικό Πανεπιστήμιο από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί κεντρικά από τον προϋπολογισμό την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πλέον αυτή θα καθορίζεται από την «αξιολόγηση» του πανεπιστημίου, πάντα με βάση τους κανόνες της αγοράς. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας σαν ανώνυμες εταιρίες, αναζητούν πόρους από χορηγούς και ιδιώτες, πωλούν υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας και αναγκάζονται να πουλήσουν τους τίτλους τους σε επιχειρήσεις franchising για να επιβιώσουν. Παράλληλα, καταργείται η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου, οι δύο βασικές αρχές που όρισαν τη διοίκηση των ΑΕΙ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πλέον, το Πανεπιστήμιο θα διοικείται από ένα Συμβούλιο, που θα συμμετέχουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και όχι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων. Στον εκπαιδευτικό τομέα η διάλεξη καταργείται και εισάγεται επίσημα ο θεσμός της απουσίας στα μαθήματα καταργώντας κάθε  έννοια ακαδημαϊκότητας ενώ η εξεταστική όπως την ξέραμε παύει να υφίσταται με την εισαγωγή ενός αόριστου συστήματος αλυσίδων ανά εξάμηνο. Αποσυγκροτείται με αυτό τον τρόπο η έννοια του φοιτητή-νεολαίου, η αλληλεγγύη προς τον συμφοιτητή, η συλλογική συνείδηση και σκέψη. Με όλες αυτές τις αλλαγές, διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο οικονομικά και διοικητικά αυτοτελές, ένα Πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανίκανο πλέον να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και να τους πυροδοτεί.

Σύμφωνα με της δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, σχεδιάζεται η κατάργηση της βασικής δομής του Πανεπιστημίου, του Τμήματος, που έχει την ευθύνη του προγράμματος σπουδών και των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που εγγυάται ότι οι απόφοιτοι έχουν επιτυχώς σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη και που βεβαιώνεται από το χορηγούμενο κοινό πτυχίο. Στόχος είναι οι φοιτητές ακολουθώντας «ευέλικτα προγράμματα» να λαμβάνουν τελικά ένα εξατομικευμένο πιστοποιητικό σπουδών, αντί πτυχίου. Έτσι, ο «νέος εργαζόμενος» που θα έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ή οποιοδήποτε άλλο κέντρο εκπαίδευσης, κατάρτισης κλπ, θα έχει στα χέρια του έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος προφανώς θα διαφέρει από αυτόν των συναδέλφων του, με αποτέλεσμα να καταργείται κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάνοντας τις συλλογικές διεκδικήσεις μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος. Ο «νέος εργαζόμενος» θα τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, προσπαθώντας να μαζέψει πιστωτικές μονάδες, θα διαπραγματεύεται σε ατομικό πάντα επίπεδο με το αφεντικό του το μισθό του, το δικαίωμά του στην ασφάλιση και στις άδειες. Μια διαπραγμάτευση μονομερής, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του εργοδότη που βάζει τους όρους. Τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά; Συνολικά χειρότερες συνθήκες εργασίας, επισφάλεια, μισθοί πείνας και για όσους-ες διαφωνούν μια μόνο επιλογή: απόλυση και συνεπώς ανεργία!

 

Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, αν αφήσουμε αυτά τα μέτρα να εφαρμοστούν δεν θα είναι ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν, ούτε καν Πανεπιστήμιο. Μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία που θα πουλάει γνώση συνυφασμένη με τις ανάγκες τις αγοράς και των επιχειρήσεων με μοναδικό στόχο το κέρδος και όχι την επιστημονική γνώση, την κριτική σκέψη και την πολιτισμική ανάπτυξη. Μια Α.Ε. που θα αντιμετωπίζει του φοιτητές ως πελάτες.

Το πανεπιστήμιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του μνημονίου δεν είναι μονόδρομος. Η εξέγερση του Δεκέμβρη και το πανεκπαιδευτικό κίνημα κατά της αναθεώρησης του Άρθρου 16 δείχνουν πως η νεολαία μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορεί να υψώσει τη φωνή της ενάντια σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον της. Ήδη σχολές ανά την Ελλάδα αναζωπυρώνουν τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και συντονίζουν τη δράση τους.

 

Το πρώτο ραντεβού δίνεται στο Ρέθυμνο, στη σύνοδο των πρυτάνεων. Στον αντίποδα της συνόδου, διοργανώνεται αντισύνοδος με στόχο τον συντονισμό και την ανασυγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου και κινητοποίηση στο χώρο που θα διεξαχθεί η σύνοδος.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ανεργία ή εργασία χωρίς δικαιώματα;

 

Με μια σειρά αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα εργασιακά προσπαθεί να διαμορφώσει έναν νέο τύπο εργαζόμενου, που θα εργάζεται εξοντωτικά, που θα αμείβεται εξευτελιστικά και δεν θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση και ενώ η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, η κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, επέλεξε να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων και μείωση στο μισό των αποζημιώσεων. Παράλληλα, καταργεί ουσιαστικά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που μέχρι σήμερα καθόριζε τον κατώτατο επιτρεπόμενο μισθό αφού κλαδικές συμβάσεις με δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους θα υπερτερούν αυτής.

O τομέας των εργασιακών σχέσεων για τη νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτού του πλαισίου. Σύμφωνα με το λεγόμενο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% του κατώτερου μισθού, έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% και από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη. Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.

Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην εκπαίδευση το εργασιακό μέλλον της νεολαίας φαντάζει ζοφερό.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

 

Είναι γνωστό ότι από τους χώρες που πέρασε η αντιλαϊκή θύελλα του ΔΝΤ διέλυσε στην κυριολεξία τα συστήματα υγείας. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση του μνημονίου ανακοίνωσε περικοπές κατά 60% (!!!) των δημόσιων δαπανών για την υγεία για την τριετία 2010-2013. Προετοιμάζει ένα εφιαλτικό μέλλον για τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων στην υγεία με τα μέτρα που το μνημόνιο επιτάσσει και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει με την εφαρμογή του νομοσχεδίου, που ψηφίστηκε εν μέσω καλοκαιριού. 

 

Σύμφωνα με αυτό το νομοσχέδιο, τα νοσοκομεία, που θα απομείνουν μετά τις συγχωνεύσεις, θα έχουν πλέον ολοήμερη λειτουργία, μόνο που το απόγευμα οι ασθενείς –ακόμα και οι ασφαλισμένοι- θα πληρώνουν κανονικά την επίσκεψη! Αυτό το καθεστώς λειτουργίας έχει ήδη εφαρμοστεί σε κάποια νοσοκομεία και τώρα καθιερώνεται σε όλα, συνδέοντας πλέον το αντίτιμο που θα πληρώνουν οι ασθενείς με την κάλυψη των εξόδων των νοσοκομείων. Πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αφού οι ασθενείς εκβιάζονται να πληρώσουν, εάν θέλουν βέβαια να αποφύγουν τη λίστα αναμονής του νοσοκομείου. Αντί για την αξιοποίηση των υποδομών των νοσοκομείων με παράλληλες προσλήψεις προσωπικού ώστε να επιτυγχάνεται η δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας περίθαλψη -πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος των γιατρών και της αριστεράς- θέση έχει μια αξιοποίηση με τους όρους της αγοράς που καθιστά τον ασθενή πελάτη με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.

Παράλληλα, σχεδιάζει να διαμορφώσει σύμφωνα με το μνημόνιο τα μισθολόγια των υγειονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο νόμο οι εφημερίες από υπερωρίες μετατρέπονται σε επίδομα το οποίο κατόπιν θα επιχειρηθεί να ενσωματωθεί στο βασικό μισθό για να μειωθούν δραστικά οι συνολικές αποδοχές. Επιπλέον, για όσες εφημερίες πραγματοποιούνται από προσωπικό του Ε.Σ.Υ. που έχει ήδη καλύψει τον προβλεπόμενο μηνιαίο αριθμό, η αμοιβή του θα επιβαρύνει το νοσοκομείο και δεν θα καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με αυτή, λοιπόν, τη ρύθμιση αφ’ ενός το κράτος δεν αναλαμβάνει τα έξοδα που προκύπτουν από τα λειτουργικά κενά στο Ε.Σ.Υ., που με δικιά του ευθύνη υπάρχουν, και αφ’ ετέρου το προσωπικό μένει τελικά απλήρωτο αφού τα έσοδα των νοσοκομείων δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση και για την κάλυψη, ουσιαστικά, μέρους του μισθού του προσωπικού τους.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

Υπάρχει άλλος δρόμος!

 

Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει ότι σήμερα μέσα στα παν/μια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στο παν/μιο επιχείρηση της τρόικα, ενάντια στη ζωή που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν να παίξουν τον πυροδότη νέων καταστάσεων και αναταράξεων την ελληνική κοινωνία ως το πιο πρωτοπόρο, ανήσυχο και μαχητικό τμήμα της. Να αντιστρέψουμε το κλίμα της απελπισίας και της μοιρολατρίας. Μπορούμε σήμερα να δώσουμε ελπίδα σε όλο το λαό ότι με τη δράση μας μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε μια συνολική μετωπική μάχη με στόχο την αλλαγή, να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.

Η υπουργός δήλωσε ¨Για εμάς οι άλλαγες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούν τη μητέρα των μαχών¨

Δηλώνουμε: Θα αντέξουμε ένα λεπτό παραπάνω από εσάς..

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Έξω το ΔΝΤ τώρα!! Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας
• Να καταργηθεί το Μνημόνιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε
• Να ματαιωθεί η 65^η Σύνοδος των Πρυτάνεων
• Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας από την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση
• Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών»
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• Καμία περικοπή συγγραμμάτων. Ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης
• Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της σχολής, την Πέμπτη 21/10 και την Παρασκευή 22/10

• Συμμετοχή του Συλλόγου στην πορεία με τους φοιτητικούς συλλόγους, την Πέμπτη 21/10 με προσυγκέντρωση στις 12μμ στα Προπύλαια

• Συμμετοχή του Συλλόγου στη αντισύνοδο που θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο

• Συμμετοχή του συλλόγου στο πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που θα διεξαχθούν στο Ρέθυμνο στις 23 και 24 Οκτωβρίου, ενόψει της συνόδου των πρυτάνεων

 

 

ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΣΤΙΣ 12/10/10

Η χρονιά που ξεκινά θα είναι καθοριστική για το μέλλον της χώρας, της νεολαίας και των εργαζομένων. H κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ έχει ήδη περάσει μια σειρά από μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, ασφαλιστικό, Καλλικράτης κτλ., τα οποία λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος του λαού. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου έχει λήξει ένας πρώτος κύκλος αντιπαράθεσης του λαού με την κυβέρνηση με άμεση και μαζική αντίδραση από τον κόσμο.

