ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Advertisement

Δευτέρα, 30 Γενάρη, ΟΛΟΙ-ΕΣ στο Εφετείο στις 9πμ

PARTY ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΔΙΗΜΕΡΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας γίνεται σε μια κρίσιμη περίοδο για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο. Υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων, την απεργία 19-20 Οκτώβρη αλλά και την έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη, το πολιτικό σύστημα αναγκάστηκε να αναδιαταχθεί, οι αστικές δυνάμεις να ευθυγραμμιστούν πλήρως προκειμένου να περάσει η νέα δανειακή σύμβαση, και να πάει ένα βήμα παραπέρα η υλοποίηση των μέτρων που δεν κατάφερε να περάσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Μια δανειακή σύμβαση που επιβάλλει τα σκληρότερα μέτρα που έχει γνωρίσει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία και εγκαθιδρύει τη μόνιμη επιτήρηση από τους μηχανισμούς της τρόικα και των δανειστών για να επιτευχθεί πιο γρήγορα το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και η φτωχοποίηση του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας, που αναμφίβολα αποτελεί κοινό σχεδιασμό της εγχώριας και ευρωπαϊκής ελίτ, των πολιτικών διευθυντηρίων στην Ευρώπη και του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας στην Ελλάδα. Με τη παρέμβαση των πολιτικών διευθυντηρίων της ΕΕ στην πολιτική ζωή του τόπου καθορίστηκε το εκβιαστικό δημοψήφισμα και η απαίτηση για υπογραφές απ’ τα πολιτικά κόμματα. Ο διορισμένος από τα ευρωπαϊκά πολιτικά κέντρα και την σύμπραξη του εγχώριου αστικού μπλοκ εξουσίας Λουκάς Παπαδήμος, δήλωσε ότι η κυβέρνηση του θα επιβάλλει όσο σκληρά μέτρα κι αν χρειαστεί χάριν της ανταγωνιστικότητας προμηνύοντας ουσιαστικά τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Όμως φαίνεται πια ότι έχει γίνει κτήμα του λαού πως σε κάθε καινούρια επίθεση θα απαντάει με συλλογικούς αγώνες και συνεχή αντίσταση. Μια σειρά από μεγάλους αγώνες που έχουν δοθεί από τον ελληνικό λαό, με αρχή την 5η Μάη, τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, τις πλατείες που έθεσαν “Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ”, “Πραγματική δημοκρατία τώρα” και τις βάσεις οργάνωσης του λαού, τις συνελεύσεις γειτονιάς και τις πρωτοβουλίες ενάντια στα χαράτσια, τις κινητοποιήσεις της 28ης Οκτώβρη δείχνουν ότι υπάρχει πια σε πλατιά κομμάτια του λαού η αντίληψη ότι είναι αναγκαίος ένας συνολικός πολιτικός αγώνας που θα βάλει στο στόχαστρο το σύνολο του πολιτικού συστήματος καθώς και η επεξεργασία μιας λύσης διεξόδου για τον τόπο με πρωταγωνιστή τον λαό. Πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα με βάση αυτό και για το φοιτητικό κίνημα και για την δράση της αριστεράς η οποία έχει αναβαθμισμένο ρόλο και καθήκον να οργανώσει τους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Το φοιτητικό κίνημα του Σεπτέμβρη με αφορμή το νόμο Διαμαντοπούλου ανέδειξε μεγάλες δυνατότητες στους φοιτητικούς χώρους. Οι 300 καταλήψεις που απονομιμοποιούν την λογική του νόμου στην πανεπιστημιακή