Λίγα λόγια για την «πραγματική δημοκρατία»… Ή …πως θα θέλαμε να συζητά και να αποφασίζει ένας φοιτητικός σύλλογος

Ένα από τα στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε από τις σύγχρονες εκφάνσεις του λαϊκού κινήματος (πχ το κίνημα των πλατειών και η 28^η Οκτωβρίου) είναι αυτό της πραγματικής δημοκρατίας, η οποία συνίσταται στην απόφαση με βάση τη συζήτηση που διεξάγεται και τον αυθορμητισμό, καθώς και στη συλλογική υλοποίηση αυτής. Έτσι, για μας, οι αποφάσεις που καλείται να πάρει ένας φοιτητικός σύλλογος αναφέρονται στα ζητήματα που έχουν ουσιαστικά συζητηθεί στην κορυφαία αμεσοδημοκρατική διαδικασία του, δηλαδή στη Γενική Συνέλευση, και πρέπει να έχουν αντιστοιχία ανάλυσης και δράσης. Απολογίζοντας το φοιτητικό κίνημα που ξέσπασε το Σεπτέμβρη, βλέπουμε πώς το έλλειμμα αυτό συνέβαλε ώστε να μην επιτευχθούν οι ονομαστικοί στόχοι του κινήματος, δηλαδή η ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της μαζί με το νόμο- πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Παρ’ ότι οι στόχοι αυτοί ήταν σωστοί, σε ένα βαθμό παρέμειναν λέξεις στα πολιτικά πλαίσια που αποφασίζονταν, τα συνολικά πολιτικά αιτήματα έμειναν σε επίπεδο διακήρυξης ενώ ο προσανατολισμός του παρέμεινε στα μερικά ζητήματα και η οπτική του δεν ξέφυγε απ’ τα στενά όρια του πανεπιστημίου. Η αναντιστοιχία στη μαζικότητα των γενικών συνελεύσεων και στις κινητοποιήσεις, δείχνει πως η ίδια η απόφαση κρίνεται τελικά στην υλοποίησή της. Κρατώντας, λοιπόν, τα παραπάνω στοιχεία και με δεδομένο ότι οι στόχοι του φοιτητικού κινήματος δεν άλλαξαν, καλούμαστε τώρα να αλλάξουμε ότι πήγε στραβά για να πραγματώσουμε έναν αγώνα διαρκείας, να γίνουμε οργανικό κομμάτι του λαϊκού κινήματος και χρησιμοποιώντας το όπλο του πολιτικού αγώνα να πρωταγωνιστήσουμε στην ανατροπή της νέας κατάστασης.

Και λίγο στα «δικά μας»…

Στο Δ.Σ. του Σ.Φ.Ι.Α., τη Δευτέρα, 28/11, κατατέθηκαν τρείς προτάσεις προς ψήφιση. Η μία αφορούσε σε παράσταση διαμαρτυρίας στις 29/11 στον πρόεδρο της σχολής για τα ζητήματα που αφορούν στην επιχειρούμενη συγκρότηση συμβουλίων διοίκησης και στον περιορισμό της διάρκειας των εξεταστικών, που ανακοινώθηκε. Η δεύτερη σε κάλεσμα Γενικής Συνέλευσης του Σ.Φ.Ι.Α. την Τετάρτη 30/11 ενόψει της γενικής απεργίας της Πέμπτης και η τρίτη αποτελούσε μια πολιτική ανάλυση της συγκυρίας, η οποία απόληγε στη συμμετοχή του Συλλόγου στη Γενική απεργία και σε παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπ. Υγείας. Με δεδομένο ότι η δεύτερη και η τρίτη πρόταση ήταν αντιπαραθετικές, συμφωνήθηκε ότι αν αποφασιστεί η διεξαγωγή της Γ.Σ., η τρίτη πρόταση θα αποσυρόταν. Παρ’ όλα αυτά η ίδια η ύπαρξη της ήταν προβληματική, καθώς έδινε το άλλοθι στις καθεστωτικές παρατάξεις να μην υπογράψουν για τη διεξαγωγή Γ.Σ., διατηρώντας παράλληλα ένα «αγωνιστικό προφίλ», πράγμα που τελικά και έγινε, και ταυτόχρονα καλλιεργούσε μια λάθος αντίληψη, από τη στιγμή που προτεινόταν ουσιαστικά πολιτικό πλαίσιο, χωρίς να έχει διεξαχθεί Γ.Σ.

Καμία έκπληξη δεν μας προκαλούν πια οι καθεστωτικές παρατάξεις…!