 

Η κρίση που αρχικά εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική, μεταφέρθηκε στα δημοσιονομικά και έχει πλέον γίνει κρίση στον κόσμο της εργασίας, στην ουσία αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, σειρά έχουν τώρα η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία.

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ανεργία ή εργασία χωρίς δικαιώματα;

 

Με μια σειρά αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα εργασιακά προσπαθεί να διαμορφώσει έναν νέο τύπο εργαζόμενου, που θα εργάζεται εξοντωτικά, που θα αμείβεται εξευτελιστικά και δεν θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση και ενώ η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, η κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, επέλεξε να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων και μείωση στο μισό των αποζημιώσεων. Παράλληλα, καταργεί ουσιαστικά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που μέχρι σήμερα καθόριζε τον κατώτατο επιτρεπόμενο μισθό αφού κλαδικές συμβάσεις με δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους θα υπερτερούν αυτής.

 

O τομέας των εργασιακών σχέσεων για τη νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτού του πλαισίου. Σύμφωνα με το λεγόμενο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα:
-Οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% (- 15%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% (- 20%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη.

Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.

Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην εκπαίδευση το εργασιακό μέλλον της νεολαίας φαντάζει ζοφερό.

 

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

 

 

Πριν δύο εβδομάδες, η Υπ. Παιδείας μαζί με τον Πρωθυπουργό ανακοίνωσαν από τους Δελφούς μια σειρά αλλαγών στο Πανεπιστήμιο, που στοχεύουν αφ’ ενός στη διαμόρφωση ενός Πανεπιστημίου αποκομμένου από τους κοινωνικούς χώρους και αφ’ ετέρου στην υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων. Δημιουργώντας, λοιπόν, μια επιτροπή από «σοφούς», η Διαμαντοπούλου ξεκινά τον τρίμηνο «διάλογο» για την παιδεία που θα κατατεθεί σαν νόμος-πλαίσιο το Δεκέμβρη.

 

Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί κεντρικά από τον προϋπολογισμό την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πλέον αυτή θα καθορίζεται από την «αξιολόγηση» του πανεπιστημίου, πάντα με βάση τους κανόνες της αγοράς. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας σαν ανώνυμες εταιρίες, αναζητούν πόρους από χορηγούς και ιδιώτες, πωλούν υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας και αναγκάζονται να πουλήσουν τους τίτλους τους σε επιχειρήσεις franchising για να επιβιώσουν. Παράλληλα, καταργείται η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου, οι δύο βασικές αρχές που όρισαν τη διοίκηση των ΑΕΙ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πλέον, το Πανεπιστήμιο θα διοικείται από ένα Συμβούλιο, που θα συμμετέχουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και όχι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων. Με όλες αυτές τις αλλαγές, διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο οικονομικά και διοικητικά αυτοτελές, ένα Πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανίκανο πλέον να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και να τους πυροδοτεί.

 

Σύμφωνα με της δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, σχεδιάζεται η κατάργηση της βασικής δομής του Πανεπιστημίου, του Τμήματος, που έχει την ευθύνη του προγράμματος σπουδών και των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που εγγυάται ότι οι απόφοιτοι έχουν επιτυχώς σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη και που βεβαιώνεται από το χορηγούμενο κοινό πτυχίο. Στόχος είναι οι φοιτητές ακολουθώντας «ευέλικτα προγράμματα» να λαμβάνουν τελικά ένα εξατομικευμένο πιστοποιητικό σπουδών, αντί πτυχίου. Έτσι, ο «νέος εργαζόμενος» που θα έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ή οποιοδήποτε άλλο κέντρο εκπαίδευσης, κατάρτισης κλπ, θα έχει στα χέρια του έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος προφανώς θα διαφέρει από αυτόν των συναδέλφων του, με αποτέλεσμα να καταργείται κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάνοντας τις συλλογικές διεκδικήσεις μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος. Ο «νέος εργαζόμενος» θα τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, προσπαθώντας να μαζέψει πιστωτικές μονάδες, θα διαπραγματεύεται σε ατομικό πάντα επίπεδο με το αφεντικό του το μισθό του, το δικαίωμά του στην ασφάλιση και στις άδειες. Μια διαπραγμάτευση μονομερής, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του εργοδότη που βάζει τους όρους. Τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά; Συνολικά χειρότερες συνθήκες εργασίας, επισφάλεια, μισθοί πείνας και για όσους-ες διαφωνούν μια μόνο επιλογή: απόλυση και συνεπώς ανεργία!