κοινότητα είχαν αποτέλεσμα να μείνουν ανυπόγραφες οι διαπιστωτικές πράξεις για την συγκρότηση συμβουλίων διοίκησης, που ανοίγουν την πόρτα για την περαιτέρω εφαρμογή του νόμου. Παρά όμως την μαζική συμμετοχή του κόσμου δεν κατάφερε να συνολικοποιήσει την αντιπαράθεση και να συγκροτήσει ένα ρεύμα στις σχολές που να στοχεύει στην ανατροπή συνολικά αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της ως απαραίτητη προϋπόθεση και για την ανατροπή του νόμου. Τα συνολικά πολιτικά αιτήματα έμειναν σε επίπεδο διακήρυξης ενώ ο προσανατολισμός του παρέμεινε στα μερικά ζητήματα και η οπτική του δεν ξέφυγε απ’ τα στενά όρια του πανεπιστημίου, χρησιμοποιώντας εργαλεία που δεν ανταποκρίνονταν στην νέα αναβαθμισμένη κατάσταση. Παράλληλα δεν κατάφερε να συγκροτηθεί δημοκρατικά, εμπνέοντας και εμπλέκοντας το σύνολο των φοιτητών, με την ταυτόχρονη υλική αποτύπωση αυτού και στις ίδιες τις δομές συγκρότησής και συντονισμού του(Γενικές Συνελεύσεις, Συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων). Λόγω των παραπάνω δεν κατάφερε να συμπορευθεί και να αποτελέσει οργανικό κομμάτι του ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Τέλος, κομβικό ρόλο έπαιξαν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί(ΜΜΕ) σχετικά με την προώθηση των μπλοκ αντικατάληψης. Η πανεπιστημιακή κοινότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πολύ σκληρή επίθεση. Η Διαμαντοπούλου στα πλαίσια και της υπόλοιπης συνολικής πολιτικής της κυβέρνησης έχει βάλει πολύ στενά περιθώρια εφαρμογής του νόμου. Στο άμεσο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε συγχωνεύσεις και κλεισίματα σχολών και εκλογές συμβουλίων διοίκησης για τις οποίες έχουν ήδη συγκροτηθεί εφορευτικές επιτροπές. Το κρίσιμο στοίχημα για το φοιτητικό κίνημα, αν θέλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, είναι να αλλάξει προσανατολισμό, να γίνει οργανικό κομμάτι του λαϊκού κινήματος και χρησιμοποιώντας το όπλο του πολιτικού αγώνα να πρωταγωνιστήσει στην ανατροπή της νέας κατάστασης. Να αντιληφθεί ότι κανένα δικαίωμα, καμία βελτίωση στο επίπεδο της εκπαίδευσης δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αλλάξει συνολικά η κατάσταση, αν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση και η τρόικα. Σε αυτό το πεδίο θα κριθεί και η παρέμβαση της Αριστερής Ενότητας πανελλαδικά. Σύμφωνα με τους παραπάνω στόχους απολογίζεται αρνητικά ότι το φοιτητικό κίνημα δεν κατάφερε να εμφανιστεί οργανωμένα με αγωνιστικές αποφάσεις συλλόγων σε μεγάλα κινηματικά γεγονότα όπως η 48ωρη και η διαδήλωση του Πολυτεχνείου. Επομένως αναδεικνύεται η ανάγκη στο άμεσο διάστημα να προχωρήσει ανάλογα η αριστερά για να ξαναζωντανέψουν οι σύλλογοι. Αυτό πέρα από τη συνεχή προσπάθεια για να βγουν συνελεύσεις μπορεί να γίνει και μέσω της συγκρότησης ενωτικών πρωτοβουλιών αγώνα. Αυτές οι πρωτοβουλίες θα βοηθήσουν στη συσπείρωση ανένταχτου δυναμικού αλλά και στον κοινό βηματισμό με εργαζόμενους και καθηγητές του πανεπιστημίου. Είναι καθήκον της αριστερής ενότητας να προβάλλει τέτοιες δράσεις που να