Η δικτατορία της 21ης Απριλίου είχε συσσωρεύσει πολλά οξυμένα προβλήματα, πέρα από το γενικό δημοκρατικό πρόβλημα της χώρας, στον χώρο της εκπαίδευσης. Με νόμους που απαγόρευαν τις φοιτητικές εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες στους Φοιτητικούς συλλόγους, με διορισμένα από την χούντα Διοικητικά Συμβούλια συλλόγων, με νόμο που υποχρέωνε σε στράτευση τους φοιτητές, επενέβαινε άμεσα στον χώρο της εκπαίδευσης και προσπαθούσε να τον μεταβάλει σε καθαρό εξάρτημα της κυβερνητικής πολιτικής, να χτυπήσει κάθε δημοκρατική και συνδικαλιστική ελευθερία. Μέσα σε αυτή την κατάσταση που η αντίθεση του λαού ήταν καθολική, ανδρώθηκε τότε το φοιτητικό κίνημα, άρχισε σιγά σιγά να μαζικοποιείται δίνοντας τις πρώτες του μάχες. Αρχίζει έτσι η κίνηση για να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τους συλλόγους που ήταν διορισμένοι οι αντιπρόσωποι της χούντας στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάληψη της Νομικής, η οποία και αποτελεί σταθμό στην ανάπτυξη του κινήματος. Στην πορεία όμως αυτών των αγώνων, οι φοιτητές κατάλαβαν πως ποτέ δεν θα ήταν δυνατό να πετύχουν αυτά που θέλουν στην εκπαίδευση, αν δεν συνδέσουν την πάλη τους με τους γενικότερους στόχους του λαϊκού κινήματος, που εκείνη την εποχή ήταν η ανατροπή της χούντας, η εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας και το διώξιμο των Αμερικάνων και του Νατο από την Ελλάδα. Μέσα από αυτή την συνειδητοποίηση των φοιτητών, δέθηκαν οι αγώνες τους με τους αγώνες του λαού με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη του 73’, με την κατάληψη του Ε.Μ.Πολυτεχνείου όπου το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα μπήκαν στην κοινή κοίτη του αγώνα, με συνθήματα όπως Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Η εξέγερση αυτή αποτέλεσε την βάση, πάνω στην οποία χτίστηκαν μια σειρά από σημαντικές νίκες, τα χρόνια που ακολούθησαν, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Σήμερα, 36 χρόνια μετά την πτώση της χούντας, αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου, έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα, σε όλους τους τομείς της ζωής. Το σύνθημα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, ενάντια στις πολιτικές που στέκονται απέναντι στον κόσμο της εργασίας.
Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος για υπεράσπιση και τη βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του δημόσιου πλούτου, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους συνεχίζεται και μπορεί να είναι νικηφόρος. Τώρα πρέπει να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα μαζί με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών αλλά και των άλλων λειτουργών της εκπαίδευσης.
Στο δρόμο του πολυτεχνείου συνδέουμε τις σύγχρονες εξεγέρσεις των νέων, όπως αυτή που ζήσαμε τον περασμένο Δεκέμβρη, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για την συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση εις βάρος των αναγκών μας, μια επίθεση που το ΠΑΣΟΚ μετά την εκλογή του συνεχίζει με αμείωτη ένταση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η στάση της κυβέρνησης τόσο στο ζήτημα των stage, όσο και στην πώληση του Εθνικού Λιμένος Πειραιώς(ΟΛΠ). Σε ότι αφορά το πρώτο, επέλεξε να απολύσει τους εργαζόμενους, χωρίς καμία μοριοδότηση παρά το γεγονός ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, και γι’ αυτό θα έπρεπε να μονιμοποιηθούν, να αμείβονται σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις και να έχουν πλήρη ασφαλιστικά και γενικότερα εργασιακά δικαιώματα. Επιπλέον, το μέτρο αφορά μόνο στο Δημόσιο τομέα και όχι στον Ιδιωτικό, πράγμα που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν θέτει απέναντι της το θεσμό των stage, αλλά τους εργαζόμενους, που αφού τους «ξεζούμισε» τόσο χρόνια το ελληνικό κράτος, τώρα τους πετάει στην ανεργία με μόνο εφόδιο την δήθεν επαγγελματική κατάρτιση και εμπειρία που απέκτησαν όλο αυτά τα χρόνια που δούλευαν ανασφάλιστοι. Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση ακόμα, είχε καταθέσει μια πρόταση -την οποία σκοπεύει να κάνει πράξη-, που αφορά την καταβολή των εργοδοτικών εισφορών για τα 4 πρώτα χρόνια της εργασίας των νέων εργαζομένων από το δημόσιο. Αυτή η πρόταση (όπως ήταν αναμενόμενο) έχει επικροτηθεί από τους βιομήχανους (ΣΕΒ) καθώς τι είναι πιο βολικό για αυτούς απ’ ότι σε μια περίοδο κρίσης να “γλιτώνουν” από τις δαπάνες για τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων τους εργαζομένων; Σε ότι αφορά τον ΟΛΠ, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σταθερή θέση και το αποδεικνύει με τη στάση του ακόμα και μετά την εκλογή του. Συγκεκριμένα, ενώ επί κυβερνήσεως ΝΔ έβρισκε τη σύμβαση πώλησης του ΟΛΠ στην κινεζική Cosco απαράδεκτη και υποσχόταν άμεση επαναδιαπραγμάτευσή της από μηδενική βάση μετά την εκλογή του στην κυβέρνηση, την προεκλογική περίοδο παρουσίασε την επαναδιαπραγμάτευση εξαιρετικά δύσκολη για να δηλώσει μετεκλογικά πως είναι αδύνατη, αν πρώτα δεν «μπει» η Cosco στο λιμάνι. Και ο «κατάλογος» συνεχίζεται με τα ζητήματα εκπαίδευσης…
ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ:
Το ΠΑΣΟΚ είχε από παλαιότερα δείξει τόσο τις προθέσεις του στα ζητήματα Παιδείας, όσο και ότι η εκπαιδευτική πολιτική του είναι βαθιά εναρμονισμένη με την συνθήκη της Μπολόνια. Η επιλογή της Άννας Διαμαντοπούλου ως υπουργού Παιδείας έρχεται να μας θυμίσει θέσεις και δηλώσεις της από παρελθόν και να μας επιστήσει την προσοχή σε όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Χαρακτηριστικά, η νυν υπουργός ήταν αυτή που κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 είχε ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, ήταν αυτή που είχε δηλώσει συμφωνία με το νέο νόμο-πλαίσιο, όταν οι φοιτητές μάχονταν εναντίον του, ήταν αυτή που έχοντας υπάρξει για χρόνια ευρωπαϊκή επίτροπος για τα ζητήματα Παιδείας ερχόταν πάντα σε σύμπλευση με την πολιτική της ΝΔ και προωθούσε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Τώρα, από τη θέση της υπουργού πρόκειται να εφαρμόσει όσο τόσα χρόνια πέρασε η Νέα Δημοκρατία, παρά τις παλαιότερες δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ περί απόσυρσης των επίμαχων νομοσχεδίων. Αναλυτικότερα:
Αναγνώριση δικαιωμάτων ΚΕΣ: Τα ΚΕΣ αποτελούν κέντρα κατάρτισης τα οποία ακολουθούν ένα ειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών το οποίο έχει ως συνέπεια ο απόφοιτος να λαμβάνει ένα υπερειδικευμένο τίτλο σπουδών. Το συγκεκριμένο πιστοποιητικό κατάρτισης, το μόνο που εξασφαλίζει στο νέο εργαζόμενο είναι τη μονομέρεια στην απασχόληση και την εργασιακή ανασφάλεια.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι μια τυχόν εξίσωση των Κ.Ε.Σ. με τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας θα σημαίνει μια εξίσωση προς τα κάτω, τόσο σε ότι αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης, αλλά κυρίως σε ότι αφορά τα μελλοντικά μας εργασιακά δικαιώματα. Αντίστοιχα σηματοδοτεί και τη λειτουργία της εκπαίδευσης με γνώμονα όχι τη γνώση αλλά το κέρδος, το άνοιγμα στα δίδακτρα και σε κάθε είδους υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Σε όλα αυτά λοιπόν το ΠΑΣΟΚ δεν απαντάει πολιτικά, αφού αποφεύγει να πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ ή κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, παρά δεσμεύεται να επανεξετάσεις τις άδειες των κολεγίων που δόθηκαν προεκλογικά από τη ΝΔ. Βέβαια αυτό δεν εξασφαλίζει τη μη λειτουργία τους, αλλά απλά την αδειοδότηση τους με άλλα κριτήρια.