 

 

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

 

Είναι γνωστό ότι από τους χώρες που πέρασε η αντιλαϊκή θύελλα του ΔΝΤ διέλυσε στην κυριολεξία τα συστήματα υγείας. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση του μνημονίου ανακοίνωσε περικοπές κατά 60% (!!!) των δημόσιων δαπανών για την υγεία για την τριετία 2010-2013. Προετοιμάζει ένα εφιαλτικό μέλλον για τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων στην υγεία με τα μέτρα που το μνημόνιο επιτάσσει και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει:

 

Α. Προετοιμάζει την απόλυτη συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας

• με τα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, μονάδων και τμημάτων στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια,
• με την εφαρμογή του Καλλικράτη που «μεταφέρει» τα Κέντρα Υγείας στους Δήμους με αποτέλεσμα βαθιές ανατροπές στις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και στις εργασιακές σχέσεις του προσωπικού,
• με το κλείσιμο των μονάδων του ΟΚΑΝΑ και τη μεταστέγασή τους στα νοσοκομεία,
• με περαιτέρω υποβάθμιση των προγραμμάτων και των δομών πρόληψης και πρόνοιας,

Β. Υλοποιεί τη δρακόντεια εφαρμογή του νόμου για την «ολοήμερη λειτουργία» των νοσοκομείων, στο πλαίσιο του οποίου το κόστος για τις υπερωρίες του προσωπικού και των εφημεριών των γιατρών αλλά και για τις μελλοντικές προσλήψεις –μόνο επικουρικού προσωπικού– θα εξαρτώνται αποκλειστικά από τα έσοδα του νοσοκομείου στα απογευματινά ιατρεία και όχι από την κρατική επιχορήγηση. Το κόστος μεταφέρεται  από τον κρατικό προϋπολογισμό στις τσέπες των ασθενών, όχι μόνο όσον αφορά τα απογευματινά ιατρεία αλλά και λόγω των νέων συμβάσεων που θα υπογράψουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα νοσοκομεία οι οποίες θα εξασφαλίζουν πολύ περιορισμένες παροχές περίθαλψης, ενώ παράλληλα θα πριμοδοτούν δραστικά τον ιδιωτικό τομέα υγείας και ασφάλισης.

Γ. Σχεδιάζει να διαμορφώσει σύμφωνα με το μνημόνιο τα μισθολόγια των υγειονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο νόμο οι εφημερίες από υπερωρίες μετατρέπονται σε επίδομα το οποίο κατόπιν θα επιχειρηθεί να ενσωματωθεί στο βασικό μισθό για να μειωθούν δραστικά οι συνολικές αποδοχές.

Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.

 

Την ίδια στιγμή που το ΕΣΥ καταρρέει, το Υπουργείο επιλέγει να επαναφέρει τη συζήτηση για καθιέρωση εξετάσεων, προκειμένου ο απόφοιτος της Ιατρικής να ξεκινήσει την ειδικότητά του. Με μια επιχειρηματολογία – που περισσότερο με ευφυολογήματα μοιάζει- ισχυρίζεται πως με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί η αναμονή για την ειδικότητα και θα αναβαθμιστεί ποιοτικά το Ε.Σ.Υ. Βέβαια, όταν οι θέσεις για την ειδικότητα παραμένουν οι ίδιες και το ίδιο και οι ενδιαφερόμενοι για αυτές, μοιάζει ακατανόητο πως ένας διαφορετικός τρόπος εισαγωγής στην ειδικότητα θα μειώσει το χρόνο αναμονής. Οι φοιτητές των Ιατρικών σχολών, οι απόφοιτοι που δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα την ειδικότητα, αλλά και συνολικά οι γιατροί δε πρέπει να πάνε ούτε βήμα πίσω από την πάγια θέση για άνοιγμα νέων θέσεων ειδικότητας, ώστε να μειωθεί η αναμονή και να καλυφθούν τα κενά των νοσοκομείων. Η καθιέρωση ενός ακόμα εξεταστικού φραγμού στην ουσία καταργεί τα επαγγελματικά δικαιώματα που αντιστοιχούν στο πτυχίο της Ιατρικής και το καθιστά απλώς ένα χαρτί απαραίτητο για την εγγραφή μας στα μητρώα του ΟΑΕΔ, ως «άνεργοι γιατροί»! Το ίδιο ακατανόητη μοιάζει βέβαια και αυτή η προσπάθεια «αναβάθμισης» του Ε.Σ.Υ. τη στιγμή που συνεχίζει να υποχρηματοδοτείται και οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια. Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας δεν πρόκειται να βελτιωθεί αν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και αν δεν εξοπλιστούν πλήρως τα νοσοκομεία, δηλαδή αν το Ε.Σ.Υ. δεν αποτελέσει προτεραιότητα. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο εφαρμόζεται η πολιτική του ΔΝΤ και της τρόικας από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όσο προτεραιότητα αποτελούν τα κέρδη των ιδιωτικών επιχειρήσεων ακόμα και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία, όσο στο επίκεντρο δεν μπαίνουν οι κοινωνικές ανάγκες και τα δικαιώματά μας!

 

Η ίδια η πραγματικότητα, λοιπόν, επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι εναντίον της διάλυσης της κοινωνίας, εναντίον της ίδιας της ζωής που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την κατάργηση των δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση! Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• · Έξω το ΔΝΤ τώρα!! Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας
• · Να καταργηθεί το Μνημόνιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε
• · Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης
• · Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
• · Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• · Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση
• · Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
• · Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο –  Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών»
• · Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
• · Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
• · Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
• · Καμία περικοπή συγγραμμάτων. Ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• · Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• · Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
• · Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
• · Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• · Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
• · Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Παράσταση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 13/10 στις 12μμ στην Πρυτανεία, διεκδικώντας να εγκριθεί το κονδύλι για το στηθοσκόπια των φοιτητών του τετάρτου έτους
• Σύγκλιση ανοιχτής επιτροπής συγγραφής κειμένου, αμέσως μετά τη συνέλευση, για να χρησιμοποιηθεί σε μοιράσματα σε χώρους εργασίας
• Κινητοποίηση και μοίρασμα κειμένου στους εργαζόμενους του Πανεπιστημίου την Πέμπτη 13/10 στις 10πμ
• Συμμετοχή στην πορεία με τους φοιτητικούς Συλλόγους την Πέμπτη 13/10, με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια στις 12μμ
• Την Πέμπτη 13/10 η σχολή θα παραμείνει κλειστή. Δεν θα γίνουν καθόλου μαθήματα-εργαστήρια-κλινικές

 

 

 

Πλαίσιο για τη ΓΣ του ΣΦΙΑ 20/4/2010

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Μετά τα μέτρα, «στήριξη» από το ΔΝΤ…!