συμβάλλουν στην περαιτέρω οργάνωση του αγώνα. Η κατεύθυνση αυτή για να μπορέσει να υλοποιηθεί πρέπει η ΑΡΕΝ να ακούει, να επεξεργάζεται και να προβάλει αιτήματα που αποτελούν ήδη κτήμα του αγωνιζόμενου κόσμου και παράλληλα να προωθήσει πολιτικές κατευθύνσεις που να συμβάλλουν ουσιαστικά σε μια πιο συνολική και ανατρεπτική κατεύθυνση ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Παράλληλα στα εκβιαστικά διλήμματα που μας βάζουν και στο επείγον της «διάσωσης της χώρας» απαντάμε: καμία θυσία για το ευρώ , καμία πειθαρχία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να πέσει η κυβέρνηση των τραπεζιτών, να μην πληρώσουμε το χρέος. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να συμβάλλει στα κινήματα πολιτικής ανυπακοής όπως ενάντια στα χαράτσια, στις γενικές απεργίες, στις απεργιακές περιφρουρήσεις, με στόχο την ανάδειξη πιο κεντρικών αιτημάτων. Ειδικά σ’ αυτή την περίοδο, που τίθενται καθημερινά ζητήματα επιβίωσης για τον λαό και την νεολαία, είναι χρέος των σχημάτων μας, να εντάξουν στην πρακτική τους δομές αλληλεγγύης (π.χ. κοινωνικά ιατρεία, ομάδες επανασύνδεσης ρεύματος), αποτελώντας και ένα απτό παράδειγμα και μέσα στους φοιτητικούς χώρους. Ειδικά τώρα που ο ίδιος ο λαός έχει αποδείξει ότι μπορεί να οργανώνεται με βασικό εργαλείο την αλληλεγγύη συγκροτώντας για παράδειγμα επιτροπές για τα χαράτσια, θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση μέσα στα σχήματα αλλά και μέσα στους συλλόγους, προκειμένου να γίνει κτήμα των φοιτητών ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να αποτελεί κομμάτι της λαϊκής αντίστασης. Ωστόσο πέρα από τη συμμετοχή μας στα κινήματα, για να μπορέσει η ΑΡΕΝ να συζητήσει ουσιαστικά , να κάνει κτήμα της τέτοιου μεγέθους πολιτικά ζητήματα, οφείλουμε επιτέλους να κάνουμε πιο συχνά διαδικασίες τύπου πανελλαδικού διημέρου και μαζέματα πόλεων. Με αυτόν τον τρόπο θα προωθηθεί η πολιτικοποίηση των σχημάτων της ΑΡΕΝ και από τα κάτω αλλά και με κεντρικές διαδικασίες . Οι οποίες βέβαια δεν πρέπει να είναι ετεροχρονισμένες ειδικά σε περιόδους πύκνωσης του πολιτικού χρόνου. Προφανώς πρέπει να προχωρήσουμε σε εκδημοκρατισμό των διαδικασιών της ΑΡΕΝ, όπου αποφάσεις και κείμενα θα διαμορφώνονται από τη σύνθεση των απόψεων που ακούγονται από τα σχήματα. Σε αυτές τις βάσεις κλείνοντας, αναγνωρίζουμε την ανάγκη ενός ποιοτικού άλματος την ΑΡΕΝ στην άμεση περίοδο. Τώρα που οι κοινωνικοί αγώνες έχουν περάσει σε μια φάση τέτοια που αναδεικνύονται συνολικότερα χαρακτηριστικά ρήξης με αυτό το σύστημα, οφείλουμε να αναβαθμίσουμε τον τρόπο παρέμβασής μας. Να προεκτείνουμε της δράση μας σε όλο το φάσμα των κοινωνικών αγώνων που εναντιώνονται στη νέα πολιτική και οικονομική κατάσταση που βαθαίνει ακόμη περισσότερο με την νέα δανειακή σύμβαση. Η εναλλακτική λύση για εμάς είναι η χάραξη μιας άλλης κατεύθυνσης σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, με τον λαό στο τιμόνι, απαλλαγμένο απ’ τα δεσμά του χρέους και των συνεπειών της κρίσης. Το πρόταγμα μας είναι : Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ!