Πάγια στάση της Νέας Προοπτικής, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ είναι να σαμποτάρει τις συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου, είτε μη υπογράφοντας για τη διεξαγωγή τους, είτε μη στηρίζοντάς τις με τη φυσική τους παρουσία. Η επιλογή των δύο πρώτων να μην υπογράψουν για τη διεξαγωγή της Γ.Σ., αν και αναμενόμενη, γεννά κάποια ερωτηματικά. Σύμφωνα με το καταστατικό του Σ.Φ.Ι.Α., Γ.Σ. συγκαλείται είτε από το Δ.Σ., όταν υπάρχει ζήτημα που χρήζει συζήτησης και απόφασης, είτε με συλλογή υπογραφών από τους φοιτητές, αν το Δ.Σ. αρνείται να τη συγκαλέσει. Αφού, λοιπόν, Νέα Προοπτική και ΔΑΠ υπογράφουν την πρόταση για συμμετοχή του Συλλόγου στην απεργία και την παράσταση διαμαρτυρίας στο υπ. Υγείας –και άρα αναγνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων-, τότε γιατί αρνούνται να συζητήσουν αυτά τα ζητήματα σε γενική συνέλευση ενώπιον όλων των φοιτητών…; Από την άλλη πλευρά, η έτερη καθεστωτική παράταξη, η ΠΑΣΠ, όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει με τους τακτικισμούς της, δεν τα καταφέρνει. Μπορεί για το φαίνεσθε να υπέγραψε για τη Γ.Σ., αλλά είχε ήδη βεβαιωθεί πως δεν θα γινόταν αυτή. Έτσι, με μια «ανέξοδη» υπογραφή επιχειρεί να ανατρέψει το κλίμα που επικρατεί εις βάρος της, ως κομματικής νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, ως κομματικής νεολαίας μιας κυβέρνησης που δεν δίστασε να φτωχοποιήσει την κοινωνία και παράλληλα να επιδοθεί σε ένα όργιο καταστολής, ως νεολαίας του κόμματος που συνεργάζεται με τους νοσταλγούς της χούντας (ΛΑΟΣ) σε μια κυβέρνηση για την «εθνική σωτηρία».

Κάνοντας μια δεύτερη ανάγνωση, υπό το πρίσμα της δημοκρατίας, στην πρόταση απόφασης για τη συμμετοχή του συλλόγου στην απεργία και την παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπ. Υγείας, διαπιστώνει κανείς, ότι σε αυτήν περιέχεται ανάλυση για πληθώρα ζητημάτων, τα οποία ο Σύλλογος δεν έχει συζητήσει ποτέ, όπως η κυβέρνηση συνεργασίας, ο προϋπολογισμός για το 2012, η δανειακή σύμβαση και η απάντηση του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος σε όλα αυτά, η έξοδος από την ΟΝΕ κ.α. Εμείς, ως Αριστερή Ενότητα, θεωρούμε πως αυτά είναι ζητήματα που χρήζουν και συζήτησης και απόφασης, αλλά μέσα από μια Γενική Συνέλευση. Με αυτή, λοιπόν, τη λογική προτείναμε και τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη. Αν θέλουμε να συγκροτήσουμε ένα φοιτητικό κίνημα ανατρεπτικό, ένα φοιτητικό κίνημα οργανικό κομμάτι του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, ένα φοιτητικό κίνημα δημοκρατικό και πολύμορφο, που δεν θα εμφανίζεται και θα εξαφανίζεται όποτε κάνουμε κατάληψη, τότε πρέπει να θέσουμε σε άμεση προτεραιότητα τις Γενικές Συνελεύσεις και να υπερασπιστούμε στο τώρα, στο σήμερα τα αυτονόητα χαρακτηριστικά που αυτό πρέπει να έχει. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν δεν υπογράψαμε τη συγκεκριμένη απόφαση και επιμέναμε να πιέζουμε για τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης.

Στο βαθμό που οι αποφάσεις ενός συλλόγου, όπως ο Σ.Φ.Ι.Α., δεσμεύουν τα μέλη του, όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες καλούνται να προασπιστούν τη λήψη των αποφάσεων αυτών με βάση τις αρχές της πραγματικής δημοκρατίας. Ο Σ.Φ.Ι.Α. δεν αποτελείται μόνο από τις παρατάξεις και τα σχήματα που παρεμβαίνουν σε αυτόν και άρα το σύνολο των μελών του, παραμερίζοντας τις λογικές της ανάθεσης, θα πρέπει να προασπιστούν τη δημοκρατία στο περιεχόμενο των αποφάσεων, αλλά και στην υλοποίηση τους.

Δημοκρατική εκτροπή – Προϋπολογισμός κοινωνικής εξαθλίωσης: Μετά από δύο χρόνια εκτεταμένης επίθεσης στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανήμπορη πλέον να κυβερνήσει υπό το βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων φέρνει μαζί της στην εξουσία τους ίδιους τους τραπεζίτες, την «λαϊκή» και άκρα δεξιά, ολοκληρώνοντας έτσι τη δημοκρατική. Στόχος της νέας κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής που επιδιώκει να διασώσει την μειωμένη λόγω της δομικής κρίσης του συστήματος κερδοφορία του κεφαλαίου, εις βάρος προφανώς των εργαζομένων. Ο νέος προϋπολογισμός που ετοιμάζει η κυβέρνηση Παπαδήμου προβλέπει για μία ακόμα χρονιά περικοπές σε κοινωνικές παροχές και πρόνοια, ξεπούλημα εθνικού πλούτου, φορολογική εξόντωση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας και φυσικά φορολογική ασυλία για τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεργολάβους. Για αυτό το λόγο οφείλουμε ως φοιτητές να βρεθούμε στο πλευρό των εργαζομένων στην απεργία της Πέμπτης 1/12 καθιστώντας σαφές ότι και αυτή η κυβέρνηση είναι ανεπιθύμητη.

Advertisement