Η σημερινή κυβέρνηση προτίμησε προεκλογικά να κοροϊδέψει και να πει ψέματα στον λαό με υποσχέσεις και δήθεν παροχές, ωραία λόγια για πράσινη ανάπτυξη και δικαιοσύνη. Έχοντας κερδίσει τη συναίνεση του κόσμου, και με την κοινωνία αποπροσανατολισμένη και φοβισμένη από την προπαγάνδα Κυβέρνησης – ΜΜΕ, έρχεται το ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή εξόδου από την οικονομική και δημοσιονομική κρίση. Συνταγή που αποτελούσε διακαή πόθο της οικονομικής ελίτ για πολλά χρόνια. Την ίδια νέο φιλελεύθερη συνταγή που ήθελε να ακολουθήσει η ΝΔ, την ίδια συνταγή που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, τις ανάγκες των επιχειρήσεων και των τραπεζών. Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας & Ανάπτυξης που κατέθεσε η Κυβέρνηση στην Ε.Ε. για την αντιμετώπιση δήθεν των προβλημάτων στην οικονομία υλοποιεί ακριβώς αυτή τη συνταγή (μείωση του εισοδήματος, πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας).

Η κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με τη λήψη μιας σειράς σκληρών, αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνουν μείωση κατά  30% στο δώρο του Πάσχα, στο επίδομα αδείας και στο δώρο των Χριστουγέννων, περικοπή 12% στα επιδόματα των Δημοσίων Υπαλλήλων, 7% στον μισθό των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, πάγωμα των συντάξεων, αύξηση του κύριου συντελεστή ΦΠΑ από 19% σε 21% και περεταίρω αύξηση στον φόρο των καυσίμων.

Τα μέτρα αποδεικνύουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, προφασιζόμενο την πίεση της Ε.Ε., κατάφερε μέσα σε λιγότερο από τέσσερις μήνες διακυβέρνησης να περάσει τόσα πολλά αντεργατικά μέτρα και ντιρεκτίβες που άλλες δεδηλωμένα συντηρητικές και δεξιές κυβερνήσεις δεν θα τα κατάφερναν με τόση ευκολία και άνεση. Με όχημα τις επικλήσεις για εθνική ομοψυχία και ενότητα δημιουργείται ένα σκηνικό εθνικής και κοινωνικής συναίνεσης που έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την κρίση να την πληρώσει ο κόσμος της δουλειάς. Το τι συμβαίνει είναι φανερό, οι τράπεζες συνεχίζουν να κερδοφορούν, οι εργοδότες βλέπουν τα όνειρα χρόνων να γίνονται πραγματικότητα, η εκμετάλλευση των εργαζομένων θα γίνει πιο σκληρή και τα κέρδη των επιχειρήσεων θα αυξηθούν… όλα καλά για το κεφάλαιο… Οι εργαζόμενοι από την άλλη, και θα πληρώσουν τώρα την κρίση και θα δουλεύουν με πολύ χειρότερους όρους για τα επόμενα 20 χρόνια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, stage, part-time), τη σταδιακή κατάργηση του 8ώρου και τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος έρχονται να πάρουν πίσω και τις στοιχειώδεις ακόμα κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.

Τα κυβερνητικά μέτρα αποδείχθηκαν πολύ γρήγορα όχι μόνον κοινωνικά άδικα αλλά και αναποτελεσματικά. Δεν κατάφεραν να «εξευμενίσουν τις αγορές και να εξασφαλίσουν τις δανειακές ανάγκες της χώρας» και δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα οικονομικής ύφεσης, υψηλού πληθωρισμού, συρρίκνωσης των εισοδημάτων, αύξησης της ανεργίας, κερδοσκοπικών πιέσεων και τραπεζικής τοκογλυφίας. Πρόκειται για την πλήρη χρεοκοπία της πολιτικής και των χειρισμών της ελληνικής κυβέρνησης, που οδηγεί χωρίς την παραμικρή αντίσταση τη χώρα στο «ναρκοπέδιο» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).  Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης, στην οποία εισβάλλει το ΔΝΤ. Ιστορικά, όλες οι χώρες που «κατέφυγαν» σε αυτό οδηγήθηκαν σε κατάρρευση. Τα παραδείγματα πολλά, με πιο χαρακτηριστικό αυτό της Αργεντινής που τελικά χρεοκόπησε.