Όταν τα «ναι» τους παίρνουν δρόμο…

Σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε κάθε μικρή και μεγάλη παρέλαση ο λαός βροντοφώναξε το δικό του ΟΧΙ ενάντια στα συνεχόμενα ναι αυτής της κυβέρνησης και των φίλων της (ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, ΜΜΕ). Η Θεσσαλονίκη έδωσε τον τόνο με χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύζουν το χώρο της παρέλασης και μαζί με την Αθήνα, την Πάτρα, την Ξάνθη, την Τρίπολη, την Καλαμάτα, τον Πύργο, την Κρήτη και δεκάδες άλλες πόλεις έδειξαν ότι ο λαϊκός παράγοντας βγήκε στο προσκήνιο υπενθυμίζοντας στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι είναι απονομιμοποιημένη  στη συνείδηση του λαού. Όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης σχεδόν φυγαδεύτηκαν κάτω από τη λαϊκή οργή σε όλη τη χώρα. Οι μαθητές φορώντας μαύρα περιβραχιόνια και γυρνώντας το κεφάλι αριστερά έδειξαν σε όλη την κοινωνία ότι η νεολαία δεν θα μπει στην θέση της υποταγής και της χρεοκοπίας που της ετοιμάζουν κυβέρνηση και Τρόικα. Τα λόγια του Μανόλη Γλέζου αποτύπωσαν αυτό που πραγματικά συνέβη:  «το νόημα της 28ης Οκτωβρίου αποκαταστάθηκε»!

Μετά την σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου ο Παπανδρέου προσπάθησε να αντιστρέψει την πραγματικότητα παρουσιάζοντας ως θρίαμβο την είσοδο της χώρας στη νέα φάση της χρεοκοπίας και αποκρύπτοντας ότι ο νέος «εθνικός στόχος» είναι δέκα χρόνια λιτότητας για να μειωθεί το χρέος στο μέγεθος … στο οποίο βρισκόταν πριν την υπαγωγή μας στον μηχανισμό στήριξης! Η προπαγάνδα του όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι δεν μπορούν πλέον να κυβερνήσουν, είναι απομονωμένοι, ότι θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μίλησαν για μειοψηφίες και μικρές ομάδες που αμαύρωσαν την εθνική επέτειο. Μάλλον δεν πρόσεξαν τις τεράστιες πλειοψηφίες που επέβαλαν ο εορτασμός να γίνει όπως ακριβώς πρέπει. Ο λαός δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτρέψει σε αυτούς που έφεραν μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις, νομοσχέδια να «αμαυρώσουν» την μέρα προς τιμή των αγώνων ενάντια στο φασισμό.

Οι ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι πάνω απ’ όλα μας φοβούνται, ότι φοβούνται το λαό που αντιδρά και διεκδικεί. Το ΠΑΣΟΚ ηθελημένα προσπαθεί να παρουσιάσει τη λαϊκή αγανάκτηση σαν «μια μειοψηφία εκτροπής που επιμένει στην εθνικά και κοινωνικά επιζήμια στάση της, επενδύει στην δημιουργία κλίματος κοινωνικής αναταραχής, φόβου και βίας» και τελικά «απαξιώνει τη δημοκρατία.» Η ΝΔ φορώντας την εθνικο-πατριωτική της φορεσιά και πετώντας το φιλολαϊκό προσωπείο που τόσο καιρό προσπαθεί να δημιουργήσει, κατήγγειλε τα επεισόδια που σημειώθηκαν στις παρελάσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας. Το ΛΑ.Ο.Σ. με τη σειρά του, ζήτησε τη παραίτηση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Χρήστου Παπουτσή, βάλλοντας ενάντια στους «γνωστούς αριστεριστές», τους οποίους και κατηγορεί για απόπειρα ανατροπής του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, την ίδια στιγμή που ο  κ. Καρατζαφέρης επέλεξε να «τιμήσει» τον αντιφασιστικό αγώνα από την οικία του φασίστα, Ιωάννη Μεταξά.

