Την προηγούμενη εβδομάδα συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Σε πλήρη συμφωνία με τις επιταγές των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και της ΕΕ, η κυβέρνηση έχει ήδη περάσει μια σειρά από μέτρα όπως μείωση μισθών, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, ασφαλιστικό, Καλλικράτης κτλ., τα οποία λειτουργούν προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος του λαού. Στις 8/7/10 με την ψήφιση του ασφαλιστικού έκλεισε και ένας πρώτος γύρος αντιπαράθεσης με την τρόικα και την κυβέρνηση στον οποίο σημαντικοί αγώνες ξεδιπλώθηκαν, που δεν ήταν όμως αρκετοί για να ανατρέψουν την ασκούμενη πολιτική. Η Αριστερά οφείλει να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση στην χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, να προτάξει ένα σχέδιο ανατροπής του νέου καθεστώτος και της επιβαλλόμενης πολιτικής του και συνολικά να δείξει έναν άλλο δρόμο στους εκατομμύρια απογοητευμένους και οργισμένους από το πολιτικό σύστημα.
Η κρίση που αρχικά εκδηλώθηκε ως χρηματοπιστωτική, μεταφέρθηκε στα δημοσιονομικά και έχει πλέον γίνει κρίση στον κόσμο της εργασίας, στην ουσία αποτελεί κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τις ευλογίες του ΔΝΤ, έχει μετατρέψει την κρίση σε μεγάλη γι’ αυτήν ευκαιρία και προωθεί με μεγάλη ένταση και έκταση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Στόχος της δεν είναι η «έξοδος από την κρίση», αλλά πώς αυτό θα γίνει εις βάρος της νέας γενιάς και του κόσμου της εργασίας και πώς η πλευρά του κεφαλαίου θα βγει τελικά κερδισμένη. Μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, σειρά έχουν τώρα η δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία.
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Στις 20-24 Οκτώβρη θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο η 65η σύνοδος πρυτάνεων στην οποία η υπουργός παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου θα ανακοινώσει το προσχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα και με τις εξαγγελίες στους Δελφούς αυτό το νομοσχέδιο διαμορφώνει ένα τελείως διαφορετικό Πανεπιστήμιο από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Το κράτος αποσύρεται από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί κεντρικά από τον προϋπολογισμό την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού πλέον αυτή θα καθορίζεται από την «αξιολόγηση» του πανεπιστημίου, πάντα με βάση τους κανόνες της αγοράς. Επιπλέον, τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας σαν ανώνυμες εταιρίες, αναζητούν πόρους από χορηγούς και ιδιώτες, πωλούν υπηρεσίες εκπαίδευσης και έρευνας και αναγκάζονται να πουλήσουν τους τίτλους τους σε επιχειρήσεις franchising για να επιβιώσουν. Παράλληλα, καταργείται η αυτοδιοίκηση και η συνδιοίκηση του Πανεπιστημίου, οι δύο βασικές αρχές που όρισαν τη διοίκηση των ΑΕΙ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πλέον, το Πανεπιστήμιο θα διοικείται από ένα Συμβούλιο, που θα συμμετέχουν παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου και όχι φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, σε μια προσπάθεια να ακυρωθεί το «εμπόδιο» των συλλογικών οργάνων. Στον εκπαιδευτικό τομέα η διάλεξη καταργείται και εισάγεται επίσημα ο θεσμός της απουσίας στα μαθήματα καταργώντας κάθε έννοια ακαδημαϊκότητας ενώ η εξεταστική όπως την ξέραμε παύει να υφίσταται με την εισαγωγή ενός αόριστου συστήματος αλυσίδων ανά εξάμηνο. Αποσυγκροτείται με αυτό τον τρόπο η έννοια του φοιτητή-νεολαίου, η αλληλεγγύη προς τον συμφοιτητή, η συλλογική συνείδηση και σκέψη. Με όλες αυτές τις αλλαγές, διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο οικονομικά και διοικητικά αυτοτελές, ένα Πανεπιστήμιο αποστειρωμένο, ανίκανο πλέον να συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες και να τους πυροδοτεί.
Σύμφωνα με της δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, σχεδιάζεται η κατάργηση της βασικής δομής του Πανεπιστημίου, του Τμήματος, που έχει την ευθύνη του προγράμματος σπουδών και των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο, που εγγυάται ότι οι απόφοιτοι έχουν επιτυχώς σπουδάσει μια συγκεκριμένη επιστήμη και που βεβαιώνεται από το χορηγούμενο κοινό πτυχίο. Στόχος είναι οι φοιτητές ακολουθώντας «ευέλικτα προγράμματα» να λαμβάνουν τελικά ένα εξατομικευμένο πιστοποιητικό σπουδών, αντί πτυχίου. Έτσι, ο «νέος εργαζόμενος» που θα έχει αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο ή οποιοδήποτε άλλο κέντρο εκπαίδευσης, κατάρτισης κλπ, θα έχει στα χέρια του έναν ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος προφανώς θα διαφέρει από αυτόν των συναδέλφων του, με αποτέλεσμα να καταργείται κάθε έννοια συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων, κάνοντας τις συλλογικές διεκδικήσεις μια μακρινή ανάμνηση του παρελθόντος. Ο «νέος εργαζόμενος» θα τρέχει από σεμινάριο σε σεμινάριο, προσπαθώντας να μαζέψει πιστωτικές μονάδες, θα διαπραγματεύεται σε ατομικό πάντα επίπεδο με το αφεντικό του το μισθό του, το δικαίωμά του στην ασφάλιση και στις άδειες. Μια διαπραγμάτευση μονομερής, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ του εργοδότη που βάζει τους όρους. Τι σημαίνουν τελικά όλα αυτά; Συνολικά χειρότερες συνθήκες εργασίας, επισφάλεια, μισθοί πείνας και για όσους-ες διαφωνούν μια μόνο επιλογή: απόλυση και συνεπώς ανεργία!