To ΔΝΤ, το οποίο θα εγκατασταθεί επισήμως μέσα στα υπουργεία, ήρθε να αναλάβει την ουσιαστική διακυβέρνηση, εκποιώντας το σύνολο του εθνικού πλούτου και πιέζοντας για την εφαρμογή νέων μέτρων, μεταξύ αυτών τον περιορισμό του πλεονάζοντος προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, νέα αύξηση του ανώτατου συντελεστή ΦΠΑ από το 21% στο 25%, μείωση του αφορολόγητου κατά τη φορολόγηση των ακινήτων και ο υπολογισμός του φόρου με βάση τις εμπορικές και όχι τις αντικειμενικές τιμές, πάγωμα των μισθολογικών αυξήσεων και κατά τη διετία 2011-2012,  χορήγηση συντάξεων με βάση τις συνολικές αποδοχές του εργαζομένου σε ολόκληρο τον εργασιακό του βίο και όχι με βάση τις αποδοχές της τελευταίας πενταετίας, επανεξέταση της χορήγησης του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) αλλά και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων, περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απελευθέρωση των απολύσεων καθώς και μηδενικές προσλήψεις ακόμη και σε ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση στην οποία οδηγείται η κοινωνία είναι αναγκαία η αντεπίθεση της νεολαίας και των εργαζομένων. Να μην υπάρξει καμία συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας στην κυβέρνηση, τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ και σ’ αυτούς που μας ετοιμάζουν ένα μέλλον χωρίς προοπτική.

Τις μέρες που ψηφίστηκε το φορολογικό νομοσχέδιο φάνηκε πως υπάρχει ελπίδα. Φάνηκε πως οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν παραμένουν τρομαγμένοι τηλεθεατές άβουλοι μπροστά στη ληστεία των μισθών και της ζωής τους. Οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και νέες, μετανάστες, άνεργοι και συνταξιούχοι που διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας έδειξαν πως η κοινωνία δεν συμφωνεί με τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι διατεθειμένη  για ακόμα μια φορά να πληρώσει για τα κέρδη των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Έδειξαν πως η υποτιθέμενη συναίνεση προς την Κυβέρνηση είναι κούφια λόγια που γρήγορα θα ανατραπούν στον δρόμο όταν όλο και περισσότεροι πουν ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ. Άλλος δρόμος υπάρχει, τα μέτρα της κυβέρνησης δεν είναι μονόδρομος, είναι ο δρόμος του νεοφιλελευθερισμού. Υπάρχει και ο δρόμος της κοινωνίας, ο δρόμος που θα βγάλει την χώρα από την κρίση που την έχουν βυθίσει με τους εργαζόμενους, με τους ανθρώπους της όρθιους και όχι ταπεινωμένους.

Την Πέμπτη 22 Απριλίου να είμαστε όλοι και όλες στην Πανελλαδική Απεργία και Πορεία στο κέντρο της Αθήνας, να βάλουμε τις ανάγκες και τα όνειρα μας πάνω από τους αριθμούς και τα κέρδη τους.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Την Παρασκευή 9/4 το Συμβούλιο της Επικρατείας ήρθε να ρίξει το τελειωτικό χτύπημα στους φοιτητές και μελλοντικούς εργαζόμενους κρίνοντας συνταγματικό το Προεδρικό Διάταγμα(που συνυπογράφουν και η Α. Διαμαντοπούλου και ο Γ. Παπανδρέου ) που ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/05. Με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται το έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που στόχο είχε την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Αφού με το παραπάνω διάταγμα αναγνωρίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολλεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών (προφανώς ιδιωτικών συμφερόντων) που λειτουργούν ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων στην χώρα μας. Τα παραπάνω ιδρύματα δεν αποτελούν τίποτα άλλο από εμπόριο ελπίδας για όσους δεν κατάφεραν να επιτύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Στην πράξη τα Κ.Ε.Σ. παρέχουν, με το αζημίωτο, πτυχία πολύ περιορισμένου γνωστικού αντικειμένου, παράγοντας αντίστοιχα υπερεξειδικευμένους εργαζομένους έκθετους στις διαθέσεις της αγοράς εργασίας.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι μια τυχόν εξίσωση των Κ.Ε.Σ. με τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας θα σημαίνει μια εξίσωση προς τα κάτω, τόσο σε ό,τι αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά τα μελλοντικά μας εργασιακά δικαιώματα. Η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων κολλεγίων τριετούς φοίτησης έρχεται να δημιουργήσει απόφοιτους δύο ταχυτήτων κατακερματίζοντας τις συλλογικές εργασιακές διεκδικήσεις τους. Γνωρίζουμε ότι κανένας δεν αναγκάζει την κυβέρνηση να αφήνει τα ΚΕΣ να λειτουργούν. Μπορεί να τους στερήσει τις άδειες λειτουργίας και αυτό δεν αντιβαίνει σε κανένα δίκαιο. Άλλωστε ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή που έδωσε άδεια λειτουργίας στα  ΚΕΣ αλλά και αυτή που θέσπισε το εκπαιδευτικό σύστημα που άφηνε χιλιάδες νέους εκτός ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Για να διευρυνθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί τις ίδιες καταστροφικές νεοφιλελεύθερες επιλογές που οδήγησαν στην κρίση εμπορευματοποιώντας σταδιακά όλα τα δημόσια αγαθά (παιδεία, υγεία, ασφάλιση) και στερώντας από εμάς αυτονόητα δικαιώματα. Η αναγνώριση της οδηγίας για τα ΚΕΣ είναι αυτή που προλειαίνει το έδαφος και για τη μελλοντική συνταγματική νομιμοποίηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Η εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα καταστήσει την παιδεία ένα ακόμη καταναλωτικό προϊόν που η διακύμανση της ποιότητάς του θα υπακούει στους νόμους της ελεύθερης αγοράς και όχι στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Απαιτούμε την άμεση κατάργηση των αδειών λειτουργίας των κολεγίων και των κέντρων ελευθέρων σπουδών με νομοθετική ρύθμιση. Η λειτουργία τους παραβιάζει το Σύνταγμα, ακυρώνει το τετραετές ή πενταετές των βασικών σπουδών και των πτυχίων, θρυμματίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μας, υποβαθμίζει και αποδιαρθρώνει τον ενιαίο εθνικό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης.