Νόμος-πλαίσιο: Ο νέος νόμος-πλαίσιο, που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως της ΝΔ, περιλαμβάνει τη λίστα συγγραμμάτων, τα τετραετή οικονομικά πλάνα, την περιστολή του ασύλου, πιστωτικές μονάδες, τον εσωτερικό κανονισμό, ο οποίος είναι άκρως αντιδημοκρατικός αφού ορίζει ποινές στους φοιτητές και τους αποκλείει έντεχνα από τη λήψη πολιτικών αποφάσεων, τη διαγραφή φοιτητών μετά το πέρας κάποιων ετών, τη χρηματοδότηση της έρευνας και άρα τον προσανατολισμό της αποκλειστικά με βάση τα κριτήρια της αγοράς από ιδιώτες και την αξιολόγηση. Μια αξιολόγηση που θα γίνεται όχι από τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους εργαζομένους του πανεπιστημίου με πραγματικά κριτήρια και με στόχο τη βελτίωση αυτού, αλλά από ειδικές επιτροπές αποκομμένες από την Πανεπιστημιακή κοινότητα με κριτήρια αγοράς και με στόχο μεταβολές στη χρηματοδότηση του Ιδρύματος και τις επενδύσεις προς το συμφέρον πάντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Το αποτέλεσμα των αλλαγών αυτών είναι ξεκάθαρο, αν ανατρέξει κανείς σε άλλες χώρες που τέτοιες αλλαγές έχουν ήδη γίνει (βλέπε Αυστρία).
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία με το νέο νόμο-πλαίσιο ήδη περασμένο και αποφασισμένη να τον εφαρμόσει. Αυτό έχει ήδη αρχίσει να γίνει τμηματικά κυρίως σε πανεπιστημιακά τμήματα της περιφέρειας και μάλιστα με τρόπο εκβιαστικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τοποθέτηση καθηγητή της σχολής μας στη Γενική Συνέλευση Τμήματος στην οποία ανέφερε πως για να μην κοπεί η χρηματοδότηση της έρευνας που διενεργεί θα πρέπει να βεβαιώσει το Υπουργείο Παιδείας πως εφαρμόζεται ο εσωτερικός κανονισμός. Παράλληλα με αυτά, το ΠΑΣΟΚ έχει εξαγγείλει την αύξηση της χρηματοδότησης χωρίς όμως να δεσμεύεται ότι αυτή θα προέρχεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, επιλέγοντας με αυτό τον τρόπο να αφήσει αδιευκρίνιστο το αν τα χρήματα θα προέρχονται και από ιδιώτες και θα εξυπηρετούν κατευθυνόμενα ερευνητικά προγράμματα.
Το ζήτημα του Πανεπιστημιακού Ασύλου: Για μας, το Πανεπιστημιακό Άσυλο δεν υπάρχει μόνο για να προστατεύει ιδέες, διδασκαλία και έρευνα, υπάρχει για να προστατεύει και τους αγώνες των φοιτητών, της νεολαίας και του λαού. Η αντίληψη αυτή για το άσυλο είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον χαρακτήρα του Πανεπιστημίου ως χώρου όχι μόνο προοδευτικής σκέψης αλλά και προοδευτικής δράσης που παραδοσιακά γεννά σπίθες κοινωνικής αντίστασης και αλλαγής. Το Άσυλο λοιπόν είναι άσυλο κοινωνικό, ανήκει σε όλο το λαό, υπάρχει για να προστατεύει το πανεπιστήμιο τόσο απ’ τις κυρίαρχες αντιδραστικές πολιτικές, όσο και απ’ τις κατασταλτικές πρακτικές. Ένα από τα βασικά στοιχεία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης όπως αυτή ορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι και η ουσιαστική κατάργησή του πανεπιστημιακού ασύλου. Απέναντι σε αυτό το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κράτησε νεφελώδη στάση, η οποία όμως με την άνοδο του στην κυβέρνηση αποσαφηνίστηκε. Προέβη, μάλιστα, σε συγκεκριμένες πράξεις που το αποδεικνύουν θέτοντας το άσυλο στο στόχαστρο, χτυπώντας το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα , προβοκάροντας τους αγώνες μας στα μάτια της κοινής γνώμης και αποπροσανατολίζοντας τη συζήτηση απ’ τα πραγματικά προβλήματα. Συγκεκριμένα, διέταξε και πραγματοποίησε την κοπή δέντρων έξω από το Πολυτεχνείο, προκειμένου οι κάμερες της οδού Πατησίων να μπορούν να παίρνουν εικόνα και από το χώρο του ασύλου. Ταυτόχρονα, στο πανεπιστήμιο της Κνωσού, «σουλατσάρουν» ανενόχλητα τα ΜΑΤ, δήθεν, για να προστατέψουν το πανεπιστήμιο από την «λαίλαπα των ναρκωτικών» και η κυβέρνηση επιδεικνύει εκκωφαντική σιωπή. Ουσιαστικά, αναμένει την πρώτη ευκαιρία που θα της δοθεί για να σπάσει το άσυλο, χωρίς όμως να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει με λογικοφανή επιχειρήματα να περάσει την πολιτική του χωρίς να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με τις πλατιές μάζες.
