ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ… Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ!

Όποιες κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εκφραστεί το προηγούμενο διάστημα επιχειρήθηκαν να συκοφαντηθούν και να ποινικοποιηθούν από κυβέρνηση και ΜΜΕ. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να ενεργοποιήσουν το κοινωνικό αυτοματισμό στοχοποιώντας ως «συντεχνίες»  τους εργασιακούς κλάδους που αγωνίζονται ενάντια στην ισοπέδωση των δικαιωμάτων τους (γιατροί, φαρμακοποιοί, εργαζόμενοι στα ΜΜΜ) ενώ όσοι αγωνίζονται ενάντια στις ληστρικές συμβάσεις παραχώρησης των διοδίων και όσοι αρνούνται να πληρώσουν τις εξωφρενικές αυξήσεις στα εισιτήρια αντιμετωπίζονται στην καλύτερη ως «τζαμπατζήδες» και στην χειρότερη ως εγκληματίες παραβάτες. Επιπλέον, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, με κύρια τη μεγαλειώδη και μαζικότατη πορεία στις 23 Φλεβάρη, καταπνίγονται από τις δυνάμεις καταστολής: αλόγιστη χρήση δακρυγόνων, ψεκασμοί με χημικά και συνεχιζόμενες προσπάθειες των ΜΑΤ να διαλύσουν την πορεία. Τέλος, δε θα έπρεπε να παραλειφθεί η βιαιότητα και αγριότητα των -εγκατεστημένων εδώ και δύο μήνες- δυνάμεων καταστολής στη Κερατέα, λόγω των αντιδράσεων των κατοίκων ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ στη περιοχή, έργο συμφερόντων γνωστού μεγαλοεργολάβου. Την ίδια στιγμή, μετά από 44 μέρες απεργίας οι 300 μετανάστες εργάτες νίκησαν. Αγωνίστηκαν για μια ζωή με αξιοπρέπεια και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών αλλά και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους και με τη νίκη τους απέδειξαν ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Η νίκη αυτή αποτελεί νίκη όχι μόνο των μεταναστών αλλά ολόκληρου του εργατικού κινήματος!

Υπάρχει λοιπόν πλήθος κινήσεων και κινημάτων που ξεδιπλώνονται, μια ριζοσπαστική διάθεση που εκφράζεται από όλο και περισσότερο κόσμο, μια διάθεση για κινητοποίηση (η 23^η Φλεβάρη ήταν μια εξαιρετικά μαζική απεργία και διαδήλωση), ένας δρόμος που μπορεί να βαδίσει η λαϊκή οργή.

 

Στο χώρο της εκπαίδευσης η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει διαλύσει και την εκπαίδευση, προωθώντας ένα νομοσχέδιο που θα έρθει να διαλύσει ό,τι είχαμε στο μυαλό μας έως σήμερα σαν δημόσια δωρεάν παιδεία από το νηπιαγωγείο ως το παν/μιο, για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έτσι στα παν/μια θα δούμε μια σειρά από αλλαγές ξεκινώντας από τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εισαγωγή θα γίνεται χωρίς εξετάσεις από το σχολείο σε σχολές και όχι σε τμήματα σε ένα προπαρασκευαστικό έτος. Στο τέλος του έτους και ανάλογα με τις επιδόσεις τους οι φοιτητές θα παίρνουν πιστοποιητικό για τη συνέχεια των σπουδών τους -και γιατί όχι άλλωστε αφού θα έχουν ήδη μπει στη λογική του παν/μιου-σχολείου (υποχρεωτικές παρουσίες, πρόοδοι , αλυσίδες). Για όσους από αυτούς δεν ανταπεξέλθουν, υπάρχουν και τα ΚΕΣ (με το αζημίωτο πάντα). Στη φοιτητική μέριμνα η κυβέρνηση (στο πνεύμα του μνημονίου) αποφάσισε να ξεμπερδέψει μια και καλή. Φέρνει λοιπόν το κουπόνι του φοιτητή, που θα έχει πιστωμένους πόντους για τη σίτιση, τη στέγαση, τον εξοπλισμό, για τα εργαστήρια και ο,τι άλλο παρέχονταν δωρεάν, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την επιβολή διδάκτρων. Όταν τελειώσουν οι πόντοι, ο καθένας μόνος.

Οι κινήσεις για τον εκσυγχρονισμό-ξεπούλημα του παν/μιου συνεχίζουν με την αξιολόγηση των ιδρυμάτων ανά τρία έτη με τη σύνδεση των σπουδών του με τη αγορά εργασίας. Ανάλογα με τη βαθμολογία θα εξασφαλίζουν το κρατικό βοήθημα ή αλλιώς θα αναζητούν πόρους για τη λειτουργία τους στον ιδιωτικό τομέα. Αυτονόητο είναι πως όσες σχολές δεν έχουν άμεση σύνδεση με την έρευνα (πχ θεωρητικές) δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν έσοδα για την λειτουργία τους. Η νέα τριτοβάθμια που καθόλου δεν θα μοιάζει με ο,τι ξέραμε ως τώρα σαν δημόσιο παν/μιο θα έχει επιπτώσεις και στην επαγγελματική αποκατάσταση, αφού τελειώνοντας 2ετή ή 4ετή προγράμματα οι συλλογικές διεκδικήσεις θα είναι παρελθόν. Άλλωστε βρίσκεται εν ισχύ ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο πέντε φεύγουν ένας μπαίνει (ενώ συζητούν και για 8:1) πράγμα που σημαίνει πως το διαβατήριο για την ανεργία είναι αναπόφευκτο.

Το Υπουργείο φαίνεται να κάνει έναν τακτικό ελιγμό, φέρνοντας στο προσκήνιο τα μέτρα κατά των φοιτητών και αποσύροντας (τουλάχιστον προς το παρόν) το συμβούλιο διοίκησης-manager, που αποτελεί το κύριο λόγο αντίδρασης των καθηγητών και των πρυτάνεων. Όμως σε αυτό το Πανεπιστήμιο Α.Ε. που ετοιμάζουν ακόμα και με την ίδια διοικητική δομή, δεν χωράει η έννοια της συλλογικότητας, της κριτικής σκέψης, των αγωνιστικών διεκδικήσεων και προφανώς του ασύλου ως άσυλο κοινωνικών αγώνων. Το τέλος του μαζικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου όπως το ξέραμε είναι προ των πυλών.

Μπροστά μας το επόμενο διάστημα έχουμε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη. Η Α.Διαμαντοπούλου όπου σταθεί και όπου βρεθεί προκαλεί με τις προτάσεις και τις δηλώσεις της όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης και πριν ακόμα κατεβάσει το νομοσχέδιο έκανε την αρχή! Με μια εγκύκλιο αποφάσισε πως για κάθε μάθημα θα δικαιούμαστε από εδώ και πέρα ένα βιβλίο, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους φοιτητές να επωμίζονται το βάρος της αγοράς των υπόλοιπων συγγραμμάτων!

Η κυβέρνηση της τρόικα έχει βάλει πλώρη να διαλύσει μαζί με την κοινωνία και την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Θέλουν να χτυπήσουν το πιο ζωντανό τμήμα της κοινωνίας, τη νεολαία, να τη περιθωριοποιήσουν, να της στερήσουν την ελπίδα. Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα δεν έχει υπάρξει ποτέ παθητικός αποδέκτης ούτε χειροκροτητής κυβερνώντων. Να συγκροτήσουμε  ένα πανεκπαιδευτικό αγώνα και να ενώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.Α., ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 22/03 ΣΤΙΣ 2μμ ΣΤΟ ΝΑΒΟ!

Advertisement