Η παραπάνω εξέλιξη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ξεκομμένη από την οικονομική κρίση και αναμφίβολα αποτελεί εξειδίκευσή της στο χώρο της εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα ,η νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ήρθε σε μια συγκυρία όπου πλήττονται οι εργαζόμενοι. Με την διάταξη αυτή όμως στοχοποιούνται και οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, δηλαδή οι απόφοιτοι των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Επιπλέον παρατηρείται και μια πλήρης αναλογία στο μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα των διατάξεων σε εκπαιδευτικά-εργασιακά. Όπως τα οικονομικά μέτρα ήρθαν για να μείνουν, έτσι και η υποβάθμιση της εκπαίδευσης θα παγιωθεί, φανερώνοντας τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης.

ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Όξυνση της Καταστολής: Όπως έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα, η Κυβέρνηση και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ξέρουν να απαντούν στους εργαζόμενους και την νεολαία που διαδηλώνουν και κινητοποιούνται με καταστολή και μόνο. Η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους το τελευταίο διάστημα, δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι πάγια τακτική του αστικού μπλοκ εξουσίας και δρομολογούταν απ’ το ΠΑΣΟΚ και παλαιότερα  με τους τρομονόμους και τις κάμερες. Με την αλλαγή της κυβέρνησης και του νέου υπουργού για τη Δημόσια τάξη «ακολουθείται η πεπατημένη» δηλαδή μια πολιτική εξίσου αντιδραστική, δήθεν για την προστασία της περιουσίας των πολιτών, αλλά στην ουσία για την πιο αποτελεσματική καταστολή και τρομοκράτηση των ανθρώπων που αγωνίζονται. Μπροστά στον φόβο τους για τη δυναμική του κινήματος νεολαίας και εργαζομένων, απαντούν με περισσότερη καταστολή με σκληρότερο χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ζωντανή απόδειξη αυτού αποτελεί ο ακόμα φυλακισμένος Μάριος Ζέρβας. Προφυλακίστηκε άδικα μετά την πορεία της 11^ης Μάη και παρά το νόμο ενώ οι μάρτυρες διαβεβαίωναν για την αθωότητα του απέναντι στις κατηγορίες που αντιμετώπιζε.

Για τις τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με το άσυλο: Εν μέσω εξεταστικής σε μία περίοδο που εγείρει ερωτηματικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την αγαστή σύμπνοια της ΝΔ και του ΛΑΟΣ επιλέγει να επαναφέρει με επιτακτικό τρόπο το θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου. Πιο συγκεκριμένα υπήρξε είσοδος ομάδων της αστυνομίας στον χώρο της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου, με αφορμή σύμφωνα με τις πρυτανικές αρχές βανδαλισμών που έλαβαν χώρα 3 συνεχόμενες ημέρες στην σχολή Χημικών Μηχανικών , αλλά και στο ΑΠΘ με την παρανοϊκή αφορμή ότι μετά την απεργία της 24^ης Φεβρουαρίου οι διαδηλωτές επιχείρησαν να μπουν στον χώρο του ΑΠΘ σπάζοντας μία μπάρα! Χωρίς να σημαίνει ότι τα 2 περιστατικά ταυτίζονται μπορεί κανείς να εκτιμήσει πως οι προθέσεις της κυβέρνησης αναφορικά με το άσυλο είναι εκμεταλλευόμενη την παραμικρή αφορμή να επιτρέπει παρανόμως την εισβολή των «πραιτόρων» στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Για να εντάξουμε τα εν λόγω περιστατικά στην πολιτική συγκυρία δεν μπορούμε παρά να ερμηνεύσουμε αυτά τα γεγονότα ως προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η εισβολή της αστυνομίας στα πανεπιστήμια , ειδικά στην πανεπιστημιακή κοινότητα, ώστε σε περιπτώσεις που υπάρχουν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις στα μέτρα της κυβέρνησης και της Ε.Ε. να μπορεί εύκολα εκμεταλλευόμενη την παραμικρή αφορμή να καταστέλλει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και της  νεολαίας.

Παρόλα αυτά εκτίμησή μας είναι ότι όταν υπάρχουν περιπτώσεις όπου η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι σε δύσκολη θέση απέναντι στην κοινωνία (πχ σε περιπτώσεις κλοπών ή βανδαλισμών, όσο «ύποπτες» και αν είναι αυτές οι ενέργειες) οφείλει να υπερασπιστεί το άσυλο απέναντι τόσο στο κράτος όσο και ομάδων που το επιβουλεύονται. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι πρέπει η πανεπιστημιακή κοινότητα να αρνηθεί κατηγορηματικά να εφαρμόσει τον υφιστάμενο νόμο για το άσυλο που προβλέπει χωροταξικό του περιορισμό και μονομερή λήψη των αποφάσεων από το πρυτανικό συμβούλιο. Για να διασφαλιστεί η δημοκρατικότητα στην υπεράσπιση του ασύλου πρέπει το φοιτητικό κίνημα και οι σύλλογοι να αποκτήσουν ενεργότερο ρόλο και σε συνεργασία με την υπόλοιπη πανεπιστημιακή κοινότητα να διασφαλίσουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών απέναντι στη λογική της παράδοσης της διαχείρισης του ασύλου στις δυνάμεις της καταστολής.