Αυτό που έγινε καταφανές την Παρασκευή ήταν η πλήρης απονομιμοποίηση της παρούσας κυβέρνησης που συνεχίζει το καταστροφικό της έργο με 153 βουλευτές και την απόλυτη λαϊκή αποδοκιμασία, αλλά και η αγωνιστική διάθεση του λαού. Θα γίνουν κι άλλα βήματα, θα αντιμετωπιστούν νέες δυσκολίες, θα βρεθούν και νέες μορφές, αλλά ένα είναι σίγουρο: Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί μέχρι να δοθεί διέξοδος στη κοινωνία. Διέξοδος η οποία μπορεί να επιτευχτεί μόνο με τη συσπείρωση όλων των κυττάρων αντίστασης που θα οργανώνουν συνεχώς την απάντηση του λαϊκού κινήματος και θα προσπαθούν να δίνουν καθημερινά την ελπίδα και την αλληλεγγύη στην κοινωνία. Η διέξοδος μπορεί να έρθει μόνο αν απαλλαγούμε από την κυβέρνηση, τα μνημόνια της και την Τρόικα για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΑΡ.ΕΝ. (σχετικά με τις απεργιακές κινητοποιήσεις 19-20 Οκτωβρίου)

Για δύο συνεχόμενες μέρες η κοινωνία πλημμύρισε τους δρόμους πραγματοποιώντας τα μεγαλύτερα πανεργατικά συλλαλητήρια της μεταπολίτευσης. Οι εργαζόμενοι με όλα τα σωματεία στο δρόμο, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές, οι μαθητές ενώθηκαν απαιτώντας την ανατροπή της πολιτικής που εξυπηρετεί τα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων, εις βάρος των ανθρώπινων αναγκών. Την ανατροπή του εκφραστή αυτής της πολιτικής, της κοινωνικά καταστροφικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Την ανατροπή της πολιτικής που μειώνει κι άλλο τους μισθούς, απολύει εργαζόμενους του δημοσίου, καταργεί συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιωτικοποιεί το δημόσιο πλούτο, ενώ ταυτόχρονα έχει δώσει 108 δις για τη «διάσωση» των τραπεζών από το 2008.

Η απονομιμοποιημένη αυτή πολιτική συμβαδίζει με την ισχυρή καταστολή που επιλέγει η κυβέρνηση ως απάντηση στις κοινωνικές αντιδράσεις. Έτσι, χθες για μία ακόμη φορά οι αστυνομικές δυνάμεις δημιούργησαν με την αλόγιστη ρίψη χημικών τις συνθήκες για τον τραγικό θάνατο ενός 53χρονου διαδηλωτή, μέλους του ΠΑΜΕ.

Βέβαια, οι βίαιες πρακτικές από μεριάς ομάδων που βρέθηκαν στο Σύνταγμα, αποτέλεσαν την αφορμή για τη συνειδητή παράβλεψη των μεγάλων συγκεντρώσεων. Οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον δυνάμεων του κινήματος και συγκεκριμένα μελών του ΠΑΜΕ είναι καταδικαστέες και όσοι μεταχειρίζονται τέτοιες πρακτικές πρέπει να απομονωθούν πολιτικά, μιας και δηλώνουν την ενσωμάτωση της κυρίαρχης αντίληψης για τον ατομικό δρόμο δράσης.

Μόνη απάντηση είναι η κοινή συλλογική δράση και ενότητα όλων των δυνάμεων του κινήματος, των εργαζόμενων και της νεολαίας όπως έγινε και χτες στο Σύνταγμα, χωρίς τεχνητούς και φυσικούς διαχωρισμούς. Η κοινωνική πλειοψηφία έδειξε ότι παρά τη καταστολή που έχει δεχθεί και την ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ, δεν φοβάται και συνεχίζει ενωτικά να αγωνίζεται ενάντια στην κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού και δημοκρατικού δικαιώματος.

Οι αγώνες, παρά τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, συνεχίζονται με τις επόμενες μέρες ενάντια στη ψήφιση του προϋπολογισμού που θα τσακίσει οικονομικά τις λαϊκές μάζες. Η απάντηση έχει δοθεί και θα ξαναδοθεί.  Οι εργαζόμενοι από τη Wall Street μέχρι τη πλατεία Συντάγματος έχουν πλέον αντιληφθεί ότι ο δικός μας δρόμος περνάει μόνο μέσα από την ανατροπή των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους. Περνάει από την συνολική ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών. Να μειωθούν τα κέρδη και τα προνόμια των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών όχι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 06/10/11, ΣΤΙΣ 12μμ ΣΤΟ ΝΑΒΟ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ 29/9-6/10