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, αν αφήσουμε αυτά τα μέτρα να εφαρμοστούν δεν θα είναι ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν, ούτε καν Πανεπιστήμιο. Μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία που θα πουλάει γνώση συνυφασμένη με τις ανάγκες τις αγοράς και των επιχειρήσεων με μοναδικό στόχο το κέρδος και όχι την επιστημονική γνώση, την κριτική σκέψη και την πολιτισμική ανάπτυξη. Μια Α.Ε. που θα αντιμετωπίζει του φοιτητές ως πελάτες.
Το πανεπιστήμιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του μνημονίου δεν είναι μονόδρομος. Η εξέγερση του Δεκέμβρη και το πανεκπαιδευτικό κίνημα κατά της αναθεώρησης του Άρθρου 16 δείχνουν πως η νεολαία μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορεί να υψώσει τη φωνή της ενάντια σε όσους υποθηκεύουν το μέλλον της. Ήδη σχολές ανά την Ελλάδα αναζωπυρώνουν τις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων και συντονίζουν τη δράση τους.
Το πρώτο ραντεβού δίνεται στο Ρέθυμνο, στη σύνοδο των πρυτάνεων. Στον αντίποδα της συνόδου, διοργανώνεται αντισύνοδος με στόχο τον συντονισμό και την ανασυγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου και κινητοποίηση στο χώρο που θα διεξαχθεί η σύνοδος.
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Ανεργία ή εργασία χωρίς δικαιώματα;
Με μια σειρά αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με τα εργασιακά προσπαθεί να διαμορφώσει έναν νέο τύπο εργαζόμενου, που θα εργάζεται εξοντωτικά, που θα αμείβεται εξευτελιστικά και δεν θα έχει εργασιακά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση και ενώ η ανεργία συνεχώς αυξάνεται, η κυβέρνηση, με τις ευλογίες του ΔΝΤ, επέλεξε να προχωρήσει σε απελευθέρωση των απολύσεων και μείωση στο μισό των αποζημιώσεων. Παράλληλα, καταργεί ουσιαστικά την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που μέχρι σήμερα καθόριζε τον κατώτατο επιτρεπόμενο μισθό αφού κλαδικές συμβάσεις με δυσμενέστερους για τους εργαζόμενους όρους θα υπερτερούν αυτής.
O τομέας των εργασιακών σχέσεων για τη νεολαία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός αυτού του πλαισίου. Σύμφωνα με το λεγόμενο Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.
Συγκεκριμένα οι νέοι/ες από 21 έως 25 ετών θα αμείβονται με το 85% του κατώτερου μισθού, έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% και από 15 έως 18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη. Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ.
Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς. Ακόμα λύνει ουσιαστικά τα χέρια των εργοδοτών «υποχρεώνοντας» τους να μην ασφαλίζουν τους νέους εργαζομένους τους κάτι που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε συνδυασμό με τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην εκπαίδευση το εργασιακό μέλλον της νεολαίας φαντάζει ζοφερό.
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Είναι γνωστό ότι από τους χώρες που πέρασε η αντιλαϊκή θύελλα του ΔΝΤ διέλυσε στην κυριολεξία τα συστήματα υγείας. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ο κ. Λοβέρδος, αφού διέλυσε κάθε έννοια ασφάλισης από το Υπουργείο Εργασίας, καλείται να φέρει σε πέρας την ολοκληρωτική διάλυση του ΕΣΥ. Η κυβέρνηση του μνημονίου ανακοίνωσε περικοπές κατά 60% (!!!) των δημόσιων δαπανών για την υγεία για την τριετία 2010-2013. Προετοιμάζει ένα εφιαλτικό μέλλον για τα δικαιώματα των ασθενών και των εργαζομένων στην υγεία με τα μέτρα που το μνημόνιο επιτάσσει και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υλοποιήσει με την εφαρμογή του νομοσχεδίου, που ψηφίστηκε εν μέσω καλοκαιριού.