Όξυνση της Καταστολής: Το ζήτημα του Πανεπιστημιακού Ασύλου συμπορεύεται και με την αυξημένη αστυνόμευση και καταστολή. Η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους το τελευταίο διάστημα, κυρίως στην περιοχή των Εξαρχείων, δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι πάγια τακτική του αστικού μπλοκ εξουσίας και δρομολογούταν απ’ το ΠΑΣΟΚ και παλαιότερα με τους τρομονόμους και τις κάμερες. Με την αλλαγή της κυβέρνησης και του νέου υπουργού για τη Δημόσια τάξη «ακολουθείται η πεπατημένη» δηλαδή μια πολιτική εξίσου αντιδραστική, δήθεν για την προστασία της περιουσίας των πολιτών, αλλά στην ουσία για την πιο αποτελεσματική καταστολή και τρομοκράτηση των ανθρώπων που αγωνίζονται. Μπροστά στον φόβο τους για τη δυναμική του κινήματος της νεολαίας, απαντούν με περισσότερη καταστολή με σκληρότερο χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ:
Με την χρηματοδότηση να παραμένει στο εξευτελιστικό 2,8 του ΑΕΠ, τα νοσοκομεία παραμένουν υποστελεχωμένα, οι γιατροί δουλεύουν εξαντλητικά ωράρια, η λίστα αναμονής για ειδικότητα διογκώνεται όσο δεν γίνονται προσλήψεις, η παραοικονομία και η διαφθορά ανθούν και οι ασθενείς πληρώνουν τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η κερδοφορία του ιδιωτικού κεφαλαίου, με ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας( η οποία αυτή την στιγμή αποτελεί το 60% στο χώρο της υγείας) και περαιτέρω υποβάθμιση του δημόσιου τομέα με πολιτικές υποχρηματοδότησης. Ένας από τους πυλώνες, λοιπόν, του κοινωνικού κράτους καταρρέει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας την πολιτική της ΝΔ, παραμένει αδρανής. Αυτό, άλλωστε, δείχνει και η στάση του Υπουργείου Υγείας, που κατά την συνάντηση του με τον Σ.Φ.Ι.Α. δεν δεσμεύτηκε για τίποτα και περιορίστηκε σε γενικόλογες τοποθετήσεις.
Υπό αυτές τις συνθήκες τα αιτήματα για μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα και άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού παραμένουν επίκαιρες.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου
- Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό
- Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
- Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
- Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, ύπαρξη και αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
- Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
- Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο
- Όχι στην επιχειρούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16 – Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια
- Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
- Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
- Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
- Κατάργηση της βάσης του 10. Ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
- Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα προγράμματα ΕΕ
- Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
- Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
- Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
- Κατάργηση των ΜΑΤ
- Μείωση του ωραρίου εργασίας των ειδικευόμενων στις 48ώρες τη βδομάδα, με κατεύθυνση περαιτέρω μείωσης του σε 35 ώρες τη βδομάδα , με 1 εφημερία το μήνα.
- Άμεση αποσυμφόρηση της λίστας αναμονής, με προσλήψεις σε Αθήνα και περιφέρεια για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού.
- Καμιά θέση για ειδικότητα σε νοσοκομεία που λειτουργούν ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου
- Κατάργηση των απογευματινών ιατρείων. Ολοήμερη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- Συμμετοχή του Συλλόγου στον τριήμερο εορτασμό για την εξέγερση του Πολυτεχνείου 15,16 και17 Νοέμβρη με κλειστή σχολή στις 16/11 και17/11
- Συμμετοχή του Συλλόγου στην Πορεία την Τρίτη 17/11/09 με προσυγκένρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 15:00
Αριστερή Ενότητα Ιατρικής Αθηνών 