Η ΥΓΕΙΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΔΡΑΝΕΙ

Η κατάσταση στο χώρο της υγείας παραμένει η ίδια. Τα νοσοκομεία παραμένουν υποστελεχωμένα, οι γιατροί δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, η λίστα αναμονής για ειδικότητα διογκώνεται όσο δεν γίνονται προσλήψεις, η παραοικονομία και η διαφθορά ανθούν και οι ασθενείς πληρώνουν τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η κερδοφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου, με ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (η οποία αυτή την στιγμή αποτελεί το 60%  στο χώρο της υγείας) και περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου τομέα με πολιτικές υποχρηματοδότησης. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο πρωθυπουργός ζητάει την περικοπή 1,4 δις ευρώ από τις δαπάνες για το ΕΣΥ και η υπουργός οικονομικών αποσύρει από το κατατιθέμενο νομοσχέδιο τη διάταξη για το καθεστώς των φαρμάκων.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί έδωσαν την κρίσιμη αυτή περίοδο που κυριαρχεί η «δημοσιονομική τρομοκρατία» και η «κοινωνική μοιρολατρία», ένα συντονισμένο και δυναμικό αγώνα για το παρόν και το μέλλον της δημόσιας περίθαλψης. Με την καθολική συμμετοχή των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας όλης της χώρας στις επισχέσεις εργασίας, με την ανάδειξη των γενικότερων προβλημάτων του ΕΣΥ και την ευνοϊκή στάση της κοινής γνώμης απέναντι στο κεντρικό πολιτικό αίτημα  «να μην πληρώσει την κρίση η δημόσια περίθαλψη», αναγκάστηκε η κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας να δεσμευτούν ότι θα καταβληθούν στο σύνολο τους τα δεδουλευμένα για τις εφημερίες Ιανουαρίου –Φεβρουαρίου. Η έγκριση συμπληρωματικού κονδυλίου 11 εκατ. ευρώ συνιστά μια μικρή κυβερνητική υποχώρηση από την σκληρή γραμμή που προβλέπει το Πρόγραμμα Σταθερότητας και η οποία οδηγούσε σε σοβαρές περικοπές εφημεριών που είχαν ήδη πραγματοποιηθεί. Η έκβαση αυτής της μάχης αποκτά ευρύτερη πολιτική σημασία, αφού αποδεικνύει τη δυνατότητα των συλλογικών αγώνων να προκαλούν διαφοροποιήσεις και «ρωγμές» στην εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης .

Η γενικότερη κατάσταση του ΕΣΥ με τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό, είναι απογοητευτική τόσο για τους γιατρούς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, όσο κυρίως για τους πολίτες που δεν έχουν άλλη επιλογή, λόγω της κρίσης, από τις δημόσιες υπηρεσίες περίθαλψης. Οι ανεπάρκειες και οι δυσλειτουργίες στους αξονικούς τομογράφους των δημόσιων νοσοκομείων που αποκάλυψε η «υπουργική ταλαιπωρία», είναι η «κορυφή του παγόβουνου» της απαξίωσης και συστηματικής κατεδάφισης του δημόσιου συστήματος υγείας και της συνακόλουθης καθημερινής και συστηματικής ταλαιπωρίας των ανώνυμων πολιτών της χώρας.

Ως φοιτητές της Ιατρικής σχολής θα πρέπει να βρεθούμε στο πλευρό των γιατρών που αγωνίζονται διεκδικώντας τα αυτονόητα. Όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο της Δημόσιας Υγείας αντιλαμβάνονται τη μετωπική αντιπαράθεση και ρήξη με την κυβερνητική πολιτική στην Υγεία. Οι νοσοκομειακοί γιατροί διεκδικώντας ασφαλή προγράμματα εφημέρευσης και καταβολή όλων των δεδουλευμένων ανακοίνωσαν νέο γύρο κινητοποιήσεων με απεργία στις 21 και 22 Απρίλη, συνέχιση των επισχέσεων εργασίας και κατάθεση μηνύσεων σε βάρος όσων προσπαθούν να καταργήσουν τα ασφαλή προγράμματα εφημέρευσης θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών. Από 1η Μαΐου, μάλιστα, θα προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας από όλα τα τακτικά τους καθήκοντα και δε δεσμεύονται για την κάλυψη των εφημεριών.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ
• Κατάργηση του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης
• Έξω το ΔΝΤ από τη χώρα
• Καμία περιστολή του Πανεπιστημιακού Ασύλου
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία τουλάχιστον στο 5% του  ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους. Να πάρουν πίσω τις άδειες που δόθηκαν.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο
• Όχι στην επιχειρούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 – Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές για τους φοιτητές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση του νόμου Πετραλιά, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
• Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
• Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν  οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού.
• Καμιά θέση για ειδικότητα σε νοσοκομεία που λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου
• Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.
• Κατάρτιση προγραμμάτων ασφαλούς εφημέρευσης
• Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της Σχολής Τετάρτη 21 και Πέμπτη 22/04
• Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας την Τετάρτη 21/4
• Συμμετοχή στην πορεία την Πέμπτη 22/04
• Επόμενη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τρίτη 27 Απριλίου