• Κυριακή 2/10, 7μμ : Συμμετοχή στο κίνημα “δεν πληρώνω χαράτσι” στην πλατεία Συντάγματος
• Δευτέρα 3 /10, 8πμ : Διασφάλιση της κατάληψης με κινητοποίηση στις κλινικές
• Δευτέρα 3 /10 10πμ : Συγκέντρωση έξω από το γραφείο του προέδρου της σχολής στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα για απαίτηση απόσυρσης της απόφασης της διοίκησης για την μη διενέργεια πτυχιακών εξετάσεων και για την σύμπνοιά της με το υπουργείο παιδείας εναντίον του αγώνα των φοιτητών
• Τρίτη 4/10, 8πμ : Διασφάλιση της κατάληψης με κινητοποίηση στις κλινικές
• Τρίτη 4/10, 10πμ : Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Δοιηκητικό Συμβούλιο των μελών ΔΕΠ στο Αλεξάνδρα
• Τρίτη 4/10, 1μμ : Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας απαιτώντας πολιτική δέσμευση μη κατάθεσης του νομοσχεδίου που προβλέπει εισαγωγή εξετάσεων για έναρξη της ειδικότητας, και εκφράζοντας εναντίωση στην πολιτική υποβάθμισης της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης.
• Τρίτη 4/10, 5μμ : Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης για εμπλουτισμό του πλαισίου που θα κατατεθεί στη νέα γενική συνέλευση.
• Τετάρτη 5/10, 12μμ : Συμμετοχή του ΣΦΙΑ στην πανεργατική απεργία μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους
• Πέμπτη 6/10, 12μμ : νέα γενική συνέλευση του ΣΦΙΑ στις 12.00 στο ΝΑΒΟ.

 

Πρόγραμμα Κατάληψης Ιατρικής

• Τετάρτη 21/09, 7μμ: Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης
• Πέμπτη 22/09, 12μμ: Πανελλαδική Πανεκπαιδευτική Πορεία με προσυγκέντρωση στα Προπύλαια
• Πεμπτη 22/09, 4μμ: Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων
• Παρασκευή 23/09, 2μμ: Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης
• Σάββτο, 24/09, 12μμ: Εξώστρεφη δράση – Μοίρασμα στο Γουδή
• Σάββατο 24/09, 5μμ: Εκδήλωση – Συζήτηση “Το Πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν και το Πανεπιστήμιο που θέλουμε” (σε συνεργασία με την Κατάληψη της Οδοντιατρικής)
• Κυριακή 25/09, 5μμ: Εξώστρεφη δράση – Μοίρασμα στο Γουδή
• Κυριακή 25/09, 9μμ: Προβολή της ταινίας “Ψωμί και Τριαντάφυλλα”
• Δευτέρα 26/09, 11πμ: Δ.Σ. με πρόταση από τη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης για μεταφορά της Γ.Σ. την Πέμπτη 29/09, λόγω απεργίας των ΜΜΜ την Τρίτη 27/09
• Δευτέρα 26/09, 12μμ: Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπ. Υγείας
• Τρίτη 27/09, 3μμ: Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης

ΟΛΟΙ-ΕΣ στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ.Ι.Α., την Τρίτη 06/09 στις 12 στο ΝΑΒΟ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ…

Εδώ και ενάμιση χρόνο ζούμε την μεγαλύτερη επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας που έχει συντελεστεί από την μεταπολίτευση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκμεταλλευόμενη την κρίση υλοποιεί ένα ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα  με μοναδικό κριτήριο τη διασφάλιση της κερδοφορίας και των προνομίων του κεφαλαίου. Διάλυση των εργασιακών σχέσεων, μισθοί των 500 ευρώ για τους νέους εργαζόμενους, απελευθέρωση απολύσεων, γενίκευση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις και επίθεση σε κάθε κοινωνική υπηρεσία. Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν  καινούργιο κομμάτι της πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Χρησιμοποιούν όμως την κρίση σαν ευκαιρία για να φτιάξουν την Ελλάδα που το κεφάλαιο πάντα ονειρευόταν.