Σύμφωνα με αυτό το νομοσχέδιο, τα νοσοκομεία, που θα απομείνουν μετά τις συγχωνεύσεις, θα έχουν πλέον ολοήμερη λειτουργία, μόνο που το απόγευμα οι ασθενείς –ακόμα και οι ασφαλισμένοι- θα πληρώνουν κανονικά την επίσκεψη! Αυτό το καθεστώς λειτουργίας έχει ήδη εφαρμοστεί σε κάποια νοσοκομεία και τώρα καθιερώνεται σε όλα, συνδέοντας πλέον το αντίτιμο που θα πληρώνουν οι ασθενείς με την κάλυψη των εξόδων των νοσοκομείων. Πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αφού οι ασθενείς εκβιάζονται να πληρώσουν, εάν θέλουν βέβαια να αποφύγουν τη λίστα αναμονής του νοσοκομείου. Αντί για την αξιοποίηση των υποδομών των νοσοκομείων με παράλληλες προσλήψεις προσωπικού ώστε να επιτυγχάνεται η δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας περίθαλψη -πάγιο αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος των γιατρών και της αριστεράς- θέση έχει μια αξιοποίηση με τους όρους της αγοράς που καθιστά τον ασθενή πελάτη με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.
Παράλληλα, σχεδιάζει να διαμορφώσει σύμφωνα με το μνημόνιο τα μισθολόγια των υγειονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το νέο νόμο οι εφημερίες από υπερωρίες μετατρέπονται σε επίδομα το οποίο κατόπιν θα επιχειρηθεί να ενσωματωθεί στο βασικό μισθό για να μειωθούν δραστικά οι συνολικές αποδοχές. Επιπλέον, για όσες εφημερίες πραγματοποιούνται από προσωπικό του Ε.Σ.Υ. που έχει ήδη καλύψει τον προβλεπόμενο μηνιαίο αριθμό, η αμοιβή του θα επιβαρύνει το νοσοκομείο και δεν θα καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με αυτή, λοιπόν, τη ρύθμιση αφ’ ενός το κράτος δεν αναλαμβάνει τα έξοδα που προκύπτουν από τα λειτουργικά κενά στο Ε.Σ.Υ., που με δικιά του ευθύνη υπάρχουν, και αφ’ ετέρου το προσωπικό μένει τελικά απλήρωτο αφού τα έσοδα των νοσοκομείων δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση και για την κάλυψη, ουσιαστικά, μέρους του μισθού του προσωπικού τους.
Η ΟΕΝΓΕ, οι Ενώσεις των Νοσοκομειακών Γιατρών και οι γενικές τους συνελεύσεις απορρίπτουν κατηγορηματικά το νέο νόμο και απαιτούν ασφαλή προγράμματα εφημεριών, απρόσκοπτη χορήγηση των ρεπό μετά από γενική εφημερία, μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, αύξηση της χρηματοδότησης της δημόσιας υγείας.
Υπάρχει άλλος δρόμος!
Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει ότι σήμερα μέσα στα παν/μια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στο παν/μιο επιχείρηση της τρόικα, ενάντια στη ζωή που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν να παίξουν τον πυροδότη νέων καταστάσεων και αναταράξεων την ελληνική κοινωνία ως το πιο πρωτοπόρο, ανήσυχο και μαχητικό τμήμα της. Να αντιστρέψουμε το κλίμα της απελπισίας και της μοιρολατρίας. Μπορούμε σήμερα να δώσουμε ελπίδα σε όλο το λαό ότι με τη δράση μας μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε μια συνολική μετωπική μάχη με στόχο την αλλαγή, να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.
Η υπουργός δήλωσε ¨Για εμάς οι άλλαγες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούν τη μητέρα των μαχών¨
Δηλώνουμε: Θα αντέξουμε ένα λεπτό παραπάνω από εσάς..
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Έξω το ΔΝΤ τώρα!! Ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης και τρόικας
- Να καταργηθεί το Μνημόνιο και το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε
- Να ματαιωθεί η 65η Σύνοδος των Πρυτάνεων
- Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας από την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση
- Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς και εξεταστικούς φραγμούς – Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
- Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο – Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών»
- Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα
- Άμεση αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
- Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σ αυτό-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά
- Καμία περικοπή συγγραμμάτων. Ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
- Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
- Να παρθούν πίσω όλα τα αντιλαϊκά νέα μέτρα της κυβέρνησης
- Καμία εφαρμογή του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης
- Καμία υπονόμευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
- Δημόσια, δωρεάν, έγκαιρη, υψηλής ποιότητας, ισότιμη περίθαλψη για όλους, ανασφάλιστους, άνεργους, μετανάστες.
- Κάλυψη όλων ελλείψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο Ε.Σ.Υ και αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας
- Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
- Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού. Καμία εφαρμογή εξετάσεων για λήψη ειδικότητας
- Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- Διήμερη κατάληψη της σχολής, την Πέμπτη 21/10 και την Παρασκευή 22/10
- Συμμετοχή του Συλλόγου στην πορεία με τους φοιτητικούς συλλόγους, την Πέμπτη 21/10 με προσυγκέντρωση στις 12μμ στα Προπύλαια
- Συμμετοχή του Συλλόγου στη αντισύνοδο που θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο
- Συμμετοχή του συλλόγου στο πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που θα διεξαχθούν στο Ρέθυμνο στις 23 και 24 Οκτωβρίου, ενόψει της συνόδου των πρυτάνεων
Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Αθηνών 