Τριτοβάθμια εκπαίδευση: κέντρο κατάρτισης για τη γενιά της επισφάλειας…

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συντελείτε και η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο νέος νόμος πλαίσιο αποτελεί φυσική συνέχεια της εκπαιδευτικής πολιτικής που χρόνια προσπαθούν να υλοποιήσουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Πρώτος στόχος της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι η παραγωγή ενός νέου ευέλικτου και πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού.

Θέλουν να δημιουργήσουν αποφοίτους στενά ειδικευμένους πάνω στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς εργασίας, χωρίς τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Αποφοίτους που σε όλη την διάρκεια του εργασιακού τους βίου θα επανακαταρτίζονται στις διάφορες σχολές δια βίου εκπαίδευσης  με δικά τους έξοδα.

Το νέο πανεπιστήμιο βιάζεται να μας πετάξει στην φιλόξενη αγορά εργασίας των 500 ευρώ και της επισφάλειας. Ακριβώς για αυτό τον λόγο με τον νέο νόμο θα υπάρχουν πτυχία σύντομου κύκλου στα ένα ή δύο χρόνια ενώ το βασικό πτυχίο θα περιοριστεί στα τρία χρόνια και για την συνέχεια θα καταβάλλονται δίδακτρα. Ταυτόχρονα η εισαγωγή των πιστωτικών μονάδων οδηγεί στην εξατομίκευση των πτυχίων ακριβώς πάνω στο πρότυπο της ατομικής διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία. Μετατρέπουν τη μόρφωση από δικαίωμα σε προνόμιο για τους λίγους. Για την πλειοψηφία θα μείνει απλά μια κατάρτιση με ημερομηνία λήξης.

Το σύνολο των εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων θα καθορίζεται όχι από τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά από την ανάγκη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Οποιαδήποτε φωνή κριτικής σκέψης θα εξαφανιστεί κάτω από την κυριαρχία των ταλιμπάν της ελεύθερης αγοράς. Ακριβώς για αυτό το λόγο στο νέο πανεπιστήμιο δεν υπάρχει χώρος για δημοκρατία. Ακριβώς για αυτό το λόγο καταργούν κάθε δημοκρατική διαδικασία στο εσωτερικό των σχολών και μαζί με αυτές το άσυλο, για να μπορούν να καταστείλουν τους αγώνες.

Ανατροπή του νόμου, ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της…

Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από αγώνας διαρκείας μέχρι την ανατροπή του νόμου. Σήμερα όμως περισσότερο από ποτέ κάθε επιμέρους αγώνας αποκτά κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει σε όλους ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω από την πολιτική της. Ανατροπή του νόμου χωρίς ανατροπή της κυβέρνησης δεν γίνεται. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αποτελέσει τον καταλύτη για ένα συνολικότερο λαϊκό κίνημα που θα ανατρέψει την κυβέρνηση και την πολιτική της. Δεν διεκδικούμε τίποτα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν της απευθύνουμε κανένα αίτημα. Με την κυβέρνηση που μας έχει ήδη γυρίσει πίσω 50 χρόνια την κυβέρνηση που θα εκτοξεύσει την ανεργία στο ένα εκατομμύριο δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης το μόνο περιθώριο που υπάρχει είναι η ανατροπή. Δεν σκοπεύουμε να αγωνιστούμε παρέα με ΠΑΣΠ και ΔΑΠ για την διασφάλιση κάποιων κεκτημένων όπως θέλει να το παρουσιάζει το υπουργείο και τα παπαγαλάκια τους στα κανάλια. Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα μας στην μόρφωση στην εργασία, στην κριτική σκέψη και στην αξιοπρέπεια. Αγωνιζόμαστε για να υπερασπιστούμε ότι έχει μείνει όρθιο από το δημόσιο πανεπιστήμιο και ξέρουμε πολύ καλά ότι στον συγκεκριμένο αγώνα ΠΑΣΠ και ΔΑΠ τόσα χρόνια είναι απέναντι μας.

Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής και τη δημιουργία μις κοινωνίας